พลังจากการมองอย่างรับผิดชอบ
เมื่อ 08.15 น. ของเช้าวันที่ 14 มีนาคม 2555...เริ่มต้นด้วยเมื่อตอนเช้าก่อนออกจากบ้าน เพื่อมุ่งหน้าไปทำงานตามปกติ ก่อนออกรถจากที่จอดก็จะมีรถจอดเต็มไปหมด ขว้างทางออกของเราแบบว่าต้อง ดัน ต้องเข็นกันแบบว่าได้เหงื่อเชียว...เริ่มรู้สึกหงุดหงิดล่ะ บ่น......5555533336664 ไม่รู้ตัว พอขับออกมาสักพักบนทางซุปเปอร์ไฮเวย์นะครับ มันรู้สึกว่ารถคันนั้น คันนี้ ขับกวนประสาทมากๆเลย ผมก็รู้สึกว่าไม่ยอม ขับรถเพิ่มความเสี่ยงให้ตัวเองอีกพอ ภรรยาและลูกน้อยผมอีก แบบไม่รู้ตัว พอไปถึงสามแยกไฟแดง ก็เริ่มพูดออกมาว่า "เวลาหงุดหงิดกับเรื่องรถ มันก็จะหงุดหงิดนะ" ผมพูดให้ภรรยาฟัง และในขณะที่กำมองหาว่าจะปล่อยวางอารมณ์เหล่านี้ได้อย่างไรนั้น ก็มีปัญญาบางอย่างเกิดขึ้นคือ "ผมเห็นเลยว่าผมนี้แหละเป็นต้นกำเนิดของทุกเรื่องราว เพราะว่าผมนี้แหละที่รู้อยู่แล้วว่าหากเอารถไปจอดตรงนั้น มันจะต้องเป็นแบบนี้เป็นประจำ และผมก็จอดในตอนกลางคืนในแบบนั้น และหากมองไปอีกว่าเมื่อผมเห็นและมันจะเกิดขึ้นแบบนั้น ผมก็ยังจะคาดหวังให้มันเป็นในแบบอื่นๆอีก ผมรู้สึกปล่อยวางมันลงได้และอยากจะนำมาเล่าสู่แบ่งปันให้พี่น้องผู้รักการเรียนรู้
และการเรียนรู้ที่สุดยอด คือการเรียนรู้กับชีวิตตนเองนี้แหละครับ ผมเห็นเลยว่าหากมนุษย์เรา เริ่มมองทุกสิ่งทุกอย่าง เราเป็นต้นกำเนิดของเรื่องราวทั้งหมด จุดเริ่มต้น ปล่อยวางความคาดหวังแบบลมๆแล้งๆ นี้แหละครับ เพราะเมื่อเรารู้ว่าหากกระทำแบบนี้ ย่อมได้ผลแบบนี้ แต่เราเราก็กระทำ แต่คาดหวังให้มันเกิดผลลัพธ์แบบใหม่ ไม่ไมีมีทางได้ผลลัพธ์ใหม่ในการกระทำเดิมๆอย่างแน่นอน... เมื่อเรายอมรับว่าเราคือต้นเหตุ มองด้วยปัญญา เราก็จะมีทางออก คือ "อิสระจากมันทันที" กลับมามีการแสดงออกที่มีชีวิตชีวาอีกครั้ง และลองมองดูซิครับว่า เมื่อเรามีมุมมองว่าเราไม่ผิด หรือมีอะไรหรือใครสักคน ผิดในเหตุการณ์นี้ สายตาของเราจะมองและโฟกัสกับสิ่งนี้ ยึดตัวตนเอาไว้ว่า เราไม่ผิด เราถูก ผิดกับถูก ก็เหมือนคุกสองแห่งที่ติดๆกัน ห้องหนึ่งคือของผู้ถูก อีกห้องคือของผู้ผิดที่เราผลักให้เขาเข้าไปรับผิดชอบอะไรซักอย่างที่เรามีมุมมองอย่างนั้น และเราก็เดินเข้าไปอีกห้องเพื่อบอกเขาว่า เธอ มัน....นั้นแหละทำให้เรื่องนี้มันแย่.....แล้วเราก็จะติดอยู่ที่นั้นทั้งคู่ เพราะมันไม่สามารถจะขยับเดินหน้าไปสู่ทางออกไหนเลย เราติดกับดัก ที่มีชื่อว่า การเป็นผู้ถูกและผู้อื่นหรือสิ่งอื่นใดๆผิด แต่ลองมองซิครับว่า แท้จริงเอาอะไรกำหนด มุมมองของเรากำหนดหรือ...
ผมได้บทเรียนนี้อย่างมีคุณค่าและตอกย้ำให้ตนเองมีสติอยู่ทุกเมื่อของเสียวเวลา และทุกสิ่งล้วนเริ่มต้นที่เรามองและกระทำมัน เรานี้แหละคือต้นกำเนิดของทุกสิ่งในชีวิตที่เกิด ที่มี อยู่กับชีวิตของเราเอง "มารับผิดชอบชีวิตของเรากันเถอะครับ" ผมอิสระจากมันแล้ว55555
ความเห็น (3)
เห็นด้วยกับการเรียนรู้ที่ตัวเอง
ภายในตัวเอง
ขอบคุณทุกๆท่านให้ให้พลังและกำลังใจผม มันได้สร้างความแตกต่างบางอย่างให้ตัวผมเอง และมันมีคุณค่ากับผม และผมสัญญาว่าจะส่งมอบมันต่อไปให้กับผู้คน ให้พวกเขามีความเรียบง่าย เรียนรู้และได้คุณค่ากับชีวิตหนึ่งของพวกเขาและร่วมกันสรรค์สร้างโลกให้เรียบง่าย ตามแบบที่มันควรจะเป็น และพบสุขที่ตัวเองครับ...ขอบคุณครับ