น้ำท่วม...กับความดีงามบนความหายนะ
จากการที่ผู้เขียนได้เฝ้าติดตาม วิกฤติที่บ้านเมืองกำลังเผชิญมาเป็นเวลานานพอควร ก็ได้มุมมองที่อยากจะแบ่งปัน เพื่อเป็นกำลังใจแก่พี่น้องผองไทยว่า "ท่ามกลางความหายนะมหันต์ที่เป็นผลพวงจากมหาอุทกภัย ยังมีความดีงามสว่างไสวที่ช่วยชุบชูใจให้เบิกบาน" ความหายนะมากมายมหาศาลนั้น เกิดขึ้นกับทรัพย์สินภายนอกทั้งที่เป็นของรัฐ ของรัฐวิสาหกิจ ของบริษัทเอกชน และของประชาชน แต่ความดีงามที่พบเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในพฤติกรรมของคน ถ้าเรายอมรับหลักการที่ว่า ในบรรดาทรัพยากรทั้งหลาย มนุษย์เป็นทรัพยากรที่มีความสำคัญมากที่สุด การได้เห็นพฤติกรรมดีงามของคนท่ามกลางความหายนะ ก็น่าจะเป็นกำลังใจได้ว่า เมืองไทยน่าจะไปรอด (ถ้าผู้มีอำนาจทั้งหลายในบ้านเมือง จะได้มาเรียนรู้เพื่อย้อนดูตัวบ้าง ว่ามีคุณความดีเหล่านี้กันมากน้อยแค่ไหน) การกระทำที่ดีงามมีอยู่มากมายจึงไม่อาจนำมากล่าว ณ ที่นี้ ได้ทั้งหมด จึงขอนำเสนอเพียงตัวอย่างบางส่วน ที่รวบรวมได้จากบันทึกของกัลยาณมิตรชาว GotoKnow ดังนี้
ความดีงามที่ 1 คือ "การเป็นคนมองโลกในแง่ดี (Optimist)" จะยกตัวอย่าง คุณสันติสุข สันติศาสนสุข กัลยาณมิตรที่เป็นหนึ่งในผู้ประสบอุทกภัยที่กรุงเทพฯ แต่ท่านก็เป็นคนมองโลกในแง่ดี คือ มองเห็นความงามในความทุกข์ ดังบันทึกในรูปของบทกลอน เรื่อง “ความงามของความทุกข์” ที่ท่านสร้าง เมื่อวันที่ 17 ตุลาคม 2554 บทกลอน 3 บทท้าย ความว่า
เห็นน้ำใจล้างน้ำตาในคราเศร้า ปลอบโยนคนปวดร้าวคลายทุกข์ร้อน
เอาความรัก ความเมตตาเอื้ออาทร ที่ซุกซ่อนอยู่ในใจออกให้ปัน
เห็นเพื่อนไทยใจกว้างสร้างเครือข่าย รวมเงินทองของใช้ให้ไม่อั้น
เสียสละประโยชน์สุขอยู่ทุกวัน เพื่อเพื่อนผู้โศกศัลย์ไม่หวั่นใจ
เห็นความงามที่ยิ่งใหญ่ในความทุกข์ เป็นเชื้อสร้างความสุขสู่วันใหม่
เพื่อพรุ่งนี้พี่น้องเพื่อนผองไทย ยังคงก้าวต่อไปได้เหมือนเดิม
ผู้เขียนได้เข้าไปแสดงความเห็น ความว่า
- เป็นมุมมองเชิงบวก (Positive Perspective) ของสถานการณ์ทางลบ (Negative Situation) ที่น่าประทับใจมากค่ะ
- เห็นน้องหมาในภาพที่ถูกเจ้าของสร้างแพให้อยู่กันตามลำพัง ก็หวังว่า พวกเขาคงจะปลอดภัย และมีคนเมตตาให้อาหารพอให้อยู่รอดได้ และก็ทำให้นึกถึงลูกชายที่ขับรถพาสุนัข 3 ตัวหนีน้ำท่วมไปอยู่อุดร และลูกสาวที่กำลังพาสุนัขขึ้นรถไฟกลับอุบลฯ ค่ะ
- ขอให้พี่น้องผองผู้ประสบมหาอุทกภัย...จงมีความเข้มแข็งในการมองโลก...คือ มองว่า...ปัญหาจะไม่อยู่กับเราตลอดไป...เมื่อปัญหาผ่านเข้ามา...ย่อมมีเวลาที่จะผ่านไป...ขอเพียงเราอยู่กับวันนี้ให้ได้...แล้ววันที่ฟ้าใสจะกลับมา
และคุณสันติสุขได้ตอบความเห็น ความว่า
- ดีใจที่อาจารย์แวะเข้ามาเยี่ยม (คนกทม.ที่กำลังจมน้ำ)
- ไม่มีประโยชน์อะไร ที่เราจะหมกมุ่นอยู่กับความรู้สึกแย่ๆ เอาแต่ตำหนิ ต่อว่า ด่าทอ เห็นแต่ความผิดพลาดของใครต่อใครไปทั่ว หรือจ้องมองอยู่เพียงแง่มุมเดียว
- ถ้าคนเราเลื่อนมุมมอง คือ มองให้กว้าง ก็จะเห็นกว้าง รู้กว้าง เข้าใจกว้าง และคิดกว้าง จิตใจก็จะกว้าง ทำให้เกิดสติและความสุขสงบในจิตใจมากขึ้น
- ขอบคุณมากครับที่มาร่วมเป็นกำลังใจ คำพูด 2-3 วลีของอาจารย์มีส่วนช่วยให้สังคมบางสังคมรู้สึกเป็นสุขและอาจจะนำตัวเองออกจากวังวนแห่งความเครียดได้
ความดีงามที่ 2 คือการไม่นิ่งดูดาย (อัตถจริยา) การมี "อัตถจริยา" หนึ่งในสังคหวัตถุ 4 หลักธรรมเพื่อการอยู่ร่วมกันในสังคม คือ การทำตนให้เป็นประโยชน์ต่อกัน มีกัลยาณมิตรชาว GotoKnow มากมายที่ได้แสดงออกในความดีงามด้านนี้ ตัวอย่างเช่น ท่านนงนาท สนธิสุวรรณ ได้อำนวยการให้มีการแจกจ่าย ถุงยังชีพของธนาคารไทยพาณิชย์ ไปยังผู้ประสบอุทกภัยในท้องที่ต่างๆ
กัลยาณมิตร ชาว GotoKnow และบุคลากรมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน โดยการประสานงานของ ดร.ขจิต ฝอยทอง ได้สละทรัพย์/มอบของบริโภค ซึ่ง ดร.ขจิต ฝอยทอง และคุณสามารถ เศรษฐวิทยา ได้สละเวลา และกำลังกายในการจัดซื้อของอุปโภค/บริโภคและเดินทางไปแจกจ่ายของยังชีพให้กับผู้ประสบภัยที่นครปฐม ด้วยตนเอง
สำหรับผู้เขียนเอง ได้เขียนบันทึกในวันที่ 25 ตุลาคม 2554 เพื่อเป็นการให้กำลังใจและเป็นแนวทางในการปรับใจและปรับตัวของผองไทยผู้ประสบอุทกภัย ในชื่อบันทึก “อยู่กับน้ำ...อยู่ให้เป็น...เช่นไม้น้ำ” ซึ่งมีเนื้อความตอนต้นว่า
ในแต่ละวัน ผู้เขียนได้ติดตามข่าวน้ำท่วมในท้องที่ต่างๆ ได้เห็นถึงความยากลำบากในการดำเนินชีวิตของผู้ประสบอุทกภัย ทำให้เกิดความรู้สึกเห็นอกเห็นใจ อยากให้วิกฤติครั้งนี้ผ่านพ้นไปโดยเร็ว คอยเอาใจช่วยให้จังหวัดต่างๆ รวมทั้งกทม. และรัฐบาล สามารถป้องกันและแก้ปัญหาน้ำท่วมได้สำเร็จ
ความรู้สึกดีๆ ที่เกิดขึ้นในช่วงของมหาอุทกภัยในเมืองไทย ก็คือ การได้เห็นภาพของหน่วยงาน องค์กร สื่อมวลชน คณะบุคคล บุคคลต่างๆ รวมทั้งกัลยาณมิตรชาว GotoKnow ที่มีน้ำใจเสียสละกำลังทรัพย์ กำลังกาย กำลังสติปัญญา และกำลังใจในการให้ความช่วยเหลือผู้ประสพอุทกภัย ผู้เขียนเองก็ได้แต่ส่งกำลังใจไปช่วย และบริจาคทรัพย์ช่วยเหลือผู้ประสบอุทกภัยในโอกาสต่างๆ
จากการที่ได้ติดตามลุ้นการป้องกันและแก้ปัญหาน้ำท่วมของผู้เกี่ยวข้องในท้องที่ต่างๆ ส่วนใหญ่พบว่า ต่างก็สู้กับปริมาณน้ำที่มากมายมหาศาลและพลังน้ำที่รุนแรงและมาจากทุกทิศทุกทางไม่ไหว ทำให้มีผู้ประสบภัยเพิ่มมากขึ้นทุกเวลานาทีที่ผ่านไป และภัยพิบัติที่รุนแรงในครั้งนี้จะยังคงอยู่ไปอีกนาน เมื่อแก้วิกฤติมหาอุทกภัยไม่ได้ และไม่อยากจะหนีปัญหา ก็คงจะมีเพียงทางเลือกเดียว นั่นก็คือ "การทำใจและปรับตัวให้อยู่ได้อย่างกลมกลืนไปกับน้ำ" ประดุจ "ไม้น้ำ(Aquatic Plants)" และ คุณหนูรี ได้ให้กำลังใจผองไทยผู้ประสบปัญหาด้วยบันทึก "ให้กำลังใจ ให้ดอกไม้" พร้อมมีดอกไม้ที่สวยงาม สดชื่นสดใสเหมือนรอยยิ้มของเธอมาฝาก เมื่อวันที่ 6 พฤศจิกายน 2554 ความดีงามที่ 3 การมีจิตวิญญาณเพื่อบ้านเมือง ปกติแล้ว คนมักจะอธิษฐานเพื่อขออะไรให้กับตนเอง การอธิษฐานที่ขอเพื่อประเทศชาติโดยรวม จึงน่าจะเป็นสัญลักษณ์ของการมีจิตวิญญาณเพื่อบ้านเมือง ดัง "คำอธิษฐานหน้าน้ำปีนี้" ของ ผศ.โสภณ เปียสนิท ซึ่งอธิษฐานเมื่อวันที่ 28 ตุลาคม 2554 คำอธิษฐาน 4 บทสุดท้าย ความว่า พบว่า มีกัลยาณมิตรหลายท่าน ได้เข้าไปร่วมอธิษฐานด้วย ได้แก่ คุณถาวร คุณราชิต สุพร ครู ป.1 ลูกแผ่นดิน ท่านวอญ่า อาจารย์หมอป. และคุณกระติก ผู้เขียนเองได้แสดงความเห็นซึ่งส่วนหนึ่งของความเห็น มีความว่า ความดีงามที่ 4 การมีสติและปัญญาในการพิจารณาให้เข้าใจได้ถ่องแท้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้น และพร้อมเผชิญและหาทางออกที่เหมาะสม ขอยกบทกลอนในบันทึกของ คุณสันติสุข สันติศาสนสุข เรื่อง "ยกใจให้พ้นน้ำ" บันทึกเมื่อวันที่ 5 พฤศจิกายน 2554 ซึ่ง 2 บทสุดท้าย ความว่า และภาพตัวอย่างการหาทางออกของประชาชน และของหน่วยงานของรัฐ ในการประดิษฐ์คิดค้น ยานพาหนะ ที่จะใช้อำนวยความสะดวกในการเดินทางในภาวะประสบอุทกภัย นอกจากเห็นความดีงาม 4 ประการจากการกระทำของกัลยาณมิตรชาว GTK แล้ว ในส่วนตัวของผู้เขียนเองยังมีโอกาสได้เรียนรู้ถึงจิตใจของคนในครอบครัว ที่ขออนุญาตนำมากล่าว ณ ที่นี้ คือ ก่อนมีวิกฤติอุทกภัย ผู้เขียนมองว่าการที่บุตรสาวไปทำกิจกรรมเพื่อสาธารณะนั้น เป็นการทำตามแฟชั่น/ตามกลุ่มศิลปินที่เธอเป็นแฟนคลับ และถูกกลุ่มแฟนคลับชักชวนไป แต่พอมีวิกฤติอุทกภัย เห็นเธอไปทำงานช่วยผู้ประสบอุทกภัยโดยลำพัง เป็นผู้ชักชวนคนอื่นด้วยซ้ำ และเป็นการไปทำงานกับองค์กรอื่นด้วย และเธอมีการคิดใคร่ครวญเกี่ยวกับการกระทำของตนโดยการถามผู้มีความรู้ลึกทางธรรมว่า การที่เธออยากทำงานเพื่อสาธารณะอยู่ตลอดมันเป็นกิเลสหรือเปล่า แต่ได้รับคำตอบว่า เป็นเมตตา สิ่งที่ผู้เขียนพึงพอใจมากก็คือ ก่อนหน้านั้น ผู้เขียนมองว่าลูกสนใจในรูปลักษณ์ภายนอกของตนจนต้องเข้าไปเขียนปรามๆ ใน Facebook ว่า "งามนอกงามใน งามกายงามใจ" และ เคยปรามาสเธอว่า ศึกษาและปฏิบัติธรรมแบบ "ศรัทธานำปัญญา" แต่ตอนนี้ เพื่อนใน Facebook เห็นภาพประจำตัวแล้วถามเธอเรื่องเปลี่ยนทรงผม ผู้เขียนก็หลงไปชี้นำให้เธอเปลี่ยน พอเธอตอบว่า "ขอแสดงความคิดเห็นเรื่องทรงผม หนูผ่านจุดนั้นมาแล้ว จุดเปลี่ยนทรงผม ตอนวัยรุ่น อิอิ ตอนนี้ไม่ค่อยโฟกัสสิ่งที่เห็นได้จากภายนอก หนูกำลังเดินทางภายในอยู่ค่าาาาาาา อิอิ" ทำให้ผู้เขียนรู้สึกอายเธอไม่น้อย เคยสอนให้เธอ "เน้นงามในงามใจ" อยู่แท้ๆ ไม่น่าเผลอไปแนะเรื่อง "งามนอกงามกายเลย" และชอบใจที่เห็นเธอบอกกับเพื่อนที่เสียดายที่ไม่ได้ไปปั้น EM Ball เพราะติดงานประจำว่า "...ไปทำแพกันป่าว ที่มุลนิธิกระจกเงา ที่สนามกีฬาศุภชลาศัย เค้าทำกันทุกวันเลยว่างวันไหนบอกด้วยนะ ปล.สิ่งที่แนนทำอยู่ การทำหน้าที่อันถูกต้องชอบธรรม ก็เป็นการปฏิบัติธรรม นะ อ.วศิน บอก เมื่อคืนนอนอ่านหนังสือ ความเข้าใจเกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมพอดี พึ่งอ่านคำนำเอง" คุยกันเมื่อคืนที่ผ่านมา เธอบอกว่า เมื่อวานเธอไปช่วยทำแพ (ไปคนเดียว) และ วันนี้ก็บอกว่าจะไปช่วยแจกของช่วยผู้ประสบอุทกภัย อีก...ตอนนี้ผู้เขียนกำลังได้โอกาสฝึกทักษะชีวิตให้กับโมชิสุนัขของลูกสาวที่หนีน้ำไปอยู่ด้วยที่อุบลฯ 
ขอให้มี "ผู้ใหญ่" ในเมืองนี้ ทำหน้าที่ให้เต็มอย่างเข้มข้น
วางแบบแปลนแผนจัดการงานสายชล จากเบื้องต้นเบื้องกลางทางเบื้องปลาย
ขอ "เรือก-สวน-ไร่-นา-บ้าน-ป่า-เขา" เป็นอย่างเก่าสงบงามความเรียบง่าย
ฝูงสัตว์เลี้ยงกลับบ้านผ่านความตาย ญาติทั้งหลายรอดมาพร้อมหน้ากัน
ขอ "ให้ฝนหยุดตก" ยกไว้ก่อน แล้วกลับย้อนให้เย็นเป็นของขวัญ
ขอความ "หนาวอย่าหนัก" นักนิรันดร์ ขอให้ฝันเอาไว้ได้เป็นจริง
ขอกราบองค์ทรงธรรมพระสัมพุทธ บริสุทธิ์ร่มเย็นเป็นขวัญมิ่ง
บารมีคุ้มภัยได้พักพิง ขอทุกสิ่งกลับเป็นดังเช่นเดิม
พลิกทุกข์ให้เป็นธรรม เป็นคำสอน เป็นบทเรียนส่องสะท้อน ถึงปัญหา
ทบทวนความเป็นไปในโลกา มองเห็นความธรรมดา แห่งครรลอง
พลิกใจให้ หลุดพ้น ความหม่นโศก ไม่เป็นโรค กลัวน้ำ ขึ้นสมอง
ได้รู้คิด รู้สำนึก รู้ตรึกตรอง ว่าจะต้อง อยู่ให้ได้ อย่างไรดี
ความเห็น (53)
- อยากกด link หลายๆๆครั้ง
- ชอบบันทึกพี่สนติสุข พี่หนูรี และอาจารย์โสภณ
- ว่ากันว่า
- สุขกับทุกข์อยู่ใกล้กัน
- ขึ้นอยู่กับว่าเราจะมองอย่างไร
- ตอนนี้ผมได้เพื่อนใหม่มาทีเดียวสามคนครับ
- ตั้งใจว่าเผลอๆจะพาไปลุยน้ำบ้านราเสียหน่อย
- เอารูปไปช่วยชาวบ้านให้ดู
- เพื่อนผมดันกลัวจระเข้ 555
ถึงไม่ได้แสดงความคิดเห็นก็ขอให้ดอกไม้ เป็นกำลังใจอาจารย์ผศ.วิไลไว้ก่อนค่ะ
มาเยี่ยมชุมนุม "ข้อคิดคำเขียนเรื่องน้ำท่วม" ที่ชาวเรา
ช่วยกันคิดทำขึ้น ร่วมสมัยในปัจจุบัน
ผศ.วิไล แพงศรี สวัสดีครับ
- อาจารย์เป็นนักจัดการความรู้ที่ทุกคนควรปรบมือให้ นับเป็นตัวอย่างของคนในชุมชน gotoknow
- ดีใจที่ได้พบอาจารย์และกัลยาณมิตรในชุมชนคนทำงานแลกเปี่ยนเรียนรู้ ไม่ผิดที่เข้ามาเป็นสมาชิกที่นี่
- บันทึกของอาจารย์ส่วนใหญ่สอดคล้องกับเจตนารมณ์ของ gotoknow คือมุ่งแลกเปลี่ยนเรียนรู้ อาจารย์ช่วยให้คนอ่าน รู้สึกว่าไม่เสียเวลากับการท่องไปในบันทึกต่างๆ บางเรื่องเป็นเรื่องขำๆ แต่ก็ขำแบบมีความรู้และ ได้แง่คิดที่เป็นประโยชน์
- อ่านบันทึกนี้แล้วทำให้นึกได้ว่า เราปล่อยให้ความเห็น และข้อมูลดีๆในแต่ละเรื่องของเพื่อนๆในชุมชน กระจัดกระจายไปอย่างน่าเสียดาย ไม่ค่อยมีใครลุกขึ้นมาจัดการ เหมือนกับที่อาจารย์ได้ทำไว้ในบันทึกนี้
- จะเรียกว่าต่อยอด บูรณาการ สังเคราะห์หรืออะไรก็แล้วแต่ สิ่งที่ได้เห็นคือความงดงาม ที่งอกออกมาจากความงดงามที่มีอยู่เดิม นำมาซึ่งความภูมิใจ อิ่มใจและความสุขที่เกิดกับผู้เกี่ยวข้องทุกคน ความรู้สึกเหล่านี้เป็นความหวังของคนในโลกแห่งการจัดการความรู้
- จากความหายนะ เราทุกคนสามารถพลิกผันให้เป็นกำไรชีวิตที่สวยงามเกินกว่าจะประเมินค่าได้
- ทุกคนในชุมชนแห่งนี้มีหน้าที่อย่างเดียวกัน คือร่วมมือกันทำให้สังคมไทยเป็นสังคมที่น่าอยู่ อาจารย์เป็นตัวอย่างที่ดีในเรื่องนี้ สมกับที่เป็นครูบาอาจารย์ที่สอนคนในสถาบันอุดมศึกษา ครับ
- ขอบคุณมากครับที่นำข้อมูลจาก บทกวีบางบท มาช่วยเติมเต็มอย่างมีคุณค่าในบันทึกของอาจารย์
แวะมาอ่านบันทึกที่มีความดีมากมายครับ
สวัสดีค่ะ 
ขอชื่นชมและเป็นกำลังใจ ในการจัดการความรู้ ...บันทึกเรื่องราว'วิกฤติอุทกภัย ประเทศไทย 2554'...ถือเป็น blog ที่มีคุณค่า มาก ๆ ขอบคุณค่ะ...
- "ลูกขจิต
" คะ อาจารย์แม่ไปคุยในบันทึกลูกขจิตแล้วว่า อาจารย์แม่เพิ่งบันทึกได้ 15 % ที่เหลือยังเป็นร่างแบบเละ ภาพก็ยังไม่มี แล้วเกิดผิดพลาดมีการจัดเก็บโดยอาจารย์แม่ไม่ตั้งใจ แต่ลูกขจิตก็รีบร้อนแสดงความเห็น - ตกลงว่าลูกขจิตอยากกด Link หรืออยากกด Like กันแน่คะ
- อาจารย์แม่จำได้ว่าลูกขจิตเคยกล่าวถ้อยคำนี้มาแล้ว "สุขกับทุกข์อยู่ใกล้กัน แล้วแต่จะมอง" ลึกจริงๆ นะคะ ไม่ทราบว่าเป็นคำของพระรูปใดหรือเปล่า อาจารย์แม่ไม่เคยอ่าน หรือเป็นคำพูดของลูกขจิตเอง
- เกณฑ์คัดเลือกครูที่หน่วยงานของลูกขจิต คือ ต้อง "หน้าตาดี" ที่คณะอาจารย์แม่ มีเกณฑ์ว่า ถ้าเป็นอาจารย์ชายโสดจะได้รับการพิจารณาเป็นกรณีพิเศษ (อย่างลูกขจิตนี่ ถูกแย่งตัวแน่ๆ เออ! อาจารย์แม่ดีใจนะที่ลูกขจิตชอบใจคำอธิบายคำว่า "คู่ควร" บอกตรงนี้แหละค่ะ ถ้าจะไปบอกในบันทึกลูกขจิตเดี๋ยวจะเฝือ) อาจารย์แม่ได้เอารูปไปให้ดูในบันทึกของลูกขจิตแล้วนะคะ ว่า คนในภาพน่ะใช่ Andrew ไหม อาจารย์แม่จำได้ว่าคนที่นักศึกษาสัมภาษณ์น่ะชื่อนี้ด้วย (ปี 2008)
- อาจารย์แม่ยังไม่ค่อยมีแรง เพราะสามวันที่ผ่านมาทานได้แต่ผลไม้ เพิ่งได้ทานนมถั่วเหลืองและข้าวต้มปลาที่พ่อใหญ่สอออกจากฟาร์มไปซื้อให้เมื่อวานนี้ แต่ก็ทานได้นิดเดียว ลิ้นยังรับรสไม่ค่อยได้ วันนี้ก็ต้องไปสอนและมีงานเพียบเลย ทำไม่ทันเพราะนอนซมอยู่ 3 วันแทนที่จะได้ทำงาน ส่วนที่เขียนบันทึกเขียนเพราะมีแรงจูงใจแม้แรงกายจะไม่ค่อยมีค่ะ
- ขอบคุณ "ท่านโสภณ
" มากนะคะ ที่ "สร้างสรรค์วรรณกรรมคำอธิษฐานแห่งปี" ทำให้ดิฉันเกิดความประทับใจ และนำมาสู่แรงบันดาลใจในการเขียนบันทึกนี้ - และขอบพระคุณมากค่ะที่ไม่ได้ตำหนิติติง ที่ดิฉันนำวรรณกรรมของท่านมาอ้างอิงโดยไม่ได้บอกกล่าว
- "คุณสันติสุข
" คะ ถ้าเป็นหนังจีน หรือซีรี่เกาหลี คงต้องโค้งคำนับพร้อมกล่าวว่า "ข้าน้อยมิกล้า" ในคำยกย่องเชิดชูที่คุณสันติสุขมอบให้ - ถ้าไม่มี "วรรณกรรมประทับใจ" ที่คุณสันติสุขสร้างสรรค์ทั้งสองชิ้น ดิฉันก็คงไม่มีข้อมูลและแรงบันดาลพอใจที่จะเขียนบันทึกนี้หรอกค่ะ จึงต้องขอขอบคุณคุณสันติสุขที่สร้างสรรค์ผลงานประทับใจทั้ง 2 ชิ้น และยังให้การสนับสนุนการนำผลงานของตนมาต่อยอดในการเขียนบันทึกนี้ด้วย
- เป็นความประทับใจยิ่งอีกครั้งหนึ่ง ที่ได้รับจากกัลยาณมิตร Gotoknow ในเวลา 7 เดือนของการเป็นสมาชิก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การมีแนวคิดตรงกันในเรื่องของการจัดการความรู้ค่ะ
- ขอบคุณมากๆ อีกครั้ง และหวังว่าจะได้อ่านผลงานคุณภาพของคุณสันติสุขไปเรื่อยๆ นะคะ
-
ดีใจมากค่ะ ที่ได้รู้จัก "ดร. Pop
" จากคณะกายภาพบำบัด มหาวิทยาลัยมหิดล - ขอบคุณมากนะคะกับ "ปิยวาจา" ที่ให้มาเป็นกำลังใจค่ะ
- สวัสดีค่ะ "ดร.นัยนา
" ดีใจค่ะที่ได้พูดคุยกัน - ติดตามจะเข้าไปอ่านบันทึก แต่รู้สึกว่าดร.นัยนาจะยังไม่ได้เพิ่มบันทึกใหม่นะคะ
- ไปเขียนความเห็นในอนุทินเกี่ยวกับวัน Holloween และเรียกร้องขอดูภาพหิมะตกแถวที่พัก ไม่ทราบจะได้ดูไหมนะคะ
- หวังว่าคงได้อ่านบันทึกใหม่เร็วๆ นี้
- ขอบคุณมากค่ะกับการให้คุณค่าต่อบันทึกนี้
- สวัสดีค่ะ
ได้เห็นความห่วงใย การให้ความช่วยเหลือจากพื่อนใน g2k
รู้สึกอิ่มใจค่ะ
ตัวเองไปไม่ได้เพราะมีภาระ
เราก็ช่วยกันบริจาคตามกำลัง
ดิฉันเห็นว่าเราต้องช่วยกันทุกด้าน
โดยเฉพาะหลังน้ำลด
จะหนักหนานักกับคนที่ต้องซ่อม สร้าง
เห็นใจ ผู้ประสบภัยมากล้นค่ะ
- ขอบคุณ "หนูกระติก
" มากนะคะที่มาให้กำลังใจ - ไม้ได้เห็นรอยยิ้มสดชื่นนี้นานแล้ว คิดถึงนะคะ ตอนหลังนี่เจอหนูถาวรบ่อยกว่า
- ฝากความระลึกถึงคุณชำนาญด้วยค่ะ ไม่ทราบมีบันทึกใหม่ให้อ่านแล้วยัง
- สวัสดีค่ะ "ท่าน ศน.ลำดวน
" - "ได้เห็นความห่วงใย การให้ความช่วยเหลือจากพื่อนใน g2k รู้สึกอิ่มใจค่ะ" นี่แหละค่ะ "มุทิตา" ของผู้มี "พรหมวิหาร 4"
- การเอาใจช่วย และการบริจาคตามกำลัง อย่างที่พวกเราทำๆ กันอยู่ก็เป็นการช่วยที่เหมาะสมแล้วล่ะค่ะ เพราะถ้าจะให้ไปลุยน้ำแจกของยังชีพอย่างคุณสามารถ อย่างลูกขจิต ก็จะกลายเป็นว่า แทนที่จะเป็นการไปช่วยเขาแต่กลับจะเป็นการไปเพิ่มภาระให้กับคณะผู้ไปสงเคราะห์มากกว่า
- เมื่อคืนดูรายการตีสิบที่ห้องอัดรายการถูกน้ำท่วม เลยทำรายการภาคสนามตามไปสัมภาษณ์ป๋าเทพที่ใช้ชีวิตอยู่กับน้ำ เห็นใจแกจริงๆ ค่ะทำธุรกิจอะไรก็ล้มเหลว ล่าสุดทำเซรามิกส์ ก็ถูกน้ำท่วมและคนที่มาชวนทำยังเชิดเงินแกไป 2 แสน แต่แกก็ไม่ได้ถือโทษโกรธอะไร นับถือจิตใจแกจริงๆ ค่ะ รวมทั้งเรื่องที่แกดูแลสุนัขเหมือนเป็นคนในครอบครัว
- ที่อุบลฯ ดินฟ้าอากาศเข้าหน้าหนาวแล้ว ฟ้าหลัวทุกวัน สุพรรณบุรีไม่ทราบหนาวแล้วยังคะ
จาก http://www.nature-dhrama.com จาก "ธรรมฃาติธรรมค้ำจุนโลก"
น้ำ-ใจ ท่วมทั่วไทย
หากน้ำจิตน้ำใจท่วมไทยทั่ว
อย่านึกกลัวน้ำท่วมท้นล้นหลั่งไหล
ขอน้ำใจไมตรีมีทั่วไทย
ธารน้ำใจยิ่งธาราเชี่ยวชักเกลียววน
รวมน้ำจิตรวมน้ำใจใหญ่มหันต์
ใหญ่กว่ากันน้ำท่วมร่วมล้านหน
เพียงจิตนิ่งอย่าไหลไปตามชล
น้ำใจฅนเหนือน้ำท่วม "จงรวมใจ"
- ขอให้อาจารย์แม่หายไวๆ
- ในภาพ Andrew บอกว่าไม่เคยไปอุบลฯครับ
- ตอนนี้ได้ยากันน้ำกัดเท้าให้ชาวบ้านแล้ว
- คาดว่าจะไปเร็วๆนี้
ขอบคุณค่ะสำหรับกำล้งใจที่มีต่อกันในยามนี้ ผู้ที่เห็นความดีของผู้อื่น และนำมาเล่าให้เป็นที่ประจักษ์ ผู้นั้นย่อมเป็นผู้มีส่วนขยายผลของความดีนั้น เพื่อเกิดเป็นแรงบันดาลใจต่อๆกันไป....น้องผศ.วิไล และพี่ใหญ่ ใจตรงกันค่ะ..
- ต้องขอบใจตัวเองที่เมื่อวานเข้าไปอ่านเรื่องเกี่ยวกับรถดำน้ำของ "ลุงมันอ้น" เรื่องที่ผู้หญิงไม่ถนัดและไม่สนใจ ทำให้ได้รู้จักกับ "ผศ.เชาว์ เพชรราช" จาก ม.ราชภัฏอุตรดิตถ์ บุคลากรที่เกษียณอายุราชการไปแล้ว 2 ปี แต่ยังทรงคุณค่าน้องๆ จึงเรียกร้องให้ช่วยงานต่อ
- อาจารย์คะ ขอบพระคุณมากนะคะที่ให้ข้อมูลเรื่องการทำงานตามที่เรียนถามไว้ ทำให้ทราบว่าท่านจบปริญญาตรีก่อนดิฉัน 1 ปี เพื่อนที่จบปริญญาตรีพร้อมกับดิฉันแต่ละคนอายุแตกต่างกันมาก เพื่อนวิชาเอกภาษาไทยที่อยู่ม.ราชภัฏมหาสารคาม คนหนึ่งเกษียณปี 2551 เพื่อนสนิทวิชาเอกภาษาอังกฤษด้วยกันที่อยู่ม.เทคโนโลยีสุรนารี เกษียณปี 2553 เพื่อนสนิทวิชาเอกภาษาอังกฤษด้วยกันที่อยู่ม.ราชภัฏอุบลราชธานี 2 คนเกษียณปี 2554 ดิฉันเองซึ่งอายุน้อยที่สุดในรุ่นที่เรียนป.กศ.สูงที่วิทยาลัยครูอุบลฯด้วยกัน จะเกษียณปี 2555 ค่ะ น้องๆ ก็ชวนให้ทำงานด้วยกันต่อไปหลังเกษียณ แต่คนใกล้ชิดที่เกษียณปี 2547 และไปทำฟาร์ม (ไอดิน-กลิ่นไม้) รอมาแล้ว 7 ปี บอกว่า ถ้าดิฉันไม่ยอมเกษียณ จะทำตัวเป็นคนสาบสูญไปเลย อาจารย์ว่าดิฉันควรจะทำย่างไรดีคะ
- เช้านี้ดิฉันได้กลับไปทำความรู้จักอาจารย์เพิ่มขึ้น อาจารย์เขียนอนุทินเกี่ยวกับการซ่อมคอมฯ ได้สนุกมากเลยค่ะ
- อยากจะอ่านบันทึกของอาจารย์อีก หวังว่า คงได้อ่านไม่านเกินรอนะคะ
- ขอบพระคุณอาจารย์มากค่ะ ที่แวะเข้ามาให้กำลังใจ
- ยินดีมากค่ะ ที่ได้รู้จักผู้มีอุดมการณ์ด้าน "การใช้ธรรมชาติธรรมค้ำจุนโลก : คุณประทีป วัฒนสิทธิ์" จากนครศรีธรรมราช
- ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาให้กำลังใจ และยังมีน้ำใจรจนาบทกวีที่บ่งชี้ถึง "ความดีงามบนความหายนะ" เพื่อฝากพี่้น้องผองไทย...2 บาทท้ายของบทกวีที่น่าประทับใจ ความว่า...
เพียงจิตนิ่งอย่าไหลไปตามชล น้ำใจฅนเหนือน้ำท่วม "จงรวมใจ"
- ในเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ลูกเอ๋ลูกสาวของดิฉันได้ไปร่วมกับ "โครงการ Star อาสา 2" ทำฝายชลอน้ำและสร้างบ้านที่นครศรีธรรมราชด้วยค่ะ
- ขอบพระคุณ "พี่ใหญ่
" มากนะคะ ที่กรุณาแวะมาให้กำลังใจ ในเวลาใกล้สองยาม พักผ่อนและรักษาสุขภาพด้วยนะคะ - ขออนุญาตเรียก "พี่ใหญ่" ตามคำสรรพนามที่ท่านนงนาทใช้แทนตัวกับผู้เขียน เป็นการขอใช้ครั้งแรก และจะขอใช้ต่อๆ ไป ด้วยความรู้สึกอบอุ่นใจเป็นอย่างยิ่ง ขอบพระคุณมากค่ะพี่ใหญ่ สำหรับความเมตตาที่มอบให้น้องในครั้งนี้
- พี่ใหญ่บอกว่า "ผู้ที่เห็นความดีของผู้อื่น และนำมาเล่าให้เป็นที่ประจักษ์ ผู้นั้นย่อมเป็นผู้มีส่วนขยายผลของความดีนั้น เพื่อเกิดเป็นแรงบันดาลใจต่อๆ กันไป....น้องผศ.วิไล และพี่ใหญ่ ใจตรงกันค่ะ..." รู้สึกปลื้มปิติมากค่ะ ขอบพระคุณมากนะคะ พี่ใหญ่
- "ลูกขจิต " ทำงานจิตอาสาตลอดเลยนะคะ ยังไงก็อย่าลืมดูแลตัวเองด้วย อย่าเผลอพลาดไปตกท่อตกท่าเข้าอีกล่ะ อาจารย์แม่เป็นห่วงนะ น้องเอ๋อีกคน กลับจากอุบลฯ ก็ออกไปร่วมกิจกรรมช่วยผู้ประสบอุทกภัยไม้เว้นแต่ละวัน เมื่อคืนโทรฯ คุยกับอาจารย์แม่ บอกว่า ได้นั่งรถบรรทุกฝ่าเปลวแดดไปช่วยผู้ประสบอุทกภัยที่ปทุมธานี มีอาสาสมัครจากญี่ปุ่นไปร่วมด้วย พวกเขาได้เข้ามาพูดคุยกับเธอแสดงความชื่นชมที่เห็นคนรุ่นใหม่ทำงานจิตอาสา (ลูกเอ๋บอกว่า มีผู้หญิงไปร่วมกิจกรรมครั้งนั้นไม่กี่คน) ทำให้เธอได้โอกาสในการพัฒทักษะนาการสื่อสารภาษาอังกฤษ เธอบอกว่า ขากลับมีคนเข้าไปขอเบอร์โทรศัพท์จากเธอหลายคน (ทำให้อาจารย์แม่เป็นห่วงอีกแล้ว) จากปทุมธานี ก็ไปช่วยงานที่โรงพยาบาลราชวิถี กลับเข้าที่พักดึกๆ แทบทุกวัน ไม่คิดเลยว่าอาจารย์แม่เป็นห่วง
- ศุกร์ที่แล้ว ทั้งที่เป็นไข้หวัดนั่นแหละ อาจารย์แม่ก็ไปสอน (จะเกษียณอยู่แล้ว ยังไม่เคยขาดสอน) พบนักศึกษา 4 คนในห้องเรียน (ฝ่ายหลักสูตรฯ ติดแจ้งย้ายห้องเรียนจากชั้น 2 ตึก 31 ไปยังชั้น 7 ตึก 32 ไว้ที่บานประตูห้องเรียน โดยไม่ได้แจ้งโดยตรงไปยังอาจารย์ผู้สอน อาจารย์แม่ก็เพิ่งจะรู้ตอนไปสอนวันพฤหัสฯ ซึ่งก็มีการแจ้งย้ายห้องเรียนไปที่ตึก 32 ชั้น 7 เช่นกัน แต่นักศึกษาวันพฤหัสฯ อ่านแจ้งย้ายก็เลยไม่มีปัญหา) ถาม 4 คน ว่า ไม่เห็นคนอื่นๆ เลยเหรอ พวกเขาก็บอกไม่เห็น ก็เลยให้พวกเขากรอกแบบสำรวจข้อมูล ตนเองก็เตรียมเปิด Projector พบว่า ไม่ทำงาน ระบบเสียงก็ใช้ไม้ได้ เห็นห้องติดกันที่เคยใช้สอนวันพฤหัส ไม่มีการเรียนการสอน เปิดเข้าไปดู พบว่ามีข้อความบนกระดานว่า วิชาของอ...ไม่ได้เรียน ก็เลยให้ 4 คนย้ายไปเรียนห้องนั้น เวลาผ่านไป 1 ชม. ก็ยังไม่มีนศ.มาเพิ่ม อาจารย์แม่ต้องการดูให้รู้แน่ จึงลงจากชั้น 7 ตึก 32 ไปยังชั้น 2 ตึก 31 ซึ่งอยู่คนละมุมตึก (เริ่มเวียนหน้า) พบว่า มีนักศึกษาจำนวนไม่น้อยนั่งอยู่ ถามว่า ไม่มีใครอ่านประกาศหน้าห้องบ้างหรือ พวกเขาบอกว่าไม่มี เลยต้องเสียเวลาพาไปเรียนที่ห้องเรียนที่ย้ายไป จึงทำให้การกรอกข้อมูลบุคคลไม่เสร็จในเวลา (มีข้อมูลหมายเลขโทรฯ มือถือรายบุคคลด้วย) อาจารย์แม่บอกให้กรอกให้เสร็จแล้วส่งคืนที่ช่องรับเอกสารประจำตัวอาจารย์ในตอนบ่าย พบว่า ผ่านมา 1 สัปดาห์อ.แม่ยังไม่ได้เอกสารนั้น
- วันนี้อาจารย์แม่มีสอน 6 คาบค่ะ
- อาการป่วยยังอยู่ 10 % ค่ะ ขอบคุณที่เป็ห่วง
- เรื่อง Andrew แปลกนะคะ ซื่อตรงกัน หน้าก็คล้าย แต่ดูแล้ว Andrew ที่ไปอุบลฯ อายุมากกว่า
- อาจารย์แม่ขอไปสอนก่อนนะคะ
- อาจารย์แม่สู้ๆๆครับ
- ขอให้หายป่วยไวๆ
- น้องเอ๋คงมีความสุข
- กำลังจะรวมอาสาสมัครต่างประเทศช่วยกันเหมือนกัน
- ของญี่ปุ่นมีโครงการฟื้นฟูผู้ประสบภัยหลังน้ำท่วม
- มาแก้ข่าวก่อน
- ที่ผมลงพื้นที่ ได้การสนับสนุนจากสมาชิกในเรื่องน้ำและอาหารแห้งเช่น
- พี่ใหญ่ น้องหมอดาว พี่ครูนกจากสุพรรณบุรี พี่อุ้มบุญ ดร.อนามัย ดำเนตร พี่มณฑา วงศ์มณีโรจน์ จากสถาบันวิจัยฯ ผศ.ดร.ศิรประภา ท่านรศ.ดร.รวี มากๆที่ช่วยงบประมาณในเรื่องอาหารแห้ง และน้ำ อาจารย์ผศ.ดร.ดวงจันทร์ เดี่ยววิไลที่ฝากข้าวแต๋น2ลังใหญ่ นอกจากนั้นยังมี ผศ.ดร.ศิรประภา คุณอ้อ
- ยังมีอีกหลายท่านที่ไม่ได้ออกนามครับ
- จริงๆ แล้ว "ลูกขจิต" ก็ได้ระบุในบันทึกที่อาจารย์แม่อ้างถึง แล้วว่า ในการลงพื้นที่เพื่อไปให้การสงเคราะห์ผู้ประสบอุทกภัย ลูกขจิตได้รับการสนับสนุนจากสมาชิก GotoKnow และท่านผู้มีน้ำใจ ท่านใดบ้าง แต่อาจารย์แม่เขียนรวบรัดเอง ต้องขอโทษลูกขจิตและท่านที่ลูกขจิตเอ่ยนามด้วยค่ะ ที่ข้อความในบันทึกนี้ขาดความสมบูรณ์ เดี๋ยวจะเพิมส่วนนี้เข้าไปนะคะ
- เมื่อวานอาจารย์แม่สอน 6 คาบ ได้วัดพื้นฐานความรู้ของนักศึกษาเกี่ยวกับ "ASEAN" และให้นักศึกษาตอบแบบสำรวจแรงจูงใจภายในในการทำกิจกรรมเพื่อพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษด้วย เป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมพัฒนาตน ในรายวิชา "พฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน" ตามนโยบายของมหาวิทยาลัยในการเตรียมนักศึกษาสู่ "ASEAN COMMUNITY" (จะเขียนบันทึกต่อไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ใน Blog "Learntoknow" ค่ะ) อาจารย์แม่ออกจากห้องสอนก็ 17.00 น.แล้ว กลับถึงบ้านก็ต้องรถน้ำต้นไม้ กวาดใบไม้และเลี้ยงหลานกำพร้า ("โมชิ ลูกชายของลูกเอ๋" อาจารย์แม่รักเอ็นดู และสงสารแกมาก ต้องคอยปลอบโยนกลัวแกเหงาคิดถึงหม่ามี้ และแกก็ช่างประจบ มองตาแป๋ว ไหว้ขอของกิน ถ้าเราไม่ตอบสนองก็สะกิดยิกๆ โมชิเป็นสุนัขเพศผู้แต่หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูเหมือนเป็นสุนัขเพศเมีย ส่วน "ข้าวเหนียว" เป็นสุนัขเพศเมียแต่หน้าตาเหมือนเป็นสุนัขเพศผู้ จนถูกสุนัขตัวผู้บ้านหนองฝางรังแกเวลาวิ่งตามรถพ่อใหญ่สอไปวัดหรือสวนยาง) อาจารย์แม่เลยไม่มีแรงเข้ามาอ่านบันทึกค่ะ (อาการป่วยยังเหลือไอ กับแรงยังกลับมาไม่ 100 % ค่ะ)
- เมื่อไม่มีแรงก็เลยนอนดูการประชุมรัฐสภา จนหลังเที่ยงคืน ดูแล้วก็ไม่มีความสุข มองไม่เห็น "ความดีงามสว่างไสวที่ช่วยชุบชูใจให้เบิกบาน" ไม่เหมือนดูการแสดงออกถึงความมีน้ำใจแบ่งปันของกัลยาณมิตรชาว GotoKnow ค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
*** ไม่ทราบว่าชื่อดอกอะไรค่ะ แต่เชื่อว่าตอนไปเรียนออสเตรเลียอาจารย์คงคุ้นเคยนะคะ ยังมีอีก สองชนิดจะส่งมาใก้ชมอีกค่ะ
- ขอบคุณ "อนุ
" มากนะคะ ที่แวะมาให้กำลังใจ - ฟาร์มไอดิน-กลิ่นไม้ ขอสบับสนุุนแนวคิด "ปิดโลกร้อน แล้วมาเปิดโลกเย็น ให้ใจเย็น เป็นใจคุ้มครองโลก มาเถิดมา ร่วมใจ ลบรอยโศก เร่งสร้างโลก ความเย็น บรมเย็น" ด้วยการปลูกไม้ต้นประดับดอกนานาชนิดนะคะ
แวะมารับรับทราบเรื่องดีๆ จากคุณโยมอาจารย์ ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง
- สวยมากค่ะ "น้องกิติยา
" ขอบคุณมากนะคะ ที่นำ "ความงาม" มาฝาก ให้ความรู้สึกสดชื่นแต่เช้า ถ่ายจาก Australia หรือเปล่าคะ - ดอกไม้ชนิดนี้ มีชื่อว่า "Magnolia" ค่ะ ตอนที่พี่ถ่ายที่ "เกาหลี" ในปี 2549 พี่ยังไม่รู้จักชื่อ มารู้จักชื่อตอนที่ถ่ายที่มณฑลยูนนาน ประเทศจีน ในปี 2551 ค่ะ เพราะมีป้ายชื่อติดไว้ ดอกที่ถ่ายทั้งที่เกาหลีและที่จีนมีทั้งสีบานเย็นและสีชมพูอ่อนค่ะ แต่สีบานเย็นไม่สวยเหมือนที่น้องกิติยานำมาฝาก ก็เลยนำมาให้ดูเฉพาะสีชมพูอ่อนค่ะ
- พี่รอชมอีกสองชนิดด้วยความตื่นเต้นค่ะ ว่าจะเป็นดอกอะไร
- กราบนมัสการพระคุณเจ้า "พระมหาวินัย ภูริปญโญ ทิวาวัฒน์
" - ดิฉันขอกราบขอบพระคุณ ที่ท่านเมตตาแวะเยี่ยมและให้พร...สาธุ
- ขออนุญาตนำ "โคลงกระทู้ ชุด อมพระมาพูด ของ พระมหาวินัย ภูริปญโญ ทิวาวัฒน์" ไปจัดทำเป็นชุุดการเรียนรู้ให้นักศึกษาที่เรียนวิชา "พฤติกรรมมนุษย์กับการพัฒนาตน" ศึกษา ในหัวเรื่อง "การพัฒนาสมรรถภาพในการเรียนรู้ : การฟัง การอ่าน การคิด การพูด การเขียน" และ "มนุษยสัมพันธ์" ด้วยนะคะ กราบขอบพระคุณค่ะ (ยังยกมาไม่หมดค่ะ)
อม พระมากล่าวถ้อย กระทงความ
พระ พูดพางดงาม เพราะพร้อง
มา แนะเพื่อตรองตาม ตนกล่าว แจ้งเฮย
พูด เก่งทั้งถูกต้อง ต่างล้วนสรรเสริญ๚๛
๑๒.๑๖ น. : ๙ ก.ย. ๕๔
สุ สดับรับรู้ เรื่องราว
จิ พิจารณาสาว สืบค้น
ปุ ถามไถ่ถูกคราว คลายขัด ข้องนา
ลิ ลิขิตให้เลิศล้น หลีกลี้ลืมเลือน ๚๛
๑๘.๓๔ น. : ๔ ต.ค. ๕๔
น้ำ คำหมายมุ่งให้ ตื่นตัว
ร้อน จิตให้คิดกลัว พลาดพลั้ง
ปลา ที่ว่ายระรัว รอดจาก ประมงนา
เป็น อยู่รู้ยับยั้ง ย่อมพ้นเภทภัย
น้ำ คำหวานหยาดเยิ้ม ย้อมใจ
เย็น จิตจนหลงใหล รสถ้อย
ปลา ติดเบ็ดเผลอไผล เพราะเหยื่อ ล่อนา
ตาย เพราะเล่ห์เหลี่ยมร้อย หลอกล่อลวงเรา๚๛
๐๖.๑๐ น. : ๕ ต.ค.๕๔
ขอบคุณ คุณโยมอาจารย์ที่เห็นว่าโคลงสี่สุภาพที่แต่งไว้ พอจะเป้นประโยชน์ได้บ้าง บางโคลงอาจจะแต่งไม่ตรงตามความหมายที่แท้จริง แต่ก้เป็นประโยชน์ทางการศึกษาเรื่องโคลง
๐ น้ำ คำหวานหยาดเยิ้ม ย้อมใจ
เย็น จิตจนหลงใหล รสถ้อย
ปลา ติดเบ็ดเผลอไผล เพราะเหยื่อ ล่อนา
ตาย เพราะเล่ห์เหลี่ยมร้อย หลอกล้อลวงเรา๚๛
๐๖.๑๐ น. : ๕ ต.ค.๕๔
สงสัยตรงนี้จะพิมพ์ผิด คงต้องย้อนไปตรวจแก้อีกที มาเห็นตรงนี้เป็น หลอกล่อลวงเรา, ที่จริงตรงนี้บังคับเป็นเอก-โท ที่ถูกควรเป็นหลอกล้อลวงเรา,
- กราบนมัสการพระคุณเจ้า "พระมหาวินัย ภูริปัญโญ ทิวาพัฒน์"
- ดิฉันขอกราบขอบพระคุณ ที่ท่านอนุญาตให้นำบทร้อยกรองไปใช้เป็นสื่อในการเรียนรู้
- ท่านไม่ได้พิมพ์ผิดหรอกค่ะ เป็นความเขลาของดิฉันเองที่ลืมคิดไปว่า บทร้อยกรองประเภท "โคลง" มีข้อบังคับเอก-โท พอเห็นคำว่า "หลอกล้อ" จึงเข้าใจผิดว่าท่านพิมพ์ผิด เลยแก้เป็น "หลอกล่อ" แล้วจะแก้กลับไปเป็น "หลอกล้อ" ในชุดการเรียนรู้ค่ะ
- "ลูกขจิต" คะ อาจารย์แม่ ปรับข้อมูลภาพ (ดังภาพข้างล่าง) และเนื้อหา (ในบันทึก) ให้ตามที่แจ้งแล้วนะคะ
- ขอโทษ และขอบคุณค่ะ (เลียนแบบท่านวอญ่าค่ะ...อิอิ)
- ขอบคุณอาจารย์แม่ที่ช่วยพิสูจน์อักษรและแก้ไขข้อมูลภาพ
- ขอให้มีความสุขกับการสอนครับ
กราบขอบพระคุณนะคะท่านอจ สำหรับบันทึกดีคะ
สวัสดีค่ะท่านอ.แม่ ท่านพี่ฯ :)
มาแจ้งเรียนอ. แม่ฯว่า ขออนุญาตลบคำตอบใน ปริศนาเที่ยงวัน ไปก่อนนะคะ
ส่วนรางวัลตั๋วลงเล (จะมาเฉลยพรุ่งนี้เจ้า่ค่ะ ) สุขสันต์วันจันทร์ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
อาจารย์แม่ ตอบถูกนะคะ ขอบพระคุณที่มาร่วมสนุก มึน งง กันเจ้าค่ะ
อิ่มอร่อยมื้อแลง คิดถึงอาหาร อินโดจีน นำเด้อค่า
สวัสดีค่ะ
มาอีกรอบ ได้มาอ่านการตอบการให้กำลังใจซึ่งกัน
ทำให้เห็นว่า คนไทยเราไม่เคยทิ้งกัน
สุพรรณมีโรงเรียนที่ต้องดูแลหลังน้ำลดอีกหลายโรงค่ะ
สิ้นเดือนนี้ไม่ทราบว่าจะแห้งหมดหรือเปล่า
อากาศเริ่มเย็นๆกำลังสบายๆค่ะไม่หนาว
- ขอบคุณ "หนูรัตน์ชนก
" มากนะคะ ที่แวะมาร่วมชื่นชม "ความดีงามบนความหายนะ"
- ขอบพระคุณ "ท่านศน.ลำดวน" ค่ะ ที่กลับเข้ามาคุยอีกครั้ง
- ท่านศน.บอกว่า "สุพรรณมีโรงเรียนที่ต้องดูแลหลังน้ำลดอีกหลายโรง สิ้นเดือนนี้ไม่ทราบว่าจะแห้งหมดหรือเปล่า" เมื่อวานได้ดูข่าวการจัดสรรงบประมาณในการซ่อมบำรุงโรงเรียนต่างๆ ที่ได้รับผลกระทบจากอุทกภัย เห็นบางโรงเรียนเครื่องคอมพิวเตอร์เสียหายทั้งหมด น้ำคงมาเร็วมากจนขนย้ายกันไม่ทันนะคะ
- และได้ดูข่าวจังหวัดสุพรรณฟื้นฟูแหล่งท่องเที่ยวหลังน้ำลด คงไม่เกินปิดภาคฤดูร้อนนี้ จะหาโอกาสมาเที่ยวสุพรรณ อยากมาชมพิพิธภัณฑ์ผักพื้นบ้านมากค่ะ รวมทั้งพิพิธภัณฑ์ลูกหลานพันธุ์มังกร ที่ได้บันทึกพิธีเปิดอันยิ่งใหญ่เป็น DVD ไว้ด้วย ค่ะ
- "อากาศที่สุพรรณเริ่มเย็นๆ กำลังสบายๆ" ดูจะเป็นผลดีต่อสุขภาพนะคะ
ขอบคุณนะคะสำหรับบันทึกที่ดีๆในยามนี้ ที่เหมือนจะเหงาๆ
แต่ก็ยังมีสิ่งที่ดีๆเข้ามา ให้ชีวิตได้ฉ่ำชื่นได้
ด้วยการมองโลกของชีวิตในด้านบวก
มองบวกแล้วเบิกบาน คนรอบข้างสุขใจ เราก็ยิ้มได้
ขอบคุณค่ะอาจารย์ผศ. วิไล แพงศรี
- "หนู Poo
" คะ อาจารย์แม่เข้าไปดูเฉลยแล้วนะคะ ขอบคุณมากค่ะ - สงสัยว่า หนู Poo จะเคยทานอาหารเวียดนามที่อุบลฯ อยู่ที่เดียว เห็นพูดถึงแต่ร้านอินโดจีน
- เดี๋ยวนี้เขามีร้านอาหารเวียดนามใหม่ๆ ที่เป็นที่นิยมเกิดขึ้นอีกหลายร้าน และยังมีอาหารพื้นเมืองอร่อยๆ อีกหลายร้าน
- ถ้า "หนู Poo" จะนำ "ตั๋วลงเล" ไปมอบให้เมื่อไหร่ อย่าลืมบอกล่วงหน้าด้วยเด๊อค่ะ จะได้จัดโปรแกรมแนะนำร้านอาหารอื่นๆ เผื่อคราวหน้าจะได้พูดถึงร้านอื่นบ้าง...อิ๊หยัง...เว่าเถิงยุล่านเดียว...อิอิ...Do you get what I complained?
- ขอบคุณ "หนูรี
" หนึ่งในเจ้าของผลงานบันทึก ที่ได้รับการรวบรวมไว้ในบันทึกความดีงามบนความหายนะ - ชอบข้อความ "มองบวกแล้วเบิกบาน คนรอบข้างสุขใจ เราก็ยิ้มได้" ของหนูรีค่ะ
rungtiva dokjan
เป็นการให้กำลังจที่ดีค่ะ
- ขอบคุณ "คุณ Rungtiva Dogjan" ค่ะ ที่่เห็นคุณค่าของบันทึกนี้
- อาจารย์แม่ครับ
- สบายดีไหม
- ตอนนี้ผมสอนค่อนข้างมากแต่มีความสุขดี
- เมื่อวันศุกร์ไปสำรวจพื้นที่จะช่วยชาวบ้านมา
- น้ำยังไม่ลดเลยครับ
- สงสัยต้องต่อแพปลูกผักแล้วครับ
- http://www.gotoknow.org/blogs/posts/468814
- "ลูกขจิต" คะ อาจารย์แม่คุยเรื่องงานในบันทึกข้างล่างนี้แล้วนะคะ
http://www.gotoknow.org/blogs/posts/469051
- ได้นำรูปพระอาทิตย์ขึ้น/ตกของลูกขจิตไปให้โมชิดูในบันทึกนั้นด้วย
- และได้เข้าไปคุยในบันทึกสำรวจพื้นที่แล้วค่ะ
สวัสดีครับ อาจารย์ ผศ.วิไล แพงศรี
-ตอนแรกผมก็รู้สึกงงอยู่พักใหญ่ๆ กับคำว่า "ตักน้ำ" ที่อาจารย์เขียนถึง คิดหาคำตอบอยู่นาน จนย้อนกลับไปดูในอนุทินของตนเอง ก็เลยเข้าใจถึงความหมายของคำว่า "ตักน้ำ" ที่อาจารย์กล่าวมาอย่างชัดเจน....แหม! เข้าใจแซวนะครับ คิคิคิ
-ตอนนี้น้ำที่ผมตักก็เริ่มลดน้อยลงแล้วนะครับ ลดพร้อมๆ กับน้ำแถวๆ กทม.และภาคกลาง (คิคิคิ) ก็เลยทำให้ผมเริ่มจะมีเวลาพักและเข้ามาอ่านเรื่องราวต่างๆ ใน gtk ได้มากขึ้น
-ผมได้อ่านสิ่งที่อาจารย์เขียนในอนุทินเรียบร้อยแล้วนะครับ ขอบคุณมากๆ เลยครับผม
บันทึกยาวมากจะตามมาอ่านทีหลังครับ
สวัสดีคะ อาจารย์ผศ วิไล
ขอบคุณมากคะ ที่ส่งกำลังใจไปให้ในblog นะคะ
ที่จริงมีภาพคะ แต่ว่าพอเปลี่ยนระบบใหม่ เลยต้องมาฝึกใหม่คะ
แม้แต่ฟอร์มในบันทึกยังทำไม่ค่อยเรียบร้อยคะ ต้องพัฒนาฝีมืออีกมากมายคะ
ดีใจที่ได้รู้จักกันนะคะ บันทึกของอาจารย์มีแต่สิ่งที่สร้างสรรค์ในเชิงบวกคะ
สวัสดีคะ
เป็นบันทึกที่ชื่นชมความดีงาม อ่านแล้วมีความสุข Happy Ba ความสุขบนความดีงาม มีอรรถประโยชน์มากมายค่ะ หากอาจารย์มีเวลา เชิญร่วมกิจกรรมถอดบทเรียนด้วยนะคะ ขอบพระคุณมากค่ะ รู้สึกได้จิตมุทิตากลับไปด้วยค่ะ
ขอบคุณ "คุณ Sila Phu-Chaya" มากนะคะ ที่ช่วยสะท้อนว่า "บันทึกนี้ เป็นบันทึกที่ชื่นชมความดีงาม อ่านแล้วมีความสุข Happy Ba ความสุขบนความดีงาม" คงจะเข้ากับ Happy Heart นะคะ
เมื่อได้รับเกียรติให้เข้าร่วมกิจกรรม "ไอดิน-กลิ่นไม้" ต้องจัดสรรเวลาให้อยู่แล้วค่ะ อีกอย่างก็เป็นกิจกรรมที่ "ประเทืองปัญญา นำมาซึ่งประโยชน์สุข" โดยรวมของ "ชุมชน GotoKnow" ที่จูงใจให้เข้าร่วมอยู่แล้ว
ตอนนี้ กำลังเลือกเรื่องที่จะนำไปถอดบทเรียนค่ะ ได้แล้ว 6 เรื่อง Happy 6 แบบค่ะ เหลือ Happy Body กับ Happy Brain ค่ะ