ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง
ครู: วันนี้ครูอยากให้นักเรียนเงียบที่สุด เพราะครูปวดหัวมากเหลือเกิน
นักเรียน: ขอโทษครับ ทำไมคุณครูไม่ทำอย่างแม่ผมเวลาปวดหัวล่ะครับ
ครู: แม่ของเธอทำอย่างไรหรอ
นักเรียน: แม่จะสั่งให้พวกผมออกไปเล่นข้างนอกครับ
ครู: เงียบไปเลยเธอ ...ดีนัก !!!
นักเรียน: ซว...เลยเรา
ความเห็น (11)
เด็กนักเรียนคนนี้สงสัยจะชื่อ "โหญ๋" แน่เลยค่ะ ถึงได้ฉล๊าด...ฉลาด เกมโกง!! เหมือนพ่อ...แล้วครูคนนี้ใช่ครูไหว...ของเด็ก ๆ หรือเปล่าค่ะ
โรงเรียนนี้ทั้งครูทั้งเด็ก ความฉลาดพอ ๆ กันเลยค่ะ รู้ทันกันไปหมด
คุณครูนง...แห่งเมืองคอน
กะว่าจะให้ "ขำ ๆ" ครูนงมาทีเดียว "หุบเลย" แต่ก็จริง ๆ นะครับ สมัยผมเรียนประถม เพื่อนผมคนหนึ่งต้องทำหน้าที่ถอนหงอก ตอนพวกผมได้รับมอบหมายให้อ่านหนังสือออกเสียงพร้อม ๆ กัน แต่พอทบทวนอีกทีบรรยากาศที่ครูเป็นเหมือนพ่อแม่ก็ลดน้อยลงไปเยอะครับในปัจจุบัน
อาจารย์น้อง Vij
ถามจริง ๆ เคยทำอย่างนี้บ้างไหมครับ ไม่ซีเรียสนะ ประมาณว่าดูหน้าจากรูปถ่ายใน Blog แล้ว ดุ ๆ นะครับ เลยสงสัยครับ
โอย!! จะเอาสาระอะไรจากภาพถ่ายค่ะ น้องม้ายยยย...บอกค่ะ ยังไง ๆ ก็ม้ายยยย...บอก (แฮๆๆๆ) อย่าเข้ามานะ...ไม่ดุเด็กค่ะ ไม่กัดด้วย แต่ฉีดยาเรียบร้อยแล้วค่ะไม่ต้องกลัว
ปกติไม่เคยซีเรียสกับการสอนนะคะ หรือแม้แต่การดำเนินชีวิตในทุก ๆ วันก็เป็นแนวตลกบริโภคเสียมากกว่า แต่ภาพถ่ายอาจจะจริงจังกับงานไปหน่อย ประมาณว่าทำฟอร์มนะคะ แต่หาใช่จะรู้เรื่องสักงอ...เดียว หรือคุณ "พี่ชายขอบ" คิดว่าดุค่ะ
ม้ายยยย...พูดค่ะ เราจะม้ายยยย...พูดค่ะ (เอะ!! วันนี้ผีเด็กเข้าสิงห์แน่เลย)
ท่านแบนัง ครับ
ผมจะรอคอยเรื่องตาหลก ๆ ที่ท่านจะนำมาบันทึกไว้นะครับ ผมจะได้คอยดักไซ เพื่อนำไปประกอบการทำเวทีครับ เวลาลงพื้นที่ทำงาน...ขอบพระคุณล่วงหน้านะครับ
อาจารย์น้อง Vij
ที่บอกว่าภาพถ่ายทำเป็นฟอร์ม แล้วตัวจริงจะฟอร์มไหมครับ...สงสัย "เค้กคัก ๆ"
ตลกจัง อยากให้พูดตลกแบบนี้บ่อย ๆ นะคะ
... ไปเล่นข้างนอกไป