ค่าวประวัติตุ๊ปู่(พระครูสุวรรณเจติยารักษ์)
ยอมือสา วันตาก่ายกิ้ว ยกมือสิบนิ้ว ลูกขอไหว้สา
จักเขียนค่าวจ๊อย เป็นถ้อยกำจ๋า ประวัติครูบา อินปั๋นต่านเจ้า
ตี่คนตั้งหลาย ยิงจายหนุ่มเถ้า ว่าตุ๊ลุงพรหม แต๊ตั๊ก
พระครูสุวรรณ เจติยารักษ์ ต๋ามใบก๋าตั้ง ได้มา
ลูกของป่อยศ บุญมี ปิต๋า จ๋อมแปง มารดา ของตุ๊ปู่เจ้า
ตุ๊ปู่ เกิดมา ในปีดับเป้า เดือนสิบล้านนา เน้อครับ
ที่เจ็ด อังการ อาจ๋ารย์เปิ่นนับ แฮมสองค่ำอั้น เวียนมา
ปี๋หกแปดครับ หลังเข้าวสา กรกฎา เดือนแปดเมืองใต้
ป่อยยส แม่แปง กอยแยงอยู่ใกล้ จ่วยกั๋นเลี้ยงดู ลูกน้อย
ลูกใหญ่ขึ้นมา หน้าหมดซ้อยล้อย จึ่งได้ส่งเข้า โรงเรียน
อินปั๋น ฮู้กึ๊ด หมั่นอ่านหมั่นเขียน ผลของความเพียร สอบปอสองได้
วันหนึ่งไปขอ ป่อแม่ตี่ไหว้ เผยความใจ๋ใน กั่งกั๊ด
ว่าผม อินปั๋น ขอไปอยู่วัด บวชเป๋นพระหน้อย เฮียนธรรม
ป่อ แม่ มอบอั๊บ ไผ บ่ ขับจ๋ำ ได้บวชเฮียนธรรม เดือนแปดปี๋เหม้า
สองสี่แปดสอง ศรัทธาหนุ่มเถ้า สาตุ๊ วันตา จื่นจ๊อย
ได้หก วสา ศีลา เรียบร้อย อายุ ซาวถ้วน ปอดี
จึ่งเป๊กข์ เป๋นตุ๊ ศีลธรรมใสสี เดือนแปดปอดี ออกขึ้นค่ำห้า
สอง สี่ แปด แปด ปี๋เล้า เจ้าข้ พระอินปั๋นมา เป๋นตุ๊
ศึกษาศีลธรรม ตั้งใจ๋ทำนุ ศาสนาเจ้า โกคม
ฮ่ำเฮียนรธรรมะ ตรี โท ได้สม เต้ดธรรมอบรม พี่น้องจาวบ้าน
งานศาสนา ซ้ำมีหลายด้าน เรื่องก๋ารปกครอง ตุ๊พระ
สองสี่เก้าเจ็ด เป๋นเจ้าคณะ ตำบลใหญ่กว้าง เจดีย์คำ
ดูแลตุ๊พระ บ่ละหลงหลำ อยู่ในศีลธรรม กำสอนพระเจ้า
ศรัทธาตังหลาย ปัจจั๋ยน้ำเข้า ถวายบำรุง บ่ละ
ปี๋หนึ่งศูนย์เป๋น อุปัชฌายะ บวชลูกจาวบ้า ศรัทธา
ส่งเสริมตุ๊พระ ฮ่ำเฮียนศึกษา บ่เสียเวลา บวชมาเปล่าจ้อย
นักธรรม บาลี พระเถรเณรหน้อย อังกฤษ ไทยเมือง พร่ำพร้อม
ตุ๊ปู่ขับจ๋ำ ค่ำมานั่งล้อม ตะเกียงส่องแจ้ง บนโฮง
ท่องดังซ้าวซ้าว อยู่กล๋างห้องโถง สี่ทุ่มสิบโมง จึ่งนอนหลับได้
กฎของวัดปุ เนอนายตี่ไหว้ ไผเกยอยู่มา ตึงฮู้
ตุ๊ปู่ตั้งกฎ ใจ๊บทนักบู๊ หลับก่อนบ่ได้ เนอนาย
ต้องตื่นแต่เจ๊า ก๋ารงานขงขวาย กวาดศาลาราย ตักน้ำใส่หม้อ
น้ำต้นต้องเต๋ม น้ำฮางเติ่มป้อ ส้วมนอกส้วมใน เรียบร้อย
ปื๊นโฮงเจ็ดถู บ่ฮื้อด่างพร้อย ถ้วยใหญ่กล๋าง หน้อย ทุกใบ
ถาด จ๋าน ป้าก จ๊อน ล้างเจ็ดหมดใส หากเป๋นขี้ไคล ก๊บมื้อเนอเจ้า
เมื่อสำเร็จก๋าร รอเก่ยซ้าเข้า ศรัทธามาตาน อุทิศ
ระหว่างตี่รอ บ่ได้เงียบมิด เลียบธรรมผูกต้น ใบลาน
พร่องก็แจกไม้ แม่ก๋นแม่ก๋าน ท่องเจ็ดตำนาน หยาดน้ำจองอ้อย
ทำวัตรเจ๊าเย็น พระะเถรเณรหน้อย ขยันหมั่นเฮียน อย่างนี้
งานนวก๋รรม บ่ได้หลีกลี้ ตุ๊ปู่ได้สร้าง งานมา
ศาลาสองจั๊น อยู่หั้นงามต๋า ฮูปในศาลา ล้านนาอวดอ้าง
กุฏิหลังหลวง เปิ่นก็กึ๊ดสร้าง โฮงก๋อง ครัวไฟ สัปป๊ะ
ซุ้มประตูโขง งามดีอาละ กำแปงสี่ด้าน เรียงราย
บริเวณวัด มีไร่เกิ่งปล๋าย ลวาดเทสะตาย ตึงบ่มีหญ้า
ปี๋ สามสิบเจ็ด วัดปุ หมู่ข้า ฝังลูกสีมา นิมิต
ตุ๊ปู่สร้างสม ความดีเป็นนิตย์ หลายเยืองหลายด้าน นานมา
หน้าบุญเจ่นล้ำ ก๊ำศาสนา ได้พัฒนา วัดวา และบ้าน
ผลของความดี มีหลายเสี้ยงถ้าน ตางก๋ารดูแล บ่ละ
จึ่งได้ถวาย ยศสมณะ เป๋นพระครูเจ้า สุวรรณ
เจติยารักษ์ ต่างก็สุขสันต์ รถเมล์หนึ่งกัน ไปฮับเมืองใต้
นครสวรรค์ ยังจ๋ำกั๋นได้ เฮาปากั๋นไป ปี๋น้อง
ต้นปี๋สองสาม ตึงก๋องและก๊อง ฉลองจื่นสู้ ยินดี
ก๋าตั้งพัดยศ อย่างสมศักดิ์ศรี ผลของความดี ตี่ตุ๊ปู่สร้าง
ลูกสิกข์ลูกหา ศรัทธาอวดอ้าง สร้างสมความดี สัปป๊ะ
กำอู้โวหาร กำขานวาทะ จ่างจ๋าเล่าอู้ คนฟัง
กำหลังกำเก๊า หม่าเก่ากำหลัง หากไผได้ฟัง บ่อาจลุกได้
ฟังตุ๊ปู่จ๋า สังมาม่วนใบ้ บ่จ่างลุกไป จากวัด
เรื่องศาสนา เรื่องสารพัตร นิยายเก่าเกื้อ ล้านนา
เรื่องตุ๊เรื่องพระ เรื่องก๋ารศึกษา เรื่องหยุกเรื่องยา ตำราปื้นบ้าน
เรื่องกำผญา ล้านนาหลายด้าน ประวัติต๋ำนาน พร่ำพร้อม
เรื่องกิ๋นเรื่องตาน เรื่องสิ่งแลดล้อม เรื่องเทพเจ้า ปายบน
เรื่องด้านธรรมะ เรื่องบุญกุศล เรื่องสามตั๋วบน ก็ยังจ่างอู้
จ๋นแก่จ๊ะรา ศรัทธาหลิ่งหลู้ แอ่วหาอู้ตวย บ่ละ
ที่สุดสังขาร เปี้ยธิ โรก๊ะ เป๋นโรคแก่เถ้า จ๊ะรา
น้ำในปอดนัก จึ่งได้ฮักษา ตึงหมอโฮงยา และฮากไม้ต้ม
โรคตึงบ่มาย ตึงบ่หายหล้ม บึดเป๋นบึดแควน อย่างนั้น
โฮงบาลเจียงคำ หมอก็จ่วยกั๊น จ่วยตุ๊ปู่เจ้า ครูบา
เจียงใหม่ไกล๋ล้ำ ก็ไปฮักษา เชียงฮายประชา- นุเคราะห์ไคว่เสี้ยง
แผวศรีบุรินทร์ แม่ใบหน้าเกลี้ยง ตี๋ไหนลือดี บ่เว้น
มัจจุราชก๋รรม รีดนาทาเร้น ปู่หมู่ข้า พระครู
จ๋นครั้งสุดท้าย ศรัทธาหมู่ตู๋ ได้ปาพระครู ฮักษาป่วยไข้
ที่ซาว กุ๋มภา สี่แปด จ๋ำได้ นิมนต์ท่าไป แถมเมาะ
โฮงบาลเจียงฮาย ประชานุเคราะห์ ตุ๊ปู่อ่อนเปลี้ย เพลียแฮง
อ่อนต๊อบอ่อนแต๊บ ตึงบ่กล้าแข็ง ตึงบ่มีแฮง ต้อดตั๋วนอนเสิ้ง
บ่ใคร่กิ๋นหยัง ต๊องเลิ้กเอิ้งเหลิ้ง อาก๋ารมีทรง กับทรุด
ซาวสามกุ๋มภา สี่แปดวันปุ๊ด บ่าแฮงก่อยเสี้ยง หมดไป
ซาวสี่เมื่อเจ๊า สลบไสล คนตี่ไปไจ กับตึงอยู่เฝ้า
ต่างก็โสก๋า น้ำต๋าหม่าเบ้า บ่จื่นเจยบาน ต่ำก๊อย
ซาวห้า วันศุกร์ เวลาบ่ายคล้อย สองโมงกว่าอั้น ปอดี
สิริอายุ ได้แปดสิบปี เปิ่นดับอินทรีย์ วิญญาณเปล่าจ้อย
มาละศรัทธา ขะโยมพระหน้อย วัดปุอาราม แห่งนี้
ละธรรมวินัย ลาไปหลีกลี้ บ่ปิ๊กป้อกเต้า คืนมา
ลาตึงญาติมิตร สกุลวงศา ลาตึงวัดวา ตี่ใจ๋อ่วงข้อง
ลาแก้วตังสาม ตี่เกยปกป้อง จากโลกลาไป บ่ปิ๊ก
ต่างนองน้ำต๋า ย้อยหน้าปิ๊กซิก อาลัยต่านเจ้า ครูบา
เกยอู้จ๋าไว้ ซาวสี่เมษา ไปงานสีมา ปัวจัยว่าอั้น
มัจจุราชก๋รรม ซ้ำมาเกิดกั้น เอาวิญญาณไป พรากปั๊ด
คุณงามความดี มีสารพัตร ตุ๊ปู่เปิ่นได้ บำเพ็ญ
หื้อถึงสัคคะ ละความตุ๊กข์เข็ญ หื้อสุขจุ่มเย็น นิปปานปายหน้า
ลูกสิกส์ลูกหา ศรัทธาอยู่ถ้า ได้ทำบุญตาน อุทิศ
ขอบุญกุศล ไปเนรมิต เป๋นปราสาทแก้ว เนอนาย
หื้อสุขเตี่ยงเต๊า ตึงเจ๊าและขวาย คาบเข้าเพลงาย อยากหยังหื้อได้
สุขในสวรรค์ จั๊นฟ้าไจ้ๆ อย่ามีวันมาย สว่างวะ
ขอบุญกุศล หื้อได้ถึงพระ นิปปานแก้วเจ้า เร็วปัน
สาตุ๊ สาตุ๊ ตุ๊ปู่สุขสันต์ พระครูสุวรรณ เจติยารักษ์เจ้า
ตี่ผมได้จ๋า มาแต่เก๊าเหง้า ก็ขอวางลง ก่อนครับ
กำใดบ่งาม ความใดบ่จั๊บ เป๋นคักเป๋นหม้าย ลางกำ
สะกดเว้นวรรค หลงๆ หลำๆ หนานอ้วนเจียงคำ บ้านปุ๊หมู่ห้า
กราบขอสูมา ปี่น้องเจ้าข้า อุตส่าห์มาตาน ครั้งนี้
หลายเยื่องหลายอัน บ่ตันกล่าวจี๊ สิบนิ้ว กราบก้ม วันตา
เกยอยู่วัดนี้ ได้สิบวสา ก็ขอขียา จบไว้เต่าอี้ จบไว้เต่าอี้
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น