คุณครูของฉัน
คุณครูของฉัน
"ครู" คำนี้ทุกท่านคงทราบถึงความหมายและที่สำคัญคงทราบว่าครูนั้นคือใครและทำหน้าที่อะไร
"ครู" ของฉันนั้น เปรียบเหมือนกับพ่อและแม่คนที่สองเลยนะ ทำไมเหรอฉันถึงว่าอย่างนั้น ก็เพราะว่าท่านดูแลฉันในแต่ละวันนี้เหมือนกัน โดยเฉพาะช่วงเวลาที่ฉันไปเรียนอย่างน้อยๆ ก็ไม่ต่ำกว่า ๖ ชั่วโมงต่อวันที่ฉันต้องอยู่ในความดูแลของคุณครู ตั้งแต่เล็ก จนกระทั่งบัดนี้ฉันก็ยังเรียนอยู่ ฉันโตขึ้นสามารถช่วยเหลือตัวเองได้มากขึ้นฉันก็ยังต้องให้คุณครูคอยดูแลอยู่เช่นเดิมนะ ชีวิตฉันได้เรียนมาเรื่อยๆจนกระทั่งปัจจุบัน เริ่มไปโรงเรียนวัดตอนอายุ ๓ ขวบ จนกระทั่งบัดนี้ยังเรียนอยู่ มีเวลาทำงานที่วิทยาลัยฯ ๒ ปีก่อนมาเรียนต่อ นับรวมแล้วตอนนี้ฉันอายุ ๒๕ ปี รวมเวลาเรียนทั้งหมดถึงตอนนี้ก็ ๒o ปี ที่ไม่ได้เรียนอยู่ ๕ ปีที่ว่างเว้นจากการเรียนนั้นไม่ใช่ว่าฉันไม่ได้เรียนอีกนะ ฉันยังคงเรียนอยู่ เรียนเรื่องการใช้ชีวิตและการทำงานต่างหากล่ะ ณ ขณะนี้คุณครูของฉันก็ยังคงดูแลอยู่ในเรื่องของแนวความคิด ซึ่งท่านเองก็ดูแลมาโดยตลอด ตั้งแต่นานมาแล้ว และฉันเองก็เป็นศิษย์มีครู ไม่ได้เรียนรู้หรือเกิดขึ้นด้วยตนทั้งหมด หากมิได้รับคำสอนจากคุณครู ฉันอาจไม่ได้มาถึงจุดนี้
ฉันไม่รู้ว่าจะกล่าวอย่างไรกับคุณครูของฉัน ถึงจะมีความยิ่งใหญ่เท่ากับความรัก เมตตา กรุณา ต่อฉันอย่างสูงยิ่งนี้ได้ นอกจากระลึกคุณครู ด้วยกาย วาจา ใจ ประพฤติตนเป็นคนดี และทำดีโดยสม่ำเสมอ ดังนั้น คุณครูของฉันท่านจึงมีความหมายและความยิ่งใหญ่มิใช่เพียงเรือจ้างอย่างที่ใครๆเปรียบ กันมา
กตัญญุตาจิตอย่างสูงสุด
สิทธิชัย คำด่อน (ปูเป้ง) ศิษย์ตัวน้อยจากบ้านนา ขอระลึกคุณครู ด้วย กาย วาจา ใจ อันเป็นสิ่งสูงที่บุคคลมีประจำตนแล้ว
*** ลายฟ้า
๘ มกราคม ๒๕๕๕
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น