คนที่ไม่อยากแพ้ต้องอ่าน.......

ถ้าไม่ต้องการแพ้...จะทำอย่างไรดีน๊ะ.....

ฮั่นแน่!...คุณเป็นคนหนึ่งที่ไม่ยอมแพ้ใช้ม๊า....คุณมาถูกทางแล้วค่ะ ...แต่ต้องอ่านให้จบนะคะคุณจึงจะชนะ..การที่เราไม่อยากแพ้นั้นเราควรที่จะเอาชนะโรคแพ้ใจตัวเอง(โรคร้ายที่กัดกร่อนชีวิตในทุกด้าน)ให้ได้ซะก่อน  ดังนี้ค่ะ ........การที่มนุษย์จะเอาชนะใจตนเองได้นั้นไม่ใช่เป็นเรื่องที่ง่ายเลย มันต้องต่อสู้กับความคิดความรู้สึกหลากหลายที่ถาโถมเข้ามาในสมอง มันพยายามตั้งขบวนเดินสวนสนามกันเข้ามาเพราะเราได้เปิดประตูรับมัน  ซึ่งประตูที่มนุษย์ได้เปิดไว้นั้นมีหลายประตูขึ้นอยู่กับสภาวะอารมณ์ในช่วงนั้นๆและสภาวะอารมณ์ในช่วงนั้นก็จะสอดคล้องกับสภาวะสถาณการณ์ที่เกิดขึ้น   จะเห็นได้ว่าสภาวะทางอารมณ์มักจะสอดคล้องกับสถาณการณ์นั่นเอง

เราจะรู้เท่าทันตัวเองได้อย่างไรที่จะไม่ให้อาการที่ไม่สามารถเอาชนะใจตนเองนั้นเกิดขึ้นกับเรา  ง่ายๆเลย (เมื่อก่อนโคตรยาก) 55++  ต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าตัวเองเป็นคนที่มีพื้นฐานนิสัย(กมลสันดาน)เป็นอย่างไรให้มองตามความเป็นจริง การมองตามความเป็นจริงก็แค่ตั้งจิตให้ตรงและคิดว่าเป็นคนอย่างไร  อย่าปล่อยใจในขณะที่คิดเพราะมันจะมีสภาวะที่ไม่ใช่ตัวตนจริงๆของเรานั้นออกมาด้วย  แต่จะมีปัญหาอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นกับเราคือเรามักมองไม่ค่อยเห็นตัวตนของเรา  ถึงมองเห็นเราก็พยายามกลบเกลื่อนและบอกกับตัวเองว่ามันไม่ใช่อย่างนี้  ทางที่ดีจึงควรถามคนอื่นที่เราสนิทซึ่งเรามองแล้วว่าเค้าหวังดีกับเราแน่ๆ ว่าเราเป็นคนอย่างไร  (เมื่อเขาบอกมาแล้วก็อย่าไปโกรธเขานะ) และอย่าหาข้ออ้างเพื่อปกป้องตัวเองเด็ดขาด เทียบกันตอนที่เราเป็นฝี...ก่อนที่จะหายได้นั้นเราต้องบ่มฝีก่อน..เพื่อให้มันแตก...(ซึ่งมันโคตรทรมานเลย) 555++

เมื่อรู้แล้วว่าเรามีพื้นฐานนิสัยเป็นอย่างไร เช่น ร่าเริง เงียบขรึม เคร่งครัด วินัยสูง มักง่าย ขี้เกียจ เจ้าคิดเจ้าแค้น โกรธง่ายหายเร็ว ขี้โกง  ไม่ยอมแพ้ ชอบเอาชนะอย่างเดียว และอื่นๆอีกเยอะแยะมากมาย  แล้วทีนี้เราก็มาดูพื้นฐานนิสัยของคนอื่นที่เราเกี่ยวข้องด้วยว่าเป็นอย่างไร  แล้วก็ยอมรับ (SUBMIT) ซะ  ซึ่งปกติแล้วคนส่วนใหญ่ทั่วไปมักจะเอาตัวเองเป็นที่ตั้งอยากให้คนอื่นเป็นเหมือนตัวเองและอยากให้คนอื่นเป็นในสิ่งที่เราอยากให้เป็น ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้เพราะมันเป็นตัวตนของคนๆนั้นเขาก็ต้องเป็นตามแบบฉบับของเขาเอง  

พระวจนะพระเจ้าใน มัทธิว.11:29-30 “จงเอาแอกของเราแบกไว้ แล้วเรียนจากเรา เพราะว่าเรามีใจ อ่อนสุภาพ (อ่อนโยน) และถ่อมลง(ถ่อมตน) และท่านทั้งหลายจะพบที่สงบสุข (ผ่อนคลายแบ่งเบาภาระ,ทำให้สดชื่น,ถูกสร้างใหม่ และได้รับพระพร) ในใจของตนด้วยว่าแอกของเราก็แบกง่าย (เป็นประโยชน์ , ดี , ไม่เข้มงวด , ไม่หนัก , ไม่ฉุนเฉียวหรือกดดัน ,แต่ทำให้รู้สึกสบาย,มีความเมตตาและมีสันติสุข) และภาระของเราก็เบา ”  พระวจนะพระเจ้าตอนนี้จะสามารถทำให้เรานั้น เป็นคนที่ ไม่แข็งกร้าว,แข็งกระด้าง,ไม่ฉุนเฉียวหรือกดดันคนอื่น แต่เป็นคนอ่อนโยน , สุภาพ , ถ่อมใจ และนอบน้อม

บางครั้งการที่เราเป็นคนที่เคร่งครัดและเคร่งเครียดในการดำเนินชีวิตมากเกินไปนั้น ก็เป็นสาเหตุทำให้เราเป็นโรคแพ้ใจตัวเองหรือไม่สามารถเอาชนะตัวเองได้เช่นกัน อ่านแล้วงงๆ ใช่ไหมคะ  ไม่ต้องงงค่ะตราบใดที่เราใช้กับแค่ตัวเองอยู่ในกรอบตัวเองจะเป็นผลดีต่อตัวเอง(ต้องมีการยืดหยุ่นด้วยนะเดี๋ยวจะเครียดตายเสียก่อน)  แต่ถ้าวันไหนเราเอาไปใช้กับคนอื่นคือการเอามาตรฐานของตัวเองเป็นที่ตั้งแล้วอยากให้คนอื่นเป็นอย่างโน้นอย่างนี้โน่นนี่นั่น วันนั้นแหละโรคแพ้ใจเอง (แพ้ใจตัวเอง ณ.ที่นี่ไม่ได้หมายความว่าไปตกหลุมรักใครนะคะ)  หรือไม่สามารถเอาชนะใจตัวเองนั้นก็จะกำเริบ ซึ่งจะส่งผลให้เป็นคนที่เครียดง่าย ไม่ปล่อยวาง ผลก็คือไม่มีความสุข ไม่พบกับสันติสุข ซึ่งมันจะกัดกร่อนชีวิตในทุกด้าน  ทั้งด้าน การเข้าสังคม  หน้าที่การงาน ครอบครัว และอื่นๆ

เมื่อเราทราบสาเหตุและผลที่ได้รับแล้ว ทีนี้มาดูข้อป้องกันตามแบบฉบับของผู้เขียนนะคะ  คือ

1.ตองหัดเป็นคนปล่อยวางซะบ้าง แล้วจะพบว่าโลกนี้สวยงามน่าอยู่มาก 

2.อย่าเอามาตรฐานของตัวเองเป็นที่ตั้ง  เพราะแต่ละคนก็จะมีมาตรฐานเป็นของตัวเองอยู่แล้ว (มาตรฐานของแต่ละคนก็จะสัมพันธ์กับมาตรฐานชีวิต  คนไหนมาตรฐานดีชีวิตก็ดีความเป็นอยู่ก็ดี ดีหมดทุกอย่าง ได้รับมาตรฐาน ISO 2012  เอ้ย! ไม่ใช่ การผลิตสินค้า 555+++)  อ๊ะ..ล้อเล่น..^_^  กิ้ว กิ้ว

3.รักคนอื่นให้มากๆ อย่างที่พระเจ้าบอกให้รักเพื่อนบ้านเหมือนรักตนเอง

4.มองสิ่งรอบข้างเป็นสิ่งที่สวยงาม  เพราะความงามมาจากความหลากหลายนั่นเอง

วันนี้สิ่งที่ผู้เขียนได้รับก็เอามาแชร์และแบ่งปันได้เพียงเท่านี้ (อาจจะไม่ครบ) แต่ก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะเกิดประโยชน์ต่อผู้อ่านได้ไม่มากก็น้อย  ขอพระเจ้าอวยพระพรทุกท่านที่จะสามารถดำเนินชีวิตในแต่ละวันได้อย่างมีความสุข อารมณ์แจ่มใส จะได้ดูหล่อ ดูสาว ดูหนุ่ม ดูเอ๊าะๆ กันได้ตลอดกาลนะคะ..... รักทุกคนค่ะ … จุ๊บ จุ๊บ  หวีดวิ้ว.....^_^

 

โดย. kk  เช้าวันพุธที่  21-3-2555 เวลา 02.30-03.30 น.

 

 

[ดอกใบไม้]

ขอมอบดอกไม้ให้กับ...การมาเขียนอีกครั้งค่ะ....^_^