ทุกข์ทำไม
ฟ้ายังเปลี่ยนสีที่แจ่มจ้า
ในบางคราหม่นมัวสลัวหมอง
อดีตผ่านพ้นไปให้ตริตรอง
อย่าลำพองตนว่าข้าแน่จริง
เชื่อว่ากรรมชั่วดีนั้นมีผล
ไม่อาจพ้นจากวังวนบนทุกสิ่ง
ที่กระทำเอาไว้ให้ประวิง
ล้วนอ้างอิงผลกรรมกระทำมา
กับกิเลสอบายพาพ่ายแพ้
ความเปลี่ยนแปรผันผวนควรศึกษา
เกิดวิกฤตพิษแผลแก้ทันตา
ด้วยปัญญาฝึกฝนทนทุกทาง
บางคราสุขบางคราเศร้าไม่เนานิ่ง
ใครติติงท้วงเตือนอย่าเชือนห่าง
จงพินิจพิศดูรู้ปลดวาง
ให้อยู่อย่างใช้สติมิมัวเมา
ฟังเสียงธรรมนำมาซึ่งผาสุข
จะทนทุกข์ไปไยใจขลาดเขลา
ตนพึ่งตนไม่มีใครอย่าใจเบา
ให้บรรเทาทุกข์ท้นด้วยตนเอง
ยิ้มดีกว่าแม้ปร่าปวดรวดร้าวนัก
ยิ้มด้วยรักเข้าใจใช่ปัญหา
ยิ้มสู้โลกวกวนปนน้ำตา
ยิ้มแม้ว่าหวั่นไหวไม่หวาดกลัว....
ความเห็น (4)
สวัสดีค่ะ
"....ยิ้มดีกว่าแม้ปร่าปวดรวดร้าวนัก
ยิ้มด้วยรักเข้าใจใช่ปัญหา
ยิ้มสู้โลกวกวนปนน้ำตา
ยิ้มแม้ว่าหวั่นไหวไม่หวาดกลัว...."
ชอบตอนนี้มากค่ะ
เป็นกำลังใจดีค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณ ลำดวน
ขอบคุณนะคะ ชอบแต่งกลอนแนวนี้ค่ะ
คนอ่านอ่านแล้วมีกำลังใจดี
เป็นสัจจะธรรมความจริงแห่งชีวิตค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณโสภณ เปียสนิท
การจัดการ แย่มากเลยใช่ไหมคะ
คนถูกน้ำท่วมรู้สึกเหมือนกับ
ต้องพึ่งตนเองมากกว่า....
เพราะไม่ได้สนใจว่าใครช่วยเหลือ
มาเท่าไหร่ๆ เลย ถึงมือคนถูกน้ำท่วมจริงๆ
เท่าไหร่นะ แย่จัง