ป๋า ขอตังส์หน่อยป๋า

 "ป๋า ขอตังส์หน่อยป๋า" เป็นหนึ่งคำที่ลูกชายคนนี้พูดกับพ่อบ่อยที่สุด ขอเป็นแต่ตังส์ขอแล้วก็ได้ ไอ้ที่กล่าวมานี้ไม่ใช่อะไรหรอกนึกถึงพ่อ พอดีว่าเมื่อวานได้รับไว่วานจากท่านฟี่พระดูแลหลวงปู่ให้ไปปรับสมุดบัญชีกองทุนสร้างเจดีย์และกองทุนรถตู้ของหลวงปู่

  มานั่งเปิดดูกองทุนเจดีย์มีตั้ง ห้าล้านกว่า กองทุนรถก่อมีประมาณแสนกว่าบาท เห็นแล้วหดหู่ใจไอ้ทางเราก็ดูแลกองทุนเหมือนกันแต่เป็นกองทุน"ขี้ยา" มีเงินในบัญชี หนึ่งหมื่นสองพันแปดร้อยบาท เลยนึกไปว่าถ้าป๋าอยู่ขอป๋ามาสมทบคงจะได้( ลืมเล่าไปประมาณเดือนที่แล้วไอ้เปิดบัญชีกองทุนงานสงเคราะห์แล้วในชื่อว่า "กองทุนสุมโนเพื่องานสงเคราะห์และศูนย์ฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดวัดหนองไคร้"  ก็มีพี่ปุ๋มประเดิมให้ก่อนหนึ่งหมื่นบาทที่หรือก็มาจากอื่นๆอีก)

  ขอป๋าทีไรป๋าไม่เคยขัดให้ตามสมควรการใช้นี้ถ้าป๋าอยู่อะไรที่ลูกชายทำป๋าไม่เคยขัดยิ่งเป็นประโยชน์ยิ่งส่งเสริม แต่ตอนนี้ไม่มีป๋าแล้วแถมไอ้คนที่จะเอาเงินมาช่วยดันเป็นขี้ยาจะมีสักกี่คนอยากบริจาคมาช่วยในกิจกรรมของคนพวกนี้

 ก็ไม่อยากไปเทียบกับกองทุนที่กล่าวมาแล้วทั้งสองหรอกแต่มันก็น่าน้อยใจอยู่เหลือเกินทำไปก็ลำบากคนก็ไม่ค่อยเห็นค่า สร้างวัตถุเขามองเห็นแต่ไอ้สร้างคนมันมองไม่เห็น

 เวลาจัดงานในวัดทีไอ้สถานที่ ที่พวกเขาพากันมานั่งเสนอหน้าชูคอมันก็ผลงานจากไอ้พวกขี้ยาทำกันในหลายๆพื้นที่ ไม่เห็นค่าก็ไม่ว่ากันหรอกละนะอาจไม่รู้ว่าใครพัฒนาแต่ที่น่าไม่พอใจคือพวกมาคอยรังเกียจกันอีก

  ไม่รู้จะทำไงได้แต่ทนรับชะตากรรมตามแต่วิบากแห่งผลกรรม

  คิดถึงป๋าจัง

ด้วยความรักและบูชาในพระคุณแด่คุณพ่อ บุญชี่น คำแสน

พ.ทินนาโภ

สู้ๆ