พอดี

พอดี เพื่อดีพอ

สวดมนต์ก่อนนอน
ตื่นตามเวลา นาฬิกาของตน
เสร็จธุระส่วนตัว เดินไปทำงานตามเส้นทางเดิม
ระลึกถึงลมหายใจ ตามลมหายใจที่เป็นของของเราเพียงสิ่งเดียว
และ เราไม่สามารถกำหนดกฎเกณฑ์อะไรได้แม้แต่ 

'อย่า-หยุดหายใจ'

สัมผัสลมที่ผ่านผิว 
แหงนมองท้องฟ้า อากาศ เมฆ 
เปลี่ยนไปสักหนึ่งดีกรีหรือไม่
แปลกที่คนเราปรับตัวได้ ทุกคน ทุกแห่งหน
มองดูต้นไม้ ต้นหญ้าเล็ก ๆ ที่มีบางสิ่งเหมือนกัน คล้ายกันกับบ้านเรา
ทักทายกันกับเจ้า เพื่อนสนิท

แสงแดดนำความอุ่นมาให้
หากลมเย็นยังไม่ทิ้งห่างหาย

ถึงที่ทำงาน
ทักทายลุงคนที่ร้องเพลงได้ไพเราะ เพื่อนของอาคารยามดึก

ก้าวขึ้นตึกตามขั้นบันไดเดิม
สังเกตสี ฝุ่น ตามพื้น 

ไออุ่นในตัวตึก โอบห้อมล้อมนำความสงบ สุข มาให้

แก้วกาแฟใบเก่า
ควันหอม น้ำกาแฟเข้มดำ ไร้น้ำตาล
กรุ่นกลิ่นกาแฟ หอมเปรียบกับกลิ่นอื่นไม่ได้ 

กาแฟดำเพื่อนสนิทที่คุ้นชิน

บางครั้ง เติมน้ำตาล เติมนมอุ่นโดยเครื่องทำฟองอุ่นละเอียด
บางหนเราขอมีเพื่อนสนิทเพิ่มอีก

เริ่มงาน
คิด เรียบเรียงงาน ทำก่อน หลัง
เพิ่มเติมสีย้อมหรือไม่ ทำอะไรในขั้นตอนต่อ
อ่าน ค้นคว้าอะไร จากนี้ 

ศิลป แห่งการงาน
ศิลป แห่งการดำรงชีวิต

ขอให้อยู่ในความ พอดี
เพื่อความ ดีพอ

ราตรีสวัสดิ์ ค่ะ

 

 

 

 

 

[โสภณ เปียสนิท]

แวะมาอ่านชีวิตประจำวัน

กับกาแฟถ้วยเก่าครับ