บุญช่วย
บุญช่วย บุญช่วย มีจิต
ผมเคยพูดไว้ในที่หลายแห่งแล้วว่า
ผมไม่เชื่อเรื่องโชคชะตา ถึงขนาดนอนเฝ้าทุกเช้าเย็นว่า เมื่อไรจะมีโชค
ผมไม่เชื่อในเรื่องดวง ถึงขนาดให้หมอดูผูกดวงและทำอะไรต้องทำตามดวงเท่านั้น
ผมไม่เชื่อหมอดู ถึงขนาดต้องเปลี่ยนชื่อ เปลี่ยนลายเซ็นตามที่หมอดูแนะนำ
ผมไม่เชื่อว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะดลบันดาลให้เราได้ดี ได้ชั่วตามคำบนบาน อ้อนวอนได้
แต่ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธเสียโดยสิ้นเชิง ไม่ได้ลบหลู่ ดูหมิ่น แต่ประการใด
แต่ผมเชื่อในหลักกรรมของพระพุทธศาสนามากกว่าว่า ผลการกระทำของตน มีอิทธิพลต่อตนเองมาก ไม่ว่าเราจะทำดี หรือทำชั่ว ผลของกรรมต้องตามสนองอย่างแน่นอน ไม่ช้าก็เร็ว และเชื่อสนิทว่า มนุษย์ ( สัตว์โลก ) ย่อมเป็นไปตามกรรม ( กมฺมุนา วตฺตตี โลโก )
ผมเชื่ออย่างสนิทใจว่า คุณพระศรีรัตนตรัย เป็นสรณะ เป็นที่พึ่งอันประเสริฐที่สุด
ด้วยเหตุนี้ ผมจึงไม่ค่อยชอบการบนบานศาลกล่าวเท่าไรนัก
ได้แต่อธิษฐานจิตเมื่อกราบไหว้ บูชาพระรัตนตรัยเท่านั้น [1]
แต่ผมก็ไม่เคยขัดขวาง ไม่เคยห้ามผู้ใดไม่ให้เชื่อ ถือว่าแล้วแต่จิตใจของใครของมัน ทุกคนมีอิสระในความคิด ความเชื่อของตนเอง
แต่ผมก็สอน และบอกกับใครต่อใครตามความคิด ความเชื่อของผม ส่วนใครจะเชื่อหรือไม่เชื่อ
ก็เป็นเรื่องของเขา !!
ตอนเกิดใหม่ ๆ พ่อเล่าให้ฟังว่า ผมไม่ได้มีชื่ออย่างทุกวันนี้ แต่พ่อตั้งชื่อให้ว่า
สุวรรณ
แต่เป็นคนเลี้ยงยาก งอแง ขี้โรค และมีผดผื่นขึ้นตามลำคอ [2] ต้องนอนท่าเดียว คือนอนหงายเท่านั้น ร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน ผดผื่นแตกเป็นแผล มีน้ำหนองไหล ถึงกับมีหนอนไต่ออกมาจากรูหู ไม่ต้องพูดถึงหยูกยา ก็รักษากันตามมีตามเกิด รักษาอย่างไรก็ไม่หาย แต่พอแม่ตายโรคร้ายก็หายเป็นปลิดทิ้ง พ่อจึงเปลี่ยนชื่อใหม่มาเป็น
บุญช่วย
เพราะถือว่าบุญช่วยไว้แท้ ๆ จึงมีชีวิตรอดมาได้จนทุกวันนี้ และบุญก็ช่วยมาตลอด ถ้าบุญไม่ช่วย คงม้วยไปนานแล้ว หลายต่อหลายครั้งที่ชีวิตหมิ่นเหม่ต่อความตาย แต่ก็รอดมาได้ทุกครั้ง [3]
จะบอกว่าเป็นเพราะเปลี่ยนชื่อหรือเปล่า อย่าคิดเลยมันเป็น
อจินไตย!!
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น