สิ่งเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่
เช้าวันสดใสวันหนึ่งกับอากาศที่เย็นสบาย ยังไม่ร้อนอบอ้าวด้วยเพียงแสงแดดอ่อนๆ ที่สาดส่อง ฉันถือกล้องถ่ายรูปคู่ใจลงไปริมทางเดินข้างแม่น้ำเช่นทุกครั้งที่มีโอกาส เผื่อจะเจอนกเจอแมลงที่ยังไม่เคยได้เห็น และได้ภาพสวยๆ อีก ฉันหวังเอาไว้เช่นนั้นทุกครั้ง...
ในความสงบของบริเวณที่ไม่พลุกพล่านด้วยผู้คนมากมาย ขณะที่เดินเรื่อยไปตามทางเดิน สายตาก็เหลือบไปเห็นเจ้านกนางแอ่นบ้านตัวหนึ่ง (Barn Swallow, Hirundo rustica) กำลังเกาะอยู่ที่ราวกั้นริมทางเดิน ฉันตื่นเต้นเป็นที่สุด เพราะนานๆ ทีจะเจอนกนางแอ่นที่เกาะอยู่นิ่งๆ เสียที ส่วนใหญ่เจ้าจะบินโฉบเฉี่ยวไปมา คล่องแคล่ว ปราดเปรียว และมือใหม่หัดจับกล้องอย่างฉันก็ไม่มีปัญญาจะจับภาพพวกเขาขณะบินได้ เวลานี้จึงเป็นโอกาสทอง... แค่คิดมือไม้ของฉันก็เริ่มสั่นด้วยความตื่นเต้นแล้ว
ในขณะที่กำลังหาโฟกัสและปรับแสงอยู่ หูก็บังเอิญแว่วไปได้ยินเสียงคนปั่นจักรยานตามมาด้านหลัง พลันในใจของคนมองโลกในแง่ร้ายอยู่เป็นนิจก็คิดอย่างรวดเร็วว่า "ตายละ...รถจักยานที่ผ่านไปคงทำให้นกตกใจ บินไปและคงอดได้รูปเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา" ฉันชักหมดหวังขณะหาจังหวะบันทึกภาพ แต่แล้วเสียงปั่นจักรยานก็หยุดลง
ด้วยความผิดคาดงงงวยฉันหันหลังไปดู ชายวัยกลางคนบนรถจักยานยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยนและผายมือคล้ายบอกฉันว่า "รีบถ่ายรูปต่อเหอะ..." ฉันรีบตั้งสติและรัวกดชัตเตอร์ไปหลายต่อหลายครั้งอย่างไม่ให้เสียเวลา โชคดีที่เจ้านางแอ่นยังพอใจเป็นนางแบบให้อย่างสวยงาม...
..
..
..
..
เสร็จปุ๊บไม่รีรอ ฉันรีบหันไปด้านหลังยิ้มให้และบอกด้วยน้ำเสียงจากหัวใจว่า " Thank you...thank you so much" เขายิ้มและเริ่มถีบปั่นจักรยานผ่านไป พร้อมเจ้านางแอ่นที่บินจากที่นั้นไป..
ฉันยืนอยู่กับความประทับใจนั้นนานมากทีเดียว จนนึกขึ้นได้ว่าลืมที่จะบันทึกภาพชายผู้ใจดีคนนั้นด้วย
ในสังคมเมืองที่เร่งรีบ เวลาทุกนาทีเป็นเงินเป็นทอง แข่งขันกันอยู่ แข่งขันกันทำงาน การเอาใจเขามาใส่ใจเรา การใส่ใจต่อเรื่องเล็กน้อยของคนอื่นที่ไม่ได้กำลังทำการสำคัญอันใด ยิ่งกับคนแปลกหน้าด้วยแล้วเช่นนี้ เป็นเรื่องที่หาได้ยาก ฉันรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่ได้พบเจอความดีงามเช่นนี้กับตัวเอง เพราะฉันเชื่ออยู่เสมอว่าการกระทำดีเล็กๆ นั้นสามารถสร้างความต่างอันยิ่งใหญ่ได้ เมล็ดพันธุ์เล็กๆ อาจกลายเป็นต้นไม้ใหญ่ได้ในวันหนึ่ง เพียงรอยยิ้มด้วยเมตตาอาจทำให้หัวใจที่กำลังระทมทุกข์แช่มชื่นขึ้น หนทางหมื่นลี้เริ่มที่ก้าวแรกเสมอ การกระทำเล็กๆ ที่เริ่มต้นด้วยหัวใจในสถานการณ์นั้นๆ อาจส่งผลอันยิ่งใหญ่ตามมาได้ ดังเช่นเรื่องการปฏิรูปที่ดินนับล้านเอเคอร์ในอินเดียเริ่มในปี 1951 โดยชายคนหนึ่งที่ชื่อ วิโนบา เบ็พ
วิโนบาเป็นคนสนิทที่มหาตมะคานธีนับถือและพูดอยู่เสมอว่าวิโนบารู้ความคิดของคานธีมากกว่าตัวเขาเองเสียอีก แต่สาธารณชนไม่รู้จักชายผู้นี้มากนัก หลังจากที่มหาตมะคานธีเสียชีวิตลงในปี 1948 วิโนบาไม่ได้ตั้งใจที่จะสืบสานเจตนารมณ์ของมหาตมะคานธีเพราะเขามุ่งมั่นในด้านศาสนามากกว่า แต่เมื่อเหตุการณ์ความรุนแรงเกิดขึ้นในทั่วทุกหัวระแหงโดยเฉพาะในแถบที่ท่านอาศัยอยู่ เมื่อคนยากจนร่วมมือกับกลุ่มคอมมิวนิสต์ตั้งใจจะสังหารและขับไล่คนรวยในแถบนั้นออกไปแล้วเอาที่ดินมาแบ่งปันกัน วิโนบาจึงคิดจะหาหนทางช่วยเหลือเพื่อยุติความรุนแรงนั้น เขาเดินทางไปยังหมู่บ้านที่กำลังเกิดเหตุ ซึ่งคอมมิวนิสต์ได้ยึดพื้นที่ไว้แล้วเป็นจำนวนมาก ในระหว่างการเจรจาเขาได้รับการขอร้องจากคนยากจนให้ช่วยขอที่ดินจำนวนหนึ่งจากรัฐบาลเพื่อให้เขาได้ตั้งหลักปักฐาน หากทำได้เหตุการณ์รุนแรงนี้ก็จะไม่เกิดขึ้นอีกเพราะพวกเขาต้องการเพียงที่ทำกินจึงร่วมมือกับพวกคอมมิวนิสต์ วิโนบารู้ดีว่าอย่างไรรัฐบาลก็ไม่มีทางยินยอมต่อข้อเรียกร้อง แต่ก็ยังหาทางออกไม่ได้
ในบ่ายวันหนึ่งขณะมีการชุมนุมกันเพื่อทำพิธีสวดมนต์ในหมู่บ้านซึ่งมีคนมาที่นั่นจำนวนมาก เขาก็ยกเรื่องนี้ขึ้นเจรจาในที่ประชุมโดยเล่าถึงความต้องการของผู้ยากไร้ว่าต้องการที่ทำกิน และถามในที่ประชุมว่ามีใครพอจะช่วยเหลือเพื่อนผู้ตกทุกข์ได้ยากนี้บ้าง ในที่นั้นมีเศรษฐีคนหนึ่งลุกขึ้นยืนขึ้นและบอกว่าขายินดีบริจาค 100 เอเคอร์ แต่คนยากจนในที่นั้นบอกว่าเขาต้องการเพียง 80 เอเคอร์
ตั้งแต่นั้นมาชายผู้นี้จึงออกเดินไปหลายพื้นที่ในอินเดียเพื่อขอรับบริจาคที่ดินเพื่อจัดสรรให้คนไม่มีที่ดินทำกิน เพื่อลดการใช้ความรุนแรง ตลอดระยะเวลาการเดินเท้าเปล่าขอบริจาคที่ดิน 13 ปี วิโนบาและผู้ติดตามได้รับบริจาคที่ดินเกือบสี่ล้านเอเคอร์ (1 เอเคอร์ = 2.5 ไร่) เพื่อจัดสรรให้คนยากจน จนกระทั่งในปี 1969 เขาตัดสินใจปลีกวิเวกและอุทิศตนเพื่อศาสนาและไม่ยุ่งเกี่ยวกับการเมืองอีก
จากความตั้งใจดีเล็กๆ เพียงเพื่อต้องการเจรจาเพื่อหาหนทางการลดการใช้ความรุนแรงในหมู่บ้าน กลายมาเป็นทางออกของปัญหาสังคมอันใหญ่โตได้และมีการสืบทอดวิธีการนี้มาจนปัจจุบันในอินเดียและศรีลังกา
ขอบคุณชายใจดีที่ปั่นจักรยานในวันนั้น ที่การกระทำเล็กๆ ของเขาทำให้ฉันนึกถึงเรื่องราวของผู้ยิ่งใหญ่ในวันนี้
น้ำใจที่จะหยุดรถจักรยานเพื่อให้เวลาฉันได้ถ่ายรูปนกนางแอ่นตัวนี้ จะเป็นความทรงจำอันดีงามที่จะย้ำเตือนให้ฉันได้รู้จักนึกถึงความรู้สึกของคนอื่นไปอีกนานเลยทีเดียว
..
In this life we cannot do great things. We can only do small things with great love ในชีวิตนี้เราคงไม่สามารถทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้ เราคงทำได้แต่สิ่งเล็กๆ ด้วยความรัก - Mother Teresa
"อย่าดูถูกบุญเล็กน้อยว่าจักไม่สนองผล น้ำตกจากเวหาทีละหยาด ยังเต็มตุ่มได้ฉันใด นักปราชญ์สะสมบุญทีละเล็กละน้อย ย่อมเต็มด้วยบุญได้ฉันนั้น" - พุทธพจน์
ความเห็น (39)
ขอบคุณค่ะ สุขสดชื่นกับภาพนกสวยงาม และเรื่องราวดีๆของคนเล็กๆ แต่หัวใจยิ่งใหญ่..Little thing means a lot.
- ค่ะคุณปริม..แม้เป็นเพียงสิ่งเล็กๆ หากเราช่วยกันใส่ใจปฏิบัติ สังคมคงน่าอยู่กว่านี้นะคะ
- ขอบคุณเรื่องราวและชายใจดีที่ทำให้เห็นภาพน่ารักๆค่ะ
มีความสุขที่ได้อ่านบันทึกนี้ค่ะ งดงามมาก คุณปริมมีภาพสวยๆและมุมมองดีๆของชีวิตมาฝากเสมอ ขอบคุณมากค่ะ
สุข สงบเย็น เป็นประโยชน์ครับ ขอบคุณครับ...
สวัสดีเช้าวันสดชื่นค่ะคุณพี่ใหญ่,
ขอบคุณค่ะ เจ้านกนางแอ่น เวลามองมาตรงๆ หน้าตาเค้าดูน่ารักดีนะคะ เห็นแล้วอดยิ้มให้ไม่ได้ค่ะ ได้มาไม่กี่ภาพในช่วงเวลาอันสั้น แต่ก็โชคดีที่ได้ค่ะ
มีความสุขในวันหยุดพักผ่อนนะคะ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์กาญจนา
ค่ะ ปริมก็หวังให้สิ่งเล็กๆ นี้เกิดขึ้นบ่อยๆ ค่ะจะได้อยู่อย่างมีความสุขมากๆ ขึ้น แต่จะหวังอย่างเดียวคงไม่ได้ คงต้องเริ่มปฏิบัติที่ตัวเราก่อน แต่สิ่งเล็กๆ นี้จะทำได้ต้องอาศัยการอยู่อย่างมีสติค่ะ บางครั้งสติไม่มา ก็เป็นเหมือนคนอื่นๆ
ขอบคุณมากค่ะ สุขสันต์วันอาทิตย์นะคะ
สวัสดีค่ะคุณถาวร,
ขอบคุณที่แวะเวียนมาอ่านบันทึกแต่เช้าเสมอนะคะ คนเขียนก็มีความสุขค่ะที่ได้เล่าถึงเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาด้วยใจที่เป็นสุขค่ะ
มีความสุขในวันหยุดวันนี้นะคะ
...
การเลือกมองโลกนี้มีหลายมุม
มองสุขุมลุ่มลึกอย่างนึกฝัน
มองโฉบเฉี่ยวเปลี่ยวดายในทุกวัน
มองหัวใจกันและกันขับขานใจ
การเพียรทำสิ่งความดีมีแต่สุข
ช่วยให้ปลุกความดีงามความสดใส
ถึงแม้จะเล็กน้อยค่อยทำไป
แล้วหัวใจจักเบ่งบานทุกกาลกรรม
...
ท่ามกลางทุ่งนาและผาดอย ณ อ.แม่ลาน้อย จ.แม่ฮ่องสอน
ด้วยความระลึกถึงเสมอ
สวัสดีค่ะอาจารย์ นุ, ขอบคุณที่มาให้กำลังใจนะคะ :)
สุขสันต์วันอาทิตย์ค่ะ...
ขอบคุณดอกไม้เล็กๆ แต่เปี่ยมไปด้วยกำลังใจอันยิ่งใหญ่จากกัลยาณมิตรทุกท่านที่แวะเวียนมาเยี่ยมเยียน นะคะ ขอให้ทุกท่านเริ่มต้นวันด้วยความสข สงบ ค่ะ
....เรียน น้องปริม...ที่น่ารัก + สวย....
- สิ่งเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่...ที่นำเสนอมานั้น....เล่าผ่านเรื่องราว...ช่าง..ทำใ้ห้...มีความสุข... สดชื่น ... ทั้ง.... น้ำตก...+...นก..ที่หาดูได้ยาก....
- พระอาืทิตย์....ที่ใครๆ..บอกว่่า...อยู่ใกล้...จะรู้สึก....ร้อนรุนแรง....แต่ในความเป็นจริง...ไม่เป็น...เช่นนั้นเลย...มอง..ดู ดี..สดชื่น...สดใส..นะคะ
- ขอบคุณค่ะ...ที่...นำความสุข...มาให้นะคะ
สวัสดีค่ะอาจารย์ Wasawat Deemarn,
เคยฟังรายการธรรมะทางอินเตอร์เน็ต พระท่านสนทนากันว่า "ความดีคืออะไร" ท่านบอกว่าความดีคือ "สิ่งที่ทำแล้วคนทำก็มีความสุข คนรับก็มีความสุข และหากว่าลองเปลี่ยนสถานการณ์กัน ทั้งผู้ทำและผู้รับยังมีความสุขอยู่ นั่นคือการทำดี"
นั่งคิดดูสิ่งเล็กๆ ที่เกิดขึ้นในวันนั้น เป็นความดีอย่างที่อาจารย์ว่าจริงค่ะเพราะวันนั้นปริมมีความสุขและคุณคนที่ปั่นจักรยานคงมีความสุขด้วย สังเกตจากรอยยิ้ม และหากวันนี้ปริมเป็นคนปั่นจักรยานบ้านปริมก็คงมีความสุขที่เขาได้ภาพสมใจในเวลาน้อยกว่าหนึ่งนาที
ขอบคุณบทกลอนเพราะๆ ที่เป็นความดี ในวันนี้ค่ะ เพราะถ้าเขียนให้อาจารย์ได้ปริมก็คงมีความสุขมากเช่นกัน ;)
สวัสดีค่ะคุณหมอพี่เปิ้ล
ขอบคุณกำลังใจงามๆ ค่ะ ขอบคุณคุณหมอพี่เปิ้ลมากๆ เช่นกันค่ะที่นำความสุขมาแบ่งปันในเช้าวันนี้ค่ะ
น้องสองคนน่ารักมากๆ เลยนะคะ งามอย่างไทยจริงๆ ค่ะ
สุขสันต์วันหยุดพักผ่อนนะคะ ;)
- ไม่เคยเห็นใกล้ๆแบบที่ได้รายละเอียดอย่างนี้เลยครับ
- น่าประทับใจและได้เรียนรู้แบบครูพักลักจำไปด้วยครับว่า รสนิยมชีวิต กับความละเอียดประนีตในสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต บนการดำเนินชีวิตในสังคมเมืองและเมืองใหญ่ๆ ได้อย่างนี้นี่ ต้องนับว่ามีสุขภาวะของชีวิตด้านใน และมีความสามารถที่จะมีความสุขไปกับการสัมผัสชีวิตผู้คนมากหน้าหลายตา ได้มากกว่าใครเลยนะครับ
- การได้ครุ่นคิดภายใน เชื่อมโยงสู่การเรียนรู้โลกกว้าง เจริญสติและภาวนาไปบนการนำเอาประสบการณ์ชีวิตและความทรงจำมาพินิจพิจารณาให้ได้ความลึกซึ้งแยบคายต่อเรื่องต่างๆอยู่เสมอนี่ นอกจากเป็นการได้ดูแลชีวิตที่ดำเนินไปบนมรรถวิถีแห่งการเจริญสติปัญญาอยู่เสมอแล้ว ก็ทำให้ได้ท่องโลกและได้ความรอบรู้ไปกับการอ่านมากด้วยครับ
นกสวยมากเลยครับ ดูเขานิ่งมากๆ
...ยังเป็นบันทึกที่สงบเย็นน่าติดตามเช่นเคยครับ
"ขอให้ประสพ แด่ ความสุขและ อิสระ..ดังนกน้อยที่เห็น..นะเจ้าคะ..ยายธี "....
- ถ่ายทอดเรื่องราวได้อย่างงดงามน่าประทับใจ
- แง่มุมเล็กๆที่เป็นพลังสู่การเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่
- ขอบคุณที่นำมาแบ่งปัน
- นกในภาพ เป็นนกประจำถิ่น หรือนกที่อพยพมาจากไหนครับ
สวัสดีค่ะคุณปริม
ภาพนก ชัดเจน สวยงาม ชอบๆ
ยกให้คุณปริม เป็นเซียนจับนก ขอบคุณนะคะ
ท่านอาจารย์วิรัตน์คะ
-
ระยะห่างจากที่ยืนคงประมาณ ๕ - ๑๐ เมตรน่ะค่ะ บวกกับกำลังซูมของกล้องก็เลยได้ภาพที่ค่อนข้างชัดเจนค่ะ ดูหน้าตาเขาน่ารักดีนะคะ
-
วิถีชีวิตของคนที่นี่รวมกับทางที่เราเลือกลงตัวกันพอดีค่ะ ชีวิตในเมืองใหญ่มีความเป็นส่วนตัวสูงสำหรับคนธรรมดาอย่างเราค่ะ บวกกับการที่ปริมไม่ใช่คนในพื้นที่ก็เลยไม่มีคนรู้จักมากนัก เพื่อนบ้านก็รู้จักแค่ ๓- ๔ หลังถัดไป คนที่นี่จึงต่างคนต่างอยู่เป็นส่วนใหญ่ค่ะ เราใช้เวลาทำงานกันวันละสิบกว่าชั่วโมง ไม่ค่อยได้ออกไปพบปะเพื่อนบ้านหรอกค่ะ บ่อยครั้งที่เราใช้เวลาอยู่กับเพื่อนร่วมงานมากกว่าอยู่กับคนในครอบครัวด้วยซ้ำ ความเป็นอิสระในการดำเนินชีวิตมีมากค่ะ ตอนแรกก็รู้สึกแปลกๆ เพราะเรามาจากชีวืตบ้านนอกที่มีคนรู้จักกันทุกครัวเรือนในหมู่บ้าน สี่ห้าหมู่บ้านถัดไปก็ยังมีคนรู้จัก แต่พออยู่นานไปก็ชินและชอบ นอกเหนือจากเวลาทำงาน ก็มีเวลาอยู่กับตัวเอง อยู่กับคนที่เราเลือกจะอยู่ด้วยในสังคมที่เรารู้สึกดีและมีความสุขที่จะอยู่ด้วย ทำในสิ่งที่เรารักและอยากทำ เป็นการใช้ชีวิตที่เป็นคุณภาพมากกว่าปริมาณ ทำให้ชีวิตเรียบง่าย ไม่มีข้อขัดแย้งมากมายนัก สงบ สุข ดีแบบน้อยแต่มากค่ะ
-
สืบเนื่องมาจากการที่เรามีโอกาสเลือกทำในสิ่งที่เราชอบ ทำที่เราสนใจในเวลานอกเหนือจากการทำงานและสังคม ก็เลยมีเวลาอ่านหนังสือเยอะขึ้นค่ะ ให้เวลาตัวเองได้ไตร่ตรองมากขึ้น เรียนรู้เพื่อการพัฒนาตัวเองมากขึ้นค่ะ แม้จะยังไม่สมบูรณ์แต่มันคือหนทางที่เราเลือกเดินค่ะอาจารย์ ที่สำคัญเมื่อได้ทำในสิ่งที่ชอบ เราก็มีความสุขกับมันค่ะ
ขอบพระคุณท่านอาจารย์ที่ช่วยให้แนวคิดในการดำเนินชีวิตที่ดีค่ะ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ขจิต,
ขอบคุณค่ะ เพียงชั่วเวลาสั้นๆ ได้ภาพไม่กี่ภาพค่ะ นกเขาใจดีหันหน้าหันหลังให้ได้ภาพที่ชัดเจนค่ะ
สุขสันต์ค่ำวันอาทิตย์นะคะ
;)
คุณพิชัยคะ,
คงเป็นเพราะช่วงนี้ชีวิตราบเรียบ สงบสุขดีค่ะ ยังไม่ได้เจอบททดสอบใดในชีวิตที่ทำให้ไม่สงบเย็น ก็เลยสามารถเล่าแต่เรื่องที่สบายๆ ;)
ขอบคุณบุญเก่าค่ะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจเช่นเคยค่ะ
คุณยายธีคะ
ขอบพระคุณสำหรับคำอวยพรค่ะ เท่าที่มี เท่าที่เป็นในตอนนี้ก็พอดีพอดีค่ะ มากกว่านี้ต้องพยายามให้มากขึ้นค่ะ
ขอให้คุณยายมีความสุข และเป็นอิสระในแดนไกลเช่นกันนะคะ
คุณพี่สันติสุขคะ
ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจ
นกนางแอ่นบ้านเป็นนกอพยพค่ะ มาจากทางตอนเหนือหนีหนาวลงมา ตอนนี้คงกลับไปแล้วเพราะหลายวันมาแล้วไม่เห็นเขาตัวนั้นอีกเลย แต่คิดว่าจริงๆแล้วคงมีนกอพยพจำนวนไม่น้อยเลยที่ตัดสินใจอยู่แถบนี้และกลายเป็นนกประจำถิ่นไป.... เหมือนคนเขียนนี่ไงคะ ;)
สุขสันต์เย็นวันอาทิตย์ค่ะ
คุณปูคะ,
ต้องขอบคุณชายคนที่ปั่นจักรยานจริงๆ คะถ้าเขาไม่หยุดจักรยานให้แล้วขี่ผ่านไปเฉยๆ ปริมรับรองไม่ได้รูปเหล่านี้แน่นอนค่ะ และตั้งแต่วันนั้นมา ยังไม่เคยเห็นนกตัวนี้ที่เดิมอีกเลยค่ะ
สุขสันต์เย็นวันอาทิตย์ค่ะ ปริมตื่นเต้นที่วันจันทร์จะมาถึงในอีกไม่กี่ชั่วโมงค่ะ ;)
สวัสดีค่ะคุณปริม...
...วันหยุดพักกายนำพาหัวใจไปเก็บออม(ซึมซับ)ความสุขจากธรรมชาติรอบๆตัว.
...ทุกภาพชัดเจนและสวยมากค่ะ ขอบคุณความสุขความสดชื่นที่นำมาแบ่งปันค่ะ.
...มีภาพนกที่สวนมาฝากค่ะ(ไม่ทราบชื่อแต่ตั้งชื่อประจำสวนว่า"นกสก็อต"สีและลายนกคล้ายชุดที่เค้าใส่เป่าปี่สก็อตค่ะ)ปกติแค่มองเห็นไกลๆเค้าก็บินหนีแล้วค่ะ เป็นนกกินแมลงในดินปากจะแหลมยาวปกติจะมาฤดูฝนกลุ่มละ5-10ตัวค่ะ (แต่วันนี้11-3-55 บินมาเกาะกิ่งไม้ร้องเรียกคนนับว่าแปลกมากค่ะ)
ว้าาววว คุณน้อย สวัสดียามดึกค่ะ
ขอบคุณที่นำนกกระรางหัวขวาน (Common Hoopoe) มาฝากค่ะ เขามีลักษณะเด่นมากๆ เลยค่ะ สวยมาก ปริมยังไม่เคยเห็นตัวเป็นๆ ในธรรมชาติกับตาเลยค่ะ ถ้าได้เจอคงตื่นเต้นมากๆๆๆ สงสัยมือสั่นถ่ายรูปไม่ได้แหงเลย :)
มีความสุขไปกับคุณน้อยด้วยค่ะ มีอาคันตุกะมาเเยือนไม่เว้นว่าง....
ฝันดีนะคะคืนนี้ :)
เล็กน้อยนิดมีค่า
เทียมเท่าฟ้ากว้างกว่าใจเห็น
เย็นสายธารความดี
ฝากดอกโมกพวงหอม ๆ ให้คุณปริม ที่ตั้งใจเขียนบันทึกได้น่าอ่านเสมอ ขอบคุณนะคะ
- หวัดดีคุณปริม
- มีข้าวหลามมาฝากด้วยจ้ะ
สวัสดีค่ะคุณหมอ ธิรัมภา, อยากบอกว่าขอบพระคุณมากค่ะ เป็นความลับนะคะที่ดอกโมกเป็นดอกไม้ที่ปริมชอบมากที่สุดเลยค่ะ ดอกบอบบางเล็กๆ สีขางบริสุทธิ์ กลิ่นหอมจรุงใจ เป็นกำลังใจดีเยี่ยมเลยค่ะะวันนี้ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
สวัสดีค่ะคุณมะเดื่อ เห็นข้าวหหลามแล้วคิดถึงบ้าานค่ะ ขอบคุณมากค่ะ :)
สุข สบาย อิ่มเอม กับการอ่านบันทึกดีๆ ครับ
ขอบคุณสำหรับบันทึกที่เขียนมาจากใจ รู้สึกได้อย่างนั้นนะคะ เรารับรู้สิ่งดีๆที่ยิ่งใหญ่ได้ด้วย"ใจ" จริงๆ ได้เห็นเจ้านกหน้าดุ (พี่โอ๋ว่าเขาหน้าดุ ออกนะคะ...ต่างมุมมอง) ใกล้ๆอย่างเหลือเชื่อ แล้วแถมด้วยนกกระรางหัวขวาน ที่น่าตื่นเต้นจริงๆนะคะ น่าดีใจที่เรายังได้เห็นนกหลากหลายในบ้านเรา
บันทึกนี้มีมิตรภาพที่อบอุ่น กระจายอบอวลเลยนะคะ อ่านมาตั้งแต่ต้นจนถึงสุดหน้าอย่างมีความสุขจริงๆ
สวัสดีอีกรอบค่ะคุณปริม...(เมื่อคืนนำมาฝากแต่มาได้รูปเดียววันนี้ก็เลยลองอีกทีค่ะ) ชื่อนกกับลักษณะนิสัยตรงตัวจริงค่ะเค้ามาช่วยพรวนดิน(หาแมลง) เค้ามาเยอะช่วงฤดูฝนค่ะเป็นกลุ่มๆไม่แน่ปีนี้อาจได้ภาพมาฝากคุณปริมค่ะ...ถึงปีนี้ที่สวนมีนกหลากหลายชนิดค่ะ15-20ชนิด(สังเกตลักษณะตัว-สีที่ต่างชนิดกัน)...
สวัสดียามดึกค่ะคุณราชิต, ขอบคุณมากค่ะที่กรุณาแวะเวียนมาให้กำลังใจ
สุขสันต์ช่วงวันปิดเทอมนะคะ
สวัสดีค่ะพี่โอ๋ ขอบคุณมากค่ะที่มาทักทายกันอีกนะคะ ดีใจที่พี่โอ๋ได้รับความสุขจากการแบ่งปันของกัลยาณมิตรทุกๆท่านในบันทึกนี้ค่ะ gtk เป็นแหล่งรวมมิตรภาพและความสุขจริงๆ เลยนะคะ
ตอนเอารูปนกนางแอ่นบ้านนี้มาลงคอมฯ ปริมเห็นภาพที่ถ่ายจากด้านหน้าตรงๆ ชัดๆ ปริมขำมากเลยค่ะ ดูเหมือนเขากำลังทำหน้าบึ้งแบบงอนๆ น่ารักมากค่ะ
ฝันดีนะคะพี่โอ๋คืนนี้ :)
สวัสดียามดึกค่ะคุณน้อย
วันนี้ได้ลวดลายที่งดงามมากมาฝากกันอีก ขอบคุณค่ะ สวนป่าที่ให้ทั้งน้ำ อาหาร ที่อยู่อาศัย และความปลอดภัยเพราะเจ้าของมีเมตตาสูง ถ้าปริมเกิดเป็นนก ปริมก็อยากไปอยู่สวนคุณน้อยค่ะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ :)
บันทึก "เขียนความสุข" ... (บทกวีอารมณ์ความสุขที่อบอวล) นี้ เกิดจากบันทึกของอาจารย์บันทึกนี้ด้วยนะครับ ;)...
อาจารย์ Wasawat Deemarn คะ, อาจารย์คงจะรู้สึกเช่นกันว่า บันทึกที่อ่านแล้วมีความสุข คนเขียนก็ยิ่งสุขมากมาย ใช่ไหมคะ..
อาจารย์จับภาพนี้ได้ จังหวะที่ดีมากๆ เลยค่ะ งามจัง..
ขอบคุณมากค่ะ