ผมมาเพียงเพื่อบอกกับท่าน (๔)
ผมมาเพียงเพื่อบอกกับท่าน (๔)
การหยุดที่พร้อมใคร่ครวญ
การเริ่มต้นเดินทางด้วยจักรยานในวันนี้ เป็นการเริ่มต้นก้าวปั่นด้วยระยะทางไม่ไกลมากนัก แล้วการเดินทางมาถึงจุดหยุดปั่นเพื่อรอการเริ่มต้นใหม่ รอจังหวะเวลาของฟ้า....
เป็นการหยุดที่พร้อมใคร่ครวญ ตรึกตรอง พินิจพิจารณาห้วงเวลาที่หยุดลง
ความรวดเร็วอาจทำให้เราเดินทางไปไม่พบที่หมาย ความจริงของสัจจะแห่งชีวิตในข้อนี้ ได้ถูกคำนึงพินิจพิจารณา
บางครั้งทุกสิ่งก็มิได้เป็นไปตามความมุ่งหมาย
การหยุดแล้วมีโกาสพินิจถึงสิ่งภายใน ทบทวนเรียนรู้ใส่ใจเรื่องภายในตน ทำให้ดวงจิตดวงใจของเราพร้อมที่จะก้าวย่าง ก้าวย่างจากภายใน ก้าวปั่นสู่ภายนอก บนเส้นทางของการเริ่มต้นใหม่ ทั้งภายในและภายนอก
ภายในคือการเกิดสภาจิตใหม่ ที่สดใส เบิกบาน สดชื่น ฉับไว ดั่งดอกไม้ที่เบ่งบานยามต้องสายฝนพรำ
ภายนอกคือการส่งถ่ายพลังอันสดชื่นเบิกบาน ผ่องถ่ายจากภายในสู่การปฎิบัติในภายนอก ปฎิบัติต่อต้นไม้ใบหญ้า ปฎิบัติต่อเพื่อนผู้ร่วมเดินทาง เป็นความสัมพันธ์อันเกิดขึ้นจากจิตที่เงียบสงบ เงียบงัน สดชื่น ตื่นตัว ว่องไว ไร้ข้อทับถมจากท่วงทำนองของจังหวะเวลาที่ผ่านมาจากการเก็บจารึกอดีต และไร้การล่วงล้ำไปสู่อนาคต
การหยุดเช่นนี้ เป็นการหยุดของฟ้าที่ให้รอจังหวะเวลาที่เหมาะเจาะ ลงตัว เพื่อการเริ่มต้นก้าวปั่น
การหยุดแล้วทำให้มีโอกาสพินิจถึงสิ่งภายใน ใส่ใจต่อสิ่งภายนอก ทำให้ดวงจิตดวงใจของเราพร้อมที่จะก้าวย่าง ก้าวปั่นบนเส้นทางของการเริ่มต้นใหม่
สายน้ำหลั่งไหล เงาเมฆเคลื่อนสว่าง
แสงตะวันละเอียดอ่อนอุ่นละไม เงาทมึนแห่งเมฆหมอกเริ่มจางหาย ท้องฟ้าเบิกตีนฟ้าเปิด การนั่งรอ การหยุดรอ หยุดด้วยจิตแห่งความเงียบสงบ
เป็นดั่งพลังชีวิตที่ได้ถูกเติมเต็มให้เกิดความสดชื่อนปิติเบิกบานใจ
ออกก้าวปั่นในวันนี้ ยังมิทราบได้ว่าจะปั่นจักรยานไป ณ ที่แห่งใด เพียงแต่ปราถนาไว้ว่า หากประสพพบหรือสภาวะจิตมีแรงเคลื่อนสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน เราคงได้พบมิตรผู้อารี ที่นั่งรับฟังเรื่องราวในการเดินทางมาพบกัน...
อยู่ห่างไกลกันคนละฟากฝั่งฟ้า แต่ใจเราเชื่อมสัมพันธ์กันได้ ด้วยความดีงาม
อุทยานแห่งชาติน้ำพอง ป้ายชื่อบอกทางชี้ไปตามเส้นทางหลังป้ายหลวง บอกระยะทางไปยังจุดหมายไม่ไกลมากนัก ผมเลือกการก้าวปั่นในช่วงยามเย็นหลังหยุดรอจังหวะฟ้าเปิดในวันนี้ ปั่นไปหาอุทยานแห่งชาติน้ำพอง ปั่นจักรยานไปตามเส้นทางไม่ไกลมากนัก พบเห็นซุ้มประตูวัด ๆ หนึ่ง แต่จักรยานได้เคลื่อนตัวเลยไปไม่สามารถหยุดได้อย่างทันท่วงที ผมตั้งใจไว้ว่า ในวันรุ่งขึ้นจะมากราบพระที่วัดแห่งนี้ ....
ผ่านทางไปพบกับหาดบางแสน 2 ซึ่งตระการตาไปกับสายน้ำกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา ชายหาดบางแสน 2 นี้ก็คือบริเวณกักเก็บน้ำของเขื่อนอุบลรัตน์ และเชื่อมโยงกับเขตอุทยานแห่งชาติน้ำพอง ความงดงามของแม่สายน้ำ ทำให้มนุษย์เดินทางมาหาพระแม่ธรรมชาติ ความงามที่ยิ่งใหญ่ไพศาล กว้างไกลดำดิ่งสู่จิตมนุษย์ ให้หยุดนิ่งด้วยความงามของธรรมชาติ มนุษย์สามารถซึมซับความงามได้ในชั่วขณะจิตหนึ่งนี้ พลันความงามก็เลือนหายไป คำถามความเร่งรีบความคั่งค้างของวันวานเริ่มถั่งโถม แล้วเราก็สลายไปอีกระลอกแล้วละลอกเล่า เริ่มต้นค้นหาความงามใหม่ ความงามเริ่มเจอจาง วงจรชีวิตยังคงเป็นอยู่คือเช่นนี้ ....
เสียงเพลงจากแพร้านค้ากระตุ้นให้ตื่นจากการวนเวียนเป็นวัฎฎแห่งการคิด การคิดที่ไม่ติดอยู่กับความคิด ยังคงปล่อยให้ท่องเที่ยวไป พรั่งพร้อมก็กลับมาเริ่มต้นใหม่ เตลิดไปไกลก็วนเวียนอยู่ ด้วยความสำนึกรู้จากจิตตนเอง....
ใน วันพ่อของทุกปี คือวันที่เราทำความดีในทุกวัน โครงการจักรยานให้ลูกรัก ครั้งที่ ๓
ความเห็น (7)
ชอบภาพสระน้ำและต้นไม้ตามขอบบ่อครับ
ขอขอบพระคุณอาจารย์โสภณมากครับ ที่ติดตามตลอดจนให้กำลังใจในการเดินทาง ภาพนี้เก็บรายละเอียดเพิ่มเติมระหว่างเดินทางไปพบเจ้าของไร่นาสวนผสม ขอเรียนเชิญอาจารย์ติดตามไปท่องเที่ยวด้วยกันครับ
ขอบพระคุณคุณปริม ทัตบุปผา
ให้พลังเกิดขึ้นในดวงใจ การเดินทางมาหาท่าน คือการเดินทางมาเพื่อบอกกับท่าน ได้สัมผัสกับมิติของโครงการที่ไร้การแข่งขัน ไร้อำนาจเกรียกกราย ไร้คำยกย่อง ไร้ผลรางวัล
สิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้คือ ความหมายของการให้ ความหมายของความเพียร การให้ ความเพียร คือผลของความพยายามที่ได้ก่อรูปจากนามธรรมไปสู่ความเป็นจริง
..
ขอขอบพระคุณมากครับ
(เพิ่มเติมครับ นิตยสาร a day มาสัมภาษณ์กระผมที่บ้าน เรียนเชิญอ่านแนวความคิด ได้ครับ )
ชอบท้องนา และต้นกล้วย มากๆๆค่ะ อีก 5 ปีแล้ว ที่ครูอ้อยจะไปอยู่ใกล้ๆท้องนาและต้นกล้วย ค่ะ
สวัสดีครับคุณครูอ้อย ...
อีกห้าปีคุณครูจะเกษียรหรือครับ ชีวิตได้เดินทางมาถึงจุดพักผ่อน เมื่ออยู่กับธรรมชาติ คือการหยุดพักจากการงาน ขอบคุณคุณครูมากครับ
ผมเข้ามานั่งอ่านงานบุญ...