หนี้


ชีวิตจริงไม่ได้ต้องการ "หนี้" แล้วอะไรล่ะที่เราต้องการ "อาหาร" มิใช่หรือ

คำคำนี้คงไม่มีใครที่ไม่รู้จักและน้อยคนที่จะปฏิเสธว่าไม่เคยเป็นหนี้  ในทัศนะส่วนตัวไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ต่างผ่านการเป็นหนี้ด้วยกันทุกคน ไม่ว่าจะเป็นหนี้บุญคุญ หนี้ชีวิต หนี้สิน หนี้รัก หนี้เสีย หนี้เน่า หนี้สาธารณะ หนี้บัตรเครดิตฯลฯ
 
แต่จะทำอย่างไรไม่ให้เป็นหนี้ คงเป็นคำถามที่หลายคนอยากทราบ อยากรู้ อยากเข้าถึงเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการแห่งการเป็นหนี้ด้วยกันทุกคน แต่เราอาจจะมองข้ามเหตุแห่งการเกิดหนี้ว่ามาจากอะไร มาทางไหน วิธีการเป็นอย่างไร
 เหตุผลหนึ่งที่ขอสรุปเอาเองก็คือการดำเนินชีวิตแบบประมาท ไม่พอเพียงเหมาะสมกับรายได้และสังคมของตนเอง พยายามกระเสือกกระสนดิ้นรนเกินความจำเป็นโดยคิดเพียงแต่ความต้องการจะเป็นที่ยอมรับของสังคมเพียงด้านเดียว
 
โดยที่ความจริงอาจจะไม่เป็นเช่นนั้นก็ได้เพราะในโลกล้วนอนิจจัง ไม่แน่นอน ความต้องการของมนุษย์ไม่มีที่สุด เรามีสิบก็มักจะไปเปรียบเทียบกับคนมีร้อย คนที่มีร้อยก็จะเปรียบเทียบกับคนที่มีพัน คนที่มีพันก็จะเปรียบเทียบกับคนที่มีหมื่น
 คนที่มีอยู่หมื่นก็จะเปรียบเทียบกับคนที่มีแสน คนที่มีแสนก็เปรียบเทียบกับคนที่มีล้านอย่างนี้ไปเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุด ทำให้หลายๆ คนติดอยู่ในกรอบความต้องการเหล่านี้และกระชากลากถูชีวิตเองและสมาชิกในครอบครัวที่เหลือเพียงไม่กี่สิบปี
ให้มาเป็น "หนี้" ด้วยวิธีการต่างๆ นานา ยอมเสียสละทุกอย่างในชีวิตเพื่อแลกกับสิ่งเล็กน้อยและจับต้องไม่ได้นี้..กว่าจะหวนกลับคืนสู่สภาพเดิมได้ก็สะบักสะบอม บางคนก็ค่อนชีวิต บางคนก็ตลอดชีวิต จนกว่าจะหลุดพ้นวงจรอุบาศก์นี้ก็สาย
หรือเกือบสายเกิน โดยอาจลืมคิวาลวีชนีมนุษย์ที่กว้างคืบ ยาววา หนาศอก ความต้องการจริงๆเพียงแค่เพียง "อิ่มท้องและมีความสุข (พ้นทุกข์)" หรือการได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาร่วมกับครอบครัวเพียงเท่านั้น ส่วนที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม
และยารักษาโรคในอดีตกาลเก่าก่อนไม่มี มนุษย์เราก็ยังอยู่รอดสืบเผ่าพันธ์มาได้จนทุกวันนี้
 
ชีวิตจริงไม่ได้ต้องการ "หนี้" แล้วอะไรล่ะที่เราต้องการ "อาหาร" มิใช่หรือ ถ้าเป็นเรื่องอาหารก็คงหนีไม่พ้นเรื่องเกษตรกรรม การปลูกข้าว  เลี้ยงสัตว์ ทำไร่ ปลูกไม้ผล หรือการทำไร่นาสวนผสม เกษตรผสมผสานเป็นหนทางหนึ่งที่จะช่วยให้เรา
มีกินมีใช้ไปได้ตลอดชีวิต ค่อยๆทำจนมีเหลือแบ่งปันและขายก็สามารถที่จะมีชีวิตที่มีความสุขปลอดหนี้ได้ ทำตนเองให้ห่างไกลจากสิ่งยั่วยุ โรมเร้า ให้เราเข้าไปหาคำว่า "หนี้" ให้มากที่สุด คอยเตือนสติตนเองไว้ว่าเมื่อเป็นหนี้แล้ว เราอาจจะต้อง
ใช้เวลาเกือบชั่วชีวิต เสียเวลา เสียคุณค่าในความเป็นมนุษย์ในสิ่งที่เขาเพียงสมมุติกันขึ้นมาเท่านั้นเอง มาเลิกเป็น"หนี้" กันเถอะครับ
 
มนตรี  บุญจรัส
ชมรมเกษตรปลอดสารพิษ  www.thaigreenagro.com

หมายเลขบันทึก: 474413เขียนเมื่อ 12 มกราคม 2012 10:02 น. ()แก้ไขเมื่อ 5 เมษายน 2012 10:52 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

เชื่อมั่นในแนววิถีเกษตร เศรษฐกิจพอเพียงของพ่อหลวงค่ะ

และจากได้เห็นแบบอย่าง คู่รักวัยดึก ก็ยิ่งมั่นใจว่า มาถูกทาง

แม้ว่าจะยังไม่เต็มตัว แต่มั่นใจว่า ใจ คงมั่น มิหลง สิ่งยั่วยุ แล้ว

ขอบคุณค่ะ

ฟังสำนวน สำเนียง มุ่งมั่นยอดเยี่ยมจริงๆเลยครับ. ขอบคุณเช่นกันครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท