เรื่องดีดีที่เกิดขึ้นกับตัวเอง

เรื่องดีดีที่เกิดกับตัวเอง และเรื่องที่อยากจะทำ

1.เรื่องดีดีที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ขออนุญาตท่านอาจารย์เล่าเรื่องชีวิตของตัวเองให้ฟังละกันนะค่ะ จริงๆแล้วเรื่องดีดีของดิฉันมันมักจะไม่ค่อยเกิดขึ้นเท่าไรแต่ว่ไมาาหลังจากฝนตกมันก็มักจะมีอากาศที่แจ่มใสเสมอ ดิฉันอยู่ในครอบครัวปานกลางจบประถมหกก็เข้ามาเรียน ม.1 ที่อุดรชีวิตก็ดำเนินทั่วไป พอ ม.2 จึงย้ายไปเรียนที่ สกลนคร อยู่โรงเรียนประจำ เป็นชีวิตที่พูดถึงความสุขไม่มีเลยเพราะดิฉันต้องไปกลางเทอมและพ่อแม่ก็ไปทำงานที่อื่น ตอนนั้นคิดถึงบ้านอย่างมากมายต้องกลายเป็นเด็กที่ไม่มีเพื่อนเข้ากับเพื่อนไม่ได้เลยในตอนนั้น สิ่งที่คิดคือดิฉันต้องเป็นหัวโจก และคนสำคัญของเพื่อนๆ ให้ได้จึงพยายามเรียกร้องความสนใจทุกอย่าง แกลงอาจารย์บ้าง เอาของอาจารย์ไปซ่อนบ้าง หนีออกไปข้างนอก ทำผิดกฏมากมาย จนทุกคนยอมรับ แต่มันก็ไม่ได้ภูมิใจอะไรนัก สิ่งที่ต้องการในตอนนั้นคือความรัก จากพ่อแม่ เพราะอยู่สองปีพ่อแม่ไปเยี่ยมนับครั้งได้ พอจบม.สาม ดิฉัน ดิ้นรนขอไปเรียนที่ขอนแก่นในที่สุดก็สำเร็จแต่ผลที่ตามมาคือดิฉันเคยเป็นเด็กร่าเริง ไปเรียนขอนแก่นกลายเป็นเก็บกด เห็นแก่ตัว โดยที่ไม่รู้ว่าพฤติกรรมแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร แม่ของดิฉันให้ดิฉันไปพักกับคนรู้จัก ดิฉันก็อยู่ไม่ได้เพราะเข้ากับคนอื่นไม่ได้  จึงออกมาอยู่หอพักหน้าโรงเรียนคนเดียว วันหนึ่ง โรงเรียนมีโครงการเข้าค่ายธรรมมะ ที่อุดรธานี วัดภูย่าอู่ ดิฉันได้เข้าร่วมทำให้ชีวิตของดิฉันเปลี่ยนไป ไปหนึ่งอาทิตย์ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ การทบทวนตัวเอง มีสติ ตั้งมั่น ใจเย็น แม้จะเคยเป็นคนก้าวร้าว แต่สิ่งที่ทำให้ความคิดเปลี่ยนก็คือ ธรรมมะ หลังจากกลับมาดิฉันก็พยายามปรับตัวทำตัวเป็นเด็กดีตั้งใจเรียนมากขึ้น ถ้าดิฉันไม่ได้เข้าค่ายก็ไม่รู้ว่าจบจบมัธยมปลายรึป่่าวหลังจากนั้นดิฉันไปเรียนต่อที่ ม.หัวเฉียว ครอบครัวยังมีเงินพอที่จะส่งจากเด็กบ้านนอกเข้าในเมืองดิฉันก็ติดเที่ยว ลืมตัว ใช้เงินฟุ่มเฟือยมากมาย ผลการเรียนต่ำลงจนจะโดนรีไทด์ ติดโปร  เหลือหนึ่งเทอม เกรดไม่ถึงโดนแน่ๆ ในตอนนั้นครอบครัวดิฉันมีปัญหา พ่อแม่แยกทางไม่มสามารถที่จะส่งเรียนได้ ดิฉันทำอะไรไม่ถูก คอยปลอบใจแม่ว่าไม่เป็นไรยังไงก็จะเรียนให้จบ สิ่งที่ดิฉันคิดตอนนั้นคือเราไม่น่าลืมตัวเลยจนจะสายแต่ตอนนี้ยังทันในใจของดิฉันคือแม่เป็นกำลังใจที่จะสู้ต่อจากนั้นดิฉันกู้ทุนรัฐบาลและตั้งใจเรียนพร้อมทำงานเสริมไปด้วยในเวลาว่างและมีเพื่อนๆคอยให้กำลังใจ ดิฉันเรียนจบทันเพื่อนสี่ปี เป็นสิ่งที่ภูมิใจมากๆ แม่ดีใจมากยิ้มตลอดวันรับ ปริญญา หลังจากนั้นดิฉันก็ทำงานที่ กทม.อยู่สามปี เพื่อที่จะปลดหนี้สินที่พ่อกับแม่ร่วมกันสร้างหนี้ไว้ แต่ดิฉันก็ภูมิใจที่ได้ช่วยครอบครัวและหล่อหลอมให้ดิฉันเป็นคนต่อสู้อุปสรรค และไม่ย่อท้อต่อสิ่งต่างๆ ดิฉันไม่เคยคิดว่าจะกลับมาอยู่บ้านตัวเอง แต่วันหนึ่งบอกว่ากลับมาอยู่เป็นเพื่อนแม่เถอะ ครอบครัวเราไม่ต้องการอะไรแล้วนอกจากการได้อยู่ด้วยกัน ดิฉันมาสอบ นักวิชาการสาธารณสุข และได้มาอยู่ที่บ้านเกิดตัวเอง จากประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมาได้เจอสิ่งที่ดีและไม่ดีแต่ทุกสิ่งมันทำให้เราเข้มแข็งและก้าวเดินอย่างมั่นคงถึงแม้บางครั้งอาจจะผิดพลาดแต่เราก็นำสิ่งมาแก้ไขและเตือนตัวเองให้มีสติ

2.สิ่งที่อยากทำต่อ คือ อยากดำเนินชีวิตต่อไปให้ดีและให้ครอบครัวมีความสุข อยู่แบบพอเพียง และเพียงพอ ทำงานแบบมีสติและทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด

 

                                พิมพ์ลดา ภิรมย์จิตร นักวิชาการสาธารณสุข รพสต.โนนปอแดง