วรรณกรรม : วาจาบั่นทอนกำลังใจ

คนเราพูดอะไรออกมาแบบไม่คิดมักจะทำร้ายจิตใจของผู้ฟังได้อย่างมาก  นับเป็นการทำลายกำลังใจของคนได้เป็นอย่างดี  ที่เรียกว่า 

เครื่องประดับข้อมือ คือ การให้ 

เครื่องประดับจิตใจ คือ เมตตา

เครื่องประดับคอ คือ เปล่งปิยวาจา

เครื่องประดับแน่นหนา คือ ฟังสิ่งมงคล

ครูอ้อย  ฟังเพื่อนรุ่นน้องเอ่ยวาจาทักทายแกมประชดบ่อยมากจากคนนี้  ซึ่งแต่ละเรื่องเป็นเรื่องความเป็นอยู่  การดำรงชีพของครูอ้อยทั้งสิ้น  ทำให้ครูอ้อยคิดถึงคำพูดของเธอเสมอ และตั้งใจไว้ว่า...จะไม่ทำแบบเธอ

อันวาจาพาทีที่น่ารัก

ย่อมชวนชักใครเขาให้หลงใหล

อยากเคียงข้างเป็นเพื่อนร่วมเรือนใจ

ยอมมอบให้ทั้งชีวิตด้วยจิตจง

แต่ครูอ้อยไม่ได้โต้ตอบเธอประการใด  หวังแต่ว่า  การที่ครูอ้อยเฉยนี้  คือการปล่อยเธอไปตามทางของเธอ  ไม่ทัก  ไม่เรียกกลับมาเป็น กลับมาทำแบบที่ครูอ้อยต้องการอีกต่อไป

อันว่าวาจาร้ายหมายพิฆาต

ทั้งมุ่งมาดฟาดฟันทั้งสาปส่ง

ย่อมทำให้ศรีตัวมืดมัวลง

เป็นเกวียงกงส่งบาปสาปติดตัว

ทำให้ครูอ้อยคิดได้ว่า....ใครพูดร้ายก็ช่างเขา  เราก็ยังคงเป็นเรา ไม่เปลี่ยนแปลง  เพียงแค่เสียกำลังใจ นิดนิด...

 

.

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณมากค่ะ อาจารย์ตึ๋ง

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

จิตใจที่มั่นคงสุขสงบ ย่อมปลอดจากสิ่งกระทบจากภายนอกทั้งปวงนะคะ..น้องครูอ้อยคิดดีแล้วค่ะ

[แสงแห่งความดี...]

ฝากสิ่งสวยงามในชีวิตไว้ให้ครูได้ชมนะครับ

[ศานติศุกร์ ตุลา]

ขอบคุณ สำหรับข้อคิดดี ๆ ครับ

[ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์]

การไม่โต้ตอบนี่ทำยากมากเลยครับ แต่ถ้าทำได้ (เขาว่า) จะดีมากครับ เมื่อก่อนผมเป็นคน "ตาต่อตา ฟันต่อฟัน" แต่ไม่ได้เห็นว่าจะดีตรงไหน ปัจจุบันพยายาม "เอาชนะตัวเอง ก่อนเองชนะคนอื่น" ซึ่งยากกว่าเยอะ แต่คราวไหนทำได้ก็จะเห็นได้เลยว่ามีความสุขกว่าเยอะเลยครับ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณน้อง  มากๆค่ะ

[ท้องฟ้า]

ครูอ้อย ขอบคุณมากที่แบ่งปันสิ่งดีงามจ้า  พี่ท้องฟ้าห่างหายเวทีนี้นานไปหน่อย

[...ปริม ทัดบุปผา...]

ขอบคุณค่ะ ต้องพยายามให้มากค่ะ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณมากค่ะ คุณ สันติสุข  

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณมากค่ะ อาจารย์ น้องชาย  

[รีไซเคิลแมน]

ขอเป็นกำลังใจให้ครูอ้อยครับ

ชนะโดยไม่โต้เป็ตอบ สติกำหนดรู้และวางเฉยเสีย

เยี่ยมเลยครับ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณมากค่ะ คุณลมอโศก 

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ขอบคุณมากค่ะ คุณ  พ.แจ่มจำรัส