(ตอน3) น้ำท่วมกรุงเทพฯกับพุทธทำนาย
ฟังคำของลุงแล้วความคิดเคลือบแคลง รู้สึกว่าขัดแย้งกับหลักของพุทธศาสนาที่ห้ามฆ่าและรังแกผู้อื่น ไม่ว่าคนหรือสัตว์ “แล้วเปลี่ยนชะตาบ้านเมืองได้จริงหรือเปล่าครับ” อยากนำมาใช้ในการเปลี่ยนชะตาบ้านเมืองของเราบ้าง หากแก้ไขได้จริง “เป็นความเชื่อของพราหมณ์เขา ไม่ใช่ความเชื่อแนวพุทธของเรา” ลุงแสดงภูมิพระพุทธศาสนาอย่างดี “แล้วแบบพุทธเชื่ออย่างไรครับ” ผมอดถามไม่ได้ เพราะต้องการให้ลุงได้แสดงความคิดเห็น “แบบพุทธต้องไม่ฆ่า ไม่รังแกสัตว์ แม้ตนเองก็ห้ามไม่ไห้รังแก แถมยังต้องมีเมตตาประกอบด้วย” ลุงกล่าวหลักการอย่างหนักแน่น เชื่อมั่นเต็มหัวใจ “แสดงว่าการฆ่าสัตว์บูชายัญไม่ใช่เส้นทางแห่งบุญ” ผมพยายามทบทวนเพื่อความเข้าใจแจ่มแจ้งยิ่งขึ้น “ผิดจากหลักการของพุทธ”
“สรุปว่า โหราจารย์ทั้งหลายเสนอให้พระเจ้าปเสนทิโกศลฆ่าสัตว์บูชายัญ แล้วพระองค์ทำอย่างไรครับ” ผมสรุปให้ลุง อยากฟังเรื่องต่อไป “เรื่องนี้ล่วงรู้ไปถึงพระนางมัลลิกาเทวี” “ใครครับพระนางองค์นี้” “อ่อ อนุมเหสีของพระเจ้าปเสนทิโกศล” ผมนิ่งคิดสักครู่ “เจ้าจอมหรือครับ” “ใช่ พระเทวีองค์นี้เป็นพุทธมามกะ นับถือพระพุทธองค์ เห็นว่าพระราชาอาจสร้างกรรมหนัก หากปฏิบัติตามคำของโหราจารย์ทั้งหลายจึงถวายคำแนะนำให้ไปเฝ้าพระพุทธองค์ เพื่อสอบถามปัญหานี้ต่อหน้าพระพักตร์” ลุงเล่าไปใช้คำราชาศัพท์อย่างถูกต้องจนผมอดแปลกใจไม่ได้ว่า เหตุใดลุงอยู่ในชนบทห่างไกลจึงใช้คำราชาศัพท์ได้อย่างถูกต้อง “ลุงจำคำราชาศัพท์ได้เก่งจังครับ” ลุงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่สักครู่จึงตอบว่า “ลุงเป็นพระเอกลิเกเก่ามานานกว่า 20 ปี” “อ๋อ เล่นลิเกก็ดีอย่างนี้นี่เอง” สรรพวิทยาการต่างๆ ล้วนมีค่า หากว่าเรารู้จักนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ในช่วงเวลาที่เหมาะสม
“พระเจ้าอะไรนะลุง” ผมจำชื่อพระราชาไม่ได้ “ปเสนทิโกศล” ลุงตอบแบบไม่ต้องคิด “ใช่ครับ แหม ติดอยู่ที่ริมฝีปากนี่เอง” ผมกล่าวแก้เก้อที่ความจำสู้คนแก่ไม่ได้ “อ้าว อย่างนั้นหรือ มองไม่เห็นเลย เห็นแต่หนวดติดริมฝีปาก” ลุงว่าเข้านั่น ทำหน้าล่อเล่นเห็นอารมณ์ขัน “พระองค์ไปพบพระพุทธองค์หรือเปล่าครับ” ผมถามเข้าเรื่อง “ไปซี เพราะพระองค์มีพระทัยชื่นชมพระนางมัลลิกาเป็นพิเศษอยู่ก่อนแล้ว” ลุงอ้างเอาความรักความพอใจส่วนพระองค์เป็นเหตุผลประกอบ “เรื่องเป็นอย่างไรต่อครับ” ผมเริ่มใจร้อน ขณะควันจากกองไฟเปลือกมะพร้าวถูกลมหอบมาทางวงสนทนา เด็กๆ หลายคนนั่งเล่นบนที่นั่งใต้ต้นมะยมอีกมุมหนึ่งของบ้าน
ความเห็น (12)
หลายภาพในภาพเดียวนะครับ
ขอยืมมาจากเน็ท อย่าหวงกันนะครับ นึกว่าทำบุญ อิอิ
ขอเป็นกำลังใจผู้ประสบภัย ทุกๆคนนะคะ
ขอให้ทุกอย่างกลับสู่ภาวะปกติโดยเร็ว
ชอบทิ้งท้ายให้อยากรู้ตลอดนะครับอาจารย์
เรียนคุณมีนาครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ
ขาดกำลังใจเหมือนเสียชีวิต
ดังนั้น การให้กำลังใจ
เหมือนให้ชีวิตแก่คน ทุกคน
เรียนคุณหมอครับ
เรียกว่าเอาแบบทีวี
โปรดติดตามหลังชมสิ่งที่น่าสนใจสักครู่เดียวครับ
ที่บ้านก็ถูกน้ำท่วมเหมือนกันหนีจากอยุธยาไป กทม.ก็ยังตามไปอีกเครียดเลยค่ะ
สวัสดีค่ะอ.โสภณ
ว่าจะยังไม่เข้ามาอ่าน รอจบบริบูรณ์แล้วเข้ามาอ่านรวดเดียวจบแต่ก็อดใจไม่ไหวเผลอเข้ามาอ่านจนได้
เรียนคุณเกษสุรินครับ
ทำใจสบายๆเถอะครับ
อยู่ที่ไหนก็แสดงว่าน้ำตามไปได้ตลอด
อย่างนั้นลองมาที่ไร่หัวหินสักหน่อย
อยากให้ฝนตกน้ำจะได้เต็มสระเสียที
เรียนคุณวิริศิรินทร์ครับ
มาอ่านก่อนรอบหนึ่งถือว่าเป็นกำไรไปก็แล้วกัน
แล้วค่อยอ่านอีกรอบ ถ้ามีแรงพอนะครับ
ในค่ายต.ช.ด.ในอำเภอนาทวีเป็นที่ต่ำติดคลอง
น้ำจะท่วมบ้านพักของครอบครัวตำรวจในค่ายนี้ทุกปี
บ้านเลยต้องสร้างแบบมีขาหลายขา
(ก็คือเสาบ้านนั่นแหละค่ะ555)เพื่อยกบ้านใด้สูงพออยู่ได้เวลาหน้าน้ำ
ท่วมทีก็เป็นสัปดาห์สองสัปดาห์กว่าน้ำจะลด
จนกลายเป็นเรื่องปกติที่ทุกปีเราจะมีบ้านที่ลอยอยู่กลางน้ำ
คุณพ่อจะปลูกต้นกล้วยรอไว้เลยค่ะ
เพราะบ้านเราอยู่หายเข้าไปทางหลังค่าย
พอน้ำมาต้นกล้วยก็จะกลายเป็นแพ
คุณพ่อทำหน้าที่เป็นเรือลากแพ
55แบบว่าคุณพ่อว่ายน้ำไปบ้างเดินบ้าง
เอาเชือกผูกที่แพแล้วก็พาลูกสาวทั้ง 3
ไปส่งที่เรือหรือรถถังที่จอดคอยรับ
อยู่กลางสนามบริเวณตอนกลางของค่าย
เพื่อรับส่งคนที่จะไปโรงเรียนหรือไปทำงาน ไปโน่นนี่นั่น
เรือกับรถถังก็วิ่งฉิวพาไปส่งหน้าค่าย
ที่น้ำไม่ท่วมเพราะบริเวณหน้าค่ายเป็นที่สูงกว่าในค่ายอยู่มากโข
กลับบ้านหลังเลิกเรียนก็สนุกนะคะมีสระน้ำกว้างใหญ่ให้ว่ายเล่น
มีปลาสดๆให้กินมีงูมีตะขาบมาอยู่เป็นเพื่อน55