ฟ้าคราม อายุ ๗ เดือนครึ่ง

 

 

 

 

ฟ้าคราม อายุ ๗ เดือนครึ่ง

              เผลอแป๊ปเดียว "เจ้าฟ้าคราม" ของย่า ปาเข้าไป ๗ เดือนครึ่งแล้วหรือนี่!!!...เร็วจริง ๆ เหมือนกับว่า "เจ้ายังแบเบาะอยู่เมื่อนี่นี่เอง"...ย่าไปชั่งน้ำหนักให้กับเจ้าที่คลีนิค ได้ประมาณ ๘.๒ kg. ในระยะนี้เจ้าเริ่มหัดยืน หัดเกาะเพื่อที่จะพยุงตัวเจ้ายืนให้ได้ บางครั้งเมื่อยืนได้แล้ว เจ้าจะทำเป็นปล่อยมือของเจ้า ถ้าเจ้ายืนได้แล้วยืนนานไม่ไหว เจ้าก็จะนั่งให้ก้นถูกพื้น แม้ก้นกระแทกแล้วเจ็บ เจ้าก็จะไม่ร้องไห้ เจ้าจะพยายามทำแบบนั้นอีก...ดูเหมือนเป็นความพยายามของเจ้าเสียจริง ๆ...ที่จะต้องยืนให้ได้ด้วยตนเอง...

               แค่เจ้าจะยืนได้นี่ย่าก็ถือว่าเจ้าเก่ง + เร็วมาก ๆ แล้ว สำหรับเด็กรุ่นเดียวกัน...แต่พัฒนาการเจ้าไม่เพียงเท่านั้น...แต่สร้างความแปลกใจให้กับย่านี่สิ กับคำว่า "เจ้าก็เริ่มพูดได้แล้ว"...ทำเอา ปู่เร + ย่า + ยาย + ตา + พ่อเพรียง + แม่อ้อม...อดหัวเราะกันไม่ได้ เมื่อเจ้าพูดได้กับคำว่า "หม่ำ ๆ ๆ"...และคำว่า "แม่" สำหรับคำว่า "แม่" เจ้าจะเรียก "แม่" และใช้ลากเสียง แม่ ยาว ๆ... เจ้าจะใช้คำนี้เรียกกับคนที่เลี้ยงเจ้า เช่น แม่อ้อม ย่า และยาย...อาจเป็นจิตใต้สำนึกของเจ้าก็ได้ว่า คนที่เลี้ยงเจ้ามาตั้งแต่เด็กเล็ก ๆ ที่ยังแบเบาะ...

              ความที่เจ้าพูดได้แล้วเวลาเจ้านอนในตักของย่าในตอนกลางคืน เจ้าจะชอบทำเสียงบ่นเหมือนกับพูดอะไรย่าฟังไม่รู้เรื่อง ถ้าย่าจ้องมองเจ้าและก็ยิ้ม "ถามเจ้าว่า ฟ้าฯ พูดอะไรลูก"...เจ้าก็จะหยุดบ่น...และถ้าย่าทำเป็นไม่สนใจ เจ้าก็จะทำอาการเหมือนเสียงบ่นดังกล่าวอีก...ย่าคิดว่า เจ้ากำลังจะหัดพูดเหมือนกับที่เจ้าเห็นพวกย่า พ่อเพรียง แม่อ้อม พูดกัน...

                   แต่ย่าก็ยังอดแปลกใจไม่ได้ว่า "ทำไมเด็กเล็ก ๆ จึง เรียกคำว่า "แม่" ได้ก่อน ทำไมไม่เรียกคำอื่น เช่น พ่อ แมว หมา นก ฯลฯ ก่อนล่ะ ทำไมต้องเรียก "แม่" ได้ก่อน"...ย่ารู้ได้เลยว่า ลองเจ้าพูด ๒ คำนี้ได้แล้ว...ไม่ต้องพูดถึง กับคำอื่น ๆ มันจะตามมาเลยเชียวแหล่ะ...ถ้าเทียบกับลุงภัครและพ่อเพรียงแล้ว ๒ คนนั่น มีพัฒนาการยังช้ากว่าเจ้าฟ้าครามมาก ๆ เรียกว่ากว่าจะทำแบบเจ้าได้ ก็อายุปาเข้าไปเป็นขวบแล้ว...สำหรับเจ้าแล้ว ย่าว่า "พัฒนาการของเจ้าเร็วมาก ๆ จ้า"...

                   เมื่อช่วง ๒ สัปดาห์ที่แล้ว...อาการที่เปลี่ยนไปตั้งแต่เล็ก ๆ นั่นคือ ในช่วงเจ้ายังเล็ก เวลาถ่ายรูปเจ้าจะชอบยิ้ม แต่เมื่อ ๒ สัปดาห์ที่แล้ว เจ้าจะไม่ยิ้มเลย ย่าเรียกว่า "ให้ถ่ายรูป" เจ้าก็จะเฉย ๆ ไม่ยิ้ม หน้าตาก็จะบึ้ง ๆ เหมือนภาพด้านบน...โดยที่ทุกคนที่เคยติดตามพัฒนาการของเจ้า เขาก็จะบอกว่า "ไม่ใช่ แม่ฟ้าฯ น้อย คนเดิมน่ะ เพราะแม่ฟ้าฯ น้อย คนเดิมจะเป็นคนยิ้มง่ายและยิ้มเก่ง หรือจะเป็นเพราะว่าเดี๋ยวนี้เจ้าเป็นสาวแล้ว"...

ฟ้าแต่งตัวแบบนี้ ไม่ใช่ว่า "ฟ้าฯ เป็นฝ่ายแดงอย่างเดียวนะคะ...

สีเหลืองฟ้าฯ ก็เป็นจ้า เพราะฟ้าฯ อยู่ฝ่ายปรองดองจ้า คริ ๆ ๆ..."

               แต่อาการดังกล่าว ย่ามาหายเคลือบแคลงใจ ก็วันนี้นี่เองว่า...เพราะเหตุใดที่เจ้าจึงไม่ยิ้มเหมือนเมื่อก่อน...เพราะว่า "พ่อเพรียง โทร.มาบอกย่าว่า "ไอ้ฟ้าฯ ออกหัด"...นั่นไง!!!...ย่าว่าแล้วไง มันต้องมีสาเหตุ เพราะเมื่อคืนวันเสาร์ เมื่อเจ้านอนกับย่าพอตื่นมา เจ้าตัวร้อน ย่าเลยให้แม่อ้อมนำยาแก้ตัวร้อนมาให้เจ้ากิน แต่ ๒ วันต่อมา เจ้าก็ยังตัวรุม ๆ อยู่ ไม่หายขาด ย่าเลยพาไปที่คลีนิค หมอบอกว่า "เจ้าคอแดง" หมอยังคิดว่า เจ้าคออักเสบ และเจ้าก็ไม่กินนม...แต่พอวันนี้ พอย่าทราบว่า "เจ้าออกหัด" ทำให้ย่าทราบในทันทีที่หมอบอกว่า "คออักเสบ" อาจเป็นเพราะเจ้า "ออกหัด" ด้านใน

               ย่าเลยบอกให้พ่อเพรียงไปซื้อยาเขียวที่ร้านขายยามาแช่น้ำ + ละลายให้เจ้าดื่มแทนน้ำสุกเปล่าที่เจ้าเคยดื่ม เพื่อกระทุ้งให้หัดออกมาให้หมดไม่ให้มันหลบใน เพราะในสมัยย่าเป็นเด็ก ๆ เวลาย่าออกหัดแม่ของย่าเคยนำ "ยาเขียว" มาแช่น้ำ + ข้าวสาร + ดอกมะลิแห้ง แล้วให้ย่าดื่มน้ำยาเขียวเยอะ ๆ เป็นขัน ๆ ได้ยิ่งดี...เพราะต้องการให้หัดออกมาให้หมด ไม่ให้หลบใน เพราะถ้าหลบในจะทำให้ย่าตัวร้อน...และก็เป็นจริง เมื่อกินยาเขียวอย่างที่แม่ของย่าบอกแล้ว หัดก็จะออกมา แล้วย่าก็จะหายตัวร้อนเป็นไข้...แล้วก็หายในที่สุด...สำหรับเจ้าก็เช่นกัน ย่าสัมทับให้พ่อเพรียงไปซื้อยาเขียวมาทำให้กับเจ้ากิน...การกินยาเขียว บอกได้เลยว่า "เมื่อตอนย่าเป็นเด็ก ๆ ถูกแม่ของย่าบังคับให้ย่ากินเยอะ ๆ ก็จะไปกินได้อย่างไรมาก ๆ เพราะ มันทั้งขม ขืนกินเข้าไปมาก ๆ พาลจะอาเจียรออกมาอีก เพราะมันไม่อร่อยเหมือนน้ำธรรมดาเลยเชียวแหล่ะ...กลิ่นก็ไม่น่าชวนดื่มเลย...ยิ่งตอนเป็นไข้ ปากก็ขมอยู่แล้ว ยังโดนขู่ให้กินให้เยอะ ๆ อีก"...ย่าจะโดนแม่ของย่าบ่นอยู่ประจำ หากคราวใดที่ย่ามีอาการ "ออกหัด"

               ย่ายังสงสัยว่า "ทำไมเจ้าอายุเพียงแค่นี้ ทำไมหัดมันถึงได้ออกเร็วจัง" เพราะยังไม่ได้ฉีดวัคซีนป้องกันหัดเลย แต่หัดดันมาออกก่อนเสียนี่...ทำให้เจ้าซึมไปเลยในช่วงนี้...

                พฤติกรรมของเจ้าในช่วงนี้อีกอย่างคือ เจ้าจะชอบร้องไห้ตาม เช่น ร้องไห้ตามแม่อ้อม พ่อเพรียง ตา - ยาย หรือแม้แต่ "ย่า" เมื่อเจ้าเห็นรถยนต์ของย่ามาจอด เจ้าจะยิ้มรับเหมือนกับจำ "ย่า" ได้ และเวลาย่าจะกลับ เจ้าก็จะร้องไห้และมองรถยนต์ตาม...อย่างไรแล้ว ย่าก็ขอให้เจ้าหายป่วยจากการ "ออกหัด" เร็ว ๆ นะจ๊ะ กลับมาเป็น "แม่ฟ้าฯ น้อย" คนเดิมของย่า ที่ยิ้มเก่งนะจ๊ะ...

สำหรับในวันแห่งความรักวันนี้ ย่าขอมอบดอกกุหลาบให้กับเจ้า

เนื่องในวันแห่งความรัก ที่ย่ามีความรักให้กับพ่อ - แม่ของเจ้า

และกับตัวเจ้า ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะจ๊ะ "หลานรัก" ของย่า...

ย่ารักเจ้ามาก ๆ + เป็นเด็กดี + หายเร็ว ๆ นะจ๊ะ...

[Boo]

สุขสันต์วันแห่งความรักค่ะ

ดีใจแทน ฟ้าคราม ที่มี ย่า ยาย ดูแลด้วยความรักค่ะ

เดี๋ยวนี้ คุณแม่สมัยใหม่ส่วนใหญ่ มักจะส่งลูกไป เนิร์สเซอรี่ ตั้งแต่ขวบกว่า

[บุษยมาศ]

• เช่นกันจ้าน้องปู
• Happy Valentine Day ค่ะ
• ค่ะ ครอบครัวเราจะเลี้ยงลูก - หลาน กันด้วยตัวเอง เพื่อให้ความรัก ความอบอุ่นแก่พวกเขา เพราะสิ่งเหล่านี้จะเป็นพื้นฐานในการดำรงชีวิตในสังคมได้เป็นอย่างดีเลยเชียวค่ะ เป็นเสมือนภูมิคุ้มกัน ปกป้องให้กับพวกเขา
• การที่แม่สมัยใหม่ส่งลูกเข้าเนิร์สเซอรี่ ก็เพราะว่า เขาทำงานไงค่ะ ไม่มีผู้ดูแลให้ แต่เด็ก ๆ ที่อยู่เนิร์สเซอรี่ จะมีความพร้อมอีกแบบในการดำรงชีพ แต่เขาก็จะขาดเรื่องการได้อยู่ใกล้ชิด ความรัก ความอบอุ่นที่ได้อยู่กับ ปู่ ย่า ตา ยาย ค่ะ
• สำหรับเจ้าฟ้าคราม จะเป็นการบ่มเพาะ ปลูกฝังให้เขาได้ใกล้ชิด ปู่ ย่า ตา ยาย ความรัก ความห่วงใย ความเอื้ออาทร ความอบอุ่นให้ได้มากที่สุด เพราะสิ่งนี้ ครอบครัวบางครอบครัวลืมนึกถึงไป การที่เด็กเล็ก ๆ ได้อยู่ใกล้ ๆ ญาติผู้ใหญ่ในวัยเด็กจะทำให้เขารู้จักรัก + ผูกพันกับญาติ ๆ ในอนาคตข้างหน้าด้วยค่ะ

[บุษยมาศ]

• ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจด้วยจ้า

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

เด็กเล็กๆเชิดชูใจผู้ใกล้ชิดนะคะ...หลานฟ้าครามจ้ำม่ำน่ากอดจังเลย..

[บุษยมาศ]

• ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจค่ะ คุณเพชรน้ำหนึ่ง  + พี่นงนาท

[บุษยมาศ]

• สวัสดีค่ะ พี่นงนาท
• ยิ่งเลี้ยง ยิ่งรัก ยิ่งผูกพันค่ะ พี่นงนาท
• คนโบราณบอกว่า "แขนงแรงกว่าหน่อ" ถ้าจะจริงค่ะพี่...
• ค่ะ ยิ่งเจ้าฟ้าฯ มันโตขึ้น ยิ่งขี้ประจบ น่าฟัดจริง ๆ ค่ะ
• แล้วเขาก็รู้ด้วยนะคะว่าใครเป็นใคร แม้จะไม่ได้เจอหน้าย่าเกือบ 5 วัน แต่เจ้าฟ้าฯ ก็ยังจำย่าได้ นี่แหล่ะค่ะที่ทำให้ย่าหลงค่ะ...

[บุษยมาศ]

• ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจค่ะ พี่นีนาถ...

[คุณแจ๋ว]

ู^______^

[บุษยมาศ]

• ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจทุก ๆ ท่านค่ะ