ทานตะวันที่เขาจีนเเล

ผมเลือกเวลาเย็น แสงพอเหมาะไม่จัดมากจนเกินไป แสงยามนี้จะได้ภาพที่สวย แสงนุ่มโดยที่เราไม่ต้องไปปรับระบบกล้องอะไรมาก อีกทั้งมีโอกาสได้ภาพตะวันชิงพลบแบบสวยๆมีสีสันที่น่าอัศจรรย์เป็นของแถม

เหมือนเคยทุกครั้งที่ว่างเว้นจากภารกิจที่ต้องจัดการ (หรืออาจไม่ว่างเลยหากไม่ถอนตัว) ก็ต้องหาโอกาสเดินทางไปท่องเที่ยวทริปสั้นๆ

ปีใหม่พอดี ...ผมตั้งใจไว้ว่าอยากเดินทางไปที่ทุ่งทานตะวันที่ลพบุรีสักครั้ง จินตนาการว่า ดอกทานตะวันกับท้องฟ้า ช่างเหมาะสมกัน หากท้องฟ้าสีเข้มตัดกับสีเหลืองทองของทานตะวันจะดูโดดเด่นเพียงใด เมื่อเราจับทั้งคู่มาอยู่บนเฟรม (ผมกำลังจินตนาการไปถึงผืนผ้าใบและสีน้ำมัน)

ช่วงที่เรียนอยู่เชียงใหม่ผมเคยฝึกเขียนรูปสีน้ำมัน...ครั้งนั้นอยากเขียนรูปเพราะอยากเรียนรู้ และชอบศิลปะด้วย เลยหาเวลาสั้นๆช่วงหลังเรียนในเวลาหลักที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ไปฝึกเขียนรูปสีน้ำมันที่วิทยาลัยสารพัดช่างเชียงใหม่

การเขียนรูปนอกจากจะได้ทักษะโดยตรงแล้ว สิ่งที่ได้อีกอย่างก็คือ ความจดจ่อเป็นสมาธิ ทำให้ใจเย็นลง รูปที่ผมชอบวาดมักเป็นรูปที่เห็นแสง และเป็นรูปที่ละเอียดมีเนื้อหาเยอะๆ ใช้พู่กันหลาดกหลายขนาดในการตวัด กวาด ทา ใช้เวลานานเท่าไหร่ไม่เป็นไร แต่หากมีเวลาก็แต่งแต้มไปเรื่อยๆกว่าจะเสร็จ ผมมีงานที่เขียนรูปที่สำเร็จไปแล้ว 3 เฟรมด้วยกัน งานชิ้นแรกมอบให้เพื่อนสนิทไป หลังจากที่ตกแต่งใส่กรอบแล้ว งานชิ้นที่สองเป็นรูป “กว๊านพะเยายามเย็น” ที่เก็บไว้ที่บ้าน อีกชิ้นวาดได้เพียง 50 % ก็วางมือไป ถึงวันนี้รูปนี้ก็ยังวาดไม่เสร็จ...แต่ก็พอเห็นเค้ารางว่ากำลังจะวาดรูปอะไร

งานเขียนรูปจึงเป็นงานศิลปะที่ใช้ความอดทนยิ่ง และพักหลังผมเริ่มจับกล้องดิจิตอลมากขึ้น

การถ่ายภาพก็เหมือนการเขียนรูป ที่ต้องมี Concept ในใจก่อนที่จะกดชัตเตอร์ เพื่อครีเอทภาพจริงนั้นออกมาในมุมที่เราคิดไว้ และอาจมีการจัดการภาพโดยใช้โปรแกรมอีกครั้ง

(ซึ่งก็ต้องยอมรับว่าการProcess ภาพเป็นความจำเป็นอย่างหนึ่ง สำหรับภาพที่นำเสนอ) เพราะเราคิดว่า ทั้งหมดนั่นคือ งานศิลปะ

ผมไม่มีอุปกรณ์ขั้นเทพ แต่ตกลงใจกับ DSLR ตัวหนึ่ง ซึ่งราคาพอสู้ไหว กล้องตัวนี้เลยเป็นกล้องคู่ชีพเดินทางทั่วไปกับผม พร้อมกับเลนส์อีกสองตัว (ซึ่งราคาไม่แพงมาก) หากมองเรื่องอุปกรณ์ก็พอใช้ได้ แม้จะไม่เทียบเท่ากับมืออาชีพ แต่การรังสรรค์ภาพผ่านจิตนาการ + ความจริง ก็สามารถได้งานศิลปะชิ้นเอกได้ อาศัยมุมมองดีๆช่วย เท่านี้ก็ได้มุมสวยแปลกตา และสร้างสรรค์

การถ่ายภาพเลยเป็นงานอดิเรกของผมในช่วงหลัง สุขใจทุกครั้งที่ได้อยู่หลังเลนส์และบรรจงกดชัตเตอร์บางเบา เก็บความประทับใจมาฝากเพื่อนๆในเครือข่ายออนไลน์ เพื่อเป็นของกำนัลจากคนเดินทางแบบผม

วันก่อนน้องสาวส่งข่าวมาบอกว่า เธอได้ซื้อกล้องตัวใหม่ จากยี่ห้อ สเปค และการใช้งานของกล้องตัวใหม่ของน้องสาว ถือว่าเป็น DSLR กล้องระดับกลางเลยทีเดียว ผมเลยถือโอกาสในวันหยุดเดินทางไปหาน้องสาวและชักชวนกันไปทุ่งทานตะวัน ที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านของเธอมากนัก (น้องสาวทำงานที่ลพบุรี)

เราทั้งสองขับรถไปตามถนนสายลพบุรี – พัฒนานิคม เพียงไม่นานเราก็เข้ามาถึงพื้นที่ที่ปลูกทานตะวัน เขาจีนแล ที่นี่สวยงามทั้งภูมิประเทศที่เป็นภูเขาโดยรอบ ทุ่งกว้างๆที่ปลูกดอกทานตะวันสุดลูกหูลูกตา พอไปถึงสถานที่จริงก็ตื่นเต้นมากพอดู ด้วยความที่ใช้รถส่วนตัวเราจอดข้างทางไปเรื่อยๆมีมุมไหนสวยก็บรรจงกดชัตเตอร์ไป

ผมเลือกเวลาเย็น แสงพอเหมาะไม่จัดมากจนเกินไป แสงยามนี้เราจะได้ภาพที่สวย แสงจะนุ่มโดยที่เราไม่ต้องไปปรับระบบกล้องอะไรมาก อีกทั้งมีโอกาสได้ภาพตะวันชิงพลบแบบสวยๆมีสีสันที่น่าอัศจรรย์เป็นของแถม

นอกจากทุ่งทานตะวันละลานตาตรงหน้าของพวกเรายังมีพุ่มหญ้าสวยๆริมทาง ...ทุ่งหญ้าเหล่านี้เอง สามารถครีเอทเป็นภาพสวยๆน่ารักได้ ผ่านฉากท้องฟ้ายามค่ำ

ผมชวนน้องสาวเรียนรู้ภาคปฏิบัติไปด้วยกัน...

ทั้งสองพี่น้อง ลัดเลาะทุ่งหญ้า หามุมสวยๆเพื่อเก็บภาพในมุมที่ต่างกัน ผมและน้องสาวค่อยๆคลานเข่าก้มถ่ายภาพดอกหญ้าไม่สูงมาก บรรยากาศการถ่ายภาพภาคปฏิบัติ(แบบผม) ทุลักทุเลพอสมควร

หลายครั้งที่ลงไปนอนแอ้งแม้งจากการเสียหลัก น้องสาวก็ไม่ต่างกัน...

ผมเพิ่งมาทราบอีกวันต่อมาว่า น้องสาวเธอกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ ด้วย ผมเกือบหาโลเกชั่นแปลกๆมากกว่านี้ โลดโผนกว่านี้แล้วสิ...!!

เขียนใน GotoKnow โดย จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
ใน The ultimate leader

คำสำคัญ (Tags): #การถ่ายภาพ#จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร#ทุ่งทานตะวัน#ลพบุรี#เขาจีนเเล

หมายเลขบันทึก: 473584เขียนเมื่อ 6 มกราคม 2012 10:44 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มิถุนายน 2012 23:57 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน