คิดอย่างไรที่รัก "คนพาล" เพราะเขา "จริงใจ" กับเรา?

มีคนถามผมว่า คิดอย่างไรที่เธอรัก "คนพาล" เพราะเขา "จริงใจ" กับเธอ
ผมตอบไปว่า ส่วนตัวผมหากรู้สึกว่าใครจริงใจกับผม ผมก็รู้สึกขอบคุณเขา
อย่างไรก็ตาม ผมเห็นว่า ความจริงใจที่ผมมีต่อคนอื่นๆ สำคัญกว่าความจริงใจที่คนอื่นมีต่อผม
หมายความว่า แม้แต่คนที่ผมรู้สึกว่าเขาไม่จริงใจกับผม ผมกลับยิ่งต้องพยายามรักและเมตตาเขา

นอกจากนี้ ผมยังเห็นว่า ขึ้นอยู่กับการให้ความหมายต่อคำ คนพาล ว่าเราให้ความหมายอย่างไร

ตามความเข้าใจผม คำ "พาล" เป็นคำที่มีรากศัพท์ดั้งเดิมมาจากภาษาบาลี ออกเสียง พา-ละ
แปลว่า อ่อน จะหมายถึงเด็กก็ได้ ในพุทธศาสนา หมายถึง คนที่ยังอ่อนในปัญญา ไม่รู้ผิดชอบชั่วดี
บาปบุญคุณโทษ จึงมักทำอะไรที่เป็นการเบียดเบียนตนเอง เบียดเบียนคนอื่น และที่สำคัญ
มีภาษิตว่า ไม่มีมิตรแท้ในหมู่พาล หากใครสามารถเป็นมิตรแท้กับผู้อื่นอยู่เขาก็คงไม่ใช่พาล
(กระมัง?)

คำ "มิตร" "ไมตรี" "เมตตา" เป็นคำเดียวกันทั้งนั้น
คำว่า มิตร ในภาษาไทยยังหมายถึง เพื่อน (ที่รักกัน) ด้วย 
ด้วยเหตุดังนี้ การที่เราเป็นมิตรกับใครจึงหมายถึงว่าเรามีความเมตตาต่อคนนั้น

พาลก็สามารถอบรมตนจนเป็น "บัณฑิต" ได้ คำ บัณฑิต ในพุทธศาสนา หมายถึง ผู้ที่ได้รับการอบรมหรือฝึกฝนตนจนมีปัญญา รู้ผิดชอบชั่วดี บาปบุญคุณโทษ มีความรัก ความเมตตา ความกรุณา ต่อเพื่อนมนุษย์

คำพาลและบัณฑิตนี้เป็นชื่อหมวดของพุทธวจนะในธรรมบท ซึ่งพรรณาไว้ชัดเจนว่าพาลเป็น
อย่างไร บัณฑิตเป็นอย่างไร   ในมงคลสูตร (สิ่งที่เป็นมงคลแห่งชีวิต) ที่มีทั้งสิ้น ๓๘ ข้อนั้น 
ขึ้นต้นสองข้อแรก สอนเรื่องการคบคนก่อนเลย

• มงคลข้อแรก คือ ไม่คบพาล (อะเสวะนา จะ พาลานัง )

• มงคลข้อที่สองคือ คบบัณฑิต (ปัณฑิตานัญจะ เสวะนา)

ส่วนข้อที่สาม สอนว่า บูชาบุคคลที่ควรบูชา (ปูชา จะ ปูชะนียานัง)

อยากฟังคนอื่นๆ ว่าคิดอย่างไรกับคำถามและความเห็นนี้

สุรเชษฐ เวชชพิทักษ์
๑๓ มี.ค.๕๕

[tamtam1]

ความจริงใจเป็นสิ่งที่ดีค่ะ....ไม่ว่าจะเป็นใครถ้าจริงใจ...