ปฏิญาณของนักสู้
อย่าท้อ...เมื่อหัวใจมันอ่อนหล้า
จงหลับตาและคิดถึง
เส้นทางอีกครึ่งหนึ่ง
ที่เราซึ่งจะก้าวไป
ครึ่งหนึ่งที่ผ่านมา
เพื่อครึ่งหน้าอันสดใส
ความฝันนั้นไม่ไกล
ขอเพียงใจเรามั่นคง
เติมไฟแล้วก้าวต่อ
อย่าร้องขออานิสงส์...
นักรบที่ทรนง
เขาก็คง...ไม่รอโชคชะตา
ล้มบ้าง...ลุกบ้างอย่างผู้รู้
ดีกว่าอยู่อย่างผู้รอไร้คุณค่า
หากเราเดินมันต้องได้กำไร...ชีวา
วันนั้นแหละจะรู้ค่า...ความเป็นคน ( ของตัวตน )
อีกกำลังใจและไฟฝันสำหรับคนเดินทาง
ความเห็น (3)
หากยิ่งก้าวแล้วยิ่งพลาด
หมดโอกาสและทางไป
ไม่มีแล้วพวกเชื้อไฟ
เพราะจิตใจมันโรยรา
หากยิ่งก้าวก็ยิ่งเจ็บ
ใจอักเสบด้วยโรคา
การก้าวเหมือนหลับตา
จะนำพาสู่เส้นชัย....(ยากนะ)
สัจจธรรมในวันนี้
ยอมรับทีไม่เฉไฉ
ชีวิตเราล้วน "รอ" ไว้
เพื่อรอวายชนม์มิใช่ฤๅ....
ขอฝากความจริงอีกด้านของการเฝ้ารอ น้องรัก การรอก็เป็นสัจจธรรมที่มนุษย์ไม่อาจหลีกหนีได้
เติมไฟแล้วก้าวต่อ
อย่าร้องขออานิสงส์...
นักรบที่ทรนง
จักยืนยงบนตีนตน...
"ยืนตายอยู่บนฝ่าเท้าตนเอง ดีกว่าจะก้มหัวและกราบกรานไปตลอดชาติ
ขอบคุณมากครับ ;)...