เรื่องราวดี ๆ 2

 

น้องเอิชอยากดูโขน

 

          ในวันที่  23  มกราคม  2555   ผมได้รับโทรศัพท์จากลูกสาวเพื่อขออนุญาตไปชมการแสดงโขนซึ่งมาจัดแสดงให้ชมฟรีในงานสักการะศาลสมเด็จพระนเรศวรมหาราช - กาชาดหนองบัวลำภู  ประจำปี 2555  และเป็นหนึ่งในกิจกรรมที่โรงเรียนได้สนับสนุนและส่งเสริมให้นักเรียนได้เข้าชม  แต่เนื่องจากเป็นการจัดแสดงในภาคกลางคืนกระผมจึงอาสาที่จะพาลูกสาวไปชมการแสดงโขน

            น้อง “เอิช”  เจ้าตัวชนวัย 10  ขวบจึงขอตามไปด้วย  แต่ไม่ได้อยากไปดูโขนหรอกเพราะไม่รู้ว่าคืออะไร  ที่อยากไปเพราะอยากไปเที่ยวสวนสนุกในงานต่างหาก 

และเมื่อไปถึงผมกับลูกสาวก็เข้าไปชมการแสดงโขน  ส่วนน้องเอิชก็ได้เจอเพื่อนๆ ของเขาแล้วก็หายไปในสวนสนุก

 

                                                                                       

                                            “น้องเอิชเองครับ”

            จริง ๆ แล้วตั้งแต่เกิดมาผมก็ยังไม่เคยได้ดูโขนสด ๆ แบบนี้  ยอมรับว่าเป็นครั้งแรกในชีวิต  และก็เป็นครั้งแรกของจังหวัดหนองบัวลำภูด้วยเช่นกัน  ซึ่งจังหวัดหนองบัวลำภูร่วมกับมูลนิธิศาลาเฉลิมกรุงและสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์     ได้จัดแสดงโขนในครั้งนี้ขึ้น  โดยทำการแสดงในชุด  “หนุมานชาญกำแหง”    และจะทำการแสดงเป็นระยะเวลา 2 วันคือ ในระหว่างวันที่  23 – 24  มกราคม  2555 เพื่อเป็นการทำนุบำรุง และสืบสานศิลปะการแสดงนาฏศิลป์ชั้นสูงของไทยให้เป็นที่ประจักษ์สู่สายตาประชาชนทั้งชาวไทยและประชาคมโลก รวมทั้งยังเป็นการดำเนินการตามรอยพระยุคลบาทในการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมของชาติด้วย    ซึ่งในวันนั้นมีผู้ชมเป็นจำนวนมาก  ทั้งแขกผู้ใหญ่ในระดับจังหวัดและประชาชนในจังหวัดหนองบัวลำภูและจังหวัดใกล้เคียงด้วย 

 

            หลังจากดูโขนเสร็จกระผมและลูกสาวก็ได้ตามหาตัวน้องเอิช  เพื่อกลับบ้านโดยไม่ทราบว่าน้องเอิชได้เข้ามาดูโขนตั้งแต่เมื่อไหร่  ประโยคแรกที่น้องเอิชบอกกับผมและทำให้ผมดีใจสุด ๆ คือ  “พ่อครับโขนสนุกมาก  ผมชอบหนุมาน  และในวันพรุ่งนี้พ่อต้องพาผมมาดูอีกนะครับ”

            ในเย็นวันที่  24  มกราคม  2555  ผมสังเกตเห็นว่าน้องเอิชตื่นเต้นมาก  ไม่ยอมทานอาหารเย็นเพราะอยากจะรีบไปเร็ว  ๆ   ทั้งครอบครัวต้องช่วยกันขอร้องให้ทานข้าวก่อนโดยบอกเหตุผลว่าจะได้นั่งดูโขนนาน ๆ  เจ้าตัวจึงยอมทานข้าว  เสร็จแล้วจึงเดินทางไปเที่ยวงานและไปถึงเวทีก่อนที่โขนจะทำการแสดงประมาณ  1  ชั่วโมง  แต่พอไปถึงก็ต้องตกใจเพราะที่นั่งแถวหน้าถูกจับจองหมดแล้ว  และยังมีประเภทปูเสื่อริมไชด์อีกต่างหาก ซึ่งผมและน้องเอิชได้ที่นั่งประมาณแถวที่ 6  เอาเถอะน่าถือว่าใกล้ที่สุดแล้ว  และในวันนี้ผมและน้องเอิชได้ดูโขนตั้งแต่เริ่มการแสดงจนถึงจบการแสดงตลอดระยะ เวลาประมาณ 2  ชั่วโมงครึ่ง  โดยไม่ลุกไปไหนเลย  ผมสังเกตเห็นน้องเอิชและ เด็ก ๆ  ที่มาชมโขนหัวเราะและสนุกกับการแสดงของตัวละครต่าง ๆ  โดยเฉพาะเจ้าตัวเอกของเรื่อง “หนุมาน”  คงจะอยู่ในดวงใจของน้องเอิชและเด็ก ๆ ชาวจังหวัดหนองบัวลำภูไปอีกนาน

  

 

 

            “ถ้าโขนชุดนี้ไปแสดงที่จังหวัดใด  อย่าพลาดโอกาสอันดีนี้นะครับ”