การณ์ รอบกาย ณ เช้าวันใหม่
เดินทางมาถึงโรงแรมที่พักก่อนกำหนดการหลายชั่วโมง โรงแรมระดับนี้ส่วนมากจะขายห้องเต็มเกือบทุกคืนเพราะอยู่ในเขตทำเลทอง ยิ่งมีการเปิดห้างสรรพสินค้าด้านตรงข้ามยิ่งทวีเพิ่มคุณค่ามากขึ้น นั่งเล่นคอยอยู่ที่ล็อบบี้ เผอิญเปลี่ยนกระเป๋าเดินทางจึงลืมนำกุญแจที่พักส่วนตัวมาด้วย มิเช่นนั้นคงมุ่งไปพักผ่อนที่นั่นก่อน โชคดีที่โรงแรมมีเครื่องคอมพ์บริการพร้อมระบบออนไลน์ แต่โชคร้ายที่มีฝรั่งมาใช้เคียงข้างกลิ่นบุหรี่ฉุนกึกราวกับไปอัพ-อบมาจนเข้าเส้นเลือด คงเสพย์-สูบอยู่ในแหล่ง บันเทิง มาจนชุ่มปอด
กฎหมายไทยคงความศักดิ์สิทธิ์เฉพาะบุคคล มาตรฐานหลายระดับ ขึ้นอยู่กับสถานะทางสังคมและกลุ่มเครือญาติ เหมือนลูบหน้า-ปะจมูก บางรายถูกเล่นข่าว-ตีไข่ใส่จนเสียอนาคต บางรายถูกกระแสสังคมสาดโคลนติดเป็นตราบาปไปจนชั่วชีวิต มีเพียงไม่กี่รายที่หลุดพ้นกระแสถาโถมยืนหยัดได้อย่างสมศักดิ์ศรี ในทางกลับกัน…..หลายรายหาทางรวยลัดจากการคอรัปชั่น- กินตามน้ำ ครอบครองทรัพย์สินโดยมิชอบ- ไม่ใสบริสุทธิ์เท่าที่ควร ... ขอขอบคุณเทคโนโลยีสมัยใหม่ที่ช่วยสื่อให้เห็นข้อเท็จจริง จึงสามารถเรียกร้องความเป็นธรรม(บางส่วน) กลับสู่สังคมได้
“ แท็กซี่ไหมครับ ” ชายฉกรรจ์หลายคนส่งเสียงเรียก เป็นระยะๆ ของการก้าวย่างผ่านเส้นทางเดินไปยังจุดบริการแท็กซี่ ใครจะกล้าเสี่ยงนั่งโดยสารแท็กซี่เหล่านี้ที่ไม่ผ่านระบบคิว หากเป็นแท็กซี่ในระบบ พวกเขาต้องจ่ายเงินให้กับทางบริษัทคิวละ ๑๐ บาทและอาจมีการบันทึกหมายเลขทะเบียน ....อย่างน้อยกล้องวงจรปิดคงช่วยได้หากมีเหตุการณ์ไม่ดีเกิดขึ้น แปลกนะ…..ทั้งๆที่มีเสียงประกาศเตือนผู้โดยสารเกี่ยวกับเรื่องนี้ในสถานีขนส่งฯ แต่กลับปล่อยให้แท็กซี่นอกระบบเหล่านี้ยังมีเกลื่อนแย่งชิงเรียกผู้โดยสาร บางรายแทบจะแย่งกระเป๋าในมือ การณ์เช่นนี้ยังคงอยู่คู่กับสถานีขนส่งสายเหนือ(หมอชิต ๒) เป็นเวลากว่า ๑๐ ปี เช่นนี้ตลอดมา
นั่งพิมพ์ข้อความ ที่สื่อผ่านสมองแปรเป็นตัวอักษร ลงเครื่องคอมพ์เพื่อฆ่าเวลาแห่งการรอคอยเช็คอินอย่างสบายใจ ทุกอิริยาบถคงอยู่ในสายตาของพนักงานโรงแรมซึ่งกำลังปฏิบัติงานอยู่รอบกายอย่างแข็งขัน คิดไม่ผิดที่ตัดสินใจตรงดิ่งมายังโรงแรมที่พัก ซึ่งเป็นสถานที่ที่มีความปลอดภัยสูงกว่าสถานีขนส่งผู้โดยสารหลายร้อยเท่า
พนักงานน้ำใจงาม
พนักงานโรงแรมกล่าวออกตัวอย่างสุภาพ ถึงความไม่สะดวกเรื่องการเช็คอินก่อนเวลา
“ เข้าใจค่ะ เพียงแต่จะมาถามว่าจะสามารถเช็คอินได้สักกี่โมง ”
พนักงานกุลี-กุจอ ต้อนรับ นำเครื่องดื่มและขนมมาบริการให้ถึง ๒ ชุดในช่วงที่นั่งคอย ขอชื่นชมพนักงานโรงแรมแห่งนี้ที่ใส่ใจให้บริการอย่างดียิ่ง เป็นการพัฒนางานบริการได้ประทับใจจริงๆ
เสียงสาวใสส่งภาษาต่างด้าวดังสนั่นล็อบบี้ ในช่วงเช้าของวันใหม่ ที่นับเวลาผ่านมาได้ ๔ ชั่วโมง ตามด้วยขบวนของกลุ่มตี๋หนุ่มและหมวยสาววัยทำงานเกือบ ๑๐ คน อารมณ์สรวลสันต์คงคั่งค้างมาจากสถานเริงรมย์ในย่านใกล้เคียงนี่เอง คงคุ้นเคยกับเสียงโหวกเหวกตามประเพณีปฏิบัติที่สืบทอดมาเนิ่นนานโดยไม่ได้สังเกตสถานการณ์รอบด้านของสังคมโลกว่าควรสำรวมอย่างยิ่งในช่วงราตรีกาล
มิได้ลืมกำพืดของตนที่สืบเชื้อสายมาจากจีนแผ่นดินใหญ่ ....บรรพบุรุษโยกย้ายถิ่นฐานมาตั้งรกรากอาศัยอยู่บนผืนแผ่นดินธรรมแผ่นดินทองภายใต้ร่มพระบารมีจักรีบรมวงศ์ เป็นเวลานานเกือบศตวรรษ จึงมีโอกาสได้ศึกษา- เรียนรู้ขนบธรรมเนียมประเพณีไทยนิยมและฝึกฝนมารยาททางสังคมจากตัวอย่างดีๆ มาพอสมควร ... ขอยืนยันว่า ยังคงความภูมิใจกับชาติพันธุ์ของตนเป็นอย่างยิ่ง แต่การพร่ำบ่นครั้งนี้เกี่ยวข้องกับการปรับตนให้เหมาะสมกับกาลเทศะต่างหากเล่า .... ***.... เฮ้อออ... การณ์ รอบกาย ณ เช้าวันใหม่ ... ***
*** ขอขอบคุณผู้เข้ามาเยี่ยมชมบันทึกทุกท่านนะคะ ***
ความเห็น (5)
นำดอกไม้จากดอยตุงมาฝากครับ
***... ขอบคุณ อาจารย์โสภณ 
นะคะ ...สำหรับกำลังใจและดอกไม้ที่สวยงาม...***
มาอ่านต่อกับข้อคิดดีๆจากการเดินทางครั้งนี้ค่ะ
***... ขอบคุณพี่ใหญ่ 
นะคะ...เห็นตราสัญลักษณ์สีม่วงของธนาคาร...หวนคิดถึงพี่ใหญ่กับโครงการดีๆที่แบ่งปันสู่สังคมเสมอค่ะ...***
*** ...ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจจาก น้อง ดร.ขจิต 
และคุณตัณฑุลาวัฒน์ 
นะครับ...***