ถอดบทเรียนผ่านบล็อก: คุณค่าของการเขียนไม่เสร็จ (เขียนเสร็จแล้ว)

1. ก่อนมาเขียนบันทึกใน GotoKnow ชีวิตการทำงานท่านเป็นอย่างไร

ข้าพเจ้ามองย้อนกลับไป ก็เห็น ผู้หญิงคนหนึ่ง 
ที่เวลาไปทำงานก็มีคนเรียกว่า "หมอ" /"อาจารย์"    
ที่ใครๆ มองดูภายนอกก็น่าจะปกติสุขดี..
ชีวิตการงานก็มั่นคงระดับหนึ่ง ชีวิตครอบครัวก็ไม่มีปัญหา..
สิ่งเดียวที่เป็นปัญหา ก็คือ..ข้าพเจ้าเบื่อตัวเอง 

   อันเนื่องมาจากความผิดหวังในการตัดสินใจของตัวเอง..
ความรู้สึกต่ำต้อย ถ้อยคำทิ่มแทง "อัตตาอันโตใหญ่"
สร้างความเจ็บปวดให้ข้าพเจ้าเกือบละทิ้งเส้นทางนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า
(ไม่น่าเชื่อว่า ข้าพเจ้าจำคำ บุคคล เวลา สถานที่ เหล่านั้น อย่างฝังใจ
แม้ผ่านมานานหลายปี ทั้งที่เรื่องร้ายนั้นเป็นหนึ่งในพันของเรื่องดี)
..สิ่งที่ยึดโยงข้าพเจ้าคือ ความสุขเมื่อได้สอน
ไม่ว่าใครจะเข้ามากร่อนความภูมิใจเราทางไหน
ก็ไม่กระทบความภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการสร้างคน...คนที่จะไปรักษาคนต่อไป
  โดยสรุป ก่อนจะรู้จัก Gotoknow ข้าพเจ้าดูเหมือนเป็นคนตั้งใจทำงาน
แต่อารมณ์เสียง่าย  หมกมุ่นกับความรู้สึกตนเองจนไม่ค่อยใส่ใจความรู้สึกผู้อื่น 
.
2. เมื่อมาเขียนบันทึกแล้วเกิดผลดีอย่างไร มีการเรียนรู้อย่างไร มีเครือข่ายเกิดขึ้นได้อย่างไร

บทเรียนที่ 1: ตัดสินคนแบบภาคตัดขวาง (cross sectional) กับแบบยาว (longitudinal)

ข้าพเจ้าพิมพ์บันทึกแบบไม่ร่าง
เพราะ ระหว่างพิมพ์ไป แต่ละบรรทัดเกิดความคิดแทรกขึ้นมา
ซึ่งน่าจะเรียกว่า "ความสำนึกระหว่างบรรทัด"..
ข้าพเจ้าเคยมีจิตเป็นลบต่อผู้หนึ่งอย่างมาก
จนอดระบายลงไปในบันทึกไม่ได้
แต่พอพิมพ์ บรรยายที่มาที่ไปของผู้นี้
จู่ๆ ก็เกิดความรู้สึก "เข้า(ไปอยู่ใน)ใจเขา - sympathy"
ถ้าชีวิตเราผ่านประสบการณ์อย่างเขา
จะรู้สึกอย่างไร จะทำอย่างไร..บางทีก็เราอาจทำแบบเดียวกันนี้
..สุดท้ายเลยลบข้อความนั้นออก
พร้อมกับความโล่งที่ได้ลบ"ความขุ่นข้อง" ออกไปจากใจ..
จึงได้ข้อคิดว่า เราไม่พอใจใครต่อใครมากมาย
เพราะด่วนตัดสินจากภาคตัดขวาง แทนที่จะพิจารณาที่มาที่ไป 
. 
บทเรียนที่ 2 : ชีวิตเส้นตรง (linear) กับชีวิตเส้นต่อจุด (dot)

ข้าพเจ้าเขียนประโยคเป็นท่อนๆ ในแต่ละบรรทัด
ตามท่อนความคิด ท่อนไหนโผล่มาก็จับใส่ไว้ก่อน
มีลบ มีแทรก มีเสริม ได้สังเกตปรากฎการณ์ทางความคิด
ที่แน่ๆ มันไม่ได้ร้อยเรียงเป็นเส้นเดียว มาแต่แรก
ทุกครั้งที่กด "จัดเก็บข้อมูล" รู้สึกว่ามันยังไม่เสร็จสมบูรณ์
แต่..นั่นแหละคือความงาม
เพราะ มีผู้อ่าน เข้ามาต่อเติม "เส้นประ" ทางความคิดให้สมบูรณ์ขึ้น
ให้บทเรียนว่า ผู้อื่นพร้อมจะเติมเต็ม เมื่อเราเปิดพื้นที่

สะท้อนมาที่ชีวิต..อย่ามัวหมกมุ่นกับความพร่อง - unfulfill  
หากตัวเราปิดกั้นตัวเอง..ก็ไม่มีวันเติมเต็ม
หากตัวเรายังกลัวความไม่แน่นอน..ก็ไม่มีวันได้ต่อจุดห่างไปจากที่ยืนอยู่ 
. 

บทเรียนที่ 3 : ความสุขส่วนตัว กับ ความสุขที่มากกว่า 

ข้าพเจ้าสังเกตค่านิยมหนึ่งของ Gotoknow คือ รักในการทำงานเพื่อส่วนรวม
หัวข้อที่ได้รับความนิยมสูง
มักเกี่ยวกับปรัชญาการศึกษา การทำงานที่ข้ามขอบเขตวิชาชีพ 
มักเป็นการร่วมแรงร่วมใจ จิตอาสา

สะกิดให้ข้าพเจ้าคิด
หรือความสุขที่แท้จริงของเรา คือการได้ทำอะไร มากกว่า "เพื่อตัวเอง"
ชีวิตเรา มีที่นอนให้อุ่น อาหารให้อิ่ม ไม่อมโรค 
แต่ทำไมตัวเรายังทุกข์ใจ
ต่างจากผู้มี จิตสาธารณะ ซึ่งอิ่มใจได้ไม่ว่าสถานการณ์ใด

.

3. สิ่งที่คาดว่าตัวท่านเองจะทำต่อไปในอนาคตด้วยการใช้งานผ่านระบบของ GotoKnow

กลับมาเขียนต่อแล้วค่ะ :)
สิ่งที่เริ่มต้นก็ต้องทำต่อจนถึงเป้าหมาย..แล้วก็ปล่อยวาง
ฟ้าเริ่มเป็นใจ หลักสูตรใหม่ โอกาสใหม่ ที่เปิดให้กับCops Chronic and Palliative care บ้างแล้ว
ไม่ว่าจะถึงจุดหมายเพียงไร
แต่ประสบการณ์รายทาง ที่จะนำมาบันทึกไว้
ก็จะมีคุณค่ากับข้าพเจ้าเสมอ
 

Enjoy the ride..ถนนยาม 7 โมงเช้า ของเชียงใหม่ สำรวจพบว่า 20% สวมหมวกันน็อก  ป้ายททางขวามือมีข้อความชวนคิด "พอใช้ได้ คือคำตำหนิ  ดี ไม่ใช่คำชม" 

 

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

• อ่านหลายบันทึกของอาจารย์หมอแล้ว..เห็นมุมมองใหม่ๆครับ 
• ขอบคุณครับ

[ธิ]

เอ้า....ตั้งอกตั้งใจอ่านตามมาทีละบรรทัด ๆ

ไหงหักมุมแบบตั้งตัวไม่ทัน

ไม่จบ...จริง ๆ

(รออ่านต่อแน่นอนค่ะ)

ชื่นชมการเป็น "คนจริง"  มองตนเองแบบซื่อตรงนะคะ

[ขจิต ฝอยทอง]

• หักมุมตอนเขียนไม่จบเนี่ยละ
• นึกว่าได้อ่านต่อ
• ชอบประเด้นนี้
• ทำแล้วมีความสุข
• ทำทันที
• สะกิดให้ข้าพเจ้าคิด
  หรือความสุขที่แท้จริงของเรา คือการได้ทำอะไร มากกว่า "เพื่อตัวเอง"
  ชีวิตเรา มีที่นอนให้อุ่น อาหารให้อิ่ม ไม่อมโรค 
  แต่ทำไมตัวเรายังทุกข์ใจ
  ต่างจากผู้มี จิตสาธารณะ ซึ่งอิ่มใจได้ไม่ว่าสถานการณ์ใด

[Wasawat Deemarn]

(บังเอิญนำไฟล์ภาพขึ้นไว้ แต่ยังไม่ได้ใช้สักที ... ขอใช้เลยครับ คุณหมอบางเวลา)

 

...

ขอแสดงความนับถือในความคิด
ทางชีวิตที่เลือกสรรนับพันเส้น
บัวสี่เหล่าเรื่องเล่าที่เราเป็น
อยู่ที่เราจะเห็นว่าทางใด

การขีดเขียนภาพกว้างที่ตัดขวาง
ค่อยค่อยกางความคิดลิขิตได้
เลือกความสุขเพื่อเราหรือเพื่อใคร
ขอให้กลายเป็นความสุขอยู่กับตน

...

(คิดและเขียนแบบไม่ได้ร่างเช่นกันนะครับ คุณหมอบางเวลา)

[นาย เพชร พรหมสูตร์]

เป็นการวิเคราะห์ ถอดออกมาอย่างเป็นขั้นเป็นตอนนะ ชื่นชมทุกครั้งที่ได้อ่านบันทึกครับ บันทึกที่ถูกลบไป ผมนึกแว็บเลยว่า บันทึกของผมหรือเปล่าน้า ...เพราะแต่ละบันทึกนั้นล้วน ไม่ค่อยจะเหมือนใครเลย มันเป็นหนังสือไม่เป็นโล้เป็นพายของผมเอง

แต่อ่านทั้งหมดแล้วก็ถือว่า ที่นี่ทำให้เราใจกว้างนะ ยอมรับสมองสารพัดแบบได้ ยอดเยี่ยมจริงๆ ครับ

[JJ]

งานและชีวิตแยกกันไม่ออกครับ จิตสาธารณะ ต้องฝึกนิ

["พี่หนาน"]

ไหว้สาครูบาอาจารย์

เขียนได้ดีมากครับอาจารย์ ผมยังนึกอยู่เลยว่าจะเขียนตอบประเด็นที่ให้มาอย่างไรดี

เพราะผมเขียนไม่เก่ง แต่ชอบอ่านมากกว่าครับ

จะรออ่านต่อไปนะครับ

[แผ่นดิน]

เขียนบันทึก...

ช่วยให้ได้ยินเสียงความรู้สึกของหัวใจของเราเองแจ่มชัดขึ้น...

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

ได้อ่าน...ได้สัมผัส..ได้มุมมอง..ได้แลกเปลี่ยน..เป็นความสุขดีๆทุกครั้งที่ได้รับจากทุกบันทึกของน้องหมอค่ะ

[ทิมดาบ]

สวัสดีครับ...

ผมไล่ออกแต่ละบรรทัด

รู้สึกเห็นถึงความซื่อสัตย์ของความรู้สึกของตนเองของอาจารย์ทุกบรรทัด

และรู้สึกดีกับการผุดคิดกระทันหันอันบรรเจิดของอาจารย์กับ

ความสำนึกระหว่างบรรทัดของอาจารย์

ภาวนาขอให้อาจารย์ทำได้ตามฝัน

ผมให้กำลังใจเสมอครับ

ชีวิตผมตอนนี้ พยายามทิ้ง...ตัณหา...หรือเล็งผลลัพธ์

แต่พยายามกับ...ฉันทะ

แล้วรู้สึกดีครับ

[ทิมดาบ]

เข้าไปอ่านต่อจากบันทึกของครูผมนะครับ

http://www.winbookclub.com/article.php

ขอบคุณครับ

.....

".....ในทุกวงการทุกอาชีพก็มี ‘สูทสองตัว’ มีแบบแรกกับแบบหลัง

ครูแบบแรกสอนหนังสือได้ ครูแบบหลังสอนปัญญาและจริยธรรมด้วยจิตวิญญาณ

หมอแบบแรกรักษาโรคได้ หมอแบบหลังรักษาโรคด้วยจิตวิญญาณ

ทนายความแบบแรกว่าความได้ ทนายความแบบหลังว่าความด้วยจิตวิญญาณ

พระแบบแรกสวมจีวร พระแบบหลังสวมธรรม

บัณฑิตแบบแรกมีใบปริญญา บัณฑิตแบบหลังมีปัญญา

ฯลฯ

เราจะเลือก ‘สูท’ ตัวไหนหรือเลือกเป็น ‘สูท’ ตัวไหนก็ขึ้นกับทัศนคติของเรา อยากจะทำให้ดีที่สุดหรือแค่ให้สอบผ่าน

เลือกที่จะเป็นคนดีที่พูดหรือดีที่ทำ ดีที่เปลือกหรือดีที่แก่น ดีที่ปริมาณหรือดีที่คุณภาพ ก็แล้วแต่เรา

อย่างไรก็ตาม การจะมองออกว่า ‘สูท’ ตัวไหนดีกว่า ต้องอาศัยสายตา รสนิยม และประสบการณ์

รสนิยมและประสบการณ์มาจากการเรียน การอ่าน การวิเคราะห์ การเปรียบเทียบ และความเข้าใจ

ชีวิตก็เหมือนสูท มีสองแบบ แบบธรรมดากับ ‘แบบหลัง’

คนฉลาดเลือกแบบที่มีเนื้อหา สีสัน สัดส่วน และรายละเอียดที่ประณีตคมลึกกว่า

แน่ละ ชีวิต ‘แบบหลัง’ มีราคาสูงกว่า ต้องทำงานมากกว่า ต้องขยันกว่า ต้องลงแรงมากกว่า แต่คุ้มค่ากว่า

There are life and life. This is the latter...."

[อ.นุ]

อ่านบันทึกของคุณหมอทีไร

รู้สึก "สงบ เย็น เป็นประโยชน์" เสมอครับ

ขอคาระ ชื่นชม และเป็นกำลังใจให้ ด้วยใจนะครับ

ขอบคุณครับ...

[บุษยมาศ]

มาอ่านบันทึกอย่างชื่นชมค่ะ...

การเปิดใจให้กว้าง จะทำให้เราได้รับรู้กับสิ่งใหม่ ๆ อีกมากมายสำหรับชีวิตของเราค่ะ...

[ป.]

ขอบคุณค่ะ คุณครูธนิตย์
บันทึกนี้ ยังอยู่ในโหมดเคร่งเครียดค่ะ
แวบไปอ่านบันทึกคุณครูมา มียิ้ม มีฮา ครบรสดีจังค่ะ 

 

[ป.]

ขอบคุณค่ะคุณหมอธิรัมภา

เข้าไปอ่านบันทึกที่ร้อยเรียงปราณีต ของคุณหมอแล้ว

ยังคิดอยู่ว่า น่าจะเอ่ยนามกัลยาณมิตร ที่มีส่วนช่วยให้บันทึกนี้เป็นตัวเป็นตนขึ้นมา

แต่ลงท้ายก็ไม่เอ่ยถึงใครเลย ทั้งนี้เพราะ

" มีหลายคนเหลือเกิน"

และทุกคนต่างเป็นส่่วนหนึ่งของ gotoknow

บางท่าน ไม่ได้แสดงตัว เพียงกดเข้าดู

ก็เป็นการ feedback และเป็นกำลังใจ

[ป.]

ขอบคุณค่ะอาจารย์ขจิต กลับมาเขียนต่อจนเสร็จแต่ไม่สมบูรณ์
...
ทำเพื่อคนอื่น แล้วมีความสุข
โดยเฉพาะ ถ้าได้ทำกันเป็นทีม ยิ่งสุขทวีค่ะ 

[ป.]

ท่านอาจารย์ wasawat ร่ายกลอนสดๆ เกิดบทกวีได้ฉับพลัน

ชอบภาพดอกบัว ที่อาจารย์นำมาประกอบค่ะ

ตรงกับทั้งชื่อและนามสกุล แต่ไม่รู้อยู่ในระยะไหน..

บัวสี่เหล่าเรื่องเล่าที่เราเป็น

อยู่ที่เราจะเห็นว่าทางใด

ได้แต่หวังว่าจะไม่เป็นดอกทางซ้ายสุดนะค่ะ :)

[ป.]

เรียนคุณเพชร ด้วยสัจจริง มิได้โมโหใครในที่นี้เลย
แม้ความเห็นไม่ตรงกันบางเรื่อง แต่ก็ตรงกันบางเรื่อง
เป็นการบริหาร ความกว้างของใจ อย่างที่คุณเพชรว่าค่ะ 

[small man]

  ดีจังเลยครับ ตรงนี้  "ไม่ว่าจะถึงจุดหมายเพียงไร แต่ประสบการณ์รายทาง ที่จะนำมาบันทึกไว้ก็จะมีคุณค่ากับข้าพเจ้าเสมอ
 

     ทำให้นึกถึง มีคนถามท่านพุทธทาสภิกขุ ว่า  งานที่ทำอยู่จะเสร็จเมื่อไร   ท่านพุทธทาสตอบว่า   ก็เสร็จอยู่ทุกวัน   (อาจไม่ตรงเสียทีเดียว แต่คงพอเทียบเคียงกันได้นะครับ)

[ป.]

ขอบคุณค่ะ อาจารย์ JJ ฝากข้อความสั้นๆ แต่ลึกซึ้ง

ชีวิตกับงานแยกกันไม่ออก

เห็นคนที่ทำงานด้วยจิตสาธารณะ ชีวิตก็เป็นสุข ทำงานเป็นการพักผ่อนไปในตัวค่ะ

[ป.]

สวัสดีค่ะ "พี่หนาน" เคยอ่านบทความที่ "พี่หนาน" เขียน จับประเด็นได้น่าสนใจค่ะ เช่น ทำไม่ต้องใช้ชีวิตตามคนอื่น http://www.gotoknow.org/blogs/posts/481446. อยากเป็นกำลังใจให้เขียนอีกค่ะ :)

แต่การสื่อออกมาเป็นตัวอักษรให้คนอื่นเข้าใจด้วย เป็นเรื่องไม่ง่าย
ตัวเองก็ใช้วิธี จับท่อนความคิดมาปะติดปะต่อ แต่ไม่ค่อยเกลา ไม่ค่อยเช็คคำผิด
ถ้าต้องทำสองอย่างหลัง ใช้เวลานาน..ค่ะ 

[ไอดิน-กลิ่นไม้]

• ใช้ Aircard เพื่อต่อ 'net ทั้งที่ฟาร์มและที่บ้าน เข้าไปอ่านได้ แต่แสดงความคิดเห็นไม่ได้ค่ะ เลยทำให้หลายวันมานี้ พยายามเข้าไปอ่านบันทึกของกัลยาณมิตรหลายท่านในหน้าแรก รวมทั้งอาจารย์หมอป. และจะแสดงความคิดเห็นแต่ไม่สำเร็จ จะตอบกัลยาณมิตรที่เข้าไปแสดงความเห็นในบันทึกของตนเองก็ไม่สำเร็จ เมื่อวานเลยนำ Notebook ไปให้ร้านซ่อมดูพร้อม Aircard เขาบอกว่าปัญหาอยู่ที่ระบบที่เราใช้บริการส่งคลื่น Volum ต่ำทำให้มีปัญหา ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ Notebook วันนี้เลยนำ Notebook ไปใช้ระบบ Wireless ที่ห้องทำงาน คณะครุศาสตร์ ค่ะ

• ประทับใจในตัวตนของอาจารย์หมอป.ที่แสดงอัตลักษณ์ในทุกบันทึก ข้อความที่ประทับใจมากที่สุดในบันทึกนี้ คือ "สิ่งที่ยึดโยงข้าพเจ้าคือ ความสุขเมื่อได้สอน ไม่ว่าใครจะเข้ามากร่อนความภูมิใจเราทางไหน ก็ไม่กระทบความภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในการสร้างคน"

•  และจากการติดตามอ่านบันทึกของอาจารย์หมอป. ตั้งแต่กรณีคุณป้านอนไม่หลับ มาจนถึงบันทึกนี้ ดิฉันขอยกให้อาจารย์หมอป. เป็น "The Diamond of GotoKnow" ค่ะ

[ไอดิน-กลิ่นไม้]

• ใส่ภาพไปแล้วภาพไม่ปรากฏ ขออนุญาตเพิ่มภาพประกอบความเห็นท่อนสุดท้ายนะคะ

[Boo]

คุณหมอ เขียนได้แบบ เข็มขัดสั้น ... คาดไม่ถึง ทึ่ง ลึกซึ้งค่ะ

[ป.]

ขอบคุณค่ะอาจารย์แผ่นดิน

การเขียนบันทึกช่วยให้ได้ยินเสียงใจตัวเองชัดขึ้น

โดยเฉพาะเมื่อเปรียบเทียบ

สถานการณ์เดียวกัน คนอื่นคิดอย่างไร ทำอย่างไร

อย่างบันทึกนี้ http://www.gotoknow.org/blogs/posts/481163

ช่วยเพิ่มความกล้าตัดสินใจ - decisive แก่ตัวเองขึ้นเยอะเลยค่ะ

[ป.]

ชีวิตผมตอนนี้ พยายามทิ้ง...ตัณหา...หรือเล็งผลลัพธ์

แต่พยายามกับ...ฉันทะ

แล้วรู้สึกดีครับ

....

ขอบคุณ คุณหมออดิเรกมากค่ะ

ล่าสุด ก็ได้รับโอวาทจากคนใกล้ตัว

"ถ้าคนเรารู้จักพอใจในสิ่งที่ตนเองมี ชีวิตนี้จะทุกข์น้อยลงไปเยอะ"

ฟังแล้ว ก็ยังแอบเถียงในใจ

ถ้าเรามีแค่ไหนก็พอแค่นั้น ก็ไม่มีการพัฒนา เปลี่ยนแปลงสิ

พัฒนาอย่างไม่ทุกข์

สิ่งสำคัญคงเป็น "ฉันทะ"

ทำอย่างมีสุข ความสุขก็แผ่กระจายไปคนรอบข้าง ไปในตัว

[ป.]

Enjoy the ride-2: หลังจากนำเสนอผลงานแล้ว ก็รีบขึ้นรถคนใกล้ตัว​(รีบจนลืมถอดป้ายชื่อที่ห้อยคอ) ไต่เทือกเขาร็อคกี้ ก่อนเก็บก้อนหินมาเป็นที่ระลึก

[ป.]

ขอบคุณค่ะ อ.นุ วิศวกรความรู้แห่ง gotoknow

บรรยากาศพาไป..ให้เมื่อเข้ามาเยือนแห่งนี้

จิตใจที่รุ่มร้อนก็เย็นลง

ความอึดอัดขับข้องด้วยอัตตา ก็ยุบลง

น่าอัศจรรย์นะค่ะ :)

[ป.]

ขอบคุณค่ะอาจารย์บุษยมาศ

ความเห็นของอาจารย์ทำให้นึกถึงหนังสือของท่าน ว.วชิรเมธี เล่มหนึ่ง
"มองลึก นึกไกล ใจกว้าง"

มองลึก : ลึกกว่า ใครๆ เขาก็ทำกัน

นึกไกล : ไกลกว่า ว่าตัวเองจะได้อะไร 

ใจกว้าง : กว้างกว่า คิดแบบฉัน ประเทศฉัน เชื้อชาติฉัน 

[ป.]

งานที่ทำอยู่จะเสร็จเมื่อไร   ท่านพุทธทาสตอบว่า   ก็เสร็จอยู่ทุกวัน

...

ชอบข้อความประโยคนี้จังค่ะ

บางคนคิดว่า งานจะเสร็จต่อเมื่อได้นำเสนอเผยแพร่

ทำให้ไม่กล้าทำงานยาก งานที่ต้องใช้ระยะเวลานาน

หากคิดอย่างที่อาจารย์แนะนำ

ทุกวันที่ได้ทำ ได้ขยับเข้าไปใกล้เป้าหมายทีละนิด

นี่ก็ "เสร็จ" ได้ทุกวัน 

[ป.]

ขอบคุณอาจารย์ที่ให้เกียรติและทำแบนเนอร์ เพชร ค่ะ :)

ดีใจที่ได้รับความเห็นจากอาจารย์อีกค่ะ ปัญหาสัญญาณอ่อนแล้วเข้า G2K ไม่ได้เจอเช่นนกันค่ะ
ขณะที่เขียนอยู่นี้ ที่พักมีสัญญาณ internet อ่อน ก็ทำให้เข้าอ่านบันทึกของสมาชิกบางท่านไม่ได้

...
ความภูมิใจในการเป็นส่วนหนึ่งที่ได้สร้างคน จากรุ่นสู่รุ่น
เป็นสิ่งที่คนเป็นครู อาจารย์ ทุกท่านสัมผัสได้ค่ะ 

[ป.]

โอ้โฮ มุกนี้ "เข็มขัดสั้น" เป็นการมองแง่บวก ของ คาดไม่ถึง ค่ะ
ดีกว่า " พุงขยาย" 555 

[ประเสริฐ ศรีแสนปาง]

คิด เขียน แลกเปลี่ยน ได้มิติมุมมอง หลากหลายความคิด และหลากหลายปัญญา

เพราะทุกคนล้วนมีมิติความแตกต่าง ไม่ว่าอาชีพ การศึกษา ฐานะ แต่ที่นี่ Gotoknow ไม่มีข้อจำกัดครับ

ดีมาก ๆ และทุกท่านที่นำเสนอล้วนมีมุมมอง ข้อคิดได้ทั้งความรู้ มิติมุมองลึก กว้าง แคบ หลายหลาย เกิดแรงบันดาลใจได้เป็นอย่างดี

พระวจนะหนึ่งของ พระพุทธเจ้า คือ จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว

โซโลม่อน กล่าวว่า เพราะมนุษย์คิด ในหัวใจของเขา เขาจึงเป็นเช่นนั้น

มาร์คัส ออเรลีอุส เขียนไว้ว่า ชีวิตของมนุษย์คือ สิ่งที่ความคิดของเขาสร้างขึ้น

ราฟ วัลโด อีเมอร์สัน ก็ยืนยันว่า คนผู้หนึ่งคือ สิ่งที่เขาเฝ้าวนเวียนคิดอยู่ตลอดวัน

ขอบคุณครับ มาติดตามอ่านบ่อย ๆ ครับ

[ป.]

ขอบคุณที่นำข้อความที่สร้างแรงบันดาลใจได้เป็นอย่างดีค่ะ

" เราเป็นอย่างที่เราคิด"

ความคิดเหมือนต้นภายในเมล็ด
จะเป็นต้นไทร หรือดอกไม้ป่า ( ดั่งที่คุณประเสริฐว่า อาชีพ การศึกษา ฐานะ ที่ต่างกัน) 
ต่างก็สามารถทำหน้าที่ได้ เมื่อเสนอความคิดออกมา 

 

 

 

[แผ่นดิน]

ข้าพเจ้าสังเกตค่านิยมหนึ่งของ Gotoknow คือ รักในการทำงานเพื่อส่วนรวม หัวข้อที่ได้รับความนิยมสูง มักเกี่ยวกับปรัชญาการศึกษา การทำงานที่ข้ามขอบเขตวิชาชีพ มักเป็นการร่วมแรงร่วมใจ จิตอาสา

...
กลับมาอ่านอีกรอบ
เห็นด้วยกับแนวคิด หรือทัศนะนี้มากเลยทีเดียว
..

ขอบคุณครับ

[ป.]

ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียนอีกครั้งค่ะอาจารย์
...

ทัศนคติเปลี่ยนไปภายใน 1 ปีที่ได้บันทึกและติดตามบทความใน gotoknow อย่างต่อเนื่อง เป็นกระบวนการที่เราเองก็ไม่รู้ว่าเปลี่ยนไปเมื่อไหร่

 

[Tawandin]

เข้ามาเก็บรายละเอียดของบทเรียนตามหลังค่ะอาจารย์ :)

พักหลังนี้ เข้ามาที่บันทึกของอาจารย์หมอป. ต้องหายใจเข้าออกยาวๆค่ะ

ระวัง... ต้องระวัง "อะไรทำให้สำเร็จ" กับ "ให้ทำอะไร"

บันทึกมีชีวิต... มีอิทธิฤทธิ์... มีพลังทั้งผลักดัน จุดประกาย ให้แรงบันดาลใจมากมายมหาศาล

กว่าอาจารย์จะสรุปบทเรียน ...อะไรทำให้สำเร็จ ไม่ใช่...ให้ทำอะไร!

ก็ต่อเมื่อ...ชนตอเปรี้ยงเข้าให้ซะแล้วว แป่ววว :)

เทอมแรกของการเรียนรู้ที่นี่ G2K.

• ตนเองเริ่มจากจุดนี้

..."สะท้อนมาที่ชีวิต..อย่ามัวหมกมุ่นกับความพร่อง - unfulfill  
หากตัวเราปิดกั้นตัวเอง..ก็ไม่มีวันเติมเต็ม
หากตัวเรายังกลัวความไม่แน่นอน..ก็ไม่มีวันได้ต่อจุดห่างไปจากที่ยืนอยู่"

 • และย้อนไปที่บันทึกของการมีเป้าหมาย...ความต่อเนื่อง...การมีสติ ...กลายเป็นเส้นชัดเจน (มีทางเดิน) เป็นตัวของตัวเอง... คะแนนการยอมรับในฐานงานลดลงอย่างน่าตกใจ... แต่คะแนนการยอมรับตนเองได้... กลับพุ่งขึ้นสวนทางกัน!! (เอ๊ะ ยังไงกัน)

• คุณภาพกับปริมาณ คือความต่างของมาตรฐานการประเมินผลของพัฒนาการ หากประเมินด้วยหลักคิดที่ไม่สมดุล ผลก็ย่อม...

...เริ่มปวดขมับหละ ^____^

ขอสอบซ่อม ซัมเมอร์นี้ก็แล้วกันนะคะ

ขอบพระคุณมากๆค่ะ :)

 

[เทียนน้อย]

สวัสดีคะคุณหมอ...

อ่านบันทึกแล้วรู้สึกดีจังคะ...ทำให้รู้สึกและคิดว่าต้องมั่นทบทวนตัวเองบ่อยๆ

ปล่อยให้พลั้งเผลอๆใจไป...ความทุกข์ใจกลับมาครอบงำ

มาวันนี้ทำให้ได้คิด ได้สะกิดความในใจให้ผ่องใส

ให้ไตร่ตรองนึกคิดในแต่ละวัน ทุกๆวันล้วนมีค่าอย่างมากมาย :)

[ป.]

ดีใจที่มาเยี่ยมเยือนอีกครั้งค่ะ
คุณตะวันดิน -- น่าจะใช่ ท่านเดียวกับ ตะวันเบิกฟ้า และ หญ้าแสนฝน หรือเปล่าค่ะ
จำความงดงาม ประณีต สร้างสรรค์ ในแต่ละอนุทิน/บันทึก

====

ตนเองในอดีต ก็เดินชนตอ จากความรู้เท่าไม่ถึงการณ์มานักต่อนักค่ะ
บทเรียนบางอย่าง เราต้องเรียนด้วยตัวเองจึงจะเข้าใจ
แม้มันจะเจ็บบ้าง ก็จำเป็น
เพราะ "ความแข็งแกร่ง" เกิดได้ก็ด้วยเหตุนี้

เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ

[ป.]

ขอบคุณค่ะคุณเทียนน้อย..ความเห็นสั้นๆ กระตุ้นใจให้รู้สึกดีเช่นกัน

แต่ละวันที่ได้ทบทวนตัวเอง

เพียงเห็นวิธีคิด วิธีมอง ที่ต่างไปจาก "ความคุ้นชิน" ของตัวเรา

ก็ช่วยเยียวยา บรรเทา บาดแผล ซึ่ง..เกิดจากเราทำตัวเอง ก็เป็นได้ค่ะ

[ประเสริฐ ศรีแสนปาง]

ความคิดเหมือนต้นภายในเมล็ด

ชัดเจน เห็นสัจธรรมมากครับ

[ป.]

ขอบคุณที่กลับมาเยี่ยมอีกครั้งค่ะ :)