ใครรู้จักพยาบาลดมยายกมือขึ้น


เปรียบเหมือนคนปิดทองฐานพระ เป็นเสมือนผู้คุ้มกันวิญญาณในหนังแฮรี่พอตเตอร์ ต้องใช้ฝีมือและความเชี่ยวชาญมากกว่านักบิน

            พยาบาลดมยาเป็นใคร ทำหน้าที่อะไร ใครรู้บ้าง ???? 

            รับรองได้เลยว่าน้อยคนนักจะตอบได้เพราะไม่มีการเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง ทำยังกะว่า งานเธอเป็นพวกสืบสวนสอบสวน (สก๊อต) อย่างงั้นแหล่ะ จริงๆแล้วไม่ใช่ค่ะ.. เนื่องจากว่ากว่าเราจะได้เจอพวกเธอทั้งหลายต้องมีบุญสัมพันธ์กันนะ อย่าหาว่าไป.. เช่น  

            คุณต้องมีเหตุอะไรสักอย่างที่ต้องเข้ามาในห้องผ่าตัด ซึ่งไม่ใช่ทุกคนจะมีโอกาสได้เห็นนะ แล้วบางคนก็เห็นแค่เสี้ยวนาทีเอง ก็หลับไปซะแล้วและตื่นมายังจำเหตุการณ์ต่างๆในห้องผ่าตัดไม่ได้อีก ทางงานวิสัญญีนับว่าเหตุการณ์นี้เป็นสิ่งที่ดีสำหรับผู้ป่วย

             งั้นเราก็มาลองทำความรู้จักกับวิชาชีพนี้ให้มากกว่านี้ดีกว่านะคะ

1. เป็นพยาบาลวิชาชีพที่ต้องผ่านการอบรมหลักสูตรพยาบาลวิสัญญี 1 ปี จากสถาบันที่ได้รับการรับรองจากราชวิทยาลัยวิสัญญีแพทย์แห่งประเทศไทย

2. เป็นคนที่ไปซักประวัติ ตรวจร่างกาย และดูผลตรวจทางห้องปฏิบัติการต่างๆ ถ้าพบว่าผิดปกติจะรายงานวิสัญญีแพทย์ หรือ แพทย์เจ้าของไข้รับทราบและให้การแก้ไขก่อนการผ่าตัด

3. ถ้ายังนึกไม่ออก ก็คนที่ยืนอยู่บนหัวเตียงผ่าตัด ตอนที่คุณอยู่ในห้องผ่าตัดไง คุณคงไม่กล้ามองสิ่งแวดล้อมในห้องแต่เชื่อว่าคุณจะยังได้ยินเสียงคนที่คุยกับคุณก่อนคุณหลับนะคะ

4. ตลอดเวลาที่คุณหลับ พยาบาลวิสัญญีนี่แหล่ะค่ะที่เค้าคอยอยู่เป็นเพื่อน เฝ้าคอยดูแลแก้ไขสิ่งผิดปกติที่อาจเกิดขึ้นในขณะผ่าตัด ถ้าเป็นคุณเป็นคอละครน้ำดำนิดๆ หลังข่าวคุณจะเห็น ว่ามีพวกนางเอกแบ๊วๆ แม่พระ แสนซื่อ ทำดีทุกอย่าง พระเอกและว่าที่แม่สามียังไม่รู้อีก (จะแมนโงแถ้ะ) ประมาณนั้นเลยค่ะ นั่นแหล่ะ.. ตัวตนและหน้าที่ที่แท้จริงของพยาบาลวิสัญญี

         มันเป็นงานที่วัดคุณภาพจากการที่ผู้ป่วยหลับ สลบ ไม่รู้สึกตัว แต่คนที่รับบริการเองกลับแทบจะไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ก็ต้องแสดงความยินดีกับคุณด้วยนะคะที่ได้คุณภาพนั้นจากเรา พยาบาลดมยา แต่เราก็คงไม่ยืดอกรับว่าเป็นตัวเองทั้งหมดหรอกนะทั้งนี้เค้าเรียกว่าทีมงานค่ะ.. ที่ทำงานร่วมกันอย่างดีเยี่ยม  แหม.. ก็บล็อกนี้ว่าด้วยเรื่อง พยาบาลดมยา คงต้องยกเครดิตให้เค้าแหล่ะค่ะ .. เธอผู้ปิดทองฐานพระ และเป็นเหมือนผู้คุ้มกันวิญญาณไม่ให้ไปเกเรที่ไหน จากหนังเรื่องแฮรี่พอตเตอร์

          เราเคยอ่านบทความของฝรั่งนะ - เค้าบอกว่าการดมยาสลบน่ากลัวมากกว่าการขึ้นเครื่องบินซะอีก - แสดงว่าคนดมยาต้องใช้ฝีมือและใช้ความเชี่ยวชาญมากกว่านักบินซะอีกนะ โฮ.. อ่านแล้วเห็นภาพยังเนี่ย

 

 

หมายเลขบันทึก: 484618เขียนเมื่อ 8 เมษายน 2012 22:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 22 มิถุนายน 2012 01:22 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (6)

ได้มีโอกาสทำบุญแบบ "สัมผัสได้อย่างเป็นรูปธรรมในชาตินี้" แบบนี้ น่าอิจฉานะครับ ผมว่า

ขอบคุณค่ะ.. ท่านอาจารย์ที่ช่วยให้มองโลกในมุมบวก บางเวลาที่เรารู้สึกเหนื่อยล้า อดหลับอดนอน ของเราต้องหายเป็นปลิดทิ้งค่ะ.. เมื่อออกมานอกห้องผ่าตัดเพื่อส่งผู้ป่วยกลับตึก และพบว่าคลื่นความทุกข์ ความห่วงใยของบรรดาญาติๆที่มีต่อผู้ป่วยของเราคนนี้ มันมากโขเอาการเท่าภูเขา จนทำให้ความรู้สึกของเราเท่ามดเลยค่ะ

พยาบาลดมยา(รพช.).. ขอรายงานตัวด้วยคนค่ะ

เขียนได้ถูกใจมากเลยค่ะ

หลังผ่าตัดคนไข้ มักเขียนชมแพทย์ผู้ผ่าตัด ทีมผ่าตัด ไม่เห็นมีใครเขียนถึงพยาบาลดมยาสลบซักคน.. แต่คิดในใจ.. เราก็หนึ่งในทีมผ่าตัดละว๊า

สวัสดีค่ะ kunrapee ยินดีต้อนรับสู่โลกของเราค่ะ.. การที่ผู้คนรู้จักเราน้อยมากเพราะไม่เคยมีใครบอกไงคะ ว่าเราคือใคร ทำอะไร (เราเองก็ไม่เคยบอกให้ใครรู้แล้วเค๊าจะรู้จักเรามั้ยน๊า) น่าจะถึงเวลาแล้วค่ะ..ที่พยาบาลดมยาอย่าเราต้องเลิกทำตัวเป็นนางเอกน้ำดำหลังข่าวได้แล้ว .. ต้องก้าวออกมาอยู่ข้างหน้า ไม่ใช่เอาแต่หน้านะคะ.. เอาทั้งตัวออกมาเลยค่ะ อย่าหลบซ่อน เราต้องมีตัวตน มีพื้นที่ให้เรายืนในตำแหน่งที่เราทำ ต้องนำเสนอตัวเองออกมาโดยใช้ผลงานนำทางค่ะ งั้น..เรามาช่วยกันเขียนงานของพยาบาลดมยาให้ชาวโลกรับรู้..โลกของเราดีมั้ยคะ

ดี ดี เห็นด้วย นางพยาบาล เป็นอาชีพที่น่าเห็นใจที่สุด รับผิดชอบมาก งานหนัก รายได้น้อย ยิ่งวิสัญญี ยิ่งแล้วใหญ่ คนไข้ก็ไม่เห็น เพราะสลบอยู่ ส่วนหมอ ก็มองไม่เห็นหัวอยู่แล้ว แหละ

(เอ้า...ไม่ได้กำลังมายุให้แตกเป็นเหลืองแดง หมอโหวง หมอตุน อะไรหรอกนะ )

ขอบคุณค่ะท่านอาจารย์ที่ช่วยสนับสนุน.. จริงๆ กำลังพล พยาบาลทั้งประเทศนั้นเยอะมากๆ แต่ไม่สามารถหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันได้ มีเหตุผลมากมายค่ะ.. -- จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม เราก็คงต้องเรียกร้องความเป็นธรรมกันต่อไป จากผลงานและความพึงพอใจของผู้รับบริการเป็นหลักค่ะ..การหยุดงานประท้วงก็ทำไม่ได้เพราะมีโปรแกรมจรรยาบรรณวิชาชีพฝังหัวไว้ เอ้า..สู้กันในแนวทางสันติวิธีต่อไปค่ะ..ท่านอาจารย์ต้องเห็นสายตาของคนไข้ตาดำๆที่มารับบริการอย่างล้นหลามในแต่ละวัน - คนอื่นทำเป็นไม่เห็นก็ช่างเค้าเถอะค่ะ -- คิดซะว่าเป็นพ่อ แม่ พี่ น้องเรา ก็คงต้องช่วยและทำหน้าที่กันต่อไป เอ้า -- สู้เค้านะ.. ทาเคชิ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท