อุทกภัย หรือ ที่เราเรียกติดปากว่า “น้ำท่วม” คือ มหันตภัยร้ายที่เกิดขึ้นโดยเงื้อมมือของธรรมชาติ และเป็นสิ่งที่ไม่สามารถควบคุมได้ เป็นภัยธรรมชาติที่เกิดขึ้นเร็วมาก จนเราหลบหนีไม่ทัน แต่บางครั้งภัยพิบัตินี้ก็เกิดขึ้นได้จากการกระทำของมนุษย์
เกิดอุทกภัยในประเทศไทย พ.ศ.2554 เป็นอุทกภัยรุนแรงที่เกิดขึ้นระหว่างฤดูมรสุมในประเทศไทย พ.ศ. 2554 เกิดผลกระทบต่อบริเวณลุ่ม แม่น้ำเจ้าพระยา และ ลุ่มน้ำโขง เริ่มตั้งแต่ปลายเดือนกรกฎาคมและสิ้นสุดเมื่อวันที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2555 (แต่การฟื้นฟูยังมีต่อเนื่องมาถึงปัจจุบัน)
จากเหตุการณ์นี้ทำให้เกิดความสูญเสียและเสียหายทางจิตใจเป็นจำนวนมากแก่ประชากรในประเทศไทย ผู้ได้รับความเดือดร้อน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นพื้นที่การเกษตรจำนวนมาก และบ้านหลังคาเรือนหลายหลัง “การเกิดภัยพิบัติอุทกภัยนี้จึงส่งผลอย่างมากต่อการดำเนินชีวิตของมนุษย์”
สาเหตุ
อุทกภัยครั้งนี้เริ่มขึ้นในระหว่างฤดูมรสุม เมื่อพายุหมุนนกเตนขึ้นฝั่งทางตอนเหนือของเวียดนาม ส่งผลให้เกิดฝนตกหนักทางภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย และทำให้เกิดอุทกภัยในหลายจังหวัดเริ่มตั้งแต่วันที่ 31 กรกฎาคม
อุทกภัยดำเนินต่อไปในสิบหกจังหวัดขณะที่ฝนยังคงตกลงมาอย่างหนัก และภายในเวลาไม่นานอุทกภัยก็ลุกลามไปทางใต้เมื่อแม่น้ำเจ้าพระยาได้รับน้ำปริมาณมากจากแม่น้ำสาขา และส่งผลกระทบต่อหลายจังหวัดในภาคกลาง จนถึงวันที่ 4 ตุลาคม ยี่สิบห้าจังหวัดยังได้รับผลกระทบ และเสี่ยงต่ออุทกภัยเพิ่มเติม เนื่องด้วยเขื่อนส่วนใหญ่มีระดับน้ำใกล้หรือเกินความจุ
บทบาทของนักกิจกรรมบำบัด (หลังภัยน้ำท่วม)
คือ การเข้าไปมีส่วนร่วมในการช่วยเหลือผู้ประสบภัยจากภัยน้ำท่วม
1.การช่วยบรรเทาทุกข์ จากการสูญเสีย
- การพูดคุย กับนักกิจกรรมบำบัดหรือคนใกล้ชิด เพื่อให้เกิดความสบายใจหรือเกิดความรู้สึกโลงใจมากยิ่งขึ้น
- ให้คำปรึกษา หาแนวทางการแก้ไขปัญหาหรือจัดกิจกรรมที่ทำให้ผู้ประสบภัยรู้สึกดีขึ้นจากความเศร้าโศก
- ให้กำลังใจ โดยการให้ผู้ประสบภัยปรับความรู้สึกของตัวเองไปในทางที่ดี จากการมองสิ่งต่างๆรอบตัวในแง่บวกมากยิ่งขึ้น
- การให้ผู้ประสบภัยมีส่วนร่วมในการช่วยเหลือผู้อื่น เพื่อที่จะทำให้ผู้ประสบภัยได้บรรเทาอาการทุกข์ใจเมื่อได้ช่วยเหลือผู้อื่นที่เป็นเหมือนตนเองเช่นกัน (เกิดความรู้สึกแง่บวกขึ้นจากการได้ช่วยเหลือผู้อื่น)
- การจัดกิจกรรม เพื่อหันเหหรือเปลี่ยนอารมณ์ของผู้ประสบภัย โดยการบรรเทาทุกข์ จากความเครียดและความเหนื่อยล้า ต่างๆ โดยการจัดกิจกรรมที่มีคุณค่า มีความหมาย มีเป้าหมาย และความสุข แก่ผู้ประสบภัย และจัดกิจกรรมให้เหมาะสม กับผู้ประสบภัยด้วย เช่น ครอบครัว กลุ่มเด็กเล็ก กลุ่มเด็กวัยรุ่น หรือ กลุ่มผู้สูงอายุ เป็นต้น
2.การเข้าไปบำบัดหรือให้การช่วยเหลือผู้ประสบภัย
- การช่วยผู้ประสบภัย ในเรื่องการทำกิจวัตรประจำวัน เช่น กิจกรรมยามว่าง จากเหตุการณ์น้ำท่วมทำให้ผู้ประสบภัย ไม่สามารถทำกิจกรรมเดิมได้ นักกิจกรรมบำบัดจึงมีส่วนช่วยในการจัดหาอุปกรณ์หรือจัดกิจกรรมให้แก่ผู้ประสบภัย เพื่อที่ผู้รับประสบภัยจะได้สามารถทำกิจกรรมนั้นได้ต่อไป
- การปรับสภาพแวดล้อม และอุปกรณ์ เช่น การทำห้องส้อมลอยน้ำ การจัดตำแหน่งสิ่งของให้เข้ากับกิจกรรมการดำเนินชีวิต
วิเคราะห์กิจกรรม โดยใช้ Model of Human Occpational (MOHO) (ช่วงภัยน้ำท่วม)
โดยจะแยกเป็น 2 ประเด็นคือ ผู้ที่เป็นอาสาสมัครและผู้ประสบภัย
อาสาสมัคร
Habituation มีลักษณะนิสัยชอบช่วยเหลือผู้อื่น
เมื่อมีการบริจาคสิ่งของหรือให้ความช่วยเหลือต่างๆ ทำให้อาสาสมัครรู้สึกมีความสุขต่อตนเองและผู้อื่น ทำให้มี well-being เพิ่มขึ้นจากการได้ช่วยเหลือผู้อื่น และมีความสุขทางใจ
ผู้ประสบภัย
Habituation มีความเครียด พยายามที่จะหาทางอยู่รอด
เมื่อน้ำท่วมก็จะเกิดความวิตกกังวล ความเครียดต่างๆ เป็นห่วงทรัพย์สินทำให้ขาดความมั่นใจในตนเองส่งผลให้คุณภาพชีวิตแย่ลง นักกิจกรรมบำบัดอาจมีบทบาทไปช่วยให้คำแนะนำในการปรับสิ่งแวดล้อมต่างๆให้เหมาะสมในการดำเนินชีวิตในวิกฤตน้ำท่วม เช่น ย้ายขึ้นไปชั้นสอง นำกะละมังใช้แทนเรือในการเดินทางชั่วคราว เป็นต้น
หากสนใจ เนื้อหาหรือข้อมูลเกี่ยวกับอุทกภัยน้ำท่วมประเทศไทย เพิ่มเติม สามารถอ่านได้ที่ http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AD%E0%B8%B8%E0%B8%97%E0%B8%81%E0%B8%A0%E0%B8%B1%E0%B8%A2%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%9B%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%A8%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2_%E0%B8%9E.%E0%B8%A8._2554
หากสนใจ เนื้อหาเรื่องการเตรียมการก่อภัยน้ำท่วม สามารถอ่านได้ที่ http://cendru.eng.cmu.ac.th/web/12-2.htm
นำเสนอโดยนางสาวจิตติมา ขาวเธียร นักศึกษากิจกรรมบำบัด ชั้นปีที่2
ไม่มีความเห็น