(ตอนจบ) บริหารชีวิต
ภาพถ่ายจากโรงแรมที่พัก ฮานอย เวียตนาม
หลวงพ่อหยุดให้ผมคิดทบทวนว่าเป็นจริงตามที่ท่านกล่าวไว้หรือไม่ “การสวดมนต์เป็นการฝึกมันให้หยุดอยู่กับปัจจุบัน เพราะหากนึกเรื่องอื่นมันจะลืม หากเราสวดนานขึ้นก็จะอยู่กับปัจจุบันนานขึ้น เหมือนเด็กถูกบังคับให้อยู่กับบ้านแล้ว หากเราสวดอยู่เหมือนปิดประตู เด็กยังหนีไปไหนไม่ได้ ได้แต่วิ่งวนอยู่รอบๆบ้านนั่นเอง ใกล้เข้ามาแล้วเห็นไหม ใกล้หูใกล้ตา” ช่างว่านักนะครับพระอาจารย์ “แล้วจากนั้นเล่าครับ” “จากนั้นก็เริ่มภาวนา” “คือทำอย่างไรครับ” “ก็สวดมนต์นั่นแหละ แต่ว่าเอาแบบสั้นๆ” “เช่นอะไรครับ” “เช่นการภาวนาว่า “พุท-โธ” ว่าอย่างนั้นอยู่ในใจไปเรื่อยๆ” “ว่าตอนไหนครับ” พระอาจารย์หัวเราะชอบใจ “ตอนที่นึกได้” “คือ?” “นึกได้เมื่อไร ก็ “พุทธ-โธ” ให้มากเท่าที่เราจะทำได้” “แล้วเมื่อใดจะนั่งสมาธิเล่าครับ” “นั่งเป็นแค่ท่าทางเท่านั้นโยม สมาธินี่ทำได้ทุกท่า ท่าเป็นแค่ส่วนประกอบ หลักคือ “ใจมีงานทำ” สวดมนต์และภาวนา เป็นการหางานให้ใจทำ”
นั่งนึกในใจว่า “เอ ใจอยู่ว่างๆ ก็ดีแล้ว หางานให้ใจทำ ใจจะเหนื่อยขึ้นหรือเปล่า แค่นี้ก็เหนื่อยใจพออยู่แล้ว” หลวงพ่อยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ กล่าวอบรมต่อเหมือนรู้ใจ “ใจมันไม่ว่างหรอกโยม” เล่นเอาผมตกใจนิดๆ คิดว่าท่าจะรู้ว่าเราคิดอะไรหรือเปล่า “ผมไม่ได้คิดอะไรนี่ครับหลวงพ่อ มันน่าจะว่าง” “ไม่หรอกโยม ธรรมชาติของใจคือการคิด ปล่อยว่างมันก็ยิ่งคิด คิดเร็วมาก เร็วกว่าการเดินทางของแสงอีก” “เอ..” ท่าทีของผมคงเหมือนจะไม่เชื่อพระอาจารย์ ท่านจึงหาหนทางสอน “โยมเคยไปไหนไกลที่สุดในชีวิตของโยม” “กรุงโรม อิตาลี” ผมตอบทั้งที่ยังงงว่าท่านถามทำไม “เห็นอะไรบ้าง” “วาติกัน” “นึกออกไหมว่าเป็นอย่างไร” “จำได้ครับ เหมือนอยู่ตรงหน้าเลย” “นั่นคือใจมันเห็น มันกลับไปเที่ยวที่เดิม” “อ้าว...” “โยมเดินทางไปใช้เวลาเท่าใด” “นั่งเครื่องบินราว 12 ชั่วโมง” “ตอนที่โยมคิดนี่ใช้เวลาเท่าใด” “แป๊บเดียว ถึงแล้ว” พระอาจารย์ได้ที “เร็วกว่ากันกี่เท่า” “โห...นับไม่ถูก” ท่านยิ้มยินดีที่ทำให้ผมรู้ได้ว่าใจมันเดินทางเร็วเพียงใด
“ใจเหมือนน้ำนะโยม” “เหมือนอย่างไรครับ หลวงพ่อ” “มีปกติไหลไปสู่ที่ต่ำ” “แล้วอย่างไรครับ” หลวงพ่อมีเรื่องสอนต่อแน่ “ดังนั้นการปล่อยให้มันอยู่ว่าง มันไปทางต่ำ 3 ทาง ไม่ราคะ ก็โทสะ ไม่โทสะ ก็โมหะ วนอยู่อย่างนั้น ในที่สุดก็เหนื่อยใจ จนถึงที่สุด” “เป็นอย่างไรครับ ถึงที่สุด” “บ้าซิโยม” “อ้าว...” “จึงจำเป็นต้องหางานให้มันทำไง อย่าปล่อยให้คิดเรื่อยเปื่อยไป ไม่ได้หรอก” “เอ...ชักเริ่มเห็นด้วยแล้วครับว่า คนเราควรต้อง สวดมนต์ภาวนาบ้าง” “มักน้อยสันโดษเหลือเกินนะโยม ความดีนะ” หลวงพ่อเหน็บผมเข้าให้โครมเบ้อเริ่ม ผมรักษารูปมวยด้วยการยิ้มปุเลี่ยนไปตามเรื่อง “อาตมารู้ว่า โยมมีภารกิจมาก แต่ต้องรู้จักบริหารชีวิตด้วย ทำให้มันสมดุลกัน เลี้ยงปากเลี้ยงท้องกับเลี้ยงใจ” หลวงพ่อพูดเหมือนรู้ใจว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่ “ทำชีวิตให้สมดุล” ผมพูดเหมือนรำพึง
“ใช่คุณโยม ปากท้องเราต้องเลี้ยงด้วยศิลปะวิชาความรู้เท่าที่เรามี เรียกว่า มีการงานหน้าที่ก็ทำไป แต่เราต้องไม่ลืม หล่อเลี้ยงใจมันบ้าง” “เลี้ยงอย่างไรครับ” คุยกับพระก็ได้แง่คิดมุมมองอีกมุมที่ตรงข้ามกับวิทยาการทางโลก “ความดีคืออาหารของใจ คุณโยม” “กว้างนะครับ ความดีที่หลวงพ่อว่า” “ก็ทานศีลภาวนา แค่นั้นแหละ ง่ายๆ สั้นๆ”
จำได้ว่า วันนั้นผมกลับบ้านด้วยความมุ่งมั่นว่า นับต่อนี้ต่อไป ผมจะพยายามให้อาหารใจ ด้วยการยินดีในการให้ทานโดยสม่ำเสมอ วันละเล็ก วันละน้อย พยามยามรักษาศีลแบบมักน้อยสันโดษ และพยายามสวดมนต์บ้าง จนถึงวันนี้ 30 กว่าปีผ่าน ผมล้มลุกคลุกคลานมาได้หลายก้าวทีเดียว
เต่านักเรียนจากเวียตนาม
ความเห็น (38)
จำได้ว่า วันนั้นผมกลับบ้านด้วยความมุ่งมั่นว่า นับต่อนี้ต่อไป ผมจะพยายามให้อาหารใจ ด้วยการยินดีในการให้ทานโดยสม่ำเสมอ วันละเล็ก วันละน้อย พยามยามรักษาศีลแบบมักน้อยสันโดษ และพยายามสวดมนต์บ้าง จนถึงวันนี้ 30 กว่าปีผ่าน ผมล้มลุกคลุกคลานมาได้หลายก้าวทีเดียว
จะพยายามอยู่กับปัจจุบันค่ะ
ขอบพระคุณมากครับอาจารย์
..
ที่ได้ถ่ายทอดเรื่องราวมาให้ได้ศึกษา และนับว่ามีประโยชน์อย่างยิ่ง หลาย ๆ คำพูดที่สื่อสารกับหลวงพ่อ สมารถนำความกระจ่างแจ้งในสิ่งที่กระผมเข้าใจไม่ถึง เช่นคำว่า การสวดมนต์จะทำให้อยู่กับปัจจุบัน จริงด้วยครับ บางครั้งบางทีผมวิ่งหาอนาคตไกลเกินป เดินหลงมากเกินไป เรื่องที่อาจารย์สื่อมานี้นั้น นับเป็นความกระจ่างแจ้งอย่างยิ่งครับ
...
ขอขอบพระคุณมากครับที่ให้ความรู้ทางด้าน ธรรม กับกระผม ครับ
เหนื่อย?
- เหนื่อยเท่าใดกายนั้นที่มันเหนื่อย,
- ใจยังเรื่อยท่องหล้าอย่างกล้าหาญ,
- ยิ้มน้อยน้อยรอยบุญอบอุ่นมาน,
- จึงยิ้มนานอยู่ในดวงใจเย็น
ชอบจังค่ะ เข้าใจง่ายดี...ความดีเป็นอาหารใจ
เรียนคุณ tamtamครับ
ขอบคุณที่แวะมา
การอยู่กับปัจจุบัน เป็นการฝึกสติอย่างเยี่ยมเลย
เรียนคุณอุ้มบุญครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ
เรียนคุณเนิ่มครับ
ขอบคุณที่แวะมา
ให้ความคิดเห็นเพื่อเป็นประโยชน์
แก่ชาวเราต่อไป
แวะมาชม
ศีลเป็นฐานชีวิตคนเราที่ดำเนินไปสู่ความสงบสุขทางจิตใจนะครับผม...
เรียนคุณนุชครับ
ขอบคุณที่แวะเข้ามา
ให้กำลังใจ
เรียนธิรัมภาครับ
- ขอบคุณที่แวะมา
- ความดีเป็นอาหารใจนั้นเป็นความจริง
- พระสอนอย่างนั้น ผมเป็นเด็กวัด
- เลยเชื่อตามที่พระท่านสอนครับ
เรียน อ.ยูมิครับ
จริงดั่งที่ว่าครับ
ศีลเป็นพื้นฐานของชีวิตของคน
ทุกคนในสังคม
เรียนพี่นงนาทครับ
ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจ
เรียนคุณทองหยดครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ
สวัสดีค่ะ
สวดมนต์ นั่งสมาธิ มาหลายวัน
รุ่งขึ้นมีครูมาขอจับมือ ยังงงว่าหน้าตาเราเหมือนคนเป็นไข้หรือไร
เขาบีบๆที่มือนะ พร้อมกับบอกว่าดีใจด้วยนะ ได้ 2 ขั้นนะ ทั้งที่ไม่มีชื่ออยู่ในโผ
งงค่ะ ...งง
ผลของการสวดมนต์ ทำสมาธิล่ะค่ะ
เรียนครูดาหลาครับ
แสดงว่าบุญกรรม กับ บุญใหม่ส่งผลมาให้พร้อมกัน
บุญเก่าขั้นหนึ่ง
บุญใหม่อีกขั้นหนึ่ง นะ ผมว่า
สวัสดีค่ะ
ได้อ่านแล้วเห็นทางสว่างที่จะเติมพลังให้ตัวเองค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
เรียนครูเมี้ยวครับ
- คำของพระ มีค่าเสมอ
- ผมเพียงแต่รับและนำมาเผยแพร่ให้ทราบ
- ในวงกว้างขึ้น เท่านั้น
ขอบคุณค่ะอาจารย์
***... เข้ามาฝึกบริหารใจค่ะ...ขอบคุณข้อคิดที่เป็นประโยชน์นะคะ...***
เรียนคุณน้ำชาครับ
ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจ
บางครั้งกำลังใจก็มีค่าเกินกว่าเงินทอง
เรียนคุณ K. Pally ครับ
ขอบคุณครับ บริหารใจจนมีสีแดงดีครับ
ขอบคุณครับคุณโสภณที่ไปให้กำลังใจแก่ลุงหนาน..ขอให้โชคดีตลอดไปครับ...
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน.....พรหมมา
NIKHOM (ความเคลื่อนไหวล่าสุด) 23 มีนาคม 2555 19:26
เเรียนลุงหนานครับ
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือนกัน
เป็นกำลัง แต่ว่าวันนี้มองไม่เห็นภาพครับ
ขอบคุณที่แวะเวียนมาให้กำลังใจ
เรียน อ.นุครับ
ขอบคุณที่แวะมาเยือน
ชอบมากเลยบันทึกนี้ มีสาระ ถ้อยคำที่สนทนา คาดว่า พระท่านนี้น่าจะได้อภิญญา(รึเปล่าไม่แน่ใจ)
หากคุณโสภณ ลองสังเกต ว่าเวลาเราคิดอะไร ท่านจะพูดสวนออกมาทันที ประหนึ่งว่า กำหนดรู้วาระจิต คนอื่น
ถูกใจตรง ที่ จิต เร็วกว่าแสง เชื่อเรื่องนี้มาก เคยลอง.... ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ เพราะเจอแบเต็มๆ 555555555
พูดถึงเรื่องสวดมนต์ เมื่อคืนอ่านหนังสือจนหลับไป ตื่นมาอีกทีตีสี่เห็นจะได้ ปกติไม่เคยตื่นช่วงนี้ (ก็คงมีใครปลุกน่ะสิ)
เงียบสงัดมาก แล้วก็ได้ยินเสียงสวดมนต์ดังมาไม่ไกล เป็นเสียงพระทำวัตรเช้า นอนฟังแล้วนึกถึงบรรยากาศ
ครั้งที่ตัวเอง เคยไปบวชชี ที่วัดแห่งหนึ่ง ซึ่งหลวงพ่อบังคับว่าต้องตื่นตีสามครึ่ง เพื่อสวดมนต์ทำวัตรเช้า นั่งสมาธิ
เพียงแค่จิตน้อมระลึกถึงช่วงเวลานั้น ใจก็ชื่นบาน สงบเยือกเย็น ตอนนั้นหากไม่ติดว่า เป็นเพศหญิง คงจะไม่สึกเป็นแน่
อิอิ ประมาณนั้นเลย มันมีอะไรที่เหลือเชื่อ เกิดขึ้นกับตัวเอง พอมาถามผู้รู้ เค้าบอกว่า เป็นเพราะจิตเรานิ่งมาก จนเข้า
สมาธิ เลยเกิดนิมิต ขึ้น โอ้ย..ยิ่งเขียน คุณโสภณ คงจะ งงงงง .... ว่าไปเรื่อย
สรุป กะลังจะบอกว่า หลังจากที่เมื่อคืน ได้ยินเสียงสวดมนต์พระ ก็เลยลุกขึ้นมาสวดบ้าง
ว่าเดี่ยวคืนนี้จะพยายามลุกช่วงตีสี่ จะได้สวดไปพร้อมๆ กับพระ ซะเลย 555
ท่านไปสัมมนา เครือข่าย ที่ มทร อีสาน ใหมครับ
คุณโสภณไม่งงครับ ผมเข้าใจถึงสิ่งเหล่านี้ได้ดี
ที่สำคัญคือความมั่นคงเสมอต้นเสมอปลาย
ยาวนาน ช่วยได้มาก
ให้อาหารใจ ครูอ้อยชอบมากค่ะ คำนี้
เรียน ท่านอ. JJ ครับ
ไม่ได้ไปร่วมประชุมที่ มทร. อิสานดอกครับ
พักนี้ไม่ค่อยได้ประชุมมากนัก
เรียนคุณครูครับ
"อาหารใจ" คือความดี
เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิต
เรียนคุณคนธรรมดาครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ
ขอบคุณ
คุณราชิตที่แวะมาทักทายนะครับ
ราคะ โทสะ โมหะ โมหะ โทสะ ราคะ ยิ่งตอนอยู่ภายใต้สถานการณ์ที่เหนือการควบคุม(ถูกกระทำ) ใจจะต้องได้รับอาหารทิพย์ ขอบคุณสำหรับบันทึกดี ๆ ค่ะ
เรียนคุณHappygirlครับ
ชอบคำว่า "ใจจะต้องได้รับอาหารทิพย์" ครับ
แวะมาทักทายและอ่านบทความไว้สอนใจค่ะอาจารย์
เรียนคุณสุภาครับ
ถือว่าอ่านเล่นให้เย็นใจก็พอแล้ว
เพื่อความบันเทิงสำหรับนักอ่าน
นักเดินทาง(ในเน็ท)