เออ….เอ็งเก่ง....เอ็งทำได้
เออ….เอ็งเก่ง....เอ็งทำได้
อยากได้ยินคำชมแบบนี้ไหม เออ….เอ็งเก่ง.....ชมแบบจริงใจนะ ไม่ใช่ชมแบบประชดประชัน เป็นภาษาง่ายๆแบบชาวบ้านนะแหละ เออ..เอ็งเก่ง..เอ็งทำได้.. และผู้เขียนขอชมผู้บริหารโรงเรียนสองสามท่านที่ย้ายไปรับตำแหน่งใหม่ ในงานเลี้ยงรับเลี้ยงส่งผู้บริหารที่ก้าวสู่ตำแหน่งที่สูงกว่าเดิม ท่านหนึ่งย้ายไปเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนที่ตนเองเคยเป็นนักเรียนรุ่นแรกของโรงเรียนหมายเลขสมาชิกท่านในทะเบียนคนที่ 02 ฟังจากประวัติท่านเป็นคนท้องถิ่นกลับไปเป็นผู้บริหารสร้างความเจริญให้กับโรงเรียนที่ตนเคยเป็นนักเรียนมาก่อน... และยังมีอีกท่านเคยเป็นนักศึกษาฝึกสอนโรงเรียนแห่งหนึ่ง แล้วก็สอบบรรจุเป็นครู จนมาเป็นผู้อำนวยการและย้ายมาเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนที่ท่านเคยเป็นครูฝึกสอน และยังมีครูพี่เลี้ยงสมัยยังเป็นครูฝึกสอนอยู่ในโรงเรียนแห่งนี้อยู่ด้วย ขอชมแบบผู้ใหญ่ชมเด็กหน่อยนะว่า เออ..เอ็งเก่ง เอ็งทำได้.... นี่เท่าที่พบเห็นมานะ หลายคนอาจเคยพบเจอผู้น้อยกว่ากลับมาเป็น ผู้บริหารหรือทำงานในตำแหน่งใหญ่กว่าตน ลองแชร์ประสบการณ์ด้วยกันมาได้ ผู้เขียนเวลาสอนนักเรียน มักจะยกตัวอย่างบุคคลใกล้ตัว ควรนำมาเป็นแบบอย่างในความเจริญก้าวหน้าในอาชีพ และยกตัวอย่างอีกหลายคนที่มีชื่อเสียง มีฐานะร่ำรวย ซึ่งเดิมเป็นคนยากจนมาก่อนทั้งนั้น อยากให้นักเรียนมีความมานะอดทน ไม่ท้อถอยต่อการทำงาน เพราะเส้นทางเดินการทำงานหลายคนมักไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่อาจโรยด้วยหนามกุหลาบแทนก็เป็นได้ เรียกว่าท้อได้แต่ อย่าถอย หนทางยังอีกยาวไกล หากคิดจะทำอะไรให้คิดทำตั้งแต่ยังหนุ่มสาว อย่ามัวเพลิดเพลินจนเลยอายุเข้าสี่สิบแล้วจะไม่ทันกิน เพราะมัวงุ่มง่ามผัดวันประกันพรุ่งอยู่นั้นแหละ
วันนี้คุณเริ่มต้นแล้วหรือยังที่จะทำอะไรที่คุณมุ่งมั่นให้สำเร็จเสียที อยากให้ทุกคน มีความรู้และนำความรู้เหล่านั้นไปสร้างประโยชน์แก่ตนเองและสังคม ยิ่งหากคุณเป็นผู้ชาย ในอนาคตคุณคือพ่อของลูก เป็นผู้นำครอบครัว ที่จะก้าวนำนาวาน้อยของคุณฝ่าฟันพายุชีวิตของคุณให้พ้นมรสุม เพื่อพบหาดทรายที่สวยงามบนเกาะสวรรค์ อยากฝากให้คนที่จะเป็นพ่อต่อไปได้คิด แม้นว่าวันพ่อเพิ่งจะผ่านไปเมื่อวานนี้ เพราะพ่อคือคนที่ลูกทุกคนรักและบูชาและเป็นแรงบันดาลใจ.
มีความรู้อยู่กับตัวกลัวอะไร ชีวิตไม่ปลดปลงคงได้ดี...
ความเห็น (3)
ชีวิตต้องสู้ ตอนปางน้อยสำเหนียกรู้เรียนคุณ
ตามมาอ่านบันทึกของคุณครูครับ ชอบมากๆ คิดคล้ายๆกันเลย คุณครูเคยขอให้เขียนเรื่องการเรียนในอเมริกา ไม่รู้ว่าจะเขียนอะไร เลยเขียนเรื่องส่วนตัวไปก่อนครับ
ขอบคุณคุณคนบ้านไกลและ ท่านผศ.โสภณ ที่มาให้กำลังใจและร่วมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยกันชีวิตคนเราบางทีมีเรื่องที่บางทีเราคิดว่ามีด้วยเหรอเรื่องแบบนี้ เล่าสู่กันฟังน่ะดีแล้ว ชีวิตที่มีรสชาติ คนสู้ชีวิตนี่ดิฉันชอบมาก เวลาสอนนักเรียนก็นำวีดีทัศน์ รายการคนเก่งหัวใจแกร่ง ของ AIS ที่นำชีวิตเด็กๆที่ยากจน ชีวิตขาดพ่อ ขาดแม่ หรือมีพ่อแม่ที่พิการ ปัญญาอ่อน ฯลฯ แต่เป็นลูกหลานกตัญญู สู้เพื่อพ่อ เพื่อแม่ เพื่อคนที่ตนเองรัก ซึ่งทุกคนน่าส่งเสริมให้ก้าวสู่ความสำเร็จ เพราะเขาเกิดมาไม่เสียชาติเกิด หากบ้านเมืองเรามีเด็กๆแบบนี้มากๆคงดีนะ ..