เปิดใจนินทาครู ภาค 4

เทศกาลสอบนานาประเภท เริ่มดำเนินการอย่างต่อเนื่องมาได้หลายสัปดาห์  จึงต้องรีบเขียนบันทึก...เกรงว่าเรื่องที่ต้องการจะสื่อ..จะตกกระแส...ไปเสียก่อน...
    
เรื่องน่าทึ่งที่สุดในโลก  (ของประเทศไทย)

ชอบเปลือกมากกว่าแก่น   
ชอบพูด(โม้).....แต่ทำจริงไม่ได้  บางครั้งทำได้....แต่ไม่ได้คำนึงถึงผลกระทบที่ตามมา ...ว่าเสียหายมากมายขนาดไหน
ทำงานแก้(หน้า) ไปวันๆ  ... 555   
    


เรื่องของ  Hi -Technology

จะใช้อินเตอร์เน็ตแต่ละครั้ง  ต้องมีการสวดมนต์อ้อนวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์เดี๋ยวจะ Connect ไม่ได้    555  กลัวไม่ทันเด็ก ป.1 ที่จะได้ Tablet เร็วๆ นี้  เพราะเด็กๆ เขาให้สัมภาษณ์ว่าจะเล่นเกม / ดูการ์ตูน    อ้ะ !.....  
สวนกระแสกันน่าดู......ประเทศที่มีความเจริญและมีมาตรฐานชีวิตสูงกว่าเรา  กลับรณรงค์ให้เด็กๆเขาอยู่กับธรรมชาติ(ว่ะ)
   
  

                                                                   

ควันหลงจากการคุมสอบโอเน็ต  

        
ครูเจ้าถิ่น:  คนไหนครับ  ที่เมา

ครูสัญจรสองคนแอบส่งสายตา มองกันแบบประหลาดใจ...  ไม่ได้กลิ่นแฮะ
" เอ้อออออ…ก็ดูๆแล้วกัน "    
    
ครูเจ้าถิ่นเดิน โอบนักเรียนชายวัยโจ๋   บุคลิกโดดเด่นในเชิงลบ ออกมา
“  ขอตัวก่อนนะครับ  เขาทำข้อสอบเสร็จแล้ว  คงไม่เป็นไร ”　

สอบภาคบ่าย 
   
นร เจ้าถิ่น 1: ตกลงครูเขาค้นเจอไหม
นร เจ้าถิ่น 2: ไม่เจอหรอก  มันซุกอยู่ในกระเป๋า
ครูสัญจร 1: สรุปแล้วเพื่อนเธอเขาเมาอะไรเนี่ย
นร.เจ้าถิ่น 1: เมายาค่ะ
ครูสัญจร 2 :  โชคดีนะเนี่ย   ที่พูดจากับเขาดี  ๆ  หากของขึ้นอาจโดนจับเป็นตัวประกัน ปาดคอเอาง่ายๆ

ครูสัญจรกล่าวเตือน ตามกฏ กติกา –มารยาท “  นักเรียนที่นำโทรศัพท์มือถือมาด้วย  ให้ปิดเครื่องแล้วนำมาวางไว้ด้านนี้นะคะ  ”  หันไปเห็นเด็กพิเศษคนนั้นในสภาพเสื้อนักเรียนตัวยาวคลุมนอกกางเกง  เดินเข้าห้องสอบราวกับไม่รู้ว่าควรแต่งอย่างไร

ครูสัญจร 2 :  อ้าวพี่(หมายถึง นร)  …..ทำไมพี่แต่งตัวหล่อกว่าคนอื่นล่ะจ๊ะ  ไม่ได้…  จะเอาเปรียบคนอื่นได้ไง   เก็บชายเสื้อไว้ในกางเกงให้เรียบร้อยดีกว่านะ ...

ห้ามนักเรียนออกจากห้องสอบก่อนหมดเวลา   ใครทำเสร็จแล้ว ให้นั่งอยู่กับที่  เวลาในการทำข้อสอบเฉลี่ยวิชาละ 90 นาที  แต่เด็กอัจฉริยะ (เรื่องไม่เป็นเรื่อง)  ใช้เวลาทำ ไม่เกิน 40 นาที  เวลาที่เหลือก็ตามสภาพ...

                                         
                                                         


ก่อนพักกลางวัน ของวันที่สองของการสอบ   ครูสัญจร 2 กำชับเด็กๆ : มีเวลาพัก 1 ชั่วโมงนะคะ   แล้วพบกันภาคบ่าย
นักเรียนพิเศษ :  มีสอบอีกเหรอ  นึกว่าหมดไปแล้ว
ครูสัญจร 2         มีซิจ๊ะ  อีก 1 รายวิชา  สุดท้าย
                                   -----------------------------
เวลาผ่านล่วงเลยการทำข้อสอบไป 15 นาที
            
ครูสัญจร 2 : เอ๊ะ  นี่พระเอกของครูไปไหนนี่
       
นักเรียนเจ้าถิ่น 3 : อยู่ข้างล่างค่ะ   เขาบอกว่าขี้เกียจขึ้นไปสอบ   แป้วววววววววววววววววว! 
    

กล้าหาญ...แล้วโง่ ?                                                               

คุณครูผู้กล้าหาญออกข้อสอบแนววิเคราะห์  เพื่อวัดความรู้ในด้านการคิดเป็น  แก้ปัญหาได้ แต่ถูกคนบางกลุ่มในสังคมท้องถิ่นประท้วง  ยื่นหนังสือบีบให้จัดการอยู่ 4 ข้อ  ทั้งขอโทษหน้าเสาธง(ขอโทษใครอ้ะ)  ลงท้ายด้วยการให้ย้ายด้วย " ศึกษาได้ที่นี่ " 

พลเมืองดีคนหนึ่งไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด  กล่าวด้วยเสียงกลั้วหัวเราะว่า “ สมน้ำหน้า... ครูมันโง่ ”
  
ครูคนหนึ่ง ：อ้าวทำไมว่าโง่เล่า  เขาพยายามฝึกให้เด็กรู้จักคิด  วิเคราะห์  ด้วยสถานการณ์จริง  ไม่ดีตรงไหน
 
พลเมืองดี :  ก็โง่ตรงที่ไม่รู้จักเอาตัวรอดไง   น่าจะรู้ว่า  สถานการณ์ตอนนี้ใครมันใหญ่   มันฟังใครที่ไหนกัน  จะทำอะไรก็ต้องอย่าให้ตนเองเดือดร้อน 
 
***    แม่โว๊ยยยยยย...   ตนเองก็คัดลอกบทความ /ข้อความภาษาอังกฤษมาให้เด็กๆ ศึกษารูปประโยค - สำนวน - คำศัพท์ ออกบ่อยๆ แถมให้คิด-วิเคราะห์ แสดงความคิดเห็นที่เน้นคุณธรรม-จริยธรรม  อย่างเช่น  1 ใน  5 ของผู้ติดโผคอรัปชั่นของโลก  ฯลฯ  ดีนะที่ผู้ปกครองแถบนี้ไม่ทำให้เป็นประเด็น....   ไม่งั้นจะกลายเป็นครูโง่อีกคนหนึ่ง  ฮา….*** 



                                                   
                                        


Copy Right  

แวดวงการศึกษาถูกขอให้เปลี่ยนชื่อวิชาต่างๆ  ของหลักสูตรมาตรฐานสากล  ที่ไปซ้ำกับของชาวต่างประเทศ     โห….ก็อุตส่าห์ให้เกียรติลอกแบบมาทั้งดุ้น  ทั้งชื่อ- เนื้อหา-สาระ  จะเรื่องมากทำไมล่ะเนี่ย  ฮา....... 



ความสามารถอันโดดเด่นของครูไทย

เป็นที่โจษจันกล่าวขานถึงความสามารถอันโดดเด่นของครูไทย ว่าล้ำเส้นเอ๊ย...ล้ำหน้ากว่าชาติไหนๆ  หน่วยเหนือจะสั่งการมาอย่างไรทำได้หมดทุกอย่าง...รอบรู้ไปหมดทุกเรื่อง...   ยกเว้นเรื่องของตนเอง.....ฮา
         

ปิดเทอม ASEAN

ทุกวงการตื่นตัว-เตรียมการเรื่องการก้าวสู่ประชาคมอาเซียนในปี 2558 กันอย่างร่งด่วน  ภาษาอังกฤษจะพูดได้แค่ Yes, No, O.K. คงไม่ได้แล้ว  แม้แต่การเปิด-ปิดโรงเรียน  กำลังอยู่ในขั้นตอนการพิจารณา ว่าจะปรับให้เหมือนชาติอื่นๆ หรือไม่
  


                                                     

                    
ครู 1: นึกภาพไม่ออกว่ะ  จะเรียนกันอย่างไรในเดือนเมษายน  ร้อนประหนึ่งเหงื่อตกมันสักขนาดนั้น  

ครู 2:  โลกมันหมุนเปลี่ยนเวียนวน     ประเทศไทยชอบตามก้นเขาไปเรื่อยๆ บางอย่างก็ไม่ต้องปรับเปลี่ยนก็ได้มั๊ง  ใช่ว่ามันจะใช้ได้เหมาะสมกับบางสภาพ  -บางภูมิประเทศ  ซะที่ไหน  คนรุ่นก่อนเขาไม่ใช่กำหนดกฏเกณฑ์สิ่งใดๆ แบบชุ่ยๆ ต้องอาศัยความรู้-และภูมิปัญญา   หน้าร้อนเรียนไป-เหงื่อหยดติ๋งๆ  หน้าฝนอากาศเย็น   ปิดโรงเรียนให้นอนสบาย  ๆ หรือไง

ครู 3:  พวกเธอนั่นแหละคิดไม่เป็น   หน้าฝนโรงเรียนปิดจะได้ช่วยไถนา  เตรียมรับปัญหาน้ำท่วมทุ่ง  บ้านจมน้ำไง    เด็กในเมืองปกติก็เรียนห้องแอร์อยู่แล้ว  เมษายนก็เปิดแอร์เรียนในห้องไม่ได้เดือดร้อน  เด็กต่างจังหวัดก็ปรับกันเอาเองดิ่  

ครู 1: นี่ไงสาเหตุสำคัญอีกอย่างหนึ่งของ  Global Warming  

ครู 3: เราจะไปทำอะไรได้   รอรับคำสั่ง-ทำตามนโยบาย   ใครขัดขืนได้เล่า

ครู 2: เวลาทำประชาพิจารณ์เขาไปสอบถามใครอ้ะ   เหมือนพวกโพลต่างๆ    ประชากรที่เขาศึกษานี่อยู่มุมไหนของประเทศไทยกัน(วะ)   ไม่เคยมีโอกาสได้ตอบเลยนิ ... 
                                                               
                                                                             

Happy Summer

ครูบ้านนอก : ช่วง SUMMER นัดพวกเธอเรียนเพิ่มเติมดีกว่าไหม  ไปลงเรียนที่ไหนกันหรือเปล่า   จะเรียนครึ่งวันหรือทั้งวันดี   

นักเรียนของครู 1 :  หนูตื่นสายอ้ะ  เรียนครึ่งวันบ่ายละกัน

นักเรียนของครู 2 :  โห....หนูมารถประจำ   บ้านอยู่ไกล  มาไม่ได้

ครูบ้านนอก : 　ก็บอกแล้วว่าอย่าไปอยู่แถบเซาะกราวน์ก็ไม่เชื่อ  

นักเรียนของครู 2 :  ครูจ้างหนูไหมละ  วันละ 20 บาท  เป็นค่ารถ

ครูบ้านนอก : 　โธ่เอ๊ย    สอนให้ฟรียังต้องจ้างให้มาเรียนอีกเหรอ   แม่คู๊ณณณ... ระดับครูนี่หากเปิดสอนพิเศษ  ชั่วโมงหนึ่งได้ไม่ต่ำกว่า 500 บาทแล้วย่ะ                                                  
                                                
                                     
                                    
                                                     

 

ผู้บริหารประเภทไหน ?
 
ผู้บริหารส่วนใหญ่เกือบ 90 เปอร์เซ็นต์ ล้วนผ่านหลักสูตรฝึกอบรมมาจากบล็อกเดียวกัน  จึงได้รับการปลูกฝัง – มีความคิดเห็น-วิสัยทัศน์แทบไม่ต่างกัน   

ครูต่างจังหวัด ：โรงเรียนฉันนะ  ได้ ผอ.กระเบื้องจ้า   เปลี่ยนพื้นห้องเป็นกระเบื้องเกือบหมด

ครูชายขอบ ：ของฉันเป็น ผอ.ส้วม  ชอบสร้างส้วม  ที่มีอยู่แล้วก็ปรับเป็นอย่างอื่น  แล้วสร้างส้วมใหม่ทดแทน  

ครูปริมณฑล ：ของฉัน เป็น ผอ.ฮวงจุ้ย   มาถึงปรับเปลี่ยนใหม่หมด   เดี๋ยวชงกับดวง  ไม่ถูกหลักฮวงจุ้ย  　
 
ครูเมืองหลวง ：ที่โรงเรียน...เปลี่ยน ผอ.ใหม่บ่อยมากๆ  มาใหม่ก็รื้อปรับใหม่  จนไม่มีอะไรจะให้ปรับเปลี่ยน...ผอ.คนปัจจุบัน  จึงซื้อรถกอล์ฟขับวนเล่นในโรงเรียนซะเลย  ฮา ....

                              

ระบบการบริหารใหม่
 
ที่โรงเรียนหนู มีการปรับระบบบริหารใหม่　สมมุติว่าจะไปราชการ... เรื่องการอบรมนะ  ต้องปฏิบัติอยู่ 9 ขั้นตอน 
          
ขั้นตอนที่ 1.  ต้องให้ทางหน่วยงานที่จะจัดอบรมส่งหนังสือมาตามระบบ  ผ่านกลุ่มบริหารงานที่เกี่ยวข้องและได้รับความเห็นขั้นต้นจาก ผู้บังคับบัญชา
          
ขั้นตอนที่ 2.  หนังสือจะถูกส่งกลับมายังกลุ่มบริหารงานที่เกี่ยวข้องและส่งตรงถึงกลุ่มสาระฯ  หากผู้บริหารเขียนว่า ชอบ  แสดงว่า  ดำเนินการขั้นต่อไปได้   ( หากไม่เห็นชอบแสดงว่าแท้งไปแล้ว   จะเก็บไว้ดูให้เจ็บช้ำใจก็แล้วแต่) 
          
ขั้นตอนที่ 3.  ทำหนังสือบันทึกผ่านกลุ่มบริหารงานวิชาการ   และส่งผ่านความเห็นชอบของกลุ่มบริหารงานงบประมาณ  แล้วส่งไปยังห้องผู้บริหาร เพื่อรอรับการอนุมัติ์ 
          
ขั้นตอนที่ 4.  เมื่ออนุมัติ์ แล้ว  หนังสือจะถูกส่งมาที่กลุ่มบริหารงานบุคลากรเพื่อดำเนินการออกคำสั่งให้ไปราชการ ซึ่งต้องรอไปอีกพักหนึ่ง 
          
ขั้นตอนที่ 5.   หากใช้รถส่วนกลาง   ต้องไปเขียนบันทึกขอใช้รถแนบเรื่องการอนุมัติ์ที่กลุ่มบริหารงานทั่วไป 
          
ขั้นตอนที่ 6.    ไปกลุ่มบริหารงานงบประมาณ...  ติดต่อเรื่องค่าใช้จ่าย  อาจมีการบันทึกยืมเงิน 
           
ขั้นตอนที่ 7.  ตรวจสอบว่าสั่งให้ใครเป็นคนขับรถ  เพื่อนัดหมายเรื่องเวลาออกเดินทาง 
          
ขั้นตอนที่ 8. หลังจากกลับมาปฏิบัติงาน   ต้องบันทึกรายงานผลผ่านกลุ่มบริหารงานวิชาการ   เพื่อเสนอผู้บริหารต่อไป
           
ขั้นตอนที่ 9. นำใบเสร็จมาล้างหนี้...ตามขั้นตอน ที่กลุ่มบริหารงานงบประมาณ 
           
กว่าจะได้ไปราชการ  เขียน/พิมพ์บันทึกจนมือหงิก   เดินไปส่งหนังสือ-ประสานงานจน...ก้นบิด  เพราะสำนักงานของแต่ละกลุ่มอยู่คนละอาคาร ... หุ่นดีไปเลยยยยยย   ตั๊ว  ....ฮา ...เรื่องเร่งด่วนใช้เวลาตามไม่ต่ำกว่า 2 วัน
 

                                                           

          

ไม่เข้าใจเหมือนกันนะ... ยิ่งปรับระบบการบริหารงานราชการ  ยิ่งแตกหน่วย  จนไม่ต้องทำอะไรกันแล้ว    ปรับระบบการบริหารให้ยุ่งยากเข้าไว้เพื่อ ? 
*** ... ลองไปศึกษา  หลักการทรงงานของในหลวงฯ  ทั้ง 23 ข้อดูบ้างนะ    ยังมีคำว่า ONE STOP SERVICE  เลยจ้า... ***   " ศึกษาได้ที่นี่ "  

 
***... แต่ที่แน่ๆ  วันก่อนรายการกบนอกกะลา มาถ่ายทำที่โรงเรียนเรา ...  ***          

MR.A:  จริงเหรอ....เกี่ยวกับเรื่องอะไร
MS.B: “ หนังสือราชการที่หายไป ”   ก็บางครั้งเอกสารมันสูญหายระหว่างทาง  ....หาไม่เจอแบบไร้ร่องรอยน่ะซิ...  วิ๊วววววว！


                                                                     

หมายเหตุ: ข้อมูลที่นำมาบันทึกล้อเลียนได้มาจากเรื่องจริง...หลายแหล่ง (ยกเว้นรายการถ่ายทำ  กบนอกกะลา และชื่อสมมุติของตัวละครที่เกี่ยวข้อง ) 

                                              ***... ขอขอบคุณผู้เข้ามาเยี่ยมชมทุกท่านนะคะ ...***   

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

• ผู้บริหารประเภทไหน , ระบบการบริหารใหม่(9 ขั้นตอน) ขำกลิ้งครับ! ตามมาด้วยอารมณ์สลดหดหู่ น่าสงสารประเทศไทย น่าสงสารตัวเอง ยิ่งจะเป็นประชาคมอาเซียนในอีกไม่กี่ปีนี้ด้วยแล้ว..
• เป็นบันทึกสะท้อนภาพการจัดการศึกษาได้อย่างชัดแจ๋ว จะเป็นประโยชน์มากๆ ถ้าผู้ที่เกี่ยวข้องมีความตั้งใจจะพัฒนาการศึกษาของบ้านเราจริงๆ มิใช่แค่ลมปากอย่างทุกวันนี้..
• แต่ละดอกๆ ทำเอาผู้ชมเฮลั่นไปตามจังหวะการออกอาวุธเลยครับ มันส์ครับ สุดยอด..ฮาๆๆๆๆ 
• ขอบคุณบันทึกดีๆนี้ครับอาจารย์

[K.Pually]

***... ภาคภูมิใจมากๆที่ได้เป็นข้าราชการในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ หลักการทรงงานของพ่อหลวงฯ ช่างทันสมัย-ทันยุค-ทันเหตุการณ์  ท่านทรงเป็นปราชญ์อัจฉริยะรอบรู้ในทุกสาขา ทรงเป็นแบบอย่างที่ดีที่สุด....หากเพียงแต่ลูกๆของท่านจะรับมาใส่เกล้าและดำเนินการตามแนวพระราชดำรัสฯ เชื่อว่าคุณภาพชีวิตของชาวไทยคงได้รับการพัฒนาเป็นอย่างดี   ขอขอบคุณ  อาจารย์ธนิตย์   นะคะ  ...ต้องรีบจบบันทึกตอนที่ 4...ก่อนที่จะกลายเป็นครูโง่(จริงๆ)  ในยุคนี้   ฮา ... ***


                                                                    

[K.Pually]

                   ***... ขอขอบคุณ สำหรับกำลังใจดีๆ  จาก "  พี่ใหญ่  " และ  " อาจารย์ติ๋ม "  มากๆ นะคะ    ... *** 


                                                              

[ขจิต ฝอยทอง]

• พี่ครูครับ
• แต่ละเรื่องฮาไม่ออกเลย
• เพราะเป็นเรื่องจริงทั้งนั้น
• นึกว่าพี่โดนเด็กจับเรียกเป็นตัวประกันไปแล้ว
• 555

[ฉวีวรรณ คันธมธุรพจน์]

ตลกแรง..... ร้าย...... หุๆๆๆๆๆๆๆ

[K.Pually]

***... แหม...สิ่งที่มองไม่เห็น(ตัวตน) ช่วยคุ้มอยู่น่ะซิจ๊ะ จึงรอดมาได้อย่างเหลือเชื่อ...หุหุหุ...ขอขอบคุณ " น้อง ดร.ขจิต "  นะจ๊ะ ...คิดถึงจังนิ ...***   



                                                              

[K.Pually]

***... การเล่าเรื่อง(จริง) ให้เป็นเรื่องตลก  ...ช่วยให้อุณหภูมิรอบกาย...ผ่อนคลายเย็นลง..คลายเครียดได้เยอะนะคะ  ขอขอบคุณ " พี่ติ๋ม...  อาจารย์ฉวีวรรณ "  มากนะคะ...ที่กรุณาแวะมาเยียมชม...***