ทุกวันนี้อยู่ได้ด้วยกำลังใจ

คิดถึงเพื่อนจัง

วันนี้สอนห้าคาบ  เหนื่อยจังเลย

ว่างหนึ่งคาบต้องรีบไปส่งโครงการมหิงสาสายสืบทางไปรษณีย์

เพราะเป็นวันสุดท้ายที่ต้องรายงานความก้าวหน้า

และส่งโครงการใหม่ สามเดือน  ส่งไปคงสภาพไว้ก่อน

เหนื่อยแต่ก็สนุกดี  ชีวิตครูเมือง  อยู่ไปวันๆ

ทำเพื่อตัวเองและศิษย์ในคนโทรลอย่างเดียว

ถ้าอยู่ได้ก็ท่าจะดี  แต่ดูเซ็งๆไงก็ไม่รู้

แต่ท่าจะเมคมันนี่กันได้ง่าย  แต่ซังกะตายไงก็ไม่รู้

เหมือนจะปรับตัวกับงานใหม่สถานที่ใหม่ได้แล้วนะ

แต่ไม่ใช่เลย  อยู่ไปงั้นๆล่ะ

ไม่ชอบเมืองเอาซะเลยเรา จะอยู่ได้กี่น้ำเนี่ย

เย็นกลับมา  ก็ต้องหากำลังใจเติมให้ตัวเองเสมอๆ

ไม่งั้นจะถดถอยแน่  แต่ก็ช่วยได้บ้างไม่ได้บ้าง

เคยอยู่ในที่ที่อบอุ่นแล้วกลับมาต้องโดดเดี่ยว

มันเหงาจังเลย  เมื่อไหร่จะปรับตัวได้ก็ไม่รู้

พี่ที่ทำงานบอกว่า  อยู่ใกล้ก็เหมือนไกล

เพราะต้องกลับบ้านเย็นหน่อย  ก็จริงๆน่ะแหละ

แต่ก็ยังดี  ได้เห็นหน้าลูกๆทุกวัน ก็หายห่วงไปเยอะเลย

ดูลูกๆก็จะแฮปปี้ขึ้นด้วย  แม่ก็เลยแฮปปี้ตาม