(ตอนที่7) ท่องเชียงรายในสามวัน

บนเส้นทางนี้มีบางอย่างกระตุ้นความคิดให้ทำงานหลายอย่าง ฝุ่นจากพื้นถนนลูกรังลอยอยู่ในอากาศสองข้างทาง

ท่องเชียงรายในสามวัน

………………………….

ราวหนึ่งชั่วโมงกับการสนทนาย้อนรอยเรื่องเก่า มองเห็นเพื่อนพ้องหลายคนเดินกลับไปขึ้นรถเพราะใกล้เวลานัดหมาย ผมกล่าวลาเพื่อน ขณะที่เพื่อนกล่าวเชิญให้มาเยี่ยมเยือนกันอีกในคราวต่อไป เพื่อนรักยืนโบกมือลาขณะรถบัสของเราค่อยๆ เคลื่อนตัวออกเดินทาง ภาพหลวงพ่อพระพุทธนวล้านตื้นองค์โตค่อยๆ เล็กลงทีละน้อย ไม่ช้านานลับหายไปจากสายตา เราทิ้งสามเหลี่ยมทองคำ หรือ สามเหลี่ยมเศรษฐกิจ ของสามประเทศ ไทย พม่า และลาว ไว้ข้างหลังฝุ่นที่ฟุ้งกระจายในอากาศ

บนเส้นทางนี้มีบางอย่างกระตุ้นความคิดให้ทำงานหลายอย่าง ฝุ่นจากพื้นถนนลูกรังลอยอยู่ในอากาศสองข้างทาง จากรถยนต์คันหน้า แล้วค่อยๆ ร่วงหล่นลงมาสู่พื้นดินดังเดิม เปรียบเหมือนชื่อเสียงเกียรติยศอาจเกิดขึ้นกับใครคนใดคนหนึ่งได้ แล้วไม่นานก็หายไป การยินดีตอนรุ่งเรือง และเสียใจร่ำไห้ตอนร่วงลงย่อมไม่ใช่ทางแก้ปัญหา ทางแก้ควรเป็นเช่นไร น่าจะอยู่ในจิตใจของทุกคน เพื่อเตรียมการไว้ก่อน

ถนนสายนี้มีร่องรอยของการก่อสร้างขยายทางออกไปอีกมาก อาจถึงสี่เลนส์ หมายถึงว่า ประเทศเราให้ความสำคัญกับเส้นทางสายนี้มากขึ้นมากกว่าเดิม เป็นไปตามนโยบายของรัฐที่เห็นว่า สามเหลี่ยมแห่งนี้เป็นสามเหลี่ยมเศรษฐกิจที่จักรุ่งโรจน์นับแต่นี้ต่อไปในอนาคตอันใกล้ เพราะการเดินทางเชื่อมโยงระหว่างประเทศเป็นไปโดยสะดวกราบลื่น

รถบัสใหญ่พาเราเข้าสู่ร้านอาหารบาลอง ในช่วงเวลาเข้าใต้เข้าไฟ มัวหน้ามัวตา รัตติกาลคลี่คลุมบรรยากาศ หลายคนเงียบไป อาจเป็นเพราะการเดินทางยาวนานตลอดวันที่ผ่านมา ทำให้ร่างกายเหนื่อยล้าไม่น้อย การเจรจาเริ่มออกรสชาติขึ้นอีกครั้งตอนที่มีผู้เปิดประเด็นว่า มีคนถูกหวยจากเลขของหลวงพ่อวัดถ้ำป่าอาชาทอง โดยดูจากธนบัตรใบละยี่สิบบาทที่ทานแจกมา ผมพยายามสืบถามว่ามีถูกอยู่กี่คน ได้ข้อมูลว่า ถูกคนเดียว ได้เงินมากว่าหมื่นบาท ส่วนคนอื่นอีกหลายคนสงบนิ่งตีสีหน้าเฉย จึงไม่มีใครทราบว่าคนส่วนที่เหลือซื้อหวยแล้วเสียเงินไปเท่าใด

ผมเองเลือกทานข้าวน้อยหน่อย เพราะเป็นห่วงร่างกายช่วงขาขึ้น ระวังเรื่องแป้งและน้ำตาล ดังนั้นคราวนี้เลยรับประทานกับข้าว มากกว่าข้าว ซึ่งเป็นวิธีการประนีประนอมดีพอสมควร แม้ว่าจะไม่ถูกต้องเท่าไร อีกประการหนึ่ง เนื่องจากวันแรกที่ร้านขันโตก ไม่ทราบว่าเพราะรับประทานอาหารในปริมาณมากเกินไป หรือเพราะว่าท้องไม่คุ้นกับอาหารเมืองเหนือ ทำให้เกิดอาการท้องเสีย ตลอดเวลาของการเดินทางวันต่อมา ผมต้องนำขวดยาธาตุแก้ปวดท้องติดตัวเดินทางไปด้วย มื้อเย็นก่อนขึ้นเครื่องบินอย่างนี้จึงต้องระมัดระวังในการรับประทาน

หลังจากมื้อค่ำเรียบร้อย เรามุ่งหน้าสู่สนามบินแม่ฟ้าหลวงตามเวลานัดหมาย ผ่านขึ้นตอนการขึ้นเครื่องแล้ว เข้ารอที่ห้องผู้โดยสารจนใกล้เวลาออกเดินทาง จึงมีการแจ้งว่า เครื่องบินล่าช้าออกไปอีกราวหนึ่งชั่วโมง ผู้โดยสารนั่งจับกลุ่มกัน สนทนากันบ้าง เล่นเกมส์บนมือถือบ้าง คุยกันเบาบ้างดังบ้าง เรียกว่าตามอัธยาศัย เพื่อรอเวลาอันสำคัญ กลับถึงท่าอากศยานสุวรรณภูมิ เรารับแล้วลากกระเป๋าออกมาขึ้นรถบัสที่นัดไว้เดินทางต่อไปหัวหินทันที ราวตีสามเราถึงบ้านพักโดยสวัสดิภาพทั้งคนและของ และทุกคน

มีปราชญ์จีนกล่าวไว้ว่า “เดินทางหมื่นลี้ดีกว่าอ่านหนังสือหมื่นเล่ม” เข้าใจว่า การอ่านหนังสือนั้น แม้ว่าจะมีประโยชน์มาก แต่ว่า การเดินทางนั้นเป็นการเปิดหูเปิดตาเห็นโลกด้วยประสาทสัมผัสตรง ความตื่นตาตื่นใจย่อมตราตรึงอยู่ในความทรงจำนานกว่าการอ่าน ที่ค่อนข้างจะต้องสร้างแรงบันดาลใจมากกว่า ไม่อย่างนั้นร่างกายจะไม่หลั่งสารเอ็นโดฟิน ทำให้ความกระตือรือร้น และความทรงจำน้อยตามไปด้วย

เขียนใน GotoKnow โดย โสภณ เปียสนิท
ใน เรื่องราวจากชุมชนห่างไกล

คำสำคัญ (Tags): #วัดพระแก้ว#เชียงราย#โสภณ เปียสนิท#ท่องเชียงรายในสามวัน#วัดรอ่งขุ่น#บ้านกลัวย์ ดัชนี

หมายเลขบันทึก: 479061เขียนเมื่อ 17 กุมภาพันธ์ 2012 20:55 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม 2014 21:09 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน

โสภณ เปียสนิท

(ตอนที่7) ท่องเชียงรายในสามวัน

ท่องเชียงรายในสามวัน

โสภณ เปียสนิท

[email protected]

………………………….

ความเห็น (30)

โสภณ เปียสนิท

วราภรณ์

Oraphan

โตนี่ ฟาง

Dr. Ple

โสภณ เปียสนิท

♥อุ้มบุญ♥

โสภณ เปียสนิท

Boo

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

โสภณ เปียสนิท

Boo

โสภณ เปียสนิท