ป้า คนนั้น
เช้าวันที่ ๑ มกราคม ๒๕๕๕
แม่ต้อยตื่นมาตั้งแต่เช้าตรู่ด้วยความสดชื่น
เพราะว่าเมื่อคืนนี้หลังจากสวดมนตร์ที่บ้านตามที่ใจปรารถนาแล้ว
เมื่อหัวถึงหมอนแม่ต้อยก็หลับสนิทจนรุ่งสว่าง
วันนี้แม่ต้อยมีกำหนดการไปจังหวัดอุดรธานีอย่างกะทันหัน
เพราะเหตุว่าเมื่อวานนี้เอง น้องสาวคนเล็ก และน้องชายโทรมาแจ้งว่าคุณยาย
ที่หนีมหาอุทกภัยไปอยู่ที่จังหวัดอุดรธานี มีอาการไม่ค่อยดี อ่อนเพลีย
และไม่ยอมทานอาหาร ลุกๆจึงเป็นกังวล รวมทั้งแม่ต้อยด้วย
ที่จริงแม่ต้อยมีกำหนดจะไปหาคุณยายในวันที่๑๐
มกราคม นี้แล้วแต่เมื่อได้รับข่าวนี้จึงยกเลิกกิจการทั้งปวง
และหาทางเดินทางไปจังหวัดอุดรธานีในช่วงที่การเดินทาง
คงลำบากเนื่องจากเป็นช่วงเทศกาล การท่องเที่ยว และการเฉลิมฉลอง
ปฏิบัติการ ค้นหาเส้นทางเดินทางจึงเกิดขึ้นทั้งวันของวันที่๓๑ ธันวาคม คือเมื่อวานนี้เอง มีการวางแผนการเดินทางหลายรูปแบบ เช่น เอารถยนต์ไป หรือเดินทางโดยเครื่องบิน
ในที่สุด น้องชายและน้องสะใภ้ของแม่ต้อยได้ช่วยจัดการให้โดยการจองตั๋วที่ภูเก็ต เพื่อให้แม่ต้อยเดินทางจากสนามบินสุวรรณภูมินี่เอง
“ พี่คงจองที่กรุงเทพฯ ไม่ได้หรอกคะ
เพราะมันเต็ม แต่จองจากที่ภูเก็ตยังพอมี “ น้องสะใภ้ ให้ข้อมูลมาเป็นชุดๆ
“ ช่วยจัดการให้พี่ด้วยนะคะ พี่ไม่เคยจองเองสักที” แม่ต้อยรีบบอก
ปกติ แม่ต้อยเดินทางบ่อยมากๆ แทบทุกสัปดาห์
จนจะเป็นแอร์ โฮสเตส ได้แล้ว ( หากเขารับ) อิอิ
แต่ก็อย่างว่า แม่ต้อยมักจะมี “ ส่วนหน้า “ ช่วยเตรียมการให้เสมอ ฮ่าๆๆ
ในที่สุดแม่ต้อยก้ได้เดินทางสมปรารถนาโดยสายการบินต้นทุนต่ำ
สายหนึ่งจากกรุงเทพฯไปอุดรธานี
“ พี่ต้อยคะ หนูจองให้แล้วนะคะ
พรุ่งนี้พี่ไปสนามบินเร็วกว่าปกติสักหน่อย เอารหัสที่หนูให้ ไปใส่ข้อมูลที่เครื่อง
มันง่ายมาก ให้พี่ใส่ข้อมูลตามที่มันต้องการ “ น้องสะใภ้
อธิบายราวกับแม่ต้อยเป็นลุกศิษย์ ตัวเล็กๆ ( ก็เธอเป็นดร.ระดับรองศาสตราจารย์ สอนลูกศิษย์ลูกหามากมายนี่นะ)
“ อ้าว... แม่ต้อยรีบสอดแทรก
ก่อนเธอบรรยายจบ.. แล้วกระเป๋าเดินทาง ของพี่ละ...ทำไง
“ อ๋อ " หนู จองแบบไม่ต้องเช็คกระเป๋านะคะ พี่อย่าเอาของไปมาก
ให้ไปใช้ที่บ้านน้องสาวก็แล้วกัน ไม่งั้นพี่ต้องไปเข้าคิวยาวเหยียด
เสียเวลาคะ เครื่องสำอางก็เอาไปเท่าที่จำเป็น....”
“ คะ คะ " แม่ต้อยรีบรับคำ พร้อมกับเกิดความหวาดหวั่นมาในจิตใจ..
เพราะแม่ต้อยตั้งใจจะ เอาคอมพิวเตอร์ ไปด้วย
เพื่อเดินทางต่อไปทำงานที่จังหวัดเชียงใหม่
และยังนึกถึงมะม่วงสุกหอมหวานที่จะเอาไปฝากยายและน้องสาว และอื่นๆๆๆ
อีกมาก..มาย อิอิ
เอาละ พรุ่งนี้แม่ต้อยจะลองไปทดลอง ด้วยตนเองสักที
ดังนั้น เช้าวันที่ ๑ มกราคม ๒๕๕๕
แม่ต้อยจึงตื่นแต่เช้าอย่างที่ได้เล่าให้ฟัง เตรียมชุดอาหารหวานคาว ถวาย
สิ่งศักสิทธิ์ในบ้านแล้วจึงเดินทางมาสนามบินสุวรรณภูมิ พร้อมสัมภาระ ครบเครื่อง
อิอิ
แม่ต้อยไปเข้าแถวต่อคิวจริงๆในการนำสัมภาระขึ้นเครื่องบิน
พนักงานสาวที่เคาเตอร์ เมื่อทราบว่าแม่ต้อยจะขอนำสัมภาระขึ้นเครื่อง จึง บอกแม่ต้อยด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า
“ ยกขึ้นมาวางเลยคะ บนสายพาน”
เมื่อแม่ต้อยยกเรียบร้อยแล้ว เธอก็บอกว่า
“ ห้าร้อย สิบห้าบาทคะ “
“ หา.. แม่ต้อยอุทาน แพงไปมั้งคะ’...
แม่ต้อยแกล้งพูดให้บรรยากาศในวันปีใหม่ครึกครื้นเสียหน่อย
แต่เธอคงไม่ครึกครื้นเหมือนแม่ต้อยแน่นอน อิอิ
เดี๋ยวไปจ่ายเงินที่เคาเตอร์... เสียงเธอเบาลงไปจนแทบไม่ได้ยิน จนแม่ต้อยต้องตะแคงหูฟัง
เคาเตอร์ อะไรคะ .. แม่ต้อยถามซ้ำเพื่อความแน่ใจ ชะรอยเธอคงเห็นแววตื่นตระหนกในสายตาของแม่ต้อยแน่ๆ เธอจึงอธิบายช้าๆ
“ อันนี้เป็นตั๋วเครื่องบินนะคะ จะต้องเข้าไปข้างในจึงจะขึ้นเครื่องได้.. ส่วนใบนี้จะ ต้องไปจ่ายเงินก่อน แล้วเขาจะให้ใบเสร็จมา แล้ว กลับมาเอาสัมภาระไปเช็คที่ฝั่งตรงข้าม...
เมื่อจบการอธิบาย แม่ต้อยก็รีบเข็นรถพร้อมสัมภาระ เพื่อไปปฏิบัติตามขั้นตอน..ทันใดนั้น เสียงดังๆ แหวกอากาศขึ้นมา จนทุกๆคนที่เข้าแถวหันมามองเป้นขบวน
“ ป้า.. ป้า.. ป้า...ลืมบัตรประชาชนคะ”
และแม่ต้อยนี่แหละคือ ป้า คนนั้น ฮ่าๆๆ แม่ต้อยรีบกลับไปที่เคาเตอร์ ราวกับจรวด
มิเช่นนั้นเธอคงเรียกไม่หยุดเป็นแน่ พร้อมกับนึกในใจ
“ บัตรหาย ยังดีกว่ามาเรียก ป้า นะหนู” แฮ่ม....
ทุกอย่างก็เสร็จสิ้นสมบูรณ์ แต่ก็ยังไม่สมบูรณ์เสียทีเดียวเพราะว่า ประตูทางออกสำหรับการบินเที่ยวนี้อยู่ที่ชั้นล่าง บังเอิญแม่ต้อยไม่ได้สังเกตเดินผ่านไป
แม่ต้อยแวะถามที่เคาเตอร์สายการบิน อีกแห่งหนึ่งซึ่งพนักงานสาวสวยกำลังเรียกผู้โดยสารขึ้นเครื่องบิน
“ สวัสดีคะ “ เธอทักทายแม่ต้อยเมื่อเห็น
“ สวัสดีคะ สายการบิน..ที่จะไปอุดร ไปทางไหนคะ?
“ อ๋อ คะ คุณพี่เดินออกไปนะคะ แล้วเลี้ยวซ้ายคะ จะเห็นบันไดเดินลงไปข้างล่างคะ “
คุณพี่.. คือแม่ต้อย เดินออกมาอย่างตัวปลิว อิอิ เมื่อตะกี้นี้ยังเป็น"ป้า"อยู่เลยนะหนู
อือมม.. แม่ต้อยชักชอบใจในสรรพนามใหม่ซิงๆ แม้ว่าคนก่อนที่เขาเรียกนั้นน่าจะใกล้เคียงกับความเป็นจริงมากกว่า
ปีใหม่ปีนี้ แม่ต้อยเริ่มด้วยความสุขแบบนี้ละคะ ความสุขใกล้ๆตัวแบบง่ายๆไม่ต้องซื้อไม่ต้องหาจากไหน ก็จากในใจของเรานี่เองละคะ
ขอให้ทุกคนมีความสุข
และสมหวังในสิ่งที่ปรารถนาทุกประการนะคะ
สวัสดีคะ
คำสำคัญ (Tags): #แม่ต้อย
หมายเลขบันทึก: 473201เขียนเมื่อ 1 มกราคม 2012 16:01 น. ()ความเห็น (2)
เดินทางปลอดภัย สุขใจกับทุกเส้นทาง จะรอชมบรรยากาศนะคะแม่ต้อย ขอบคุณค่ะ
