จักรยานสีแดง
จักรยานสีแดง
สมัยฉันเรียนอยู่ประถม ไม่ต้องมีใครมาบอกฉันว่า จงรักษ์โลก ด้วยการมาขี่จักรยานกันเถอะ
ฉันและเพื่อน ขี่จักรยานกันมาอย่างสนุกสนานมากมาก มาแล้ว
ฉันกับเพื่อนๆ เจ้าแว่นสองสหาย รวมทั้งเจ้าหน้าตี๋ ในตอนที่ยังเรียนอยู่ชั้นประถมห้า เรายังต้องเดินทางกลับบ้านด้วยการเดินด้วยสองเท้า เพราะผู้ใหญ่ของพวกเราบอกเราว่า เรายังเล็กเกินไปที่จะขี่จักรยาน ฉันและเพื่อนสนิทอีกสามคนคือเจ้าแว่นฝาแฝดและเจ้าหน้าตี๋ เราจะเดินกลับจากโรงรียนเสมอ ๆ โดยเจ้าแฝดจะแยกทางกลับบ้านของตนก่อนถึงบ้านฉัน เจ้าหน้าตี๋แยกย้ายที่หน้าบ้านฉันเอง บางครั้งในวันดีๆ เราทั้งสี่ก็เดินไปเล่นทอยกองที่บ้านเจ้าหน้าตี๋ สร้างความวุ่นวายที่บ้านหลังน้อยของเขา หรือบางทีก็หันมาเล่นในบริเวณที่ทำการสัตวแพทย์ข้างบ้านฉันหลังเวลาราชการ บางครั้งเราก็หาเรื่องใส่ตัวด้วยการไปสร้างบ้านวุ่นวายที่วัดแจ้งให้เจ้าอาวาส ท่านหงุดหงิดเล่นบ้าง เจ้าน้องชายของเราทั้งสอง รวมเป็นหกคนก็มักมาสมทบ ช่วยก่อความวุ่นวายเนือง ๆ เป็นเรื่องราวแห่งความสุขความทรงจำ คราใดที่ระลึกถึง อดยิ้มในใจไม่ได้
ฉันรักจักรยาน เพราะรักการขี่จักรยาน
อยากขี่มันมากในตัวเมืองสงขลา แต่ด้วยความเกรงใจแม่ ที่ไม่อยากให้ลูก ๆ ต้องเสี่ยงอยู่บนท้องถนน ที่มีรถวิ่งเร็ว ๆ (ตามคำพูดของแม่) ฉันจำยอมต้องเชื่อฟัง ต้องทำตามด้วยการไม่ขี่มันเลย ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่นาน สมัยที่ครอบครัวยังอาศัยอยู่ที่ยะลา การขี่จักรยานผาดโผน ฉวัดเฉวียน หรือขี่พุ่งไปเร็ว ๆ แล้วเบรคอย่างกระทันหัน เป็นสิ่งโปรดปรานมาก ๆ แน่นอนรอยแผลเป็นตามตัวที่เหลืออยู่เป็นหลักฐาน และผลพวงจากการซนในวันเวลาในอดีตทั้งสิ้น หน้าแข้ง แขน ขา รวมทั้งบริเวณตามลำตัว ก็มีรอยจารึกจากการขี่จักรยานของเพื่อน
ฉันเคยเลียบ ๆ เคียง ๆ เรื่องการซื้อจักรยาน
เป็นไปไม่ได้ แม่ให้เหตุผลว่า สงขลาเป็นเมืองใหญ่กว่ายะลามาก
การจราจรบนถนน รถราคับคั่ง วุ่นวาย
แน่นอน แม่ไม่ยอมให้ซื้อจักรยานเพราะความห่วงและรักลูก แต่ในความเข้าใจของฉันตอนนั้น มันเป็นอะไรที่เจ็บปวดรวดร้าว ที่ไม่ได้ขี่เจ้าของรัก
มีตอนต่อค่ะ
ความเห็น (2)
ชอบปั่นจักรยานมากๆ ค่ะ จักรยานคันเก่ง ก็สีแดง ค่ะพี่หมอเล็ก อ่านแล้ว ทำให้นึกถึงหลายๆ ช่วง
จำอารมณ์ตอนปั่นลงเขา ปล่อยมือ ว้าว วิ้ว ได้อารมณ์ ลมปะหน้า ทั้งโลก เป็นของเรา ได้ชัดเจนค่ะ :)
 |
Poo ที่น้องปูจ๋าพูด
เหมือนนางเอกขี่จักรยานในหนังเรือง angel in the
city เลยค่ะ
|