ใจเปล่า เล่าเปลือย
บทกวีซื่อๆ กับรอยยิ้มที่แฝงในทุกท่วงถ้อยแห่งคำ บทความนี้อ่านแล้วมีความสุข สะท้อนความรู้สึกตนเองอย่างหลีกเลี่ยงมิได้ ผ่านไปจนจบก็รีรอทิ้งช่วงเวลาให้กับชีวิตแล้วก็นำมาอ่านใหม่อีกรอบ ความสวยงามแห่งธรรมที่สื่อทอดออกมาด้วยภาษาแห่งใจย้ำอรรถรสในการอ่านยิ่งขึ้น เนื้อความผ่านตา หยิบยกมาเตือนใจ....ใคร่อยากบอกกล่าว......
ยุ่งกับความว่าง จึงไม่ว่าง
ว่างในความยุ่ง คือ ว่าง
ว่างกับไม่ว่าง ไม่ต่างกัน
วางความยุ่ง จะได้ว่าง
วางความว่าง จะได้ไม่ยุ่ง
“ ทุกสรรพสิ่ง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ”
ว่างเมื่อวางใจเป็น
ว่างจากความหมาย ว่างจากคุณค่า
แต่ไม่ว่างจากปัญญาในความจริง.//
“””””บางคนเรียกร้องความรัก จึงกลายเป็นคนไม่น่ารัก
บางคนแสวงหาความสำเร็จจนชีวิตครอบครัว มิตรภาพ และสุขภาพล้มเหลว
ความทุกข์นั้นเจ้าเล่ห์แสนกล
*****ในทุกข์นั้นไม่ยาก เพียงรู้จักอด “ความอยาก” ก็จะไม่รู้สึกขาดแคลน
ยุ่งกับว่าง จึงไม่ว่าง เอ....จะคม หรือ งง ดีนะนี่