528 ภาพแรกในศรีลังกา ของผม

ประทับใจ

ย้อนกลับไปไม่ถึงเดือน ภาพแรกในศรีลังกาคือภาพ....เขาบอกว่าอะไรที่เป็นครั้งแรกมักจะตื่นเต้น ประทับใจและไม่รู้ลืม ภาพนี้ก็จะเป็นภาพที่ผมจำไว้ไม่รู้ลืมเช่นกัน คืนวันที่ 20 กุมภาพันธ์ 2555 ผมนั่งสายการบินแอร์ศรีลังกาบินจากกรุงนิวเดลี ไปยังสนามบินนานาชาติโคลัมโบ กว่าจะถึงโคลัมโบก็ดึกมากแล้ว 23.10 น ทันทีที่ลงจากเครื่องบินก็มีจนท.ฝ่ายพิธีของกระทรวงการต่างประเทศศรีลังกามารอต้อนรับ เป็นรองอธิบดีพิธี และเจ้าหน้าที่ของสถานเอกอัครราชทูต ณ โคลัมโบมาต้อนรับทุกคน โดยเฉพาะอทป. ณรงค์ ยุทธกาจกำธร ซึ่งเป็นอุปทูตรักษาการสถานทูตมาตั้งแต่เดือนกันยายน 2554

เป็นนาทีแรกบนเกาะศรีลังกาและเป็นภาพแรกของผมในคืนแรก ชีวิตต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร คงต้องรอเวลาที่จะผ่านเข้ามาทุกนาที ทุกวันทุกสัปดาห์ทุกเดือนจนกว่าจะถึงเวลาของผม ก็จะเป็นเช่นนี้เอง ตามธรรมชาติ

แรกพบ ผมรู้สึกว่าสนามบินโคลัมโบ แม้ดูไม่ใหญ่กว้างขวางเหมือนสุวรรณภูมิแต่ก็มีบรรยากาศของความสะอาด ห้องรับรองเล็กๆ แต่ก็เรียบร้อยดี นั่งรถจากสนามบินเข้ามาในเมืองเป็นครั้งแรก ถนนหนทางและบ้านเมืองดูไม่ใหญ่โตแต่เรียบร้อยดี เนื่องจากเป็นเวลาดึกมากแล้ว จึงไม่ค่อยเห็นผู้คนตามถนนเท่าใดนัก ทำให้บ้านเมืองดูสงบเงียบ ที่เห็นชัดเจนมาก ก็คือความสะอาดของถนน ฟุตบาทแทบไม่เห็นกองขยะเลย ร้านค้าส่วนใหญ่ใช้กระจกและอาคารดูเรียบร้อย ลงตัว ไม่มีแบบ “ยังไม่เสร็จ” เหมือนในอินเดีย ตึกทั้งหมดที่เห็นฉาบปูนทาสีขาวหรือสีอ่อน ดูสวยงาม สิ่งที่เห็นสะดุดตาเรื่องหนึ่งคือตามสี่แยกหรือข้างถนนเป็นระยะๆ จะมีพระพุทธรูปองค์ใหญ่ขนาดหน้าตักไม่ต่ำกว่าเมตรครึ่งตั้งอยู่ในศาลาซึ่งจะมีกระจกใสปิดรอบทั้ง 4 ด้าน แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่านี่คือเมืองพุทธ สองข้างทางจากสนามบินเข้าเมืองผมเห็นวัดพุทธที่มีเจดีย์สีขาวทรงระฆังคว่ำตั้งอยู่สองข้างทางเป็นระยะๆ ดูแล้วรู้สึกอบอุ่นเพราะมีบรรยากาศคล้ายเมืองไทยมาก

รองอธิบดีพิธีได้กล่าวต้อนรับผมที่สนามบินว่า หวังว่าผมจะมีความสุขในการมาอยู่ที่ศรีลังกา ผมก็ตอบไปว่า ผมก็แน่ใจว่าผมจะมีความสุขในศรีลังกา เพราะทั้งสองประเทศมีสิ่งที่เหมือนกันหลายประการโดยเฉพาะพุทธศาสนา ซึ่งมีประวัติศาสตร์ที่น่าทึ่งและร่วมกันมาช้านาน ที่สำคัญทั้งสองประเทศต่างเอื้ออาทรกัน ช่วยเหลือกันในการทะนุบำรุงพุทธศาสนา ฟื้นฟูสืบต่อพุทธศาสนาระหว่างกันและกันเสมอมา และสิ่งนี้จะเป็นโซ่ทองคล้องใจประชาชนและประเทศทั้งสองสืบไป

อนาคตเป็นเช่นใด ใจแน่วแน่

คงแล้วแต่ บุญและกรรม ทำมาไฉน

ขอพูดทำ แต่กรรมดี จากหัวใจ

คงจะห่าง ไกลความทุกข์ สุขมาเยือน

ชีวิตของนักการทูต ไม่ว่าประเทศไหน มี 2 ด้านคือด้านที่มีเกียรติยศในฐานะผู้แทนประเทศ อีกด้านหนึ่งคือมนุษย์ธรรมดาที่มีครอบครัว การต้องอพยพไปใช้ชีวิตอยู่ในต่างประเทศ เป็นเรื่องสำคัญของครอบครัว เป็นการผจญภัยครั้งใหญ่และครั้งใหม่....

คืนแรกในโคลัมโบ บนเกาะของทศกัณฑ์กับนางสีดา ผมและครอบครัวหลับสนิทด้วยสุขใจยิ่งนัก วันรุ่งขึ้นจะเป็นเช่นใด ยังไม่ทราบ แล้วแต่โชคชะตาและบุญกรรมจะบันดาล แต่ที่แน่ๆ ก็คือผมจะทำทุกวันของ “วันนี้” ให้ดีที่สุด แล้ว “พรุ่งนี้”จะเป็นเช่นไร....ก็ให้เป็นไปก็แล้วกัน

เจริญสุขครับ

เขียนใน GotoKnow โดย พลเดช วรฉัตร
ใน เรียน ดู รู้ เล่น ผจญภัยในโลกกว้างกับนักการทูต

คำสำคัญ (Tags): #พลเดช#ศรีลังกา#แดนพุทธภูมิ#โคลัมโบ

หมายเลขบันทึก: 482411เขียนเมื่อ 18 มีนาคม 2012 21:49 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน 2012 16:01 น. ()สัญญาอนุญาต: ไม่สงวนสิทธิ์ใดๆจำนวนที่อ่าน

ความเห็น (11)

ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์

เขียนเมื่อ 19 มีนาคม 2012 11:17 น. ()

สวัสดีค่ะท่านทูตพลเดช แวะมาแสดงความยินดีค่ะ :)

ปล. วันก่อนได้เจอกับ ผอ.กำจัด ในงาน HA Forum ค่ะ ท่านได้เล่าให้ฟังว่าได้พบท่านทูตที่อินเดียด้วยค่ะ ดีใจมากค่ะที่ GotoKnow ทำให้เกิด Interest-based community ของไทยค่ะ

วิรัตน์ คำศรีจันทร์

เขียนเมื่อ 19 มีนาคม 2012 19:49 น. ()

รู้สึกได้ความระทึกใจและประทับใจกับภาพแรกของท่านทูต ในการไปเป็นทูตที่ศรีลังกานี้ด้วยเลยละครับ คงได้ติดตามท่องสังคมและโลกกว้างในศรีลังกาอย่างน่าสนใจไปกับท่านทูตอีกเสมอๆนะครับ