ชีวิตหลังการบวช
ประมาณสัปดาห์กว่าแล้วที่ข้าพเจ้าได้เปลี่ยนจากสวมชุดขาวทั้งชุดมาสวมเป็นผ้าถุงดำ-เสื้อขาว
และยังคงออกเดินทางทำงานเป็นวิทยากรกระบวนการในเรื่อง R2R อยู่เช่นเดิม
สิ่งที่เปลี่ยนไปจากเดิมอาจจะเป็นที่ทรงผม จากเดิมที่ผมยาวสลวย
และมาเป็นผมทรงสั้น และปัจจุบันก็เป็นศีรษะโล้น
(จาก พัฒนาการทางศรีษะ)
...
แต่ในหลายๆ คนที่เคยรู้จักข้าพเจ้าก็จะบอกว่า ไม่แตกต่าง
เพราะต่างคุ้นชินใน feeling ของอาจารย์กะปุ๋มบ้างแล้ว
สิ่งที่เพิ่มเข้ามาจากการทำงานครั้งนี้ คือ
ความพยายามและตั้งใจที่แทรกในเรื่องศีลธรรมเข้ามา
เพื่อเชื่อมโยงกับการทำ R2R ที่ไม่ได้ขีดวงจำกัดเพียงแค่การสร้างผลงานเท่านั้น
หากแต่เป็นการสนับสนุนและเสริมสร้างคนทำงานให้เกิดการพัฒนาศักยภาพแห่งความเป็นมนุษย์ที่เราได้รับการพัฒนาและขัดเกลาทางเรื่องจิตใจและปัญญาควบคู่ไปพร้อมๆ กัน
การเรียนรู้จึงดูเหมือนเป็นการเรียนรู้ที่มากกว่าการมุ่งมั่นเรียนวิจัยอย่างเดียว
หากแต่เป็นการฝึกฝนวิธีการคิด
อันเป็นการคิดแก้ปัญหาและการเสียสละเพื่อมุ่งสู่ประโยชน์ของส่วนรวมมากกว่า
การเดินทางที่ไร้เส้นผม
ไม่ใช่ความแปลกหากแต่คือ ความท้าทายของการฝึกฝนการสละออก แม้แต่เส้นผมอันสวยงามของเราก็สามารถสละออกได้
เพราะผมนั้น ดูเหมือนเป็นภาระ
หากเราสามารถสละภาระอันหยาบนี้ออกได้ เราก็จะสามารถสละออกซึ่งสภาวะแห่งภายในอันละเอียดได้ง่ายยิ่งขึ้น
...
๒๘ มกราคม พ.ศ.๒๕๕๕
จาก http://www.facebook.com/nipaporn.lakornwong
ความเห็น (5)
อ่านแล้วรู้สึกมีความสุข สงบ เบาสบาย ดีจังเลยค่ะกะปุ๋ม ขอบคุณค่ะ
สาธุ สาธุ สาธุ ค่ะ อ.จัน...หากสะดวกมาร่วมภาวนาด้วยกันที่ยโสธรนะคะ
ไม่ว่าคุณกะปุ๋มจะแต่งกายอย่างไร รูปลักษณ์เปลี่ยนไปแค่ไหน แต่ทุกครั้งที่เห็นก็ยังมีความอบอุ่น และภาพของการแบ่งปันเสมอ ชื่นชมและศรัทธาเสมอค่ะ
คิดถึงอาจารย์จังครับ
ยังติดค้างอาจารย์หลายเรื่อง
ต้องพยายาม ๆ
อาจารย์สบายดีนะครับ
อ่านความเห็นแล้วชื่นใจ^^