วันที่สิบเอ็ดเดือนสิบเอ็ดปีสองพันสิบเอ็ด (11/11/2011)
เมื่อวันก่อนเพื่อนร่วมงานที่มหาวิทยาลัยอุบลราชธานีบอกว่าให้เขียนเรื่องเกี่ยวกับ 11 11 2011 (วันที่สิบเอ็ดเดือนสิบเอ็ดปีสองพันสิบเอ็ด) ผู้เขียนก็รับปากและขอคิดดูก่อนว่าจะเขียนอย่างไรดี เอาเป็นว่าเมื่อได้รับการร้องขอเราในฐานะเป็นผู้รับใช้ก็ต้องตอบสนองไปจัดไปให้หนักๆ เข้าไว้
อันดับแรกที่คิดได้คือ เรื่องดังกล่าวเกี่ยวกับเลขหนึ่ง (1) ค่อนข้างมาก มีตั้ง 6 เลข 1 และเลขหนึ่งนี้แหละครับ ที่สำคัญ เพราะว่าหากตัวเราคิดว่าตัวเรา “ต้องเป็นหนึ่งเสมอ” นั้น ย่อมจะไม่ดีเป็นแน่แท้ เนื่องด้วยการเป็นหนึ่งคือ อะไรก็ตามแต่ตัวเราจะต้องมาก่อน ได้ก่อน มีสิทธิ์ก่อน ในทุกๆ เรื่อง ก็จะกลายเป็นเรื่องที่ว่าด้วย “ความเห็นแก่ตัวเอง” และการเห็นแก่ตัวเองนี้แหละอันตรายเป็นอย่างมาก
ความเห็นแก่ตัว เป็นสิ่งที่ทำลายความสัมพันธ์อันดีระหว่างเพื่อนมนุษย์ ทำลายความสัมพันธ์อันดีระหว่างมนุษย์กับสิ่งแวดล้อมธรรมชาติ เมื่อความสัมพันธ์ดังกล่าวถูกทำลายลงไปก็ก่อให้การความเสียสมดุลในระบบต่างๆ นำมาซึ่งความทุกข์ความเดือดร้อนในที่สุด
ความเห็นแก่ตัว ทำให้ตัวเราคิดว่าเรื่องต่างๆ ในชีวิตของเรานั้น เราจะต้องได้ประโยชน์ เราจะต้องมีมากกว่าใคร เราจะต้องมีความสุขมากกว่าคนอื่น เราจะต้องดีกว่าคนอื่น เราจะต้องเหนือกว่าคนอื่น เมื่อเป็นเช่นนั้น ตัวเราก็จะหาหนทางวิธีการต่างๆ นานาทั้งทางตรงทางอ้อมทั้งทางถูกต้องไม่ถูกต้องเพื่อทำให้ “ตัวเองต้องเป็นหนึ่ง” ความเห็นแก่ตัวทำให้เกิดทุกข์อย่างมากมาย ทำให้ไม่มีมิตรไม่มีกัลยาณมิตร ทำให้มีแต่ศัตรู ทำให้คนอื่นเป็นทุกข์เบียดเบียนคนอื่น (รวมทั้งสัตว์ด้วย)
ความเห็นแก่ตัว กับ การที่จะต้องเป็นหนึ่งเสมอ นั้น เป็นสิ่งที่เราทุกคนควรจะต้องเรียนรู้ให้ดีสร้างความเข้าใจให้ดี บางเรื่องการที่จะต้องเป็นหนึ่งเป็นเรื่องที่ดี ตัวอย่างเช่น การเรียนหนังสือเพื่อให้ได้เป็นที่หนึ่งของห้องของชั้นเรียน เป็นเรื่องที่ดี แต่จะต้องเป็นการเรียนที่ไม่มีความเห็นแก่ตัว ความหมายคือ เราตั้งใจเรียนและมีความเอื้อเฟื้อต่อเพื่อนในห้องเรียนโดยการติวให้เพื่อนๆ ช่วยเหลือเพื่อนๆ ในกิจกรรมต่างๆ นั้นหมายความว่า เป็นที่หนึ่งด้วยความที่ไม่เห็นแก่ตัวนั้นเอง
สังคมไทยในปัจจุบันผู้ปกครองหลายๆ ครอบครัวต่างมุ่งหวังให้ลูกของตัวเองเป็นที่หนึ่งในด้านต่างๆ (การเรียน การแสดง การกีฬา หรืออื่นๆ) แต่สิ่งหนึ่งที่ควรจะต้องพยายามให้ควบคู่กันไปให้ได้คือ การไม่เห็นแก่ตัว ซึ่งถ้าหากจะให้ดีแล้ว ลูกๆ เด็กๆ เหล่านี้ ควรจะนำเลขหนึ่งไปใช้ในชีวิตประจำวันให้เกิดประโยชน์ด้วย โดยคิดอยู่ตลอดว่า ทุกอย่างจะประสบความสำเร็จได้จะต้องเริ่มต้นที่ หนึ่ง (หรือเลขหนึ่ง) เสมอ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าหากเป็นการเริ่มต้นที่ไม่เห็นแก่ตัวแล้วละก็ รับรองได้เลยว่าจะประสบความสำเร็จในทุกๆ เรื่องเลยครับ
ขอกลับมาที่ “วันที่สิบเอ็ดเดือนสิบเอ็ดปีสองพันสิบเอ็ด” ถามว่าเป็นวันสำคัญหรือไม่ สำหรับชาวอุบลราชธานี นั้น ผู้เขียนคิดว่าน่าจะเป็นวันที่สำคัญวันหนึ่งเป็นอย่างมาก เพราะว่าวันดังกล่าว เป็น “งานวันรำลึกแห่งความดีของชาวอุบลราชธานี” ซึ่งจะจัดในวันที่ ๑๑ เดือน ๑๑ เวลา ๑๑.๐๐ น. เป็นประจำทุกปี (อ้างอิง) ดังนั้น จะเห็นว่า วันดังกล่าวเป็นวันที่เราชาวอุบลราชธานีจะได้ร่วมกันทำความดีเพื่อแผ่นดิน โดยอย่างน้อยที่สุด คือ ต้องไม่ทำตัวเป็นหนึ่งเสมอ ต้องไม่มีความเห็นแก่ตัว ซึ่งเมื่อเป็นได้อย่างนั้นแล้ว “เราจะเป็นหนึ่งอย่างมีคุณค่า” ครับ
ความเห็น (3)
แล้วถ้าเราคิดว่าการนับขึ้น 1 เป็นการเริ่มต้นอะไรละคะ เริ่มอะไรใหม่ๆ ชำระใจให้สดใสรอรับสิ่งใหม่ๆที่จะเกิดขึ้น คิดเชิงบวก(แต่แอบคิดเชิงลบไว้บ้างเผื่ออะไรไม่เป็นอย่างที่คิด) ก้าวเดินที่เริ่มนับ 1 ตื่นเช้าในวันที่ 11 ยิ้มแล้วบอกกับตัวเองว่าวันนี้จะเป็นวันเริ่มต้นดีๆ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ช่างหัวมัน ใจฉันร่มเย็นเป็นพอ เอ๋จะเข้าข่ายเห็นแก่ตัวเองไปอีกรึเปล่าคะนี้
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ ชอบประโยคสุดท้าย "เราจะเป็นหนึ่งอย่างมีคุณค่า" ขอบคุณอาจารย์ตุ้ย ที่เขียนบทความดีๆ ให้อ่านครับ
..ท่านพุทธทาส สอนไว้..กับคำว่า ..อัตตา..รู้ถึง ตัวตน..ไม่ใช่เห็นแก่ตน...ยายธีเจ้าค่ะ