" ผู้ให้? "

" มาไว.....ไปไว "

8 เมย. 2555

เมื่อวานกลับจากราชการตอนสาย(ขอกลับก่อนไม่ได้ไปล่องแก่งกับคนอื่น)

เพราะติดภาะระกิจติกสอนที่วิทยาลัยชุมชน สอนหนังสือเลิก  4  โมงครึ่ง

มีโอกาสปั้นจักรยานจากโรงพยาบาลยะลาก็ปั้นในเมืองตอนแดดร่มลมตกฃบรรยา

กาสก็......OK.....เหตุผลความจริงอยากปั้นเส้นถนนรอบเมืองเรียบแม่น้ำปัตตานี

มันสวยงามมากบรรยากาสน่าวิ่ง....น่าปั้นจักรยาน.....คนยะลาจะรู้ว่ามันเป็นถนน

ที่สวยจริงๆ....แต่น่าเสียได้ที่เราไม่สามารถใช้ประโยชน์จากถนนเส้นเหล่านั้นเลย

เป็นการส่งเสริมให้หุ้นยนต์นักฆ่า....(เรียกอย่างนี้เพราะมันไม่มีหัวใจ....ใช้

สรรพนามว่ามันไม่ใช่ไม่สุขภาพหรือโกรธ......แต่เยาเป็นวัตถุสิ่งของเพราะเขา

ไม่มีหัวใจของความเป็นคน....)  มีเหยื่อเป้าหมาย.....

.....การอยู่พื้นที่ยะลาขึ้นปีที่ 3  ถนนเส้นรวมมิตรโดรระเบิดกี่คร้้ง....ทำมั้ยถนน

เส้นนั้นโดนบ่อยเหรอค่ะ.......ถนนเส้นนั้นเป็น 1ใน2 ถนนที้งจังหวัดยะลาที่

เป็นแหล่งร้านอาหารที่คนไทยพุทธสามารถหาซื้ออาหารทานได้...ขนาดจัด

เป็นเซตตี่โซน.....ถนนวันเวย์เดินรถทางเดียว....ระยะทางตลอดสายประมาณ

ไม่เกิน  500  เมตร  ......มีชุดอส.  ชุดชรบ.อยู่ทุกสี่แยก ปากทาง  ปลายทาง

 แต่คาร์บอม์ยังหลุดได้แค่3คัน....(ถ้ามากกว่านี้กยังสามารถทำได้สบายๆ)

ก็ลองคิดดูไม่คิดดีกว่า....คิดแล้วรู้สึกสงสารคนไนพื้นที่....คนใหญ่คนโตใน

บ้านเมืองเขาคงรู้ดีรู้ลึกกว่าเรา......ต่อไปเราต้องช่วยกันเองน่ะพี่น้องหามาตรา

การ   1เจ้าของร้านเองนั้งเฝ้าหน้าร้านเอง(คนอื่นชั่วโมงนี้ไว่ใจไม่ได้เลยคับ

ท่าน)

        2ห้ามจอดรถทุกชนิดหน้าร้านมันจำเป็น

....ช่วงนี้รพยะลารับแขกมากมาย....นายทั้งหลาย  นักข่าวดารา  องค์กรต่างๆ

ยกเว้นองค์กรมนุษยชน555   ทำงานอยู่คนงานมาบอกพี่ๆสรยุทย์มาไปดู

ตอบเขาไปว่า....เขาเป็นนักข่าวเขาเขาก็มาทำมาหากินของเขาเอาภาพข่าวไป

ออกนั้นน่ะเขาได้ผลประโยชน์น่ะค่าโฆษณาในช่วงข่าวนาที่ล่ะเท่าไหร่รู้มั้ย

ถ้าเขามาแล้วบอกว่าฆ่าโฆษณาช่วงเรื่องเด่นเย็นนี้ผมให้ผู็ประสบเหตุก็คงจะโม

ธนาสาธุด้วย.....การได้รางวัลผู้ให้....การให้เขาคงไม่หวังหรือได้สิ่งตอบแทน

ก็เป็นความรู้สึกส่วนบุคคลน่ะค่ะ....ห้ามลอกเลียนแบบเนื่องจากวันที่  31มีค.

 ที่เกิดเหตุอยู่ในเหตุการณ์แต่ตนจนจบ...วันนั้นได้ออกหน่วยรับบริจาคเลือด

ร่วมกับสภากาชาดเนื่องวันข้าราชการพเรือนเสร็จเที่ยงพอดีความจริงจะไปหา

ก๋วยเตี๋ยวทานที่ร้าน

ถนนรวมมิตรนั้นแหล่ะด้วยอนิสงค์ผลบุญจาการจิตอาสาในการรับบริจาคเลือด

มาคิดว่าอยู่ในเครื่องแบบกลับไปเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่าขับรถมาถึงรพใเสียง

ระเบิดดังสนั้น.....หลังจากนั้นภาพทุกภาพยังจดจำได้ดีเย็บแผลไม่รู้ว่ากี่คนแต่

เที่ยงกว่าจน 4โมงครึ่ง....ผู้บากเจ็บมากจริงแต่ละคนมีแผลฉีกขาดต้องเย็บ

เกือบทุกคน  โซนเหลืองหล่นไม่อยู่ต้องโหลดมาโซนเขียว......พยาบาลหมอ

ที่อยู่บ้านพักทุกคนมาช่วยกันหมด.....นี้คือเหตุผลที่คนมาเยี่ยนเยียนผ่านมา

แล้วก็ผ่านไป.....มีใครสักกี่คนที่จะเข้าใจถึงความรู้สึกของผู้สูญเสียมาเยี่ยม

ก็มาเร็วไปเร็วไปไม่กี่เตียงครบคนที่นอนก็ไม่ทั่วถึง.......

.....คิดบวกแล้วกันน่ะค่ะ.....มา.....ดีกว่า....ไม่่ม.......ามาแล้วพูด-มาๆก็ไม่

ต้องมา,,,,,,,

 

[kunrapee]

เป็นกำลังใจให้นะคะ..

คนที่อยู่ในเหตุการณ์ ไม่ว่าจะเป็นผู้ให้ (ให้บริการ) หรือผู้รับ-ผู้สูญเสีย ความรู้สึกต่างกันค่ะ แต่สิ่งที่เหมือนกันคือ "หัวใจของความเป็นมนุษย์.. ความรักที่มีต่อกัน"

บันทึกนี้.. ทำให้ได้เห็นและได้คิดอะไรมากมาย ขอบคุณมากค่ะ