ดอกจันทน์เตือนใจ
ถึงไม้จันทน์มีค่าดูว่าเลิศ
สุดประเสริฐเมื่อยามสิ้นน้อมกราบไหว้
ระลึกคุณผู้วายชนม์ล้นกายใจ
เหมือนบอกใบ้ให้รับรู้ถึงความรัก
แต่ไฉนเมื่อไม้จันทน์วางบนศพ
ภาพที่พบของสองสิ่งนิ่งประจักษ์
คนก็ตายไม้ก็ม้วยไร้รอยรัก
ไม่นานนักถูกไฟเผา...เป็นเถ้าธุลี
ถ้าอย่างนี้จะหาใดในเถ้าถ่าน
หริอวิมานซากรักหลอนในเมืองผี
คนเดินดินก็ภูมิใจได้ทำดี
ว่าตนนี้ตอบแทนคุณผู้วายชนม์
หยุดเถิด...ช่อไม้จันทน์แทนคำถ้อย
จะกี่ร้อยพันช่อฉันไม่สน
ฉันขอทำวันนี้เพื่อทุกคน
ก็สุขล้นที่ได้ทำเต็มกำลัง
เปลี่ยนช่อจันทน์เป็นช่อใจให้คนอยู่
ได้รับรู้ความดีงามถึงรุ่นหลัง
แม้นวันนี้จักต้องสู้ร่างผุพัง
ก็ยอมฝังใจไว้ในดีงาม
ขอตอบแทนบุญคุณด้วยการให้
เมื่อโอกาสอันยิ่งใหญ่มีล้นหลาม
บอกให้รู้... ทำให้เห็น... ทุกวันยาม
นั่นแหละ ! คือเหงื่องาม ...รินรดใจ
ช่อเอ๋ยช่อไม้จันทน์.......
ข้าขอเจอแค่ในฝันจะได้ไหม
ไม่อยากมอบสิ่งนี้แด่ผู้ใด
ขอเก็บไว้ให้ข้าเอง...วันอำลา......
ความเห็น (3)
เขียนคำสำคัญว่า...คำประพันธ์ นะคะ เราชาวกลอน จะได้อยู่ด้วยกัน ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ
ร่วม มรณานุสติ บทกลอน ไพเราะ และมีความหมาย มากๆ ขอบคุณค่ะ
ไม่มีใครเลยสักคนจะพ้นตาย.... ช่อไม้จันทน์...แม้อยากเจอเพียงในฝัน...แต่เมื่อถึงวัน...ความฝันก็เป็นจริง...555