ตั้งแต่วันที่ ๑ ตุลาคม ๒๕๕๔ ที่ระดับน้ำเริ่มเข้าสู่จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ทางอำเภอบ้านแพรก-อำเภอมหาราช (หลังจากที่ประตูระบายน้ำ"บางโฉมศรี" พัง เทน้ำจากแม่น้ำเจ้าพระยาลงสู่จังหวัดลพบุรี) ต้องเริ่มตื่นเต้นอีกครั้งหลังจากที่น้ำท่วม ปี ๒๕๕๓ เพิ่งผ่านไปเมื่อเดือน มกราคม ๒๕๕๓
วันที่ ๒-๔ ตุลาคม ๒๕๕๔ ระดับน้ำเพิ่มสูงขึ้นเกินที่ผ่านมา เมื่อปี ๒๕๔๙ จนน้ำทะลักเข้าศูนย์ กศน.อำเภอบางปะหัน (เกินความคาดหมาย)
วันที่ ๕ ตุลาคม ๒๕๕๔ ระดับน้ำเพิ่มขึ้นอีก จนเกินน้ำท่วม ปี ๒๕๓๘ (วิกฤตสุด ๆ ) หลังจากที่น้ำได้แพร่เข้าพื้นที่ทุ่ง "นิคมอุตสาหกรรมสหรัตนนคร" ผ่านไปถึงตำบลบางเดื่อ และบ้านเกาะเลิ่ง ตำบลบางปะหัน จนเต็มทุ่ง เวลา ๑๖:๐๐ น. ได้ขับมอร์เตอร์ไซค์หนีระดับน้ำออกจากถนนบางปะหัน-นครหลวง ไปอำนวยจราจรที่ถนนสายเอเชีย เพื่อไม่ให้รถขึ้นสะพานต่างระดับมุ่งหน้าที่ว่าการอำเภอบางปะหัน เพราะถนนน้ำท่วมสี่แยกไฟแดงหน้าสถานีตำรวจแล้ว จนถึง ๑๗:๓๐ น. มองขึ้นไปบนท้องฟ้าเห็นเครื่องบิน(เฮริคอปเตอร์)ของ ThaiPBS กำลังบินถ่ายภาพมุมสูง ตื่นเต้นมาก สักพักกลับเข้าบ้าน (อาศัยเรือของป้าข้างบ้าน) อาบน้ำรีบดูข่าว เห็นหลังคาบ้าน"ครูอ้อ" ในข่าวด้วย น้ำท่วมบางปะหันแล้ว ๑๙:๐๐ น.เปิดประตูบ้านแล้วมองดูความเคลื่อนใหวของระดับน้ำ ปรากฎว่า น้ำขึ้น-ท่วมบันไดบ้านชั้นล่างแล้ว จน ๒ ทุ่ม - ๓ ทุ่ม - ๔ ทุ่ม น้ำขึ้นรวม 1 เมตร (สุดยอด)
รุ่งเช้า ๖ ตุลาคม ๒๕๕๔ รีบออกไปบนถนนสายเอเชียหน้าบ้าน น้ำท่วมแล้ว สิ่งที่เห็นแล้วต้องเก็บไว้ในความทรงจำคือ ภาพผู้คนทั้งคนบางปะหัน-คนต่างจังหวัดที่เดินทางหนีออกมาจากนิคมอุตสาหกรรมสหรัตนนคร ฯลฯ เต็มถนนไปหมด (เหมือนมดขนไข่) อีกทั้งรถยนต์ก็ขึ้นไปอยู่บนสะพานต่างระดับบางปะหัน กันจนเต็ม