แข่งทักษะศิลปหัตกรรมนักเรียน ครั้งที่ 61

วันนี้ได้มีโอกาสเข้าร่วมเป็นคณะครูผู้ดูแลนักเรียนอนุบาลตาก

เข้าร่วมการแข่งขันทักษะทางวิชาการกลุ่มสาระกอท.

ในงานศิลปหัตถกรรมนักเรียนภาคเหนือครั้งที่  61

ที่ร.ร.สากเหล็กวิทยาคม จ.พิจิตร ในรายการแข่งขัน

โครงงานอาชีพ-ขนมสุขกมล และ

อาหารสุขภาพประเภทเส้น-หมี่ซั่วเบญจรงค์

ช่วงเช้าก็ดูมีความกะตือรือร้นกันดี

เพราะทั้งครูและนักเรียนได้เตรียมตัวกันมาเป็นอย่างดี

พวกเราพักกันที่ร.ร.อนุบาลพิจิตรซึ่งเป็นเครือข่ายอนุบาลทั่วประเทศ

ตั้งแต่เมื่อคืน 12 ธ.ค. 54  เช้านี้ต้องออกเดินทางกันแต่เช้า

ด้วยรถตู้ 1 คัน บรรทุกครู 4 นร. 6

กับปิคอัพอีก 1 คัน ครู 2 พร้อมสัมภาระการแข่งขันเต็มกระบะ

เนื่องจากสนามแข่งอยู่ไกลจากตัวเมืองพิจิตรประมาณ 17 กม.

ไปถึงสนามแข่งประมาณ 7.45 น.

เข้าไปจัดเตรียมสถานที่ให้นักเรียนเรียบร้อย

9.00 น. ออกจากเต้นท์ให้นักเรียนทำกันเองเนื่องจาก

เป็นข้อตกลงในการแข่งขันที่เจ้าภาพประกาศ

ไม่ให้มีผู้ใดเข้าไปในบริเวณที่มีการแข่งขัน แม้แต่ผู้ที่ต้องการมาชมงาน

ประมาณเที่ยงนักเรียนก็ปฏิบัติการเสร็จ

รอการตัดสินจากกรรมการจนหิวข้าว

ก็ได้ไปหาข้าวกล่องที่ครูเตรียมไว้ให้กิน

ทั้งครูและนักเรียนรอกันจนกระทั่งบ่ายโมง

ได้ยินประกาศจากเสียงตามสายว่า

คณะกรรมการกำลังทำการตรวจให้คะแนน

ถ้าไม่มีการประกาศจากฝ่ายจัดไม่อนุญาตให้เก็บ

ของที่นำมาจัดแสดงทุกอย่าง

และอีกสักพักก็มีกรรมการมาเรียกให้นำอาหารประเภทเส้น

ที่เป็น "ผัดไท" นำไปให้กรรการชิม

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงก็เห็นมีกลุ่มทำ "ขนมจีน"

เดินถือผลิตภัณฑ์ไปหากรรมการ

ก้มมองนาฬิกา เอ๊ะ! จะบ่ายสามโมงแล้ว

ทำไมของเรายังไม่ได้ตรวจ คณะครูทุกคนเริ่มกระวนกระวายใจ

นักเรียนก็เริ่มอยากกลับบ้าน ซึ่งในครั้งแรกครูบอกว่า

แข่งเสร็จจะให้เดินทางกลับเลย แต่นี่...

เวลาเนิ่นนานมา ครูพิมพ์เลยส่งครูจ้อนๆไปสอบถามกรรมการ

กลับมาได้ความว่าให้เก็บของทุกอย่างได้ยกเว้น

ชุดที่จะให้กรรมการชิม และนักเรียนสามารถกลับก่อนได้

เลยส่งนักเรียนกลับพร้อมรถตู้ที่รองแอ๊วนั่งมารับนักเรียน

สักพักครูพิมพ์ก็มานำถือชุดอาหารที่ไปให้กรรมการชิม

และมีทีมอื่นเดินตามกันมาเป็นแถว  ซึ่งนำไปรวมกันที่บริเวณกรรมการอยู่

ทั้งครูและนักเรียนทุกทีมก็รอลุ้นกรรมการชิม

แต่อาหารเกือบทุกทีมที่ทำมาโดนลมโดนฝุ่นจนเกือบจำไม่ได้

แล้วรสชาติอาหารที่ทำมาเป็น 3-4ชั่วโมงจะเป็นอย่างไร

มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากคณะครูที่ดูแลนักเรียนว่า

การตัดสินแตกต่างจากปีที่แล้วมากที่มีการเดินดู

และชิมไปพร้อมกับให้คะแนน  แต่ปีนี้ทำไมจึงไม่ชิมตอนไปดู

และเวลาที่ชิมไม่มีการให้คะแนนไปด้วย

แต่เดินชิมทุกจานแล้วมาให้คะแนน

กรรมการมีลิ้นรับรสและความจำในรสชาติของอาหารเพียงใด

หรือมีเกณฑ์เป็นหมีแพนด้า(ช่วงช่วง)ไว้อยู่แล้ว

ท่ามกลางสายตาเกือบร้อยคู่ของครูและนักเรียนคณะที่เหลือ

กับเสียงวิพากษ์วิจารณืที่น่าจะเข้าหูกรรมการเป็นระยะ

อาจก่อให้เกิดความเครียดบ้าง  แต่ด้วยความที่เป็นคนชั้นครู

เป็นผู้ที่มีการศึกษา  มีมารยาททางสังคม  ทำให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี

ถึงแม่ว่าจะไม่ค่อยสบอารมณ์ผู้เข้าร่วมแข่งขันก็ตาม

3.45 น.คณะของเราก็ได้เดินทางออกจากสนามแข่งเพื่อเดินทางกลับตาก

หลังจากที่ทำลายหลักฐานต่างๆเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้นตอนที่เรากำลังเดินผ่านเต้นท์ประกวดโครงงานอาชีพ

คณะที่เข้าประกวดที่อยู่ตรงข้ามกับอนุบาลตาก-ขนมสุขกมล

(ซึ่งเก็บเรียบและขายขนมหมดตั้งแต่บ่ายโมงครึ่งแล้ว)

ยังไม่มีคณะกรรมการมาประเมินก้มดูนาฬิกาก็เกือบสี่โมงเย็นแล้ว

ไอ้หนูเอ้ย  จะได้กลับบ้านกี่โมงกี่ยามกันล่ะเนี่ย

ครูก็รอกันมานานแล้วขอ กลับก่อนละกัน