ง้อ…สานต่อสายสัมพันธ์ในวันที่คุยกันไม่ได้ ณ ช่วงเวลายุ่งเหยิง

การติดต่อสื่อสารปฏิสัมพันธ์กัน  ย่อมมีโอกาสที่จะกระทบกระทั่งความรู้สึกระหว่างกันได้ ยิ่งอยู่กันคนละจังหวัด อยู่ห่างกัน ยิ่งทำให้คิดอะไรได้หลากหลาย

 

เมื่อฝ่ายหนึ่งเกิดความไม่พอใจ โกรธกับความพลั้งเผลอ หรือความไม่เข้าใจ การสื่อสารหยุดชะงัก จากที่เคยโทรคุยกัน  โทรไปก็ไม่ยอมรับสาย ปิดมือถือซะเลย แค่เห็นเบอร์โทรก็เริ่มหงุดหงิด  สื่อสารทางอื่น ก็ไม่สนใจ ไม่เหลียวแล

 

ในกรณีนี้ หากเป็นคนรู้จักมักคุ้น สนิทสนมรู้ใจกัน แต่มิใช่แฟน และทั้ง 2 ฝ่ายต่างมีงานที่ต้องทำ ไม่มีเวลาไปตามง้อได้ตลอด 24 ชั่วโมง

 

เมื่อทำอะไรไม่ได้ แล้วจะปล่อยให้สายสัมพันธ์สิ้นสุดลงไป กับเรื่องเพียงเล็กน้อยและการไม่มีเวลาที่จะทำความเข้าใจกัน จนทั้งสองฝ่ายต่างคิดไปกันใหญ่

 

สำหรับนายบอนแล้ว แม้ในเวลาที่อีกฝ่ายจะไม่ยอมคุยด้วย ในเวลานี้เขาไม่พอใจ โกรธ แต่ในวันหน้า จิตใจสงบ ได้มีเวลาคิดไตร่ตรอง ใจเย็นมากขึ้น

 

แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ต่างฝ่ายต่างสามารถคิด จนไม่กล้าติดต่อกันอีกก้ได้

 

ถ้าในวันนี้ ฝ่ายนั้นโกรธ ไม่พูดด้วย วิธีหนึ่งของนายบอนคือ จะหยิบไปรษณียบัตร จ่าหน้า + เขียนข้อความจากใจ + จริงใจ  แล้วหย่อนตู้ไปรษณีย์

ไปรษณียบัตร ใครๆก็สามารถเห็นข้อความที่เขียน และอีกฝ่ายก็ได้เห็นข้อความที่ส่งมาถึง  แค่พลิกกระดาษเท่านั้น โดยไม่ต้องเสียเวลาฉีกซอง หรือชั่งใจว่า จะเปิดอ่านดีหรือไม่ในกรณีที่ยังไม่หายโกรธ

เมื่อเวลาผ่านไปหลายวัน อารมณ์สงบลงแล้ว เมื่อเห็นข้อความติดต่อมา อย่างน้อยก็ทำให้ได้รู้ว่า ไม่ได้โกรธ หรือคิดอะไรมาก อย่างน้อย ทำให้ผู้รับสบายใจ กล้าที่จะเริ่มต้นติดต่อพูดคุยด้วย...