ช่วงหนึ่งของการเดินทางโดยรถไฟจากเมืองพาราณสีแล้วลงที่เมืองลัดเนาว์...ชึ่งเป็นเมืองหลวงของรัฐอุตรประเทศ...ตั้งอยู่ใจกลางของประเทศอินเดีย...แล้วขึ้นรถยนต์ต่อไปเมือง
อักรา ( Agra ) ซึ่งอยู่ห่างจากนิวเดลลีไปทางใต้ประมาณ 200 กม.
เมืองอักรา เคยเป็นเมืองหลวง...สมัยราชวงศ์โมกุลในปี ค.ศ.1526 ซึ่งผู้ปกครองคือ จักรพรรดิ บาบูร์ ( Babur ) ในช่วงกลางศตวรรษที่ 16-17 เมืองอักรามีความเจริญสูงสุด...อยู่ในช่วงกษัตริย์ อักบาร์ ( Akbar ) ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในนาม...พระเจ้าชาห์ จาฮาน ( ShahJahan ) ที่สร้างอนุสรณ์สถานแห่งรักคือ...ทัชมาฮาล...(Tajmahal )
นับเป็น...The Memoir of Love ที่ลือชื่อครับ...คือความรักของพระองค์ที่มีต่อพระนางมุมตัส มาฮาล นั้น ไม่มีสิ่งใดที่จะมาเทียบเทียมได้...
เมื่อพระนางจะล่วงลับไป...ได้ขอ 2สิ่งจากพระสวามีและหนึ่งในนั้นคือ...ขอให้สร้างอนุสรณ์สถานแห่งรัก...
ผมลงรถที่ด้านหน้า...มีประตูใหญ่มากสูงเท่ากับตึก 4 ชั้นเห็นจะได้แล้วยังมีกำแพงสูงขนาดช้างใหญ่ ๆ เดินก็ยังไม่เห็นหลังของมันตรับ ฮา ๆ เอิก ๆ เวลาเข้าประตู...ส่วนมากเป็นชาวต่างประเทศทั้งนั้นที่รอเข้าแถว...เดินไปประตูเล็ก ๆอยู่ข้าง ๆ...
พอผ่านประตูเข้าไปข้างในแล้ว...สิ่งที่ปรากฏอยู่
เบื้องหน้า...เป็นฝีมือเทวดาสร้างหรืออย่างไร...จากประตูไปถึงโดมหินอ่อนนั้นประมาณ400 เมตร...ผมเดินไปข้างสระน้ำซึ่งสร้างทอดยาวไปถึงโดมดังกล่าว...ทุกอย่าง...ไม่ว่าจะเป็นม้าที่นั่งพักก็เป็นม้าหินอ่อนครับ...
วันนั้นผมโชคดีที่ทางการเปิดให้ลงไปใต้ดินซึ่งเป็นที่เก็บพระศพของพระนางมุมตัสอยู่ตรงกลางและมีที่เก็บพระศพของพระเจ้าชาห์ จาฮาน อยู่ข้าง ๆ...และผมได้ปลงธรรมสังเวช...พร้อมบอกกล่าวการมาเยือนด้วยครับ...สำหรับที่บรรจุศพ 2 ที่เรียงกันอยู่ข้างบนนั้น...ของปลอมครับ...
ต่อมาผมได้เดินเวียนรอบบริเวณนั้น...และอ้อมไปชมด้านหลังเป็นแม่น้ำยมุนา...ตรงข้ามฝากโน้นก็สร้างจะให้เหมือนกัน...แต่ใช่หินอ่อนสีแดง..ยังสร้างไม่เสร็จ...เลยร้างอยู่อย่างนั้น...ตรงที่ผมยืนนี้เป็นหินอ่อนสีขาวทั้งหมดครับ...
ผมจินตนาการย้อนดูช่วงการสร้างทัชมาฮาล
ที่ใช้เวลา 23 ปี ผู้คนหลายหมื่น...ขนแท่งหินยักษ์...ทั้งใช้ช้างลาก...เรือขนาดใหญ่..เครื่องประดับ...มาจากทุกทิศ...มาประกอบให้เป็นทัชมาฮาล...นั้นคือช่วงเช้าจนเลยเที่ยงวันครับ...
ช่วงบ่าย...ผมตามไปชมวัง คือ ป้อมอักรา ( Agra Fort ) สร้างโดยกษัตรีย์อักบาร์ในปี ค.ศ. 1565 จากวังกลายเป็นคุกครับ...สร้างได้ยิ่งใหญ่มาก...ผมนึกไม่ถึงว่าจะเป็น
สถาปัตยกรรมของมนุษย์...ที่สร้างเอาไว้...เพราะสกัดหินก้อนใหญ่ ๆมาทำเป็นกำแพงรอบทั้ง 4 ด้าน
ส่วนที่ติดกับแม่น้ำยมุนาตรงมุมโค้ง...มีศาลา...ที่คุมขังตรงนี้ที่พระเจ้าชาห์ จาฮาน ประทับอยู่ตลอดเวลา..โดยพระโอรสชื่อ โอรังเซบ...ทำรัฐประหารจับบิดาขังไว้ดังกล่าวซึ่งห่างจากทัชมาฮาลประมาณ 2 กม.ครับ และเป็นที่ประทับยืนมองมาที่ ทัชมาฮาล...จนลมหายใจครั้งสุดท้ายของพระองค์...และมีเพียงพระธิดาชื่อ Jahanara Begum อยู่เคียงข้างพระองค์เดียว...
สำหรับความสวยงามของทัชมาฮาลนั้นมีผู้เล่าให้ฟังว่า...ยามค่ำคืนเดือนเพ็ญที่มีแสงสาดส่องลงมากระทบสีขาว...ของโดมนั้นเอง...
โปรดติดตามตอนต่อไป
ด้วยความปรารถนาดี
จาก...umiได้อ่านตั้งแต่เช้าตรู่เลยคะ...แต่ไม่ได้ทักอาจารย์...
อ่านแล้วก็คิดคะ...คิดตาม...จินตภาพไปด้วย
จากประสบการณ์เดิมที่เคยเห็นจากภาพ หรือในหนัง...เกี่ยวกับทัชมาฮาล...
...
จนลมหายใจครั้งสุดท้ายของพระองค์...และมีเพียงพระธิดาชื่อ Jahanara Begum อยู่เคียงข้างพระองค์เดียว...
ฟังแล้วเป็น...ทำให้ต้องรู้สึกและคิดถึงสัจจะธรรมนะคะ...ความไม่เที่ยงแห่งชีวิต
ขอบคุณคะ
กะปุ๋ม
สวัสดีครับ คุณบวร
อินเดียสมกับเป็นอู่อารยธรรมตะวันออกครับ
ยังมีสิ่งที่น่าสนใจอีกมากครับ...
ขอบคุณครับ
ด้วยไมตรีจิตมิตรภาพ
จาก...umi
สวัสดีครับ คุณกะปุ๋ม
ใช่ครับ ความไม่เที่ยงแห่งชีวิต...
ทำให้ผมนึกถึงคำกล่าวที่ผมจำได้ว่า...
เมื่อเจ้ามา...มีอะไร...มาด้วยเจ้า
เจ้าจะเอา...แต่สูข...สนุกไฉน
เมื่อเจ้ามา...มือเปล่า...จะเอาอะไร
เจ้าก็ไป...มือเปล่า...เหมือนเจ้ามา
ขอบคุณครับ
ด้วยไมตรีจิตมิตรภาพ
จาก...umi