วันที่ต้องมีสติสุดชีวิต

 

เมื่อเวลา 23:30น.ณ ห้องหมายเลข 27 ชั้น 3 ผมกำลังบรรยายคุณค่าจากการที่ผมได้สร้างความแตกต่างบางอย่างให้กับผู้คนอีกเช่นเคย เพื่อบันทึกสุดยอดการเดินทางที่เรียนรู้กับทุกๆอนูของชีวิต มีเสียงแว้วๆมาจากที่ไหนสักแห่งหนึ่ง ไม่แน่ใจมากนัก แต่พอได้ยินเสียงเปิดประตูห้องนอนออกมานั้นคือภรรยาของผมพร้อมครรภ์แก่กว่าแปดเดือนกว่า เธอมีอาการที่แปลก สื่อสารบางอย่างทำเอาหัวใจผมเต้นแรงขึ้น ทันที่ ผมวิ่งเข้าไปดูยังที่นอน ปรากฏว่า มีคราบน้ำบางอย่าง และผมเดาทันที่โดยไม่ทันคิดอะไรมากว่า "นี้มันน้ำเดินนิ" ภรรยาของผมไม่แน่ใจ เพราะเราทั้งสองก็กำลังจะเป็นคุณพ่อ คุณแม่ป้ายแดง ไม่รู้อะไรมากนัก น้ำมันก็ไหลเรื่อยๆ ผมก็พยายามโทรหาพี่ๆที่รู้จักกันและมีประสบการณ์ก็ได้ความหลายๆอย่างที่สำคัญ ในขณะนั้น ภรรยาผมเธอมีสติและมีอาการตื่นเต้น ดีใจที่จะมีปรากฏการณ์บางอย่างที่ชีวิตของเราจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ส่วนตัวผมยอมรับว่ามีคว่มกังวลต่างๆนาๆ ขณะที่ขับรถเพื่อไปซื้อของมาให้ภรรยาผมนั้น ผมสัมผัสได้เลยว่าตัวเองนั้นกังวลมาก พูดกับตัวเองเลยว่า "ขอให้บุญ กุศลอะไรก็ตามที่ทำมาดีแล้วไม่ว่าตอนไหนๆอดีตขาติ ปัจจุบัน อนาคต ขอให้ดลบันดาลให้ลูกและภรรยาผมจงปลอดภัยที่เถอะๆๆๆๆ" ผมไม่รู้ว่ามันจะขนาดนี้เชียวหรือความรัก ความเป็นห่วงใครสักคนหรืออะไรบางอย่าง มันสุดจะให้บรรยายเป็นคำพูดใดๆ ผมรักเธอมาก_ขณะนี้ผมนั่งข้างๆเตียงของภรรยาผมและลูก "สายน้ำ" ผมรับรู้ได้เลยว่าชีวิตนี้ของผมไม่มีอะไรจะเทียบหรือแทนได้เลย ต่อให้ผมมีอำนาจ เงินทองก็มิอาจจะทำให้สิ่งเหล่านี้เป็นเช่นที่ผมต้องการได้เลย มันยิ่งใหญ่เหลือเกิน ชีวิตนี้ และตอนนี้ผมกำลังพึ่งพาสิ่งที่ไม่มีแม้สิ่งใดจะประเมินค่าได้นั้นคือ "สติ" 

[ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์]

ยินดีด้วยครับ ต่อจากนี้จะเป็นบทใหม่ของชีวิตแล้วครับ ชีวิตที่มีครบ พ่อ แม่ และลูก ด้วยกันนี่เป็นชีวิตที่แม้จะเหนื่อยมากกว่าเดิมแต่ก็เป็นชีวิตที่สมบูรณ์ขึ้นมากทีเดียวครับ