ในฐานะที่เราเป็นพุทธศาสนิกชนนั้นส่วนใหญ่แล้ว มักจะมีความเชื่อเรื่องเครื่องลางของขลัง หลายคนมีพระห้อยคอ เวลาที่ต้องเดินทางออกจากบ้านบางคนห้อยติดตัวตลอด ซึ่งพระเครื่องที่ นำติดตัวก็แล้วแต่ความเชื่อของแต่ละบุคคล ซึ่งเชื่อว่าขลัง สามารถปกป้องภัยต่างๆ ที่จะมาถึงตัวได้ สมัยแต่งงานใหม่ๆ ที่บ้านอาม่า เอาพระเครื่องมาให้ห่อใหญ่ ในสมัยที่อากงมาเมืองไทยใหม่ๆนั้น ท่านเปิดร้านอัดกรอบพระ ก็เลยมีพระเครื่องสมเป็นจำนวนมาก ทั้งเขาเอามาอัดกรอบพระแล้วไม่ได้มาเอาคืน ทั้ง เขาเอามาจำนำไว้ ต่อมาเปิดร้านทองร้านแรกของ อ.พิมาย ก็มีคนเอาพระมาเลี่ยมทอง ที่สวยๆหายาก อากงก็ขอซื้อไว้ แต่พออากงเสียชีวิตลูกหลานก็ไม่รู้ ว่าจะเก็บไว้ทำอะไร ไม่มีใครเป็นเซียนพระเครื่องทางบ้านอาม่าก็เลยเอามาให้ที่บ้าน พ่อกับแม่เอง ก็ไม่รู้จะเก็บไว้ทำไมมากมายก็นำมาแจกจ่ายคนในหมู่บ้าน ไว้ติดตัวเวลาเดินทางไปค้าขาย แต่ให้คนละชิ้นเรียกว่าถูกใจคนในหมู่บ้านนักเชียว มีเซียนพระมาขอเช่าบอกบางองค์เขาเช่ากันเป็นแสน ขอเหมาหมดแต่ด้วยแนวคิดของแม่ ไม่ชอบการซื้อขายพระ ก็ไม่ให้ ถ้าอยากได้ก็ชิ้นเดียว เรียกว่า เพราะเครื่องห่อใหญ่ วันเดียวหมด นี่ถ้าให้เช่าคงรวยน่าดู แต่ด้วยความฉลาดของแม่ แกก็แบ่งไว้ส่วนหนึ่งเอาไปถวายพระที่วัด ไว้ให้ หลวงพ่อแจกลูกศิษย์ ที่ไปไหว้ เรียกว่าถูกใจเจ้าอาวาส นักเชียว แม่ก็ถามลูกๆ เหมือนกันว่ามีใครจะเอาไว้ติดตัวบ้างมั๊ย บางองค์สวยมากสลักงาช้างเป็นพระพุทธรูป แต่ลูกก็ส่ายหัวกันหมดเพราะแต่ละคนมี ของที่พกติดตัวที่เป็นมงคลกับตัวเอง แล้ว เช่นพี่ชายฉันจะพกชายผ้าถุงแม่ที่ใส่คลอด เก็บไว้ในกระเป๋าตังค์จนมันเปื่อย แม่ก็หาซองกำมะยี่เล็กๆมาใส่ให้ จริงๆที่ไม่เอาเก็บพระเครื่องไว้ไม่ใช่ไม่นับถือ แต่ด้วยในครอบครัว ไม่มีใครชอบใส่สร้อย เนื่องจากรำคาญ จะเก็บไว้ในกระเป๋าตังค์ สำหรับชลัญธร ก็ไม่มีกระเป๋าตังค์กะเขา ทุกวันนี้กระเป๋าตังค์เป็นซองยาที่โรงพยาบาล พกง่ายใช้สะดวก จนคุณหมอหลายคนที่โรงพยาบาลประชดแกมหยิกว่า
"โห หน้าตาออกจะมีกะตังค์นั่งรถก็หรู ดูกระเป๋าตังค์ อายชาวบ้านเขามังมั๊ยพี่ "
"ชลัญธร บอกไม่อาย เพราะซองยาฉันมีตังค์ ไม่ใช่มีแต่กระเป๋าสวยแต่ไม่มีตังค์...โว้ย"
จึงเป็นที่รู้กันว่าใครจะซื้อของให้ชลัญธรนี่ อย่าซื้อกระเป๋าตังค์ให้เพราะเธอจะไม่ใช้ บริจาคหมด
แต่ชลัญธรก็พกพระเหมือนกัน เอาไปไหนมาไหนด้วยตลอด พระองค์นี้แหล่ะที่ให้ชีวิต คอยดูแลปกป้องภัยต่างๆให้จนโตมาขนาดนี้ พระที่ว่านี้ก็คือ รูปพ่อตอนบวชเป็นพระ อันนี้แบบ origin เชียว แย่งกันกับพี่ ๆ เขาเห็นเป็นน้องเล็ก ก็เลยยกให้ รูปนี้พ่อให้แม่สมัยจีบกับแม่ ดูเมื่อไหร่ก้ไม่เบื่อ
มีเขียนสลักข้างหลังด้วย แปลจากไทยเป็นไทย ว่า
" รูปไม่สวยแต่เต้มใจให้ อย่าฉีทิ่ง ยามรักรูปนี้คงมีค่า "
ไม่ได้พิมพ์ผิดแต่พ่อเรียนแค่ป.4 เขียนผิดเขียนถูก แต่พ่อเขียนจากใจ ฉันเคลือบพลาสติกไว้อย่างดี ( ในกระเป๋าซองยา) ติดตัวไว้ตลอด
นี่แหล่ะพระที่คุ้มครองฉัน "พ่อ"
น่ารักมากค่ะ :)
ความรู้สึกที่มาจากใจ คือ ความห่วงใยของคนเป็นพ่อ
ขอบคุณมากครับ ;)...
ดีจัง จะได้รีบหาภาพแม่ ไปให้เขียนให้บ้าง จะได้เก็บไว้เป็นที่ระลึก
อ่านแล้วทำให้นึกถึงเหรียญจากปากแม่ ผมก็ไม่คล้องพระเหมือนกันแต่จะเก็บเหรียญเงินปากผีของแม่เก็บไว้ในกระเป๋าสตางค์ตลอดเวลา
ทำให้นึกถึงของเตี่ยกับแม่ ค่ะพกของเตี่ยไปไหนมาไหนด้วยเช่นกัน ฟันตอนที่เก็บกระดูก ของแม่(อยู่ที่บ้านสุพรรณ)นำผ้าถุงเก่าลายไทยมาทั้งผืนไว้ในตู้กระจกวางบนให้มองเห็น เสื้อเตี่ยก็นำมาแขวนไว้ในห้องนอกตู้เสื้อผ้าใกล้ที่นอน พระก็มีไปไหนมาไหนด้วยอีก อุ่นใจค่ะ การเก็บเงินติดตัว ทำให้นึกถึงคุณย่าเด็กๆ ท่านม้วนแล้วใช้ยางรัดไว้ในกระเป๋ากางเกง ยังสอนให้ทำแต่ไม่ได้ทำค่ะ เพราะบางที่กางเกงไม่มีกระเป๋า ครอบครัวคุณชลัญธรน่ารักมากๆ ขอบคุณมากนะคะ