เราเคยรู้สึกดีใจ รู้สึกเสียใจอย่างมากมาย กับเรื่องราวที่ผ่านเข้ามา เคยปล่อยความรู้สึกตามไปกับอารมณ์ จมลงไปกับมัน เจ็บปวดแสนสาหัส (แต่ดีใจสุด ๆ จะเคยหรือเปล่า จำไม่ได้) จนมาถึงวันหนึ่ง เมื่อเวลาผ่านไป ในวันนี้ บ่อยครั้งที่นึกขอบคุณเรื่องราวต่างๆ ผู้คนรอบๆ ตัว ทั้งที่ดีและร้าย และยังนึกขอโทษกับคนรอบตัวที่มีสิ่งร้ายเกิดขึ้นกับเขา เพียงเพื่อให้เราได้เรียนรู้ ทำให้เราได้มองทุกอย่าง อย่างที่มันเป็น มันเป็นไปก็เพื่อเรา เพื่อให้เราได้เป็นอย่างที่เราควรจะเป็น ไม่ดื่มด่ำกับความสุข ไม่จมอยู่กับความทุกข์ สนใจในทุกสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะต้องค้นหาว่ามันกำลังสอนหรือมอบอะไรให้กับเรา
"ทุกประสบการณ์ที่ผ่านเข้ามา ล้วนแล้วแต่มีคุณค่าต่อการพัฒนาตนเอง"
แล้วคุณล่ะ! เคยนึกขอบคุณเรื่องราวต่าง ๆ ผู้คนรอบ ๆ ตัว ทั้งที่ดีและร้ายบางหรือยัง
ไม่มีความเห็น