โลกและชีวิต (88) : วันที่ชีวิตว่างพอที่จะได้คุยกับตัวเอง
บางครั้ง
การเป็นเพียงผู้สังเกตการณ์
ฟังและรับรู้อย่างมีสติ
ก็ช่วยให้เราได้เรียนรู้อะไรๆ
มากกว่าการลงมือทำสิ่งนั้นๆ แต่ปราศจากสติ.
...
เมื่อค้นพบว่า ณ จุดที่ยืนอยู่
ไม่มีอะไรท้าทาย
ไม่มีอะไรเป็นแรงบันดาลใจอีกต่อไป
จงเลือกสิ่งที่ถูกต้องให้กับตัวเองและคนรอบกาย
ด้วยวิธีง่ายๆ...
คือ บอกลา และออกเดินทาง.
...
ในทุกวิถีของชีวิต
ย่อมมีครั้งแรกด้วยกันทั้งนั้น
แต่ก็อย่าให้เรื่องเดิมๆ
เป็นเหมือนครั้งแรกของชีวิตเสมอไป
เพราะเท่ากับว่า
ชีวิตย่ำอยู่กับที่-
ไม่เกิดการเรียนรู้
และไม่มีพัฒนาการในทางที่ดีเอาซะเลย.
..
เรามั่นใจแค่ไหน
ว่าพรุ่งนี้ยังมีอยู่
หรือแม้แต่ชาติหน้ามีอยู่จริง
วันนี้ต่างหาก ...
คือสิ่งที่แตะต้องสัมผัสได้
และควรค่าต่อการทำให้ดีที่สุด.
...
การบอกลา
ไม่ได้หมายถึงการจากพรากอย่างนิรันดร์
หากแต่หมายถึง
การเดินทางครั้งใหม่
เพื่อกลับมาบอกเล่าสู่กันฟัง.
...
ถ้ารู้สึกว่าทนไม่ไหว
และรับไม่ได้อีกต่อไป
แสดงว่ามิตรภาพของคนเรา
กำลังขาดสะบั้นลง.
...
ธรรมชาติ
ให้ทั้งคำสอนและบทเรียนชีวิต
แต่มนุษย์มักไม่สอน
ตรงกันข้ามกลับชอบที่จะให้บทเรียนชีวิตผ่านการเพ่งโทษ.
...
เรื่องร้ายๆ ที่เกิดกับชีวิต
แค่ "ข้าม" ไม่พอ
มันต้อง "ข้าม (ให้) พ้น"
เฉกเช่นการลืม
ก็ไม่ใช่ทางออกของชีวิต
การให้ "อภัย" ต่างหาก
คือทางออกของสิ่งทั้งปวง.
...
ในบ้านหลังหนึ่งๆ
เราต้องการแค่มุมเล็กๆ เท่านั้น
เพื่อให้ความฝันของชีวิต
ได้มีพื้นที่ในการขับเคี่ยวกับตัวเองอย่างรื่นรมย์.
...
ความเห็น (15)
โดนใจมากกกกกกกกกก
มันเป็นเช่นนั้นแล ... คุณแผ่นดิน ;)...
สวัสดีค่ะ
สิ่งที่กล่าวมาทั้งหมด
ได้เรียนรู้มาแล้ว
ขอบคุณค่ะ
สวัสดีครับ คุณบีเวอร์
ครับ,ทุกลำนำผมถอดบทเรียนวันนี้แบบสดๆ บางเรื่องเกิดกับตัวเอง
ขณะที่บางเรื่อง ผมอยู่ในฐานะผู้สังเกตการณ์ ซึ่งก็อยู่ในระยะไม่ไกลนักนั่นเอง
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ อ.วัสฯWasawat Deemarn
ทุกเรื่องเกิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ ในวันนี้
บางทีการใช้ชีวิต อาจไม่ได้หมายถึงฝังตัวในทุกเรื่องเสมอไปกระมังครับ
การเฝ้ามองก็ถือเป็นการใช้ชีวิต
เพียงแต่ต้องเก็บรายละเอียดได้ดี มีทักษะสังเคราะห์ ตีความ...
การเรียนรู้ผ่านประสบการณ์คนอื่น
เป็น "ทางลัด" ที่ท้าทาย
ทั้งหลายทั้งปวง ล้วนเป็นนิยามของการใช้ชีวิตทั้งสิ้น
ขอบคุณครับ
สวัสดีครับ ท่าน อ.โสภณ เปียสนิท
ผมและทีมงานเพิ่งเสร็จสิ้นจากกิจกรรม "กฐินโบราณ"
คืนพรุ่งนี้ลอยกระทง
ในกิจกรรม มีการระดมทุนช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วมด้วยเหมือนกัน
พอเสร็จงานนี้ก็ลุยเรื่อง "น้ำท่วม" อีกยกใหญ่...
ขอบพระคุณครับ
สวัสดีครับ พี่รุ่ง ตันติราพันธ์
ไม่ได้ทักทายกันนานมากเลย
...
ใช่ครับพี่ สิ่งที่ผมเขียนถึงล้วนเป็นเรื่องธรรมดาๆ สามัญที่ใครๆ พานพบด้วยกันทั้งนั้น เพียงจะช้า จะเร็วเท่านั้นเอง และที่สำคัญพานพบแล้ว ใครจะสามารถจัดการกับภาวะนั้นๆ ได้มากน้อยแค่ไหน...
เรื่องราววันนี้ผ่านเข้ามาให้พบพานหลายกรณี ผมจึงบันทึกเป็นจดหมายเหตุสั้นๆ ไว้ในทำนองนี้ เหมือนบันทึกความจำ เหมือนการถอดบทเรียนชีวิตจากสิ่งที่ค้นพบในห้วงเวลาหนึ่ง..
ขอบพระคุณครับ
* อรุณสวัสดิ์รับแนวคิดดีๆในการดำรงชีวิตอย่างมีสติ และไม่ต้องฝืนทนอยู่กับทางตันที่ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์แต่อย่างใด
* อย่างในสถานการณ์น้ำท่วมรอบบ้านขณะนี้ การพาตนเองให้ก้าวข้ามพ้นน้ำบนความไม่ยึดติดกับโลกสมบัติ แต่มุ่งเดินหน้าต่อไปเพื่ออยู่กับปัจจุบันให้ดีที่สุดสำหรับตนเองและสังคมค่ะ
- วันที่ท้องฟ้าไม่สดใส
- จงฟังอย่างมีสติ
- บอกลาและออกเดินทางเสีย
- เริ่มจากทำวันนี้ให้ดีที่สุด
- ต้องข้ามให้พ้น..ด้วยการให้อภัย
- หากไม่ใช่คนที่สังเกตชีวิตอย่างจริงๆจังๆ ประโยคเหล่านี้คงไม่งอกงามในใจ
- ขอบคุณข้อคิดดีๆเหล่านี้ครับอาจารย์
แม้หลัการในตำราจะพรรณนาไว้อย่างมากมาย แต่ความเป็นจริงเราสามารถนำไปใช้ได้เพียงเศษเสี้ยวของมัน
การสอนด้วยการพร่ำพรรณนาตามหลักวิชา ตำราว่าไว้จึงไม่ใช่เรื่องยากลำบากแต่อย่างใด
แต่การสอนคนด้วยการกระทำกลับเป็นสิ่งที่ทำได้ยากกว่า ใช้เวลากว่า แต่ได้ประโยชน์ที่ดีกว่า คุ้มค่ากว่าและสามารถนำไปสู่การปฏิบัติในชีวิตได้อย่างครบถ้วนกระบวนความ นับว่าเป็นเทคนิคที่สูงค่าสำหรับการสอนในวิธีการปัจจุบัน
ขอเป็นกำลังใจให้ และเชื่อว่าการสอนแบบนี้เดินมาถูกทางแล้ว
- ตามมาเชียร์กรทำงาน
- มาลุยน้ำด้วยกันเลย
- เย้ๆๆ
- พี่คะ...แป๋มชอบมากที่พี่นำเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงในชีวิต
- มาทบทวนถอดบทเรียนให้กับตนเองโดยเปรียบการลานั้น
- เป็นการเดินทางครั้งใหม่เพื่อจักได้นำกลับมาเล่าขานสู่กันฟังอีกครา
- ที่สำคัญต้องขอบคุณที่ทำให้แป๋มรู้ว่าการให้อภัยคือทางออกของทุกสิ่ง
- ขอบพระคุณบันทึกที่ทรงคุณค่าอีกบันทึกหนึ่งในใจแป๋มค่ะ.
สวัสดีวันหยุดค่ะอาจารย์
อืมมม...ต้องหาเวลาว่างคุยกับตัวเองบ่อย ๆ แล้วเรา
เหมือนชะล้างอะไรบางอย่างออกไปได้
เหลือแต่ความโปร่งสบาย
ขอบคุณนะคะ