พรหมวิหาร ๔
พรหมวิหาร ๔ คือธรรมคือเครื่องอยู่ของพรหม เป็นธรรมประจำใจอันประเสริฐ สำหรับผู้ใหญ่ที่ประเสริฐ ๔ ประการ คือ เป็นธรรมประจำใจของผู้ใหญ่ ผู้เป็นหัวหน้าคน พึงมีต่อผู้น้อย พรหมวิหาร ๔ เป็นธรรมประจำใจอันประเสริฐ สำหรับทุกคน เป็นธรรมประจำใจของท่านผู้มีความยิ่งใหญ่
พรหมวิหาร ๔ ประการ คือ
๑. เมตตา ความรัก คือ มีความปรารถนาดี มีไมตรีต้องการที่จะช่วยเหลือให้ทุกคนประสบแต่ความเจริญ และมีความสุข
๒. กรุณา ความสาสาร คือ อยากช่วยเหลือผู้อื่นให้พ้นจากความทุกข์ มีจิตคิดสงสารที่จะปลดเปลื้องความทุกข์ ความเดือดร้อน ของสรรพสัตว์ทั้งปวง มีความหวั่นใจ เมื่อเห็นผู้อื่นมีทุกข์ คิดหาทางช่วยเหลือปลดเปลื้องทุกข์ของเขา
๓. มุทิตา ความพลอยยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดี ความเบิกบานพลอยยินดี คือ เห็นผู้อื่นอยู่ดีมีสุข ก็มีใจแช่มชื้นเบิกบานใจด้วย เมื่อเห็นเขาประสบความสำเร็จมีความเจริญก้าวหน้า ก็พลอยยินดีชื่นชมด้วยและพร้อมจะสนับสนุนไม่กีดกันริษยา
๔. อุเบกขา ความวางใจเป็นกลาง คือ ไม่เอนเอียงด้วยชอบหรือชัง ไม่ยินดียินร้าย วางจิตราบเรียบสม่ำเสมอ มีจิตมั่งคงเที่ยงตรงดุจตราชั่ง มองเห็นการที่บุคคบลจะได้รับผลดีผลชั่ว สมควรแก้เหตุที่ตนประกอบพร้อมที่จะวินิจฉัย และปฏิบัติด้วยความเที่ยงธรรม ความวางใจเฉย เมื่อเห็นเขารับผิดชอบตนเองได้ หรือในเมื่อเขา ได้รับผลอันสมควรแก่ความรับผิดชอบของเขาเอง ไม่เข้าข้างไม่ตกเป็นฝักฝ่าย ไม่สอดแส่ ไม่จู่จี้สาระแน ไม่ก้าวก่ายแทรกแซง
"อันงานใหญ่ ทั้งผอง ต้องริเริ่ม
ค่อยต่อเติม เรื่อยไป จนไพศาล
ถึงมีเครื่อง กีดขวาง ทางกันดาร
ไม่ต้านทาน แรงใจ ที่ใฝ่ดี"
ความเห็น (1)
ผมมีบันทึกเรื่องคล้ายกัน แต่ได้แทรกเรื่องราวในชีวิตจริงประกอบด้วย เล็กน้อย ตามไปอ่านได้ที่ บันทึกนี้ ครับ.