ดีใจที่มีโอกาสเป็นผู้ให้
ขอขอบคุณ เรื่องเล่าดี ๆ จากน้อง สุกีฟลี ดอเลาะ บุรุษพยาบาลในชุดสีขาว
จากรพสต ดอนรัก
................................................................................................
หญิงไทย ชาวมุสลิม ตัวเล็ก ร่างผอมบาง ผมขาวโพลน ดูจากหน้าตา
และท่าทางการเดิน ไม่น่าจะน้อยกว่า ๗๐ ปี กับเด็กน้อยวัย ๕ ขวบ
ที่เดินจูง มือกันมารับบริการที่ รพสต
เมาะ ( สรรพนาม ที่เรียกหญิงชรา ชาวไทยมุสลิม ) เป็นผู้ป่วย ความดันโลหิตสูง
ที่มารับยาที่ รพสต เป็นประจำ วันนี้ คงเหมือนทุกวันที่เมาะต้องจูงเด็กน้อย
วัย ๕ ขวบ มารับยาด้วย มองย้อนขึ้นไปจากเส้นทางที่ ๒ ยายหลานพากันเดินมา
บ้านหลังเล็ก ยกพื้น ท้ายหมู่บ้าน ไม่น่าจะต่ำ กว่า ๑ กิโลมเมตร
ซึ่งคงไม่ไกลมากนัก หากผู้เดินมาเป็นวัยหนุ่มสาว แต่ หญิงชรา กับเด็กน้อย
ที่เดินเข้ามา นั่งที่เก้าอี้ยาว หน้าคลินิก ที่ รพสต บ่งบอกให้เห็นถึงความ
เหน็ดเหนื่อย พร้อม แววตาที่อิดโรย ... เด็กน้อยวิ่งมาที่ เครื่องทำน้ำเย็น
พร้อมกับ หยิบแก้วพลาสติก กดน้ำเย็น และไม่ลืมที่จะยกมาให้เมาะด้วย ๑ แก้ว
ช่างเป็นภาพที่น่ารัก และชื่นใจ
หลังจากวัดความดันโลหิต ค่อนข้างสูงมาก ๑๙๐/๑๐๐ mmhg เราก็เลย
ให้เมาะนั่งพัก อีกสักครู๋ จึงวัดซ้ำ ... ความดันโลหิต ยังคงเท่าเดิม
หลังจากที่พูดคุยในรายละเอียดของการรับประทานยาที่บ้าน
การรับประทานอาหาร อาการปวดศรีษะ และ อาการอื่นๆ ในช่วงนี้
เราก็ตัดสินใจ ที่จะส่งตัวเมาะไปโรงพยาบาลหนองจิกเพื่อพบแพทย์
ไม่มีทางเลือกอื่นมากนักที่จะทำให้เมาะไปโรงพยาบาลหนองจิกได้
นอกจากการที่เราต้องขับรถไปส่งที่ โรงพยาบาลหนองจิก
ไม่ใช่เรื่องที่ยากในการตัดสินใจ เพราะเราขับรถกระบะ ได้ชำนาญ ที่เดียว
รถกระบะคันสีขาวที่จอดอยู่ที่ข้างกำแพง รพสต ได้มีโอกาสทำหน้าที่ของ
มันอีกครั้งในการพาหญิงชรา กับเด็กน้อย ไปโรงพยาบาลหนองจิก
แววตา กับท่าที่กลัวๆ ของหญิงรชรา ทำให้เราต้อง ให้คำอธิบาย
และเป็นกำลังใจ ว่าเราจะดูแล ที่โรงพยาบาล จนกว่าจะได้กลับบ้าน
เวลาไม่ต่ำกว่า ๓ ชั่วโมง กับการจัดการเรื่องราวต่างๆ ให้เมาะ
จนพากลับไปส่งถึงหน้าบ้าน ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกหงุดหงิด หรือ รำคาญเลย
แต่ตรงกันข้าม ความรุ้สึกผูกพัน และ ความสุขที่ถูกเติมเต็ม ด้วยแววตา
และคำขอบคุณ
ก่อน จากลา การโอบกอดจากหญิงชรา และน้ำตากับคำขอบคุณ
มันมีคุณค่ากว่าคำว่าให้จากเรา มันช่างเป็นวันที่เราดีใจที่มี
โอกาสเป้นผู้ให้ ... หนึ่งในวิชาชีพ ของคนชุดสีขาวที่มีโอกาสเป็นผู้ให้ได้ทุกวัน
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น