ตำนานผีล้านนาตอน "ผีลงป้ก"
ผู้คนริมแม่น้ำปิงในดินแดนล้านนา เมื่อถึงคราวหน้าแล้ง มักพากันนำกิ่งไม้แห้งไปถมริมฝั่งน้ำที่มีระดับน้ำค่อนข้างลึก เพื่อล่อปลาให้เข้ามาอยู่อาศัยวิธีการนี้พวกเขาเรียกกันว่า " การถมป้ก" รอเวลาราวเืดือนเศษๆพอมีปลาเข้ามาอยู่กันมากแล้วจึงนำเฝือกเข้าล้อมปิดฝูงปลาให้ขังอยู่ในป้ก ร่วมกันจับปลามาเป็นอาหาร
วันนี้ถึงเวลาเย็นพี่อ้ายจั๋นและพวกพากันทานข้าวมื้อเย็นเสร็จ ต่างพากันเตรียมแห เตรียมเครื่องมือจับปลาเพื่อไปจับปลาในป้กที่พวกตนได้พากันไปถมล่อปลาเอาไว้แล้วเมื่อเดือนก่อน
ดวงเดือนเริ่มโผล่ขอบฟ้าทางทิศตะวันออกมันเป็นคืนใกล้เดือนเป็ง(เพ็ญ)เดือนจึงดวงโตเกือบเต็มดวง มันเป็นโอกาสที่มีแสงสว่างจากดวงเดือนส่องเต็มพื้นที่ พร้อมให้บรรยากาศร่มเย็นในริมฝั่งปิง แม้ตะวันลาลับจากทิวเขาดอยสุเทพไปนาน แต่ลมเย็นยังพัดเจยบานผิวแม่น้ำปิงพริ้วละลอกล้อแสงเดือนดูระยิบๆไกลจากฝั่งออกสู่กลางแม่น้ำ
สามสี่สหายพากันวางเครื่องมือจังปลา พร้อมกับแบกผืนเฝือกช่วยกันปักล้อมป้กเพื่อจับปลา
การลงเฝือกผ่านไปโดยความเรียบร้อยปิดล้อมป้กเรียบร้อยดี พวกเขาพากันแบกขนเอากิ่งไม้โยนข้ามเฝือกออกมาเพื่อให้ป้กไม่มีกิ่งไม้กีดขวางการทอดแหงมจับปลา
ขณะที่ทุกคนกำลังเตรียทอดแหพลันได้ยินเสียง ซุบซวาบฝ่าพงอ้อที่ริมฝั่งคล้ายเสียงป๋าฝา(ตะพาบน้ำ)คลานหนีขึ้นบก
"เฮ้ย..ป๋าฝา..ป๋าฝามันหนีขึ้นฝั่ง..." เสียงคนหนึ่งเอ่ยขึ้นบอกแก่เพื่อนๆ...
อีกคนหนึ่งรีบนำไฟฉายส่องไปตามที่มาของเสียง...บ่...บ่มีอะหยังลอ..
(ไม่มี..ไม่มีอะไรนะ)...
ทันใดก้อนดินริมฝั่งขนาดใหญ่พังกลิ้งลงมา ครืน..ครืน..ทุกคนแหงนมองไปริมฝั่งข้างบนเห็นดินก้อนโตพังกลิ้งลงมาตกในวงผืนเฝือก...
"ตู้ม"...ต่างคนต่างเผ่นหนีเอาตัวรอด เผ่นกลับบ้านใครบ้านมัน แต่มีอีกคนหนึ่งตะลีตะลานขึ้นฝั่งเห็นหลังคาสลัวรีบกระโดดขึ้นไปซุกหัวสั่นงกๆๆอยู่แต่พอได้สติจึงรู้ว่านี่มันคือหอผีเสื้อบ้าน เขารีบกระโดดลงพร้อมกับตะโกนร้องผีหลอก..ผีหลอก....ทำเอาหมาไล่เห่าตามก้นเป็นพรวน
รุ่งขึ้นพวกเขาพากันไปที่ป้ก เห็นปลาตะเพียนและปลาเล็กปลาน้อยพากันนอนตายเกลื่อนบนหาดทราย เพราะแรงก้อนดินขนาดใหญ่มันตกลงในน้ำทำเอาน้ำกระเพื่อมหอบพาฝูงปลาในป้กขึ้นไปตายนอนค้างบนหาดทรายตลอดคืน
พวกเขายกมือสาธุขอโทษผีที่มาล่วงเกินหากินในถิ่นที่ผีอาศัยอยู่พร้อมกับขอบคุณผีริมฝั่งน้ำมาช่วยลงป้กหาปลา พวกเขาช่วยกันหาซากเฝือกบางผืนที่ยังค้างตามริมฝั่ง บางผืนก็หายไหลไปกับสายน้ำ
แต่ที่แน่ๆพวกเขาเก็บเอาปลาที่นอนตายบนหาดทรายได้มากมาย แต่เสียงล่ำลือว่าผีริมฝั่งน้ำมันหลอกหลอนเพื่อกันคนมิให้ไปรบกวนใกล้ที่ๆมันอยู่
จากนั้นมาจึงไม่มีผู้ใดกล้าไปลงป้กที่ริมฝั่งน้ำนี้อีกเลย...
ความเห็น (2)
ชอบค่ะการได้รู้ตำนานหรือความเชื่อทำให้เราสมารถ วิเคราะห์พฤติกรรมของคนได้
สวัสดีอิหล้าชลัญธร...
ขอบคุณเจ้าที่มาแว่อ่าน...ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน....พรหมมา