"ตื่นอยู่อย่างผู้หลับใหล"
ท่านว.วชิรเมธี กล่าวไว้ในหนังสือ โมงยามแห่งความสุข ว่าเป็นพวกที่ลืมตาตื่นอยู่ในโลกนี้ก็จริง แต่ลึกลงไปภายในกลับมีจิตใจที่หลับสนิทอยู่กับอวิชชา (โลภ โกรธ หลง) อย่างไม่จบสิ้นภพแล้วภพเล่า กล่าวคือ เป็นพวกรู้ว่าธรรมะมีคุณประโยชน์และประเสริฐเพียงไร แต่คิดเพียงว่า..ขณะนี้ยังไม่มีเวลาสำหรับปฏิบัติธรรม..อยู่ตลอดเวลา เสมือนกับ "การอ่าน" ที่คนส่วนใหญ่บอกว่ามีความสำคัญต่อการพัฒนาทั้งตนเองและประเทศชาติ จำเป็นต้องส่งเสริม สนับสนุน และสร้างความตระหนักถึงความสำคัญ แต่กระนั้นหลายคนก็ยังคงคิดว่า..ขณะนี้ยังไม่มีเวลาสำหรับ "การอ่าน" อยู่เช่นกัน
นั่นอาจสะท้อนให้เห็นว่า คนส่วนใหญ่มักเป็นผู้รู้ แต่มักไม่นำความรู้ไปปฏิบัติหรือปรับใช้ และบางคนมักเป็นผู้อ่าน แต่กลับไม่เข้าใจเนื้อหา
อืม...แล้วเรา(คุณ) ล่ะ
ไม่มีความเห็น